Σπυρίδων Λάμπρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 18: Γραμμή 18:
|διάδοχος = [[Αλέξανδρος Ζαΐμης]]
|διάδοχος = [[Αλέξανδρος Ζαΐμης]]
|παρατσούκλι =
|παρατσούκλι =
|ημερομηνία_γέννησης = [[1851]]
|ημ_γέννησης = [[1851]]
|τόπος_γέννησης = [[Κέρκυρα]]
|τόπος_γέννησης = [[Κέρκυρα]]
|ημερομηνία_θανάτου = [[23 Ιουλίου]] [[1919]] (68 ετών)
|ημ_θανάτου = [[23 Ιουλίου]] [[1919]] (68 ετών)
|τόπος_θανάτου = [[Σκόπελος]]
|τόπος_θανάτου = [[Σκόπελος]]
|εθνικότητα = [[Έλληνες|Έλληνας]]
|εθνικότητα = [[Έλληνες|Έλληνας]]
Γραμμή 32: Γραμμή 32:
|ιστοσελίδα =
|ιστοσελίδα =
}}
}}
Ο '''Σπυρίδων Λάμπρος''' ([[1851]] - 23 Ιουλίου [[1919]]) ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδος και ιστορικός.
Ο '''Σπυρίδων Λάμπρος''' ([[1851]] - [[23 Ιουλίου]] [[1919]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] πολιτικός και ιστορικός, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδος.


== Βιογραφία ==
== Βιογραφία ==

Έκδοση από την 06:30, 13 Σεπτεμβρίου 2016

Σπυρίδων Λάμπρος
Αρχείο:Spyridon Lampros.jpg
Ο Σπυρίδων Λάμπρος

Πρωθυπουργός της Ελλάδας
Περίοδος
27 Σεπτεμβρίου 1916 – 21 Απριλίου 1917
ΠροκάτοχοςΝικόλαος Καλογερόπουλος
ΔιάδοχοςΑλέξανδρος Ζαΐμης
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση8ιουλ. / 20  Απριλίου 1851γρηγ., Κέρκυρα
Θάνατος23  Ιουλίου 1919
Σκόπελος
ΕθνότηταΈλληνας
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Σπυρίδων Λάμπρος (1851 - 23 Ιουλίου 1919) ήταν Έλληνας πολιτικός και ιστορικός, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδος.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1851 στην Κέρκυρα και ήταν γιος του νομισματολόγου Παύλου Λάμπρου. Σπούδασε ιστορία στην Λειψία, στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στο Λονδίνο και στη Βιέννη και ήταν μαθητής του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου. Το 1877 επέστρεψε στην Ελλάδα και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε υφηγητής της ελληνικής ιστορίας και γραφογνωσίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως γενικός επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαιδεύσεως και το 1890 έγινε τακτικός καθηγητής της Ελληνικής ιστορίας και της Παλαιογραφίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ διετέλεσε δύο φορές πρύτανης του πανεπιστημίου (1893-1894, 1912-1913). Από το 1903 εξέδιδε το περιοδικό «Νέος Ελληνομνήμων», που καθιερώθηκε διεθνώς ως σημείο αναφοράς για τη Μεσαιωνική και νεώτερη Ελληνική ιστορία. Το 1916 διορίστηκε υπουργός Εκκλησιαστικών - Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, αξίωμα στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1917. Με την επάνοδο του Βενιζέλου εξορίστηκε στην Ύδρα και στη Σκόπελο, ενώ δημεύτηκε και η περιουσία του.

Υπήρξε επίσης γενικός γραμματέας της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (1901-1918), πρόεδρος του Συνδέσμου Αθλητικών και Γυμναστικών Συλλόγων (1897-1906) κ.ά.

Απεβίωσε στην Σκόπελο το 1919 λόγω κακουχιών. Κόρη του ήταν η Λίνα Τσαλδάρη.

Έργα του

Πηγές

  • Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, τόμος Γ΄, Εκδόσεις Μέτρον
  • Γαζή Φωτεινή, «Μια ρομαντική ιστορική επιστήμη. Η περίπτωση του Σπυρίδωνος Λάμπρου (1851-1919)», Πρακτικά Δ΄ Διεθνούς Συνεδρίου Ιστορίας. Ιστοριογραφία της Νεότερης και Σύγχρονης Ελλάδας (1833-2002), Αθήνα, 2004, τ. A, σελ. 193-213.
  • Μαρία Νυσταζοπούλου- Πελεκίδου, «Οι βυζαντινὲς ιστορικὲς σπουδὲς στην Ἑλλάδα. Απὸ τον Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο στον Διονύσιο Ζακυθηνό », ΜΝΗΜΗ Δ.Α. ΖΑΚΥΘΗΝΟΥ, Βυζαντινά Σύμμεικτα, τομ. 9B (1994), σελ.153-176