Φλωρέντιος της Αχαΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ σήμανση για έλλειψη παραπομπών |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 45: | Γραμμή 45: | ||
|υπογραφή = |
|υπογραφή = |
||
}} |
}} |
||
O '''Φλωρέντιος του Αινώ''' (''Florent de Hainaut'', [[1255]] - [[23 Ιανουαρίου]] [[1297]]) ήταν [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας|πρίγκιπας της Αχαΐας]] από το [[1289]] έως το θάνατό του |
O '''Φλωρέντιος του Αινώ''' (''Florent de Hainaut'', [[1255]] - [[23 Ιανουαρίου]] [[1297]]) ήταν [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας|πρίγκιπας της Αχαΐας]] από το [[1289]] έως το θάνατό του, κυβερνώντας επ' ονόματι της συζύγου του [[Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας|Ισαβέλλας Βιλλεαρδουίνου]]. Ήταν ο τελευταίος γιος του κόμη [[Ιωάννης Α΄ του Αινώ|Ιωάννη Α΄ του Αινώ]] και της Αδελαΐδας της Ολλανδίας. Από τον πατέρα του κληρονόμησε το αξίωμα του κυβερνήτη (stadholder) της Ζηλανδίας (Zeeland). |
||
Στη συνέχεια πήγε στην αυλή του βασιλιά της Νάπολης [[Κάρολος Β΄ της Νάπολης|Καρόλου Β΄ του Χωλού]] και μπήκε στην υπηρεσία του. Ο Κάρολος τον διόρισε κοντόσταβλο του βασιλείου. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1289 ο Φλωρέντιος νυμφεύτηκε την [[Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας|Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου]] με την οποία απέκτησε μια θυγατέρα, την [[Ματθίλδη του Αινώ|Ματθίλδη]], διάδοχο των γονέων της στο πριγκιπάτο της Αχαΐας. Ο Φλωρέντιος εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του στην Πελοπόννησο. Διαπραγματεύτηκε τη '''Συνθήκη της Γλαρέντζας''' (1290) με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β΄|Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο]]. Την εποχή εκείνη πλέον η κατάσταση όμως των φραγκικών ηγεμονιών στην Ελλάδα ήταν απελπιστική. Οι επικυρίαρχοι και προστάτες τους, οι Ανδεγαβοί βασιλιάδες της Νάπολης, είχαν εμπλακεί στον μακροχρόνιο και καταστροφικό γι' αυτούς πόλεμο του Σικελικού Εσπερινού. Η απώλεια της Σικελίας εμπόδιζε τους Ανδεγαβούς από το να στρέψουν το ενδιαφέρον τους στις περιοχές της Ελλάδας, και αδυνατούσαν να στείλουν στρατεύματα για την υπεράσπιση του Μορέα. Έτσι ο Φλωρέντιος αναγκάστηκε να κλείσει ειρήνη, την οποία διατήρησε έως το 1293, όταν οι Βυζαντινοί κατέλαβαν την [[Καλαμάτα]]. Ο Φλωρέντιος δεν επιθυμούσε να ξεκινήσει πόλεμο και απέστειλε πρεσβεία στον [[Μιχαήλ Θ΄|Μιχαήλ Θ΄ Παλαιολόγο]] για να διαμαρτυρηθεί. Οι Βυζαντινοί επέστρεψαν την Καλαμάτα, αλλά το 1296 κατέλαβαν το κάστρο του Αγίου Γεωργίου στην Αρκαδία. Ο Φλωρέντιος ξεκίνησε να το πολιορκεί αλλά πέθανε στη διάρκεια της προσπάθειας ανακατάληψης. |
Στη συνέχεια πήγε στην αυλή του βασιλιά της Νάπολης [[Κάρολος Β΄ της Νάπολης|Καρόλου Β΄ του Χωλού]] και μπήκε στην υπηρεσία του. Ο Κάρολος τον διόρισε κοντόσταβλο του βασιλείου. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1289 ο Φλωρέντιος νυμφεύτηκε την [[Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας|Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου]] με την οποία απέκτησε μια θυγατέρα, την [[Ματθίλδη του Αινώ|Ματθίλδη]], διάδοχο των γονέων της στο πριγκιπάτο της Αχαΐας. Ο Φλωρέντιος εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του στην Πελοπόννησο. Διαπραγματεύτηκε τη '''Συνθήκη της Γλαρέντζας''' (1290) με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β΄|Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο]]. Την εποχή εκείνη πλέον η κατάσταση όμως των φραγκικών ηγεμονιών στην Ελλάδα ήταν απελπιστική. Οι επικυρίαρχοι και προστάτες τους, οι Ανδεγαβοί