Γρηγόριος Δ΄ Στραβοαμασείας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{πληροφορίες προσώπου}} |
{{πληροφορίες προσώπου}} |
||
Ο '''Γρηγόριος Δ΄''' διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως για δύο μήνες το [[1623]]. |
Ο '''Γρηγόριος Δ΄''' διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως για δύο μήνες το [[1623]]. |
||
==βίος== |
|||
Εξελέγη αρχικά Μητροπολίτης Αμασείας και ήταν τυφλός από το ένα μάτι, εξ'ού και το παρατσούκλι του «''Στραβοαμασείας''»<ref>Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.104</ref>. Εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης στις [[17 Απριλίου]] [[1623]] με την υποστήριξη δύο καθαιρεθέντων [[επίσκοπος|επισκόπων]], των Ιησουιτών και του πρεσβευτή της [[Γαλλία|Γαλλίας]]. Όμως ο Γάλλος πρέσβης Cesy υποστήριξε τον Γρηγόριο πιο πολυ συμπτωματικά και χωρίς ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον και ίσως επειδή ήταν γνωστός ως αντίπαλος του Κύριλλου Λούκαρι ή επειδή τον εκτιμούσαν οι ιησουίτες.<ref>Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.97-98</ref> |
Εξελέγη αρχικά Μητροπολίτης Αμασείας και ήταν τυφλός από το ένα μάτι, εξ'ού και το παρατσούκλι του «''Στραβοαμασείας''»<ref>Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.104</ref>. Εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης στις [[17 Απριλίου]] [[1623]] με την υποστήριξη δύο καθαιρεθέντων [[επίσκοπος|επισκόπων]], των Ιησουιτών και του πρεσβευτή της [[Γαλλία|Γαλλίας]]. Όμως ο Γάλλος πρέσβης Cesy υποστήριξε τον Γρηγόριο πιο πολυ συμπτωματικά και χωρίς ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον και ίσως επειδή ήταν γνωστός ως αντίπαλος του Κύριλλου Λούκαρι ή επειδή τον εκτιμούσαν οι ιησουίτες.<ref>Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.97-98</ref> |
||
Τάχθηκε υπέρ της ένωσης με τη [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]]<ref>{{cite book|author=Steven Runciman|authorlink=Στήβεν Ράνσιμαν|title=Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία|publisher=Εκδόσεις Γκοβόστη|year=2010|pages=271|isbn=9789604461301}}</ref>. Η Πατριαρχία του συνάντησε τη γενική περιφρόνηση κλήρου και λαού, καθώς θεωρήθηκε «ληστρική», δηλαδή αντικανονική. Έτσι η Σύνοδος εξέλεξε για διάδοχό του τον [[Αδριανούπολη|Αδριανουπόλεως]] [[Άνθιμος Β΄|Άνθιμο]], καθαιρώντας το Γρηγόριο και εξορίζοντάς τον στη [[Ρόδος|Ρόδο]]. Κατηγορήθηκε για κακοδοξίες και συνεννοήσεις με ετερόδοξους. |
Τάχθηκε υπέρ της ένωσης με τη [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]]<ref>{{cite book|author=Steven Runciman|authorlink=Στήβεν Ράνσιμαν|title=Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία|publisher=Εκδόσεις Γκοβόστη|year=2010|pages=271|isbn=9789604461301}}</ref>. Η Πατριαρχία του συνάντησε τη γενική περιφρόνηση κλήρου και λαού, καθώς θεωρήθηκε «ληστρική», δηλαδή αντικανονική. Έτσι η Σύνοδος εξέλεξε για διάδοχό του τον [[Αδριανούπολη|Αδριανουπόλεως]] [[Άνθιμος Β΄|Άνθιμο]], καθαιρώντας το Γρηγόριο και εξορίζοντάς τον στη [[Ρόδος|Ρόδο]]. Κατηγορήθηκε για κακοδοξίες και συνεννοήσεις με ετερόδοξους. |
||
Στις 12 Μαρτίου 1623 ο Λούκαρις αφόρισε παρουσία τεσσάρων μητροπολιτών τον Γρηγόριο και ενημε΄ρωσε το ποίμνιο σε κήρυγμά του για τη δράση του.<ref>Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.101</ref> |
Στις 12 Μαρτίου 1623 ο Λούκαρις αφόρισε παρουσία τεσσάρων μητροπολιτών τον Γρηγόριο και ενημε΄ρωσε το ποίμνιο σε κήρυγμά του για τη δράση του.<ref>Gunnar Hering, Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.101</ref> |
||
==Παραπομπές== |
==Παραπομπές== |
||
{{Παραπομπές}} |
{{Παραπομπές}} |
Έκδοση από την 22:28, 4 Φεβρουαρίου 2017
Γρηγόριος Δ΄ Στραβοαμασείας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 16ος αιώνας |
Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ιερέας |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
Ο Γρηγόριος Δ΄ διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως για δύο μήνες το 1623.
βίος
Εξελέγη αρχικά Μητροπολίτης Αμασείας και ήταν τυφλός από το ένα μάτι, εξ'ού και το παρατσούκλι του «Στραβοαμασείας»[1]. Εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης στις 17 Απριλίου 1623 με την υποστήριξη δύο καθαιρεθέντων επισκόπων, των Ιησουιτών και του πρεσβευτή της Γαλλίας. Όμως ο Γάλλος πρέσβης Cesy υποστήριξε τον Γρηγόριο πιο πολυ συμπτωματικά και χωρίς ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον και ίσως επειδή ήταν γνωστός ως αντίπαλος του Κύριλλου Λούκαρι ή επειδή τον εκτιμούσαν οι ιησουίτες.[2]
Τάχθηκε υπέρ της ένωσης με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[3]. Η Πατριαρχία του συνάντησε τη γενική περιφρόνηση κλήρου και λαού, καθώς θεωρήθηκε «ληστρική», δηλαδή αντικανονική. Έτσι η Σύνοδος εξέλεξε για διάδοχό του τον Αδριανουπόλεως Άνθιμο, καθαιρώντας το Γρηγόριο και εξορίζοντάς τον στη Ρόδο. Κατηγορήθηκε για κακοδοξίες και συνεννοήσεις με ετερόδοξους. Στις 12 Μαρτίου 1623 ο Λούκαρις αφόρισε παρουσία τεσσάρων μητροπολιτών τον Γρηγόριο και ενημε΄ρωσε το ποίμνιο σε κήρυγμά του για τη δράση του.[4]
Παραπομπές
- ↑ Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.104
- ↑ Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.97-98
- ↑ Steven Runciman (2010). Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία. Εκδόσεις Γκοβόστη. σελ. 271. ISBN 9789604461301.
- ↑ Gunnar Hering, Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992, σελ.101
Πηγές
- Gunnar Hering,Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική 1620-1638,μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 1992
- Οικουμενικό Πατριαρχείο
- Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού
- Steven Runciman (2010). Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία. Εκδόσεις Γκοβόστη. ISBN 9789604461301.