Ντολόρες Ιμπάρρουρι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ θάνατος γιου
Γραμμή 3: Γραμμή 3:
| όνομα = {{PAGENAME}}
| όνομα = {{PAGENAME}}
| τιμητικό επίθημα =
| τιμητικό επίθημα =
| ιθαγενές όνομα = Dolores Ibárruri
| ιθαγενές όνομα = Isidora Dolores Ibárruri Gómez
| εικόνα = Dolores002.jpg
| εικόνα = Dolores002.jpg
| μέγεθος_εικόνας = 200px
| μέγεθος_εικόνας = 200px
Γραμμή 37: Γραμμή 37:
| βαθμός =
| βαθμός =
}}
}}
Η '''Ντολόρες Ιμπάρρουρι''' ([[ισπανικά]] ''Dolores Gómez Isidora Ibárruri'', [[9 Δεκεμβρίου]] [[1895]] - [[12 Νοεμβρίου]] [[1989]]), περισσότερο γνωστή ως '''''Πασιονάρια''''' (Λουλούδι του πάθους), ήταν [[Ισπανία|Ισπανίδα]] [[Κομμουνισμός|κομμουνίστρια]] πολιτικός καταγόμενη από τη [[Χώρα των Βάσκων]]. Έμεινε γνωστή στην ιστορία για τη σθεναρή αντίστασή της κατά του [[φασισμός|φασισμού]] κατά τη διάρκεια του [[Ισπανικός Εμφύλιος|Ισπανικού εμφυλίου]], καθώς και για τα σύνθηματά της «''Είναι καλύτερα να πεθαίνεις όρθιος, παρά να ζεις γονατιστός''» και «''Είναι καλύτερα να είσαι χήρα ενός ήρωα, παρά σύζυγος ενός δειλού''», «''No pasaran''» ("Δεν θα περάσουν"), στη Μάχη της [[Μαδρίτη|Μαδρίτης]].
Η '''Ντολόρες Ιμπάρρουρι''' ([[ισπανικά]]: ''Isidora Dolores Ibárruri Gómez'', [[9 Δεκεμβρίου]] [[1895]] - [[12 Νοεμβρίου]] [[1989]]), περισσότερο γνωστή ως '''''Πασιονάρια''''' (Λουλούδι του πάθους), ήταν [[Ισπανία|Ισπανίδα]] [[Κομμουνισμός|κομμουνίστρια]] πολιτικός καταγόμενη από τη [[Χώρα των Βάσκων]]. Έμεινε γνωστή στην ιστορία για τη σθεναρή αντίστασή της κατά του [[φασισμός|φασισμού]] κατά τη διάρκεια του [[Ισπανικός Εμφύλιος|Ισπανικού εμφυλίου]], καθώς και για τα σύνθηματά της «''Είναι καλύτερα να πεθαίνεις όρθιος, παρά να ζεις γονατιστός''» και «''Είναι καλύτερα να είσαι χήρα ενός ήρωα, παρά σύζυγος ενός δειλού''», «''No pasaran''» ("Δεν θα περάσουν"), στη Μάχη της [[Μαδρίτη|Μαδρίτης]].


Το κάποτε [[Καθολική Εκκλησία|Καθολικό]] κορίτσι έγινε επαναστάτρια και προσχώρησε στο [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας]] (ΚΚΙ) κατά την ίδρυσή του το 1921. Τη δεκαετία του '30 έγινε συγγραφέας στην εφημερίδα του ΚΚΙ ''[[Mundo Obrero]]'' (Κόσμος της εργασίας) και εκλέχθηκε στο Κοινοβούλιο ως βουλευτής του ΚΚΙ από την περιοχή της [[Αστούριες|Αστούριας]] το 1936. Μετά την εξορία της από την Ισπανία στο τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, διορίστηκε Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΙ, θέση που κράτησε από το 1942 ως το 1960. Έπειτα ονομάστηκε επίτιμη πρόεδρος του ΚΚΙ ως το τέλος της ζωής της. Με την επιστροφή της στην Ισπανία το 1977 επανεκλέχθηκε βουλευτής της ίδιας περιοχής (Αστούριας). Θεωρείται ως μία από τους ικανότερους ομιλητές του 20ου αιώνα.
Το κάποτε [[Καθολική Εκκλησία|Καθολικό]] κορίτσι έγινε επαναστάτρια και προσχώρησε στο [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας]] (ΚΚΙ) κατά την ίδρυσή του το 1921. Τη δεκαετία του '30 έγινε συγγραφέας στην εφημερίδα του ΚΚΙ ''[[Mundo Obrero]]'' (Κόσμος της εργασίας) και εκλέχθηκε στο Κοινοβούλιο ως βουλευτής του ΚΚΙ από την περιοχή της [[Αστούριες|Αστούριας]] το 1936. Μετά την εξορία της από την Ισπανία στο τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, διορίστηκε Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΙ, θέση που κράτησε από το 1942 ως το 1960. Έπειτα ονομάστηκε επίτιμη πρόεδρος του ΚΚΙ ως το τέλος της ζωής της. Με την επιστροφή της στην Ισπανία το 1977 επανεκλέχθηκε βουλευτής της ίδιας περιοχής (Αστούριας). Θεωρείται ως μία από τους ικανότερους ομιλητές του 20ου αιώνα.


Καταγόταν από φτωχή οικογένεια και δούλεψε στην αρχή ως υπηρέτρια, ράφτρα, μαγείρισσα και αργότερα δημοσιογράφος.
Καταγόταν από φτωχή οικογένεια και δούλεψε στην αρχή ως υπηρέτρια, ράφτρα, μαγείρισσα και αργότερα δημοσιογράφος. Ο γιος της Ρουμπέν,{{efn|[[:en:Rubén Ruiz Ibárruri|Rubén Ruiz Ibárruri]] {{en}}}} υπηρετώντας με το βαθμό του υπολοχαγού στο [[Κόκκινος Στρατός|σοβιετικό στρατό]] το Σεπτέμβριο του 1942, φονεύθηκε κατά τη [[μάχη του Στάλινγκραντ]] σε ηλικία 22 ετών.<ref>Έλεν Γκράχαμ (μετάφρ. Μιχάλης Λαλιώτης), ''Ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος : Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε'', Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2007, ISBN 978-960-442-880-9, σελ. 146</ref>


Το [[1962]] δημοσίευσε τα απομνημονεύματά της με τίτλο ''El unico camino''.
Το [[1962]] δημοσίευσε τα απομνημονεύματά της με τίτλο ''El unico camino''.


Ο [[αστεροειδής]] '''[[1277 Ντολόρες]]''', που ανακαλύφθηκε το 1933, πήρε το όνομα της.
Ο [[αστεροειδής]] '''[[1277 Ντολόρες]]''', που ανακαλύφθηκε το 1933, πήρε το όνομα της.

== Σημειώσεις ==
{{παραπομπές|group=lower-greek}}

== Παραπομπές ==
{{παραπομπές|30em}}


== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==

Έκδοση από την 07:14, 18 Φεβρουαρίου 2017

Ντολόρες Ιμπάρρουρι
Isidora Dolores Ibárruri Gómez
Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας
Περίοδος
Μάρτιος 1942 – 3 Ιουλίου 1960
ΠροκάτοχοςΧοσέ Ντίαζ
ΔιάδοχοςΣαντιάγο Καρίγιο
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση9 Δεκεμβρίου 1895 (1895-12-09), Γκαγιάρτα, Χώρα των Βάσκων, Ισπανία
Θάνατος12 Νοεμβρίου 1989 (93 ετών)
Μαδρίτη, Ισπανία
Πολιτικό κόμμαΚομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ντολόρες Ιμπάρρουρι (ισπανικά: Isidora Dolores Ibárruri Gómez, 9 Δεκεμβρίου 1895 - 12 Νοεμβρίου 1989), περισσότερο γνωστή ως Πασιονάρια (Λουλούδι του πάθους), ήταν Ισπανίδα κομμουνίστρια πολιτικός καταγόμενη από τη Χώρα των Βάσκων. Έμεινε γνωστή στην ιστορία για τη σθεναρή αντίστασή της κατά του φασισμού κατά τη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου, καθώς και για τα σύνθηματά της «Είναι καλύτερα να πεθαίνεις όρθιος, παρά να ζεις γονατιστός» και «Είναι καλύτερα να είσαι χήρα ενός ήρωα, παρά σύζυγος ενός δειλού», «No pasaran» ("Δεν θα περάσουν"), στη Μάχη της Μαδρίτης.

Το κάποτε Καθολικό κορίτσι έγινε επαναστάτρια και προσχώρησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (ΚΚΙ) κατά την ίδρυσή του το 1921. Τη δεκαετία του '30 έγινε συγγραφέας στην εφημερίδα του ΚΚΙ Mundo Obrero (Κόσμος της εργασίας) και εκλέχθηκε στο Κοινοβούλιο ως βουλευτής του ΚΚΙ από την περιοχή της Αστούριας το 1936. Μετά την εξορία της από την Ισπανία στο τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, διορίστηκε Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΙ, θέση που κράτησε από το 1942 ως το 1960. Έπειτα ονομάστηκε επίτιμη πρόεδρος του ΚΚΙ ως το τέλος της ζωής της. Με την επιστροφή της στην Ισπανία το 1977 επανεκλέχθηκε βουλευτής της ίδιας περιοχής (Αστούριας). Θεωρείται ως μία από τους ικανότερους ομιλητές του 20ου αιώνα.

Καταγόταν από φτωχή οικογένεια και δούλεψε στην αρχή ως υπηρέτρια, ράφτρα, μαγείρισσα και αργότερα δημοσιογράφος. Ο γιος της Ρουμπέν,[α] υπηρετώντας με το βαθμό του υπολοχαγού στο σοβιετικό στρατό το Σεπτέμβριο του 1942, φονεύθηκε κατά τη μάχη του Στάλινγκραντ σε ηλικία 22 ετών.[1]

Το 1962 δημοσίευσε τα απομνημονεύματά της με τίτλο El unico camino.

Ο αστεροειδής 1277 Ντολόρες, που ανακαλύφθηκε το 1933, πήρε το όνομα της.

Σημειώσεις

  1. ↑ Rubén Ruiz Ibárruri (Αγγλικά)

Παραπομπές

  1. ↑ Έλεν Γκράχαμ (μετάφρ. Μιχάλης Λαλιώτης), Ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος : Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2007, ISBN 978-960-442-880-9, σελ. 146

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντολόρες_Ιμπάρρουρι&oldid=6263580"