Αχιλλέας Αλφεράκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Bach (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}{{άλλεςχρήσεις|Αχιλλέας}}
{{πληροφορίες προσώπου}}{{άλλεςχρήσεις|Αχιλλέας}}
Ο '''Αχιλλέας Νικολάγιεβιτς Αλφεράκης''' (''Ахиллес Николаевич Алфераки'', [[Χάρκοβο]], [[3 Ιουλίου]] [[1846]] - [[Αγία Πετρούπολη]], [[27 Δεκεμβρίου]] [[1919]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] συνθέτης.
Ο '''Αχιλλέας Νικολάγιεβιτς Αλφεράκης''' (''Ахиллес Николаевич Алфераки'', [[Χάρκοβο]], [[3 Ιουλίου]] [[1846]] - [[Αγία Πετρούπολη]], [[27 Δεκεμβρίου]] [[1919]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] συνθέτης {{Ref_label|I|i|none}}.


Σπούδασε στο [[Πανεπιστήμιο]] της [[Μόσχα]]ς και ανήκει στη [[Ρωσία|ρωσική]] εθνική σχολή. Συνέθεσε πάρα πολλά φωνητικά έργα (23 τετράδια με πάνω από 120 τραγούδια), 2 [[όπερα|όπερες]] («Ο Βασιλιάς του Δάσους» και «Η Νύχτα της Βάπτισης» ή «Η Παραμονή του Αι-Γιάννη») και [[μουσική δωματίου]], με πολλές επιρροές από τη δημοτική μουσική της Ρωσίας. Ανέπτυξε έντονη κοινωνική και πολιτική δράση. Το [[1880]] έως το [[1888]] διετέλεσε δήμαρχος του [[Ταγκανρόγκ]] και επί δημαρχίας του η πόλη γνώρισε μέρες λαμπρής καλλιτεχνικής δόξας.
Σπούδασε στο [[Πανεπιστήμιο]] της [[Μόσχα]]ς και ανήκει στη [[Ρωσία|ρωσική]] εθνική σχολή. Συνέθεσε πάρα πολλά φωνητικά έργα (23 τετράδια με πάνω από 120 τραγούδια), 2 [[όπερα|όπερες]] («Ο Βασιλιάς του Δάσους» και «Η Νύχτα της Βάπτισης» ή «Η Παραμονή του Αι-Γιάννη») και [[μουσική δωματίου]], με πολλές επιρροές από τη δημοτική μουσική της Ρωσίας. Ανέπτυξε έντονη κοινωνική και πολιτική δράση. Το [[1880]] έως το [[1888]] διετέλεσε δήμαρχος του [[Ταγκανρόγκ]] και επί δημαρχίας του η πόλη γνώρισε μέρες λαμπρής καλλιτεχνικής δόξας.
Γραμμή 8: Γραμμή 8:
Το [[1888]] ο Αλφεράκης παραιτήθηκε από τη δημαρχία και μετακόμισε στην [[Αγία Πετρούπολη]], όπου έγινε καγκελάριος του Υπουργείου Εσωτερικών το [[1891]] και πρώτος διευθυντής της
Το [[1888]] ο Αλφεράκης παραιτήθηκε από τη δημαρχία και μετακόμισε στην [[Αγία Πετρούπολη]], όπου έγινε καγκελάριος του Υπουργείου Εσωτερικών το [[1891]] και πρώτος διευθυντής της
ρωσικής υπηρεσίας τηλεγράφων. Ο Αλφεράκης αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη [[μουσική]]. Πέθανε το [[1919]].
ρωσικής υπηρεσίας τηλεγράφων. Ο Αλφεράκης αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη [[μουσική]]. Πέθανε το [[1919]].
== Σημειώσεις ==

'''i.''' {{Note_label|I|i|none}} Ο μουσικολόγος Γ. Λεωτσάκος τον αναