Αλτομιρά Μεσσηνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 18: Γραμμή 18:
*[[Θεόδωρος Μπελίτσος]], "Τα Αλτομιρά της Έξω Μάνης (Ιστορία-Οικογένειες-Τοπωνύμια)", 1999.
*[[Θεόδωρος Μπελίτσος]], "Τα Αλτομιρά της Έξω Μάνης (Ιστορία-Οικογένειες-Τοπωνύμια)", 1999.


[[Κατηγορία:Χωριά της Ελλάδας]]
[[Κατηγορία:Χωριά της Μεσσηνίας]]

Έκδοση από την 20:40, 14 Ιουλίου 2007

Αρχείο:Αλτομιρά Αγιος Αθανάσιος 02.jpg
Ο Άγ. Αθανάσιος Αλτομιρών
Αρχείο:Αλτομιρά Άγιος Γεώργιος.jpg
Η μονή του Αγ. Γεωργίου

Τα Αλτομιρά είναι ορεινό χωριό του Δήμου Αβίας του Νομού Μεσσηνίας. Το χειμώνα είναι ακατοίκητα ενώ το καλοκαίρι κατοικούν λίγοι κτηνοτρόφοι και κάποιοι παραθεριστές.
Κεντρικός ναός του χωριού είναι ο Άγιος Αθανάσιος χτισμένος γύρω στο 1865. Στην περιφέρεια των Αλτομιρών ανήκει και το μεταβυζαντινό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου.
Αξιόλογο είναι, επίσης, το λιθόστρωτο μονοπάτι Μπίλιοβο που κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και συνέδεε το χωριό με τα πεδινά χωριά της περιοχής. Σήμερα αποτελεί πόλο έλξης οικοπεριηγητών.

Ιστορία

Τα Αλτομιρά αναφέρονται για πρώτη φορά το 1618 με πληθυσμό 20 οικογένειες. Στη συνέχεια περιλαμβάνονται σχεδόν σε όλες τις απογραφές και αναφορές χωριών της Έξω Μάνης.
Στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 πρόσφεραν μεγάλο αριθμό οπλαρχηγών. Το 1835 εντάχθηκαν στο Δήμο Γερηνίας και το 1841 στο Δήμο Αβίας. Το 1914 αποτέλεσαν ξεχωριστή κοινότητα, η οποία διατηρήθηκε ως το 1998, οπότε εντάχθηκαν στο νέο Δήμο Αβίας.
Το 1829 είχαν 30 οικογένειες. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα ο πληθυσμός τους αυξανόταν διαρκώς. Από 216 κατοίκους το 1835 έφτασε στους 403 το 1907. Στη συνέχεια ο πληθυσμός άρχισε να μειώνεται λόγω της μετανάστευσης. Έτσι απογράφηκαν: 169 κ. το 1951, 18 κ. το 1961 ενώ το 1971 μόνον ένας κάτοικος!
Από το 1875 ως το 1940 στο χωριό λειτούργησε μονοθέσιο θερινό σχολείο. Τα μαθήματα ξεκινούσαν το Μάρτιο και διαρκούσαν ως τον Οκτώβριο, διότι το χειμώνα οι κτηνοτρόφοι κάτοικοί του μεταφέρονταν στα πεδινά χωριά της περιοχής. Το σχολείο ξαναλειτούργησε την περίοδο 1955-1960, ως μονοθέσιο χειμερινό. Έπειτα έκλεισε λόγω ελλείψεως μαθητών.
Μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο οι περισσότεροι κάτοικοι των Αλτομιρών εγκαταστάθηκαν είτε στα πεδινά χωριά του Δήμου Αβίας: Κάμπος, Μεγάλη Μαντίνεια και Σωτηριάνικα είτε στην Καλαμάτα κι άλλες πόλεις. Όμως, δεν ξεχνούν το χωριό τους. Κάθε καλοκαίρι διοργανώνουν πανηγύρια στα οποία συγκεντρώνεται πολύς κόσμος.

Πηγές