Πόλεμος των Φώκλαντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
IM-yb (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 78: Γραμμή 78:
Οι σχέσεις μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αργεντινής αποκαταστάθηκαν το 1989 μετά από μια συνάντηση στη [[Μαδρίτη]], στην [[Ισπανία]], κατά την οποία οι κυβερνήσεις των δύο χωρών εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν.<ref>{{cite web |title=JOINT STATEMENT OF 19 OCTOBER 1989 Re-establishing Consular Relations Between Britain and Argentina, and Agreeing a Framework on Sovereignty Which Would Allow Further Talks |url=http://www.falklands.info/history/1989agreement.html |accessdate=4 January 2013}}</ref> Ουδεμία αλλαγή στη θέση οποιασδήποτε από τις δύο χώρες σχετικά με την κυριαρχία στις Νήσους Φώκλαντ έγινε ρητά. Το 1994, η διεκδίκηση της Αργεντινής στα εδάφη αυτά προστέθηκε στο [[Σύνταγμα της Αργεντινής|Σύνταγμά της]].<ref>[http://www.senado.gov.ar/web/interes/constitucion/cuerpo1.php Constitución Nacional]: "La Nación Argentina ratifica su legítima e imprescriptible soberanía sobre las Islas Malvinas, Georgias del Sur y Sandwich del Sur y los espacios marítimos e insulares correspondientes, por ser parte integrante del territorio nacional".</ref>
Οι σχέσεις μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αργεντινής αποκαταστάθηκαν το 1989 μετά από μια συνάντηση στη [[Μαδρίτη]], στην [[Ισπανία]], κατά την οποία οι κυβερνήσεις των δύο χωρών εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν.<ref>{{cite web |title=JOINT STATEMENT OF 19 OCTOBER 1989 Re-establishing Consular Relations Between Britain and Argentina, and Agreeing a Framework on Sovereignty Which Would Allow Further Talks |url=http://www.falklands.info/history/1989agreement.html |accessdate=4 January 2013}}</ref> Ουδεμία αλλαγή στη θέση οποιασδήποτε από τις δύο χώρες σχετικά με την κυριαρχία στις Νήσους Φώκλαντ έγινε ρητά. Το 1994, η διεκδίκηση της Αργεντινής στα εδάφη αυτά προστέθηκε στο [[Σύνταγμα της Αργεντινής|Σύνταγμά της]].<ref>[http://www.senado.gov.ar/web/interes/constitucion/cuerpo1.php Constitución Nacional]: "La Nación Argentina ratifica su legítima e imprescriptible soberanía sobre las Islas Malvinas, Georgias del Sur y Sandwich del Sur y los espacios marítimos e insulares correspondientes, por ser parte integrante del territorio nacional".</ref>



==Σημειώσεις==
{{reflist|group=nb}}


==Αναφορές==
==Αναφορές==

Έκδοση από την 13:21, 17 Ιανουαρίου 2017

Πόλεμος των Φώκλαντ
χάρτης χρονικής εξέλιξης του Πολέμου των Φώκλαντ
Χάρτης που συνοψίζει την βρετανική επανάκτηση των νήσων
Χρονολογία2 Απριλίου  – 14 Ιουνίου 1982[1][2]
(2 μήνες, 1 εβδομάδα και 5 ημέρες)
ΤόποςΝήσοι Φώκλαντ, Νήσοι Νότια Γεωργία και Νότιες Σάντουιτς και παρακείμενη θαλάσσια και αέρια περιοχή
ΈκβασηΒρετανική νίκη
Αντιμαχόμενοι
Ηνωμένο Βασίλειο
Αργεντινή
Ηγετικά πρόσωπα
Απώλειες
3 πολίτες σκοτώθηκαν από British shelling

Ο Πόλεμος των Φώκλαντ (ισπανικά: Guerra de las Malvinas‎‎), επίσης γνωστός ως Σύγκρουση των Φώκλαντ, Κρίση των Φώκλαντ, και Guerra del Atlántico Sur (Ισπανικά για "Πόλεμος του Νότιου Ατλαντικού"), ήταν ένας πόλεμος δέκα εβδομάδων μεταξύ της Αργεντινής και του Ηνωμένου Βασιλείου με αντικείμενο δύο Βρετανικά υπερπόντια εδάφη στον Νότιο Ατλαντικό: τα Νησιά Φώκλαντ και τις Νήσοι Νότια Γεωργία και Νότιες Σάντουιτς. Ξεκίνησε την Παρασκευή 2 Απριλίου 1982 όταν η Αργεντινή εισέβαλε και κατέλαβε τις Νήσους Φώκλαντ (και την επόμενη ημέρα τις Νήσους Νότια Γεωργία και Νότιες Σάντουιτς) σε μια προσπάθεια να αποδείξει την κυριαρχία που ισχυριζόταν επί μακρόν πάνω τους. Στις 5 Απριλίου, η Βρετανική κυβέρνηση απέστειλε ναυτική δύναμη για να εμπλακεί με το Ναυτικό της Αργεντινής και την Πολεμική Αεροπορία πριν πραγματοποιήσει αμφίβια επίθεση στα νησιά. Η σύγκρουση διάρκεσε 74 ημέρες και έληξε με την παράδοση της Αργεντινής στις 14 Ιουνίου 1982, επιστρέφοντας τα νησιά σε Βρετανικό έλεγχο. Συνολικά, 649 μέλη του στρατιωτικού προσωπικού της Αργεντινής, 255 μέλη του Βρετανικού στρατού, και τρεις κάτοικοι των Νήσων Φώκλαντ σκοτώθηκαν κατά τις εχθροπραξίες.

Η σύγκρουση ήταν ένα μείζον επεισόδιο στην παρατεταμένη αναμέτρηση για την κυριαρχία στις νήσους. Η Αργεντινή επιβεβαίωσε (και διατηρεί μέχρι σήμερα) ότι τα νησιά είναι Αργεντίνικο έδαφος,[6] και η κυβέρνηση της Αργεντινής ούτως χαρακτήρισε την στρατιωτική της δράση ως επαναδιεκδίκηση του δικού της εδάφους. Η Βρετανική κυβέρνηση θεώρησε την πράξη αυτή ως εισβολή ενός εδάφους που ήταν αποικία του στέμματος από το 1841. Οι κάτοικοι των Φώκλαντ, οι οποίοι κατοικούσαν στα νησιά από τις αρχές του 19ου αιώνα, είναι κυρίως απόγονοι των Βρετανών εποίκων, και είναι υπέρ της Βρετανικής κυριαρχίας. Καμία χώρα, παρόλα αυτά, δεν κήρυξε επίσημα τον πόλεμο (και οι δύο πλευρές κήρυξαν τις περιοχές των Νήσων ως πολεμική ζώνη και επίσημα αναγνώρισαν ότι υπήρχε κατάσταση πολέμου μεταξύ τους) και οι εχθροπραξίες περιορίστηκαν σχεδόν τελείως στα εδάφη υπό αμφισβήτηση και την περιοχή του Νότιου Ατλαντικού όπου βρίσκονται.

Η σύγκρουση είχε σημαντική επίδραση στις δύο χώρες και έχει αποτελέσει αντικείμενο διαφόρων βιβλίων, άρθρων, ταινιών και τραγουδιών. Το πατριωτικό αίσθημα ήταν υψηλό στην Αργεντινή, αλλά η έκβαση ώθησε μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της στρατιωτικής κυβέρνησης, επιταχύνοντας την πτώση του. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η κυβέρνηση του Συντηρητικού Κόμματος, ενισχυμένη από το επιτυχές αποτέλεσμα, επανεκλέχθηκε το επόμενο έτος. Το πολιτιστικό και πολιτικό βάρος της σύγκρουσης είχε μικρότερη επίδραση στη Βρετανία από ότι στην Αργεντινή, όπου παραμένει ένα συνεχιζόμενο θέμα συζήτησης.[7]

Οι σχέσεις μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αργεντινής αποκαταστάθηκαν το 1989 μετά από μια συνάντηση στη Μαδρίτη, στην Ισπανία, κατά την οποία οι κυβερνήσεις των δύο χωρών εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν.[8] Ουδεμία αλλαγή στη θέση οποιασδήποτε από τις δύο χώρες σχετικά με την κυριαρχία στις Νήσους Φώκλαντ έγινε ρητά. Το 1994, η διεκδίκηση της Αργεντινής στα εδάφη αυτά προστέθηκε στο Σύνταγμά της.[9]


Σημειώσεις

  1. 255 military personnel.[4]
    • 2 April: 57 Royal Marines (RM), 11 Royal Navy (RN) and 23 Falkland Islands Defence Force (FIDF) members
    • 3 April: 22 RM
    • 21 May: 1 Royal Air Force (RAF) member
    • 10 June: 1 Special Air Services (SAS) member.
    • [εκκρεμεί παραπομπή]
  2. 633 military personnel and 16 civilian sailors.[5]

Αναφορές

  1. «Falklands 25: Background Briefing». Ministry of Defence. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2009. [νεκρός σύνδεσμος]
  2. «:: Ministerio de Defensa – República Argentina ::» (στα Spanish). mindef.gov.ar. Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2009. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link) [νεκρός σύνδεσμος]
  3. Lawrence Freedman (9 Αυγούστου 2005). The Official History of the Falklands Campaign: War and diplomacy. 2. Routledge, Taylor & Francis Group. σελίδες 21–22. ISBN 978-0-7146-5207-8. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2012. : "day-to-day oversight was to be provided by ... which came to be known as the War Cabinet. This became the critical instrument of crisis management".
  4. «Falkland Islands profile». http://www.bbc.co.uk/. BBC. 5 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2014.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |website= (βοήθεια)
  5. 5,0 5,1 Historia Marítima Argentina, Volume 10, p. 137. (Departamento de Estudios Históricos Navales, Cuántica Editora, Argentina: 1993.
  6. «Argentine to reaffirm Sovereignty Rights over The Falkland Islands». National Turk. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2012. 
  7. «Cómo evitar que Londres convierta a las Malvinas en un Estado independiente». Clarin.com. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2010. 
  8. «JOINT STATEMENT OF 19 OCTOBER 1989 Re-establishing Consular Relations Between Britain and Argentina, and Agreeing a Framework on Sovereignty Which Would Allow Further Talks». Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2013. 
  9. Constitución Nacional: "La Nación Argentina ratifica su legítima e imprescriptible soberanía sobre las Islas Malvinas, Georgias del Sur y Sandwich del Sur y los espacios marítimos e insulares correspondientes, por ser parte integrante del territorio nacional".

Εξωτερικοί σύνδεσμοι