Γρηγόριος Δ΄ Στραβοαμασείας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Γρηγόριος Δ΄''' διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως για δύο μήνες το [[1623]].
Ο '''Γρηγόριος Δ΄''' διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως για δύο μήνες το [[1623]].
==βίος==

Εξελέγη αρχικά Μητροπολίτης Αμασείας και ήταν τυφλός από το ένα μάτι, εξ'ού και το παρατσούκλι του «''Στραβοαμασείας''»<ref>Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.104</ref>. Εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης στις [[17 Απριλίου]] [[1623]] με την υποστήριξη δύο καθαιρεθέντων [[επίσκοπος|επισκόπων]], των Ιησουιτών και του πρεσβευτή της [[Γαλλία|Γαλλίας]]. Όμως ο Γάλλος πρέσβης Cesy υποστήριξε τον Γρηγόριο πιο πολυ συμπτωματικά και χωρίς ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον και ίσως επειδή ήταν γνωστός ως αντίπαλος του Κύριλλου Λούκαρι ή επειδή τον εκτιμούσαν οι ιησουίτες.<ref>Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.97-98</ref>
Εξελέγη αρχικά Μητροπολίτης Αμασείας και ήταν τυφλός από το ένα μάτι, εξ'ού και το παρατσούκλι του «''Στραβοαμασείας''»<ref>Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.104</ref>. Εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης στις [[17 Απριλίου]] [[1623]] με την υποστήριξη δύο καθαιρεθέντων [[επίσκοπος|επισκόπων]], των Ιησουιτών και του πρεσβευτή της [[Γαλλία|Γαλλίας]]. Όμως ο Γάλλος πρέσβης Cesy υποστήριξε τον Γρηγόριο πιο πολυ συμπτωματικά και χωρίς ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον και ίσως επειδή ήταν γνωστός ως αντίπαλος του Κύριλλου Λούκαρι ή επειδή τον εκτιμούσαν οι ιησουίτες.<ref>Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.97-98</ref>


Τάχθηκε υπέρ της ένωσης με τη [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]]<ref>{{cite book|author=Steven Runciman|authorlink=Στήβεν Ράνσιμαν|title=Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία|publisher=Εκδόσεις Γκοβόστη|year=2010|pages=271|isbn=9789604461301}}</ref>. Η Πατριαρχία του συνάντησε τη γενική περιφρόνηση κλήρου και λαού, καθώς θεωρήθηκε «ληστρική», δηλαδή αντικανονική. Έτσι η Σύνοδος εξέλεξε για διάδοχό του τον [[Αδριανούπολη|Αδριανουπόλεως]] [[Άνθιμος Β΄|Άνθιμο]], καθαιρώντας το Γρηγόριο και εξορίζοντάς τον στη [[Ρόδος|Ρόδο]]. Κατηγορήθηκε για κακοδοξίες και συνεννοήσεις με ετερόδοξους.
Τάχθηκε υπέρ της ένωσης με τη [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]]<ref>{{cite book|author=Steven Runciman|authorlink=Στήβεν Ράνσιμαν|title=Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία|publisher=Εκδόσεις Γκοβόστη|year=2010|pages=271|isbn=9789604461301}}</ref>. Η Πατριαρχία του συνάντησε τη γενική περιφρόνηση κλήρου και λαού, καθώς θεωρήθηκε «ληστρική», δηλαδή αντικανονική. Έτσι η Σύνοδος εξέλεξε για διάδοχό του τον [[Αδριανούπολη|Αδριανουπόλεως]] [[Άνθιμος Β΄|Άνθιμο]], καθαιρώντας το Γρηγόριο και εξορίζοντάς τον στη [[Ρόδος|Ρόδο]]. Κατηγορήθηκε για κακοδοξίες και συνεννοήσεις με ετερόδοξους.
Στις 12 Μαρτίου 1623 ο Λούκαρις αφόρισε παρουσία τεσσάρων μητροπολιτών τον Γρηγόριο και ενημε΄ρωσε το ποίμνιο σε κήρυγμά του για τη δράση του.<ref>Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.101</ref>
Στις 12 Μαρτίου 1623 ο Λούκαρις αφόρισε παρουσία τεσσάρων μητροπολιτών τον Γρηγόριο και ενημε΄ρωσε το ποίμνιο σε κήρυγμά του για τη δράση του.<ref>Gunnar Hering, Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.101</ref>
==Παραπομπές==
==Παραπομπές==
{{Παραπομπές}}
{{Παραπομπές}}

Έκδοση από την 22:28, 4 Φεβρουαρίου 2017

Γρηγόριος Δ΄ Στραβοαμασείας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση16ος αιώνας
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΟικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ο Γρηγόριος Δ΄ διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως για δύο μήνες το 1623.

βίος

Εξελέγη αρχικά Μητροπολίτης Αμασείας και ήταν τυφλός από το ένα μάτι, εξ'ού και το παρατσούκλι του «Στραβοαμασείας»[1]. Εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης στις 17 Απριλίου 1623 με την υποστήριξη δύο καθαιρεθέντων επισκόπων, των Ιησουιτών και του πρεσβευτή της Γαλλίας. Όμως ο Γάλλος πρέσβης Cesy υποστήριξε τον Γρηγόριο πιο πολυ συμπτωματικά και χωρίς ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον και ίσως επειδή ήταν γνωστός ως αντίπαλος του Κύριλλου Λούκαρι ή επειδή τον εκτιμούσαν οι ιησουίτες.[2]

Τάχθηκε υπέρ της ένωσης με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[3]. Η Πατριαρχία του συνάντησε τη γενική περιφρόνηση κλήρου και λαού, καθώς θεωρήθηκε «ληστρική», δηλαδή αντικανονική. Έτσι η Σύνοδος εξέλεξε για διάδοχό του τον Αδριανουπόλεως Άνθιμο, καθαιρώντας το Γρηγόριο και εξορίζοντάς τον στη Ρόδο. Κατηγορήθηκε για κακοδοξίες και συνεννοήσεις με ετερόδοξους. Στις 12 Μαρτίου 1623 ο Λούκαρις αφόρισε παρουσία τεσσάρων μητροπολιτών τον Γρηγόριο και ενημε΄ρωσε το ποίμνιο σε κήρυγμά του για τη δράση του.[4]

Παραπομπές

  1. Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.104
  2. Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.97-98
  3. Steven Runciman (2010). Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία. Εκδόσεις Γκοβόστη. σελ. 271. ISBN 9789604461301. 
  4. Gunnar Hering, Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.101

Πηγές



τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Κύριλλος Α΄
Οικουμενικός Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης
1623
Διάδοχος
Άνθιμος Β΄