Δημήτρης Ροντήρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Επιμέλεια λήμματος, προσθήκη κατηγορίας
Vikiwiki11 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4: Γραμμή 4:


== Βιογραφία ==
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε το 1899 στον [[Πειραιάς|Πειραιά]]. Κατ' αρχήν εισήλθε στη [[Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων]], την οποία, μετά από διετή φοίτηση, εγκατέλειψε για χάρη της [[Νομική|νομικής]] του σπουδής στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]]. Η θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε το 1919, ως ηθοποιός. Στη συνέχεια μετέβη στην [[Αυστρία]], όπου και σπούδασε θέατρο, [[Ιστορία της τέχνης|ιστορία τέχνης]] και [[αρχαία ελληνική φιλολογία]]. Με το πέρας των σπουδών του εκεί, μετέβη στο [[Βερολίνο]] παρά τον μεγάλο σκηνοθέτη [[Μαξ Ράινχαρντ]]. Επανήλθε στην [[Ελλάδα]] και διορίσθηκε το 1933 σκηνοθέτης στο [[Βασιλικό θέατρο]] αλλά και στο ''«[[Θέατρο Ωδείου]]»'', όπου εμφανίστηκε πρώτα ως [[σκηνοθέτης]], με το μουσικό δράμα του [[Μανώλης Καλομοίρης|Μανώλη Καλομοίρη]] ''«Το δαχτυλίδι της μάνας»''. Αργότερα, διετέλεσε σκηνοθέτης του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]], του οποίου ανέλαβε και τη διεύθυνση κατά τους χρόνους 1946-1950 και 1953-1955.<ref>{{Cite web|url=http://www.n-t.gr/el/nationaltheatre/history/|title=Εθνικό Θέατρο - Ιστορικό|date=|website=www.n-t.gr|publisher=|accessdate=2016-07-27}}</ref> Το 1950 ίδρυσε την ''«[[Ελληνική Σκηνή]]»'' και το 1957 το ''«[[Πειραϊκό Θέατρο]]»'', επικεφαλής του οποίου έκανε περιοδείες σε πολλές χώρες της [[Ευρώπη|Ευρώπης]], της [[Βόρεια Αμερική|Βόρειας]] και [[Νότια Αμερική|Νότιας Αμερικής]] και της [[Ασία|Ασίας]], όπου παρουσίασε θεατρικές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας.
Γεννήθηκε το 1899 στον [[Πειραιάς|Πειραιά]]. Κατ' αρχήν εισήλθε στη [[Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων]], την οποία, μετά από διετή φοίτηση, εγκατέλειψε για χάρη της [[Νομική|νομικής]] του σπουδής στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]]. Η θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε το 1919, ως ηθοποιός. Στη συνέχεια μετέβη στην [[Αυστρία]], όπου και σπούδασε θέατρο, [[Ιστορία της τέχνης|ιστορία τέχνης]] και αρχαία ελληνική φιλολογία. Με το πέρας των σπουδών του εκεί, μετέβη στο [[Βερολίνο]] παρά τον μεγάλο σκηνοθέτη [[Μαξ Ράινχαρντ]]. Επανήλθε στην [[Ελλάδα]] και διορίσθηκε το 1933 σκηνοθέτης στο [[Βασιλικό θέατρο]] αλλά και στο ''«[[Θέατρο Ωδείου]]»'', όπου εμφανίστηκε πρώτα ως [[σκηνοθέτης]], με το μουσικό δράμα του [[Μανώλης Καλομοίρης|Μανώλη Καλομοίρη]] ''«Το δαχτυλίδι της μάνας»''. Αργότερα, διετέλεσε σκηνοθέτης του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]], του οποίου ανέλαβε και τη διεύθυνση κατά τους χρόνους 1946-1950 και 1953-1955.<ref>{{Cite web|url=http://www.n-t.gr/el/nationaltheatre/history/|title=Εθνικό Θέατρο - Ιστορικό|date=|website=www.n-t.gr|publisher=|accessdate=2016-07-27}}</ref> Το 1950 ίδρυσε την ''«Ελληνική Σκηνή»'' και το 1957 το ''«Πειραϊκό Θέατρο»'', επικεφαλής του οποίου έκανε περιοδείες σε πολλές χώρες της [[Ευρώπη|Ευρώπης]], της [[Βόρεια Αμερική|Βόρειας]] και [[Νότια Αμερική|Νότιας Αμερικής]] και της [[Ασία|Ασίας]], όπου παρουσίασε θεατρικές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας.


Σκηνοθέτησε πολλά έργα του παγκόσμιου κλασικού αλλά και νεότερου δραματολογίου, μεταξύ των οποίων 11 έργα του [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ]] καθώς και πολλές αρχαίες τραγωδίες. Η σκηνοθεσία του στην ''[[Ηλέκτρα (Σοφοκλή)|Ηλέκτρα]]'' και στον ''[[Άμλετ]]'', τα οποία ο θίασος του Βασιλικού Θεάτρου ανέβασε το 1939 στην [[Αγγλία]] και τη [[Γερμανία]], προκάλεσε τις πλέον ενθουσιώδεις κριτικές των ειδικών του χώρου. Ιδιαίτερα η παράσταση της τριλογίας του [[Αισχύλος|Αισχύλου]] ''[[Ορέστεια]]'' στο [[Ωδείο Ηρώδου του Αττικού]] το 1949, παρουσία της πολιτειακής και πολιτικής αρχής της χώρας, θεωρήθηκε ως εξαιρετικό καλλιτεχνικό επίτευγμα.
Σκηνοθέτησε πολλά έργα του παγκόσμιου κλασικού αλλά και νεότερου δραματολογίου, μεταξύ των οποίων 11 έργα του [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ]] καθώς και πολλές αρχαίες τραγωδίες. Η σκηνοθεσία του στην ''[[Ηλέκτρα (Σοφοκλή)|Ηλέκτρα]]'' και στον ''[[Άμλετ]]'', τα οποία ο θίασος του Βασιλικού Θεάτρου ανέβασε το 1939 στην [[Αγγλία]] και τη [[Γερμανία]], προκάλεσε τις πλέον ενθουσιώδεις κριτικές των ειδικών του χώρου. Ιδιαίτερα η παράσταση της τριλογίας του [[Αισχύλος|Αισχύλου]] ''[[Ορέστεια]]'' στο [[Ωδείο Ηρώδου του Αττικού]] το 1949, παρουσία της πολιτειακής και πολιτικής αρχής της χώρας, θεωρήθηκε ως εξαιρετικό καλλιτεχνικό επίτευγμα.

Έκδοση από την 11:55, 29 Σεπτεμβρίου 2016

Δημήτρης Ροντήρης
Ο Δημήτρης Ροντήρης το 1963 (αριστερά, με την πλάτη στραμμένη στο φωτογραφικό φακό)
Γέννηση1899
Πειραιάς
Θάνατος20  Δεκεμβρίου 1981
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Ιδιότηταηθοποιός και θεατρικός σκηνοθέτης
Είδος τέχνηςθέατρο

Ο Δημήτρης Ροντήρης (1899 - 20 Δεκεμβρίου 1981) ήταν Έλληνας θεατρικός σκηνοθέτης.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1899 στον Πειραιά. Κατ' αρχήν εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, την οποία, μετά από διετή φοίτηση, εγκατέλειψε για χάρη της νομικής του σπουδής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε το 1919, ως ηθοποιός. Στη συνέχεια μετέβη στην Αυστρία, όπου και σπούδασε θέατρο, ιστορία τέχνης και αρχαία ελληνική φιλολογία. Με το πέρας των σπουδών του εκεί, μετέβη στο Βερολίνο παρά τον μεγάλο σκηνοθέτη Μαξ Ράινχαρντ. Επανήλθε στην Ελλάδα και διορίσθηκε το 1933 σκηνοθέτης στο Βασιλικό θέατρο αλλά και στο «Θέατρο Ωδείου», όπου εμφανίστηκε πρώτα ως σκηνοθέτης, με το μουσικό δράμα του Μανώλη Καλομοίρη «Το δαχτυλίδι της μάνας». Αργότερα, διετέλεσε σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, του οποίου ανέλαβε και τη διεύθυνση κατά τους χρόνους 1946-1950 και 1953-1955.[1] Το 1950 ίδρυσε την «Ελληνική Σκηνή» και το 1957 το «Πειραϊκό Θέατρο», επικεφαλής του οποίου έκανε περιοδείες σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Βόρειας και Νότιας Αμερικής και της Ασίας, όπου παρουσίασε θεατρικές παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας.

Σκηνοθέτησε πολλά έργα του παγκόσμιου κλασικού αλλά και νεότερου δραματολογίου, μεταξύ των οποίων 11 έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ καθώς και πολλές αρχαίες τραγωδίες. Η σκηνοθεσία του στην Ηλέκτρα και στον Άμλετ, τα οποία ο θίασος του Βασιλικού Θεάτρου ανέβασε το 1939 στην Αγγλία και τη Γερμανία, προκάλεσε τις πλέον ενθουσιώδεις κριτικές των ειδικών του χώρου. Ιδιαίτερα η παράσταση της τριλογίας του Αισχύλου Ορέστεια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού το 1949, παρουσία της πολιτειακής και πολιτικής αρχής της χώρας, θεωρήθηκε ως εξαιρετικό καλλιτεχνικό επίτευγμα.

Πέθανε στις 20 Δεκεμβρίου 1981.

Παραπομπές

  1. «Εθνικό Θέατρο - Ιστορικό». www.n-t.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2016. 

Βιβλιογραφία

  • Χρυσόθεμις Σταματοπούλου-Βασιλάκου, «Ο Δημήτρης Ροντήρης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: 1957 - 1959». Στο: Ο Πειραιάς και το Δημοτικό Θέατρο: Πρακτικά Διεθνούς Επιστημονικής Συνάντησης, Πανεπιστήμιο Πειραιά, 13 Απριλίου 2003. Επιμ. Νίκος Αξαρλής, Κατερίνα Μπρεντάνου. Πειραιάς: Τσαμαντάκης, 2008, σσ. 46-53.
  • Δημήτρης Ροντήρης, Σελίδες αυτοβιογραφίας, εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα, 1999

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