βασιλιάδες της Νάπολης, είχαν εμπλακεί στον μακροχρόνιο και καταστροφικό γι' αυτούς πόλεμο του Σικελικού Εσπερινού. Η απώλεια της Σικελίας εμπόδιζε τους Ανδεγαβούς από το να στρέψουν το ενδιαφέρον τους στις περιοχές της Ελλάδας, και αδυνατούσαν να στείλουν στρατεύματα για την υπεράσπιση του Μορέα. Έτσι ο Φλωρέντιος αναγκάστηκε να κλείσει ειρήνη, την οποία διατήρησε έως το 1293, όταν οι Βυζαντινοί κατέλαβαν την [[Καλαμάτα]]. Ο Φλωρέντιος δεν επιθυμούσε να ξεκινήσει πόλεμο και απέστειλε πρεσβεία στον [[Μιχαήλ Θ΄|Μιχαήλ Θ΄ Παλαιολόγο]] για να διαμαρτυρηθεί. Οι Βυζαντινοί επέστρεψαν την Καλαμάτα, αλλά το 1296 κατέλαβαν το κάστρο του Αγίου Γεωργίου στην Αρκαδία. Ο Φλωρέντιος ξεκίνησε να το πολιορκεί αλλά πέθανε στη διάρκεια της προσπάθειας ανακατάληψης. |
||
Έκδοση από την 06:37, 18 Νοεμβρίου 2016
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Φλωρέντιος του Αινώ | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 1289 - 1297 |
| Προκάτοχος | Κάρολος Β΄ της Νάπολης |
| Διάδοχος | Φίλιππος Α΄ του Πεδεμοντίου |
| Γέννηση | 1255 |
| Θάνατος | 23 Ιανουαρίου 1297 (42 ετών) |
| Σύζυγος | Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας |
| Επίγονοι | Ματθίλδη του Αινώ |
| Πατέρας | Ιωάννης Α΄ του Αινώ |
| Μητέρα | Αδελαΐδα της Ολλανδίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
O Φλωρέντιος του Αινώ (Florent de Hainaut, 1255 - 23 Ιανουαρίου 1297) ήταν πρίγκιπας της Αχαΐας από το 1289 έως το θάνατό του, κυβερνώντας επ' ονόματι της συζύγου του Ισαβέλλας Βιλλεαρδουίνου. Ήταν ο τελευταίος γιος του κόμη Ιωάννη Α΄ του Αινώ και της Αδελαΐδας της Ολλανδίας. Από τον πατέρα του κληρονόμησε το αξίωμα του κυβερνήτη (stadholder) της Ζηλανδίας (Zeeland).
Στη συνέχεια πήγε στην αυλή του βασιλιά της Νάπολης Καρόλου Β΄ του Χωλού και μπήκε στην υπηρεσία του. Ο Κάρολος τον διόρισε κοντόσταβλο του βασιλείου. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1289 ο Φλωρέντιος νυμφεύτηκε την Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου με την οποία απέκτησε μια θυγατέρα, την Ματθίλδη, διάδοχο των γονέων της στο πριγκιπάτο της Αχαΐας. Ο Φλωρέντιος εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του στην Πελοπόννησο. Διαπραγματεύτηκε τη Συνθήκη της Γλαρέντζας (1290) με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο. Την εποχή εκείνη πλέον η κατάσταση όμως των φραγκικών ηγεμονιών στην Ελλάδα ήταν απελπιστική. Οι επικυρίαρχοι και προστάτες τους, οι Ανδεγαβοί βασιλιάδες της Νάπολης, είχαν εμπλακεί στον μακροχρόνιο και καταστροφικό γι' αυτούς πόλεμο του Σικελικού Εσπερινού. Η απώλεια της Σικελίας εμπόδιζε τους Ανδεγαβούς από το να στρέψουν το ενδιαφέρον τους στις περιοχές της Ελλάδας, και αδυνατούσαν να στείλουν στρατεύματα για την υπεράσπιση του Μορέα. Έτσι ο Φλωρέντιος αναγκάστηκε να κλείσει ειρήνη, την οποία διατήρησε έως το 1293, όταν οι Βυζαντινοί κατέλαβαν την Καλαμάτα. Ο Φλωρέντιος δεν επιθυμούσε να ξεκινήσει πόλεμο και απέστειλε πρεσβεία στον Μιχαήλ Θ΄ Παλαιολόγο για να διαμαρτυρηθεί. Οι Βυζαντινοί επέστρεψαν την Καλαμάτα, αλλά το 1296 κατέλαβαν το κάστρο του Αγίου Γεωργίου στην Αρκαδία. Ο Φλωρέντιος ξεκίνησε να το πολιορκεί αλλά πέθανε στη διάρκεια της προσπάθειας ανακατάληψης.
Πηγές
- Miller, William. Η Φραγκοκρατία στην Ελλάδα (1204-1566). Μετάφραση Άγγελος Φουριώτης. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, 1960.
- Grousset, René. L'Empire du Levant: Histoire de la Question d'Orient. Παρίσι: Payot, 1949 (ανατύπ. 1979).
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Florent of Hainaut της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |