Θρία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 10:16, 22 Ιανουαρίου 2017

Η Θρία ή Θριώ^[1] (αρχαία ελληνικά: Θρία ή Θριώ‎‎), (ο δήμος: Θρίας ή Δήμος Θριασίων) ήταν αρχαίος οικισμός και δήμος της Οινηίδας (περιοχή της Αρχαίας Αττικής και φυλή της αρχαίας Αθήνας).

Όνομα

Ο δήμος πήρε το όνομά του από το Θριάσιο πεδίο, το οποίο αποτελούσε τη μεγαλύτερη πεδιάδα της Αττικής,^[2] γνωστή και ως Θριασία, η οποία περιελάμβανε την παράκτια πεδιάδα δυτικά της οροσειράς της Πάρνηθας και του όρους Αιγάλεω. Κατά άλλους ερευνητές, ισχύει το αντίστροφο και από την Θρία ονομάστηκε η πεδιάδα ως Θριάσιο πεδίο. Υπάρχει επίσης η εκτίμηση ότι η ετυμολογία της ονομασίας προέρχεται από τις «Θριές», οι οποίες σύμφωνα με την μυθολογία ήταν οι φτερωτές νύμφες τροφοί του Απόλλωνα.

Τοποθεσία της αρχαίας Θρίας

Ο δήμος της Θρίας, ήταν σημαντικός δήμος, της παραλίας και πιθανώς η πρωτεύουσα της παράλιας τριττύας (πιθανώς και με το ίδιο όνομα) της φυλής. Σύμφωνα με τον τοπογράφο, αρχαιολόγο και περιηγητή Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ, ο δήμος βρισκόταν πάνω σε ένα λόφο που ονομάζεται Μαγούλα, κοντά στον ποταμό Θριάσιο Κηφισό ή Ελευσινιακό Κηφισό (αρχαία ονομασία του Σαρανταπόταμου της Αττικής) και περίπου 6 χιλιόμετρα (τρία μίλια) βόρεια της Ελευσίνας, ^[3] αλλά οι σύγχρονοι ερευνητές θεωρούν πιο πιθανό ότι η Θρία βρισκόταν στην ακτή, στα μισά του δρόμου μεταξύ Ελευσίνας και του ακρωτηρίου της Αμφιάλης, στην περιοχή ανάμεσα της Ελευσίνας και του σημερινού Ασπροπύργου^[4] (πρώην Καλύβια Χασιώτικα ή Καλύβια της Χασιάς^[5]). Σήμερα υπάρχουν ελάχιστα ευρήματα της αρχαίας πόλης.

Σύμφωνα με σύγχρονους ερευνητές η πιθανή θέση της Θρίας περικλείεται μέσα στο τρίγωνο που σχηματίζουν σήμερα οι τρεις εκκλησίες στην περιοχή του Ασπροπύργου: Αγία Τριάδα (νεκροταφείο), Άγιος Ιωάννης νηστευτής και Άγιος Γεώργιος.^[6]

Η συμμετοχή του δήμου στην αρχαία Βουλή

Ο δήμος, η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώνεται και από διάφορες επιγραφές,^[7] ως μέλος αρχικά της Οινηίδας φυλής, με 7 ή 8 βουλευτές στην αρχαία Βουλή των 500 κατά την πρώτη περίοδο (508 – 307/306 π.Χ.), με 8 βουλευτές στη Βουλή των 600 κατά τη δεύτερη περίοδο (307/306 – 224/223 π.Χ.) και επίσης με 8 βουλευτές κατά την τρίτη περίοδο (224/223 – 201/200 π.Χ.). Ο αριθμός βουλευτών για την επόμενη τέταρτη περίοδο (201/200 π.Χ. – 126/127) δεν είναι γνωστός, ενώ κατά την έναρξη της πέμπτης περιόδου (126/127 – 3ος αιώνας) ο δήμος εντάχθηκε στην Αδριανίδα φυλή, επίσης με άγνωστο αριθμό βουλευτών–αντιπροσώπων.

Οι κάτοικοι της Θρίας

Ο δημότης της αρχαίας Θρίας ονομαζόταν Θριάσιος.

Στα εδάφη της Θρίας μάλλον περιλαμβάνονταν οι αλυκές, λίμνες και μικρές ρεματιές των Ρειτών,^[8] λίγο πριν από τη Θρία,^[9] στις οποίες επιτρεπόταν η αλιεία μόνο σε ιερείς και υπήρχαν ναοί αφιερωμένοι στην Αφροδίτη Φίλα κατά την ελληνιστική εποχή και στην Προσερπίνα και την Κέρες κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Ο ναός της Αφροδίτης (ίσως να πρόκειται για το Ιερό της Αφροδίτης στο Χαϊδάρι) περιγράφεται ότι ανήκε στη Θρία και χτίστηκε τον δεύτερο αιώνα π.Χ., προς τιμήν της συζύγου του Δημητρίου Α' της Μακεδονίας και κόρης του Αντιπάτρου, της Φίλας.

Όταν ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Πλειστοάναξ εισέβαλε στην Αττική, το 446 π.Χ., σταμάτησε με τα στρατεύματά του στις περιοχές της Ελευσίνας και της Θρίας.^[10] Ο Περικλής, τότε στρατηγός των Αθηναίων, προκειμένου να αποφύγει το διπλό μέτωπο το οποίο αντιμετώπιζε (υπήρχε εκδηλωμένη και η αποστασία της Εύβοιας), επεδίωξε και έπεισε τους Σπαρτιάτες ότι ήταν προς αμοιβαίο συμφέρον των δύο μεγάλων πόλεων να κάνουν ειρήνη.^[11] Ο Περικλής, για να γίνει πιο πειστικός, πιθανολογείται ότι δωροδόκησε τον Κλεανδρίδα (στρατηγό και σύμβουλο του Σπαρτιάτη βασιλιά) προκειμένου να παρασύρει τον Πλειστοάνακτα ή και τους δύο Σπαρτιάτες ηγέτες με 10 τάλαντα, ποσό πολύ σημαντικό την εποχή εκείνη. Είτε υπήρξε πραγματική δωροδοκία, είτε όχι, είτε οι προτάσεις των Αθηναίων ήταν ιδιαίτερα συμφέρουσες για τη Σπάρτη οι ειρηνευτικές διεργασίες έγιναν και μάλιστα το επόμενο χρόνο, το 445 π.Χ., υπογράφηκε και επίσημη ειρήνη, οι «Τριακοντούτεις Σπονδές». Οι κατηγορίες πάντως περί διαφθοράς, τελικά κόστισαν στον Σπαρτιάτη βασιλιά και τον οδήγησαν στην επακόλουθη εξορία του.

Το 378 π.Χ. ο Σπαρτιάτης στρατηγός Σφοδρίας πείστηκε από τους Θηβαίους να εισβάλει στην Αττική. Αν και είχε ορκιστεί να είναι στον Πειραιά τα ξημερώματα, αναχώρησε αργά και τελικά το ξημέρωμα ήταν ακόμα στη Θρία. Ο αθηναϊκός στρατός τελικά αποχώρησε από το μέτωπο με λάφυρα.

Προσωπικότητες από την Θρία

Κράτης, γέννηση 4ος αιώνας π.Χ.

Δείτε επίσης

Παραπομπές - σημειώσεις

↑ Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Θρία, δήμος της Οινηίδος φυλής. λέγεται και Θριώ. ο δημότης Θριάσιος, και Θριάσιον πεδίον. έστι δε ως Τίθρας Τιθράσιος". [...], σελ. 139.
↑ Στράβων, Γεωγραφικά, Θ' 1.13: [...] "Εἶτα τὸ Θριάσιον πεδίον καὶ ὁμώνυμος αἰγιαλὸς καὶ δῆμος• εἶθ᾽ ἡ ἄκρα ἡ Ἀμφιάλη καὶ τὸ ὑπερκείμενον λατόμιον καὶ ὁ εἰς Σαλαμῖνα πορθμὸς ὅσον διστάδιος, ὃν διαχοῦν ἐπειρᾶτο Ξέρξης, ἔφθη δὲ ἡ ναυμαχία γενομένη καὶ φυγὴ τῶν Περσῶν". [...]
↑ [...] "Thria: (Θρία/Thría). Large Attic paralia deme, chief town of the coastal Trittys (Trittyes), Oineis phyle, from 126/7 AD part of the Hadrianis phyle, seven (eight) bouleutaí; situated in the plain of Eleusis [1] named after T. (Thriásion pedíon) at modern Aspropyrgos (formerly Kalyvia) 5 km to the northeast of Eleusis (cf. [3]); an aqueduct led from the Parnes to T. IG II2 2500 (found in Eleusis) relates to an agora, to which the Thriasians and the Eleusinians had access". [...] Thria
↑ Δ.Ν.Κ., "Γιατί ο Ασπρόπυργος δεν ονομάστηκε Θριάσιο", (pdf), περιοδικό "Λαμπηδόνα", Τεύχος 1ο, Μάρτιος 1996, Σελ. 16-17, Ιστορικές Εκδόσεις Ασπροπύργου, από την ιστοσελίδα www.aspropyrgos.gr του Δήμου Ασπροπύργου.
↑ Πηγή: Το άρθρο του Νικου Βατοπουλου, με τίτλο: "Η ιστορία του Ασπροπύργου ανατρέπει τα στερεότυπα", 19.08.2010, στην εφημερίδα Η Καθημερινή.
↑ Δ.Ν.Κ., "Χρονικό: Από τους αρχαίους δήμους του ανατ. Θριασίου μέχρι τον Ασπρόπυργο", (pdf), περιοδικό "Λαμπηδόνα", Τεύχος 9ο, Απρίλιος-Μάιος-Ιούνιος 1998, Σελ. 1-5, Iστορικές Εκδόσεις Ασπροπύργου, από την ιστοσελίδα ww.aspropyrgos.gr του Δήμου Ασπροπύργου.
↑ Θρι Attica (IG I-III), στην ιστοσελίδα: epigraphy.packhum.org
↑ John Anthony Cramer, "A geographical and historical description of ancient Greece: with a map, and a plan of Athens", Τόμος 2, Clarendon Press, 1828, σελ. 356.
↑ Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, «Δειπνοσοφισταί», VI, 255 C.
↑ Θουκυδίδης, «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», Α' 114: [...] "[114] Μετὰ δὲ ταῦτα οὐ πολλῷ ὕστερον Εὔβοια ἀπέστη ἀπὸ Ἀθηναίων, καὶ ἐς αὐτὴν διαβεβηκότος ἤδη Περικλέους στρατιᾷ Ἀθηναίων ἠγγέλθη αὐτῷ ὅτι Μέγαρα ἀφέστηκε καὶ Πελοποννήσιοι μέλλουσιν ἐσβαλεῖν ἐς τὴν Ἀττικὴν καὶ οἱ φρουροὶ Ἀθηναίων διεφθαρμένοι εἰσὶν ὑπὸ Μεγαρέων, πλὴν ὅσοι ἐς Νίσαιαν ἀπέφυγον• ἐπαγαγόμενοι δὲ Κορινθίους καὶ Σικυωνίους καὶ Ἐπιδαυρίους ἀπέστησαν οἱ Μεγαρῆς. ὁ δὲ Περικλῆς πάλιν κατὰ τάχος ἐκόμιζε τὴν στρατιὰν ἐκ τῆς Εὐβοίας. καὶ μετὰ τοῦτο οἱ Πελοποννήσιοι τῆς Ἀττικῆς ἐς Ἐλευσῖνα καὶ Θριῶζε ἐσβαλόντες ἐδῄωσαν Πλειστοάνακτος τοῦ Παυσανίου βασιλέως Λακεδαιμονίων ἡγουμένου, καὶ τὸ πλέον οὐκέτι προελθόντες ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου. καὶ Ἀθηναῖοι πάλιν ἐς Εὔβοιαν διαβάντες Περικλέους στρατηγοῦντος κατεστρέψαντο πᾶσαν, καὶ τὴν μὲν ἄλλην ὁμολογίᾳ κατεστήσαντο, Ἑστιαιᾶς δὲ ἐξοικίσαντες αὐτοὶ τὴν γῆν ἔσχον. [115] ἀναχωρήσαντες δὲ ἀπ' Εὐβοίας οὐ πολλῷ ὕστερον σπονδὰς ἐποιήσαντο πρὸς Λακεδαιμονίους καὶ τοὺς ξυμμάχους τριακοντούτεις, ἀποδόντες Νίσαιαν καὶ Πηγὰς καὶ Τροιζῆνα καὶ Ἀχαΐαν• ταῦτα γὰρ εἶχον Ἀθηναῖοι Πελοποννησίων". [...]
↑ Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι», «Περικλής» 22.1-3: [...] "[22] [22.1] ὅτι δ' ὀρθῶς ἐν τῇ Ἑλλάδι τὴν δύναμιν τῶν Ἀθηναίων συνεῖχεν, ἐμαρτύρησεν αὐτῷ τὰ γενόμενα. πρῶτον μὲν γὰρ Εὐβοεῖς ἀπέστησαν, ἐφ' οὓς διέβη μετὰ δυνάμεως. εἶτ' εὐθὺς ἀπηγγέλλοντο Μεγαρεῖς ἐκπεπολεμωμένοι καὶ στρατιὰ πολεμίων ἐπὶ τοῖς ὅροις τῆς Ἀττικῆς οὖσα, Πλειστώνακτος ἡγουμένου, βασιλέως Λακεδαιμονίων. [22.2] πάλιν οὖν ὁ Περικλῆς κατὰ τάχος ἐκ τῆς Εὐβοίας ἀνεκομίζετο πρὸς τὸν ἐν τῇ Ἀττικῇ πόλεμον: καὶ συνάψαι μὲν εἰς χεῖρας οὐκ ἐθάρσησε πολλοῖς καὶ ἀγαθοῖς ὁπλίταις προκαλουμένοις, ὁρῶν δὲ τὸν Πλειστώνακτα νέον ὄντα κομιδῇ, χρώμενον δὲ μάλιστα Κλεανδρίδῃ τῶν συμβούλων, ὃν οἱ ἔφοροι φύλακα καὶ πάρεδρον αὐτῷ διὰ τὴν ἡλικίαν συνέπεμψαν, ἐπειρᾶτο τούτου κρύφα: καὶ ταχὺ διαφθείρας χρήμασιν αὐτὸν ἔπεισεν ἐκ τῆς Ἀττικῆς ἀπαγαγεῖν τοὺς Πελοποννησίους. [22.3] ὡς δ' ἀπεχώρησεν ἡ στρατιὰ καὶ διελύθη κατὰ πόλεις, βαρέως φέροντες οἱ Λακεδαιμόνιοι τὸν μὲν βασιλέα χρήμασιν ἐζημίωσαν, ὧν τὸ πλῆθος οὐκ ἔχων ἐκτῖσαι μετέστησεν ἑαυτὸν ἐκ Λακεδαίμονος, τοῦ δὲ Κλεανδρίδου φεύγοντος θάνατον κατέγνωσαν. οὗτος δ' ἦν πατὴρ Γυλίππου τοῦ περὶ Σικελίαν Ἀθηναίους καταπολεμήσαντος. ἔοικε δ' ὥσπερ συγγενικὸν αὐτῷ προστρίψασθαι νόσημα τὴν φιλαργυρίαν ἡ φύσις, ὑφ' ἧς καὶ αὐτὸς αἰσχρῶς ἐπὶ καλοῖς ἔργοις ἁλοὺς ἐξέπεσε τῆς Σπάρτης. ταῦτα μὲν οὖν ἐν τοῖς περὶ Λυσάνδρου δεδηλώκαμεν". [...]

Πηγές – βιβλιογραφία

Πρωτογενείς πηγές

Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, «Δειπνοσοφισταί», VI, 255 C.
Θουκυδίδης, «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», Α' 114 και
Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι», «Περικλής» 22.1-3.
Στράβων, «Γεωγραφικά», Θ' 1.13.
Ελληνικές επιγραφές - IG Θρι Attica (IG I-III).

Δευτερογενείς πηγές

Thria, στην ιστοσελίδα: referenceworks.brillonline.com,
Το συγκεκριμένο λήμμα περιλαμβάνει περιεχόμενο από πηγή, η οποία αποτελεί, πλέον, κοινό κτήμα:
(Αγγλικά) Smith, William, επιμ. (1854–1857). «Attica – 41 (Thria)». Dictionary of Greek and Roman Geography. Λονδίνο: John Murray. Attica – 41 (Thria)
John S. Traill: The political organization of Attica: a study of the demes, trittyes, and phylai, and their representation in the Athenian Council,“Attica”, Princeton: American School of Classical Studies at Athens (ASCSA), 1975, ISBN 978-0-87661-514-0
John S. Traill: Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica. Athenians Victoria College, Toronto 1986.
Peter Siewert, "Die Trittyen Attikas und die Heeresreform des Kleisthenes", C.H. Beck, München 1982, ISBN 3406080634, ISBN 9783406080630

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δήμος Ασπροπύργου & Ιστορικές Εκδόσεις Ασπροπύργου, από την ιστοσελίδα www.aspropyrgos.gr του Δήμου Ασπροπύργου.
«Thria». ancientworlds.net (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 gennaio 2015. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια); Εξωτερικός σύνδεσμος στο |work= (βοήθεια)

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Tria (demo) της Ιταλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

[1] Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Θρία, δήμος της Οινηίδος φυλής. λέγεται και Θριώ. ο δημότης Θριάσιος, και Θριάσιον πεδίον. έστι δε ως Τίθρας Τιθράσιος". [...], σελ. 139.

[2] Στράβων, Γεωγραφικά, Θ' 1.13: [...] "Εἶτα τὸ Θριάσιον πεδίον καὶ ὁμώνυμος αἰγιαλὸς καὶ δῆμος• εἶθ᾽ ἡ ἄκρα ἡ Ἀμφιάλη καὶ τὸ ὑπερκείμενον λατόμιον καὶ ὁ εἰς Σαλαμῖνα πορθμὸς ὅσον διστάδιος, ὃν διαχοῦν ἐπειρᾶτο Ξέρξης, ἔφθη δὲ ἡ ναυμαχία γενομένη καὶ φυγὴ τῶν Περσῶν". [...]

[3] [...] "Thria: (Θρία/Thría). Large Attic paralia deme, chief town of the coastal Trittys (Trittyes), Oineis phyle, from 126/7 AD part of the Hadrianis phyle, seven (eight) bouleutaí; situated in the plain of Eleusis [1] named after T. (Thriásion pedíon) at modern Aspropyrgos (formerly Kalyvia) 5 km to the northeast of Eleusis (cf. [3]); an aqueduct led from the Parnes to T. IG II2 2500 (found in Eleusis) relates to an agora, to which the Thriasians and the Eleusinians had access". [...] Thria

[4] Δ.Ν.Κ., "Γιατί ο Ασπρόπυργος δεν ονομάστηκε Θριάσιο", (pdf), περιοδικό "Λαμπηδόνα", Τεύχος 1ο, Μάρτιος 1996, Σελ. 16-17, Ιστορικές Εκδόσεις Ασπροπύργου, από την ιστοσελίδα www.aspropyrgos.gr του Δήμου Ασπροπύργου.

[5] Πηγή: Το άρθρο του Νικου Βατοπουλου, με τίτλο: "Η ιστορία του Ασπροπύργου ανατρέπει τα στερεότυπα", 19.08.2010, στην εφημερίδα Η Καθημερινή.

[6] Δ.Ν.Κ., "Χρονικό: Από τους αρχαίους δήμους του ανατ. Θριασίου μέχρι τον Ασπρόπυργο", (pdf), περιοδικό "Λαμπηδόνα", Τεύχος 9ο, Απρίλιος-Μάιος-Ιούνιος 1998, Σελ. 1-5, Iστορικές Εκδόσεις Ασπροπύργου, από την ιστοσελίδα ww.aspropyrgos.gr του Δήμου Ασπροπύργου.

[7] Θρι Attica (IG I-III), στην ιστοσελίδα: epigraphy.packhum.org

[8] John Anthony Cramer, "A geographical and historical description of ancient Greece: with a map, and a plan of Athens", Τόμος 2, Clarendon Press, 1828, σελ. 356.

[9] Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, «Δειπνοσοφισταί», VI, 255 C.

[10] Θουκυδίδης, «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», Α' 114: [...] "[114] Μετὰ δὲ ταῦτα οὐ πολλῷ ὕστερον Εὔβοια ἀπέστη ἀπὸ Ἀθηναίων, καὶ ἐς αὐτὴν διαβεβηκότος ἤδη Περικλέους στρατιᾷ Ἀθηναίων ἠγγέλθη αὐτῷ ὅτι Μέγαρα ἀφέστηκε καὶ Πελοποννήσιοι μέλλουσιν ἐσβαλεῖν ἐς τὴν Ἀττικὴν καὶ οἱ φρουροὶ Ἀθηναίων διεφθαρμένοι εἰσὶν ὑπὸ Μεγαρέων, πλὴν ὅσοι ἐς Νίσαιαν ἀπέφυγον• ἐπαγαγόμενοι δὲ Κορινθίους καὶ Σικυωνίους καὶ Ἐπιδαυρίους ἀπέστησαν οἱ Μεγαρῆς. ὁ δὲ Περικλῆς πάλιν κατὰ τάχος ἐκόμιζε τὴν στρατιὰν ἐκ τῆς Εὐβοίας. καὶ μετὰ τοῦτο οἱ Πελοποννήσιοι τῆς Ἀττικῆς ἐς Ἐλευσῖνα καὶ Θριῶζε ἐσβαλόντες ἐδῄωσαν Πλειστοάνακτος τοῦ Παυσανίου βασιλέως Λακεδαιμονίων ἡγουμένου, καὶ τὸ πλέον οὐκέτι προελθόντες ἀπεχώρησαν ἐπ' οἴκου. καὶ Ἀθηναῖοι πάλιν ἐς Εὔβοιαν διαβάντες Περικλέους στρατηγοῦντος κατεστρέψαντο πᾶσαν, καὶ τὴν μὲν ἄλλην ὁμολογίᾳ κατεστήσαντο, Ἑστιαιᾶς δὲ ἐξοικίσαντες αὐτοὶ τὴν γῆν ἔσχον. [115] ἀναχωρήσαντες δὲ ἀπ' Εὐβοίας οὐ πολλῷ ὕστερον σπονδὰς ἐποιήσαντο πρὸς Λακεδαιμονίους καὶ τοὺς ξυμμάχους τριακοντούτεις, ἀποδόντες Νίσαιαν καὶ Πηγὰς καὶ Τροιζῆνα καὶ Ἀχαΐαν• ταῦτα γὰρ εἶχον Ἀθηναῖοι Πελοποννησίων". [...]

[11] Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι», «Περικλής» 22.1-3: [...] "[22] [22.1] ὅτι δ' ὀρθῶς ἐν τῇ Ἑλλάδι τὴν δύναμιν τῶν Ἀθηναίων συνεῖχεν, ἐμαρτύρησεν αὐτῷ τὰ γενόμενα. πρῶτον μὲν γὰρ Εὐβοεῖς ἀπέστησαν, ἐφ' οὓς διέβη μετὰ δυνάμεως. εἶτ' εὐθὺς ἀπηγγέλλοντο Μεγαρεῖς ἐκπεπολεμωμένοι καὶ στρατιὰ πολεμίων ἐπὶ τοῖς ὅροις τῆς Ἀττικῆς οὖσα, Πλειστώνακτος ἡγουμένου, βασιλέως Λακεδαιμονίων. [22.2] πάλιν οὖν ὁ Περικλῆς κατὰ τάχος ἐκ τῆς Εὐβοίας ἀνεκομίζετο πρὸς τὸν ἐν τῇ Ἀττικῇ πόλεμον: καὶ συνάψαι μὲν εἰς χεῖρας οὐκ ἐθάρσησε πολλοῖς καὶ ἀγαθοῖς ὁπλίταις προκαλουμένοις, ὁρῶν δὲ τὸν Πλειστώνακτα νέον ὄντα κομιδῇ, χρώμενον δὲ μάλιστα Κλεανδρίδῃ τῶν συμβούλων, ὃν οἱ ἔφοροι φύλακα καὶ πάρεδρον αὐτῷ διὰ τὴν ἡλικίαν συνέπεμψαν, ἐπειρᾶτο τούτου κρύφα: καὶ ταχὺ διαφθείρας χρήμασιν αὐτὸν ἔπεισεν ἐκ τῆς Ἀττικῆς ἀπαγαγεῖν τοὺς Πελοποννησίους. [22.3] ὡς δ' ἀπεχώρησεν ἡ στρατιὰ καὶ διελύθη κατὰ πόλεις, βαρέως φέροντες οἱ Λακεδαιμόνιοι τὸν μὲν βασιλέα χρήμασιν ἐζημίωσαν, ὧν τὸ πλῆθος οὐκ ἔχων ἐκτῖσαι μετέστησεν ἑαυτὸν ἐκ Λακεδαίμονος, τοῦ δὲ Κλεανδρίδου φεύγοντος θάνατον κατέγνωσαν. οὗτος δ' ἦν πατὴρ Γυλίππου τοῦ περὶ Σικελίαν Ἀθηναίους καταπολεμήσαντος. ἔοικε δ' ὥσπερ συγγενικὸν αὐτῷ προστρίψασθαι νόσημα τὴν φιλαργυρίαν ἡ φύσις, ὑφ' ἧς καὶ αὐτὸς αἰσχρῶς ἐπὶ καλοῖς ἔργοις ἁλοὺς ἐξέπεσε τῆς Σπάρτης. ταῦτα μὲν οὖν ἐν τοῖς περὶ Λυσάνδρου δεδηλώκαμεν". [...]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

@@ Γραμμή 55: / Γραμμή 55: @@
 {{DEFAULTSORT:Θρια}}
 {{Οινηίδα φυλή}}
+{{Αδριανίδα φυλή}}
 {{Portal bar|Αρχαία Ελλάδα|Αρχαιότητα|Αρχαιολογία|Ιστορία|Ελλάδα}}