Ανδρέας Θεοδώρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
δημιουργία λήμματος
 
+ 4 κατηγορίες (με το HotCat)
Γραμμή 25: Γραμμή 25:


{{DEFAULTSORT:Θεοδωρου Ανδρεας}}
{{DEFAULTSORT:Θεοδωρου Ανδρεας}}
[[Κατηγορία:Έλληνες θεολόγοι]]
[[Κατηγορία:Έλληνες εκκλησιαστικοί συγγραφείς]]
[[Κατηγορία:Καθηγητές Εθνικού και Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών]]
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 2004]]

Έκδοση από την 11:22, 12 Δεκεμβρίου 2016

Ανδρέας Θεοδώρου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1922 ή 1923
Λάρνακα
Θάνατος20  Μαρτίου 2004
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΚύπρος
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1946–1950)
Κολέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου (1951–1952)
Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1958–1959)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταθεολόγος
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΑρσάκεια - Τοσίτσεια Σχολεία (1952–1968)
Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1959–1986)

Ο Ανδρέας Θεοδώρου (1922 ή 1923 -2004) ήταν Ελληνοκύπριος θεολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε το 1922[1] ή 1923[2] στην Λάρνακα της Κύπρου. Ολοκλήρωσε την βασική του εκπαίδευση στο Παγκύπριο Εμπορικό Λύκειο Λάρνακας (1940) και στη Πάφο, ως μαθητής του εκεί Νικολαΐδειου Ελληνικού Γυμνασίου (1943). Το 1946 εγγράφηκε στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1950 με άριστα. Συνέχισε τις σπουδές του στο Ινστιτούτο Ορθοδόξου Θεολογίας «Άγιος Σέργιος» στο Παρίσι (1950-1951), το Κολλέγιο Τρίνιτυ του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου (1951-1952) και για ένα εξάμηνο στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδας, το 1952 και για 16 χρόνια δίδαξε στο Αρσάκειο Σχολείο Θηλέων.[1][2]

Το 1955 με την διδακτορική διατριβή «Η Χριστολογική ομολογία και διδασκαλία Κυρίλλου του Αλεξανδρείας και Θεοδωρήτου Κύρου» έγινε διδάκτορας ενώ δύο χρόνια αργότερα το 1957 με την εργασία «Η περί θεώσεως του ανθρώπου διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας μέχρις Ιωάννου του Δαμασκηνού» έγινε υφηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, στην έδρα της Ιστορίας των Δογμάτων και της Συμβολικής. Στη συνέχεια το 1962 έγινε εντεταλμένος υφυγητής, το 1966 έκτακτος καθηγητής και το 1968 τακτικός παραμένοντας μέχρι το 1986 όταν και παραιτήθηκε. Πολλοί ήταν οι φοιτητές και συνάδελφοι του οι οποίοι του ζητούσαν να παραμείνει.[1][2] Το ακαδημαϊκό έτος 1977-1978 διετέλεσε κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.[3]

Με τη σύζυγο του Χαρίκλεια Μοσχονά απέκτησε τέσσερα παιδιά. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 20 Μαρτίου 2004.[2]

Έργο

Είχε σημαντικό και αξιόλογο συγγραφικό έργο. Οι δημοσιεύσεις του, επιστημονικές και εκλαϊκευμένες, ξεπερνούν τις 150. Μεταξύ αυτών[1]:

  • Η ουσία της Ορθοδοξίας, 1961
  • Το χαροποιόν Πένθος της Εκκλησίας, 1974
  • Η επίδραση της ελληνικής σκέψεως επί των θεολογικών σχολών Αλεξανδρείας και Αντιοχείας, 1983 (βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών[2])
  • Η κόρη της Βασιλείας, 1977
  • Η ώρα του Αντιχρίστου, 1987
  • Πιστεύω εις ένα Θεόν, 1993
  • Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε, 1993

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 «Καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου: Ο αντι-οικουμενιστής, ο αντι-παπικός (1922-2004)». Θεολογία (Ιερά Μητρόπολις Ωρωπού και Φυλής). 2004. http://www.hsir.org/Theology_el/3a2005ATheodorou.pdf. Ανακτήθηκε στις 12-12-2016. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Γιαννόπουλος, Β. (15-05-2004). «Mνήμη Aνδρέα Θεοδώρου». kapodistriako.uoa.gr. Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ανακτήθηκε στις 12-12-2016.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate=, |date= (βοήθεια)
  3. «ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Θεολογικής Σχολή - Διατελέσαντες Κοσμήτορες». deantheol.uoa.gr. Ανακτήθηκε στις 12-12-2016.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)