Συζήτηση:Αγνωστικισμός

	Αυτό το λήμμα είναι αντικείμενο της Επιχείρησης Αποτίμησης Ζωτικών Λημμάτων, μιας συλλογικής προσπάθειας για την αποτίμηση και δημιουργία στατιστικών για τα λήμματα ζωτικής σημασίας της Βικιπαίδειας.
Γ	Αυτό το λήμμα αποτιμήθηκε ως λήμμα τάξης Γ κατά την κλίμακα ποιότητας.

beautiful!--Kalogeropoulos 09:04, 1 Ιουλ. 2005 (UTC)

Δεν το προχώρησα πολύ ακόμη. Υπάρχει μια δήλωση του Πρωταγόρα σχετικά με τους θεούς που εκφράζει ουσιασικά την άποψη του ισχυρού αγνωστικισμού. Αν μπορείς να βρεις το πρωτότυπο ή έστω μια μετάφραση, θα ήταν καλό να την παραθέσουμε εδώ. --Diderot 11:04, 1 Ιουλ. 2005 (UTC)

Αν εννοείς το Πάντων μέτρον άνθρωπος είναι Diels Kanz 80 B1

Υπάρχει και το περίφημο "Για τους θεούς δεν μπορώ να γνωρίζω τίποτα: ούτε ότι υπάρχουν, ούτε ότι δεν υπάρχουν, ούτε τι λογής μορφή έχουν. Γιατί είναι πολλά τα όσα εμποδίζουν να γνωρίζουμε. Από τη μία το άδηλο του ζητήματος και από την άλλη η συντομία της ανθρώπινης ζωής", επίσης (Diels Kanz 80 Β4). Για αυτή του τη δήλωση ο Πρωταγόρας εξορίστηκε και τα βιβλία του ρίχτηκαν στην πυρά.--Kalogeropoulos 11:31, 1 Ιουλ. 2005 (UTC)

Αυτό εννοούσα, ευχαριστώ :-) --Diderot 11:45, 1 Ιουλ. 2005 (UTC)

Αγνωστικισμός ιδεαλιστική φιλοσοφική θεωρία που ισχυρίζεται ότι ο κόσμος είναι άγνωστος και η ανθρώπινη λογική περιορισμένη και ανίκανη να γνωρίσει κάτι πιο πέρα από τα αισθήματα.

Αναπτύχθηκε τον 18 αιώνα με κύριους εκφραστές τον Χιουμ και τον Καντ και έφτασε σε πλήρη ανάπτυξη τοω 19 αιώνα με το πέρασμα στον ιμπεριαλισμό σε κοινωνικό επίπεδο με το Μαχ ως κύριο εκφραστή του.

Ο αγνωστικισμός εκδηλώνεται σε διάφορες μορφές και παρά την κοινή αρχή ότι δεν μπορούμε να γνωρίσουμε την ουσία των πραγμάτων ο Καντ αναγνωρίζει την αντικειμενική τους ύπαρξη κάτι που οι υπόλοιποι αρνιούνται. Ο αγνωστικιστής είναι μία μορφή σκεπτικιστή που βάζει σε αμφιβολία τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τα παράγματα αυτά καθ'εαυτά τον αντικειμενικό, δηλαδή, χαρακτήρα της γνώσης, την ύπαρξη εξωτερικού κόσμου. Ο αγνωστικισμός είναι πλατιά διαδεδομένος στην σύγχρονη αστική φιλοσοφία και εκφράζεται με απόλυτη άρνηση προς την επιστημονική γνώση, τη λογική σκέψη και διδάσκει το μυστικισμό και το παραλογισμό.

Η επιστημονική γνώση παρ'όλα αυτά βαθαίνοντας και πέρνωντας πρακτική υπόσταση στην καθημερινή ζωή αναιρεί τον αγνωστικισμό. Αποδεικνύει μέρα με την μέρα ότι δεν υπάρχουν όρια στην γνώση ούτε άγνωστες πτυχές της φύσης. Το μόνο που υπάρχει είναι η διαφορά σε αυτό που είναι γνωστο και αυτό που θα γίνει γνωστό με την βοήθεια της επιστήμης και της πρακτικής.

δεσ αν μπορεί να βοηθήσει αυτό το υλικό πιστεύω ότι ο δαρβίνος είναι υλιστής και όχι αγνωστικιστής--Joseph V.S. Προλεταριοι ολου του κοσμου ενωθείτε 23:12, 4 Ιουλίου 2006 (UTC) Γιατί δεν αναφέρεις τον Μαχ και γιατί το κοιτάσ μόνο θεολογικά??? --Joseph V.S. Προλεταριοι ολου του κοσμου ενωθείτε 23:17, 4 Ιουλίου 2006 (UTC)

Ο ίδιος ο Δαρβίνος θεωρούσε τον εαυτό του αγνωστικιστή. --Dada 23:21, 4 Ιουλίου 2006 (UTC)

Είναι σαφές ότι το άρθρο αφορά τον αγνωστικισμό με την έννοια του θρησκευτικού αγνωστικισμού, δηλ. της θέσης ότι δεν γνωρίζουμε, ή δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, αν υπάρχει θεός. Κατά συνέπεια, δεν "το βλέπω θεολογικά" - και δεν το βλέπω εγώ, καθώς δεν γράφω τις προσωπικές μου απόψεις. Το υλικό που παραθέτεις μπορεί να καλυφθεί σε ένα άρθρο για τον φιλοσοφικό σκεπτικισμό. Οι απόψεις του Μαχ, αν και παραδέχομαι ότι δεν τις γνωρίζω επισταμένως, θα χαρακτηρίζονταν καλύτερα ως "θετικισμός" παρά ως "υλισμός". Και τέλος, το αν η επιστήμη θα κατακτήσει τελικά την πλήρη γνώση είναι ζήτημα εικασίας ή γνώμης και όχι κάτι το δεδομένο και αντικειμενικό. Προσωπικά, τείνω να συμφωνήσω μέχρις ενός σημείου, αν και στην επιστήμη, όπως και σε κάθε άλλο τομέα, χωρίς παραδοχές δεν παίρνεις αποτελέσματα.

Επίσης, γράφεις: Ο αγνωστικισμός είναι πλατιά διαδεδομένος στην σύγχρονη αστική φιλοσοφία και εκφράζεται με απόλυτη άρνηση προς την επιστημονική γνώση, τη λογική σκέψη και διδάσκει το μυστικισμό και το παραλογισμό. Αυτό θα ήταν ενδιαφέρουσα φράση για μανιφέστο, αλλά όχι και τόσο για εγκυκλοπαιδικό άρθρο. Δεν βλέπω πώς ο αγνωστικισμός διδάσκει (;) το "μυστικισμό" και τον "παραλογισμό", εκτός αν εννοείς ότι τα αφήνει να "αλωνίζουν" και προτιμάς μια πιο ρωμαλέα στάση. Αντίθετα, ο αγνωστικιστής είναι απολύτως επιφυλακτικός απέναντι σε οτιδήποτε το μυστικιστικό. Δεν βλέπω επίσης καμιά άρνηση προς την επιστήμη ή την λογική: οι περισσότεροι αγνωστικιστές θα συμφωνούσαν ότι αμφιβάλλουν ως προς αυτό που δεν έχει ακόμη αποδειχθεί ή καταρριφθεί, όχι ως προς ότι είναι γερά και ασφαλώς θεμελιωμένο! Μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον αγνωστικιστή ότι "διπλοπαίζει", ότι "κρατάει πισινή", αλλά για παραλογισμό δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα. --Diderot 23:44, 4 Ιουλίου 2006 (UTC)

Νεκρός σύνδεσμος

Κατά την διάρκεια αρκετών αυτόματων ελέγχων ο ακόλουθος εξωτερικός σύνδεσμος βρέθηκε να είναι μη διαθέσιμος. Παρακαλούμε ελέγξτε αν ο σύνδεσμος είναι πράγματι νεκρός και διορθώστε τον ή αφαιρέστε τον σε αυτή την περίπτωση!

• http://www.arts.cuhk.edu.hk/humftp/E-text/Russell/agnostic.htm (archive)
  • In Αγνωστικισμός on 2009-07-27 12:00:02, 404 Not Found
  • In Αγνωστικισμός on 2009-08-10 07:53:45, 404 Not Found

Η ιστοσελίδα έχει αποθηκευτεί από το Internet Archive. Παρακαλούμε να λάβετε υπόψη να βάλετε σύνδεσμο προς μια αντίστοιχη αρχειοθετημένη έκδοση: [1]. --Gerakibot 07:53, 10 Αυγούστου 2009 (UTC)

Θα ήθελα να επισημάνω ότι κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο όρος αγνωστικισμός εισήχθη από Πιερ Ζοζεφ Προυντόν.

δυνητικά μη μονισμός

πολλοί διαφωνούν με τον αγνωστικισμό διότι:

1. είναι ανοιχτός στον δυϊσμό όμως χωρίς σαφή πρόταση
2. εμπεριέχει δυνητικότητα που πηγάζει από το άτομο και όχι από χειροπιαστά δεδομένα
   • γίνεται κριτής του φυσικού και του μεταφυσικού, σε κάποιες συζητήσεις (όχι πάντα φυσικά) δύναται να πατρονάρει τον διάλογο ανάμεσα σε αθέους και θεϊστές εμφανιζόμενος ως διαιτητής
3. ανάλογα με την συζήτηση, κάποιος αγνωστικιστής μπορεί να τείνει προς το εκάστοτε βολικότερο ανάμεσα στο υπερφυσικό και το υλικό (ασχέτως αν το πράττει, φέρνει ίσως σε δύσκολη θέση κάποιον με ρητή κοσμοθεωρία)
4. ο αγνωστικιστής εμφανίζεται ως ανοιχτόμυαλος, ενώ πιθανώς έχει εκλεκτική (Eclecticism, πχ. επιλέγω ή ανέχομαι το ανά περίπτωση ωραίο ή βολικό) μα μη θεμελιώδη μέθοδο σκέψης (πχ. ψευδοκοσμοθεωρία, αρχικά φαινόμενη ως "σοφή ανεκτικότητα", όμως ίσως όχι από "καλοσύνη", "δικαιοσύνη" ή "μη εμπάθεια" μα πιθανή αδυναμία κρίσης)

(δεν ισχύουν πάντα τα άνωθεν, να αποτελούν σημείο τριβής με ρητά ανήκοντες)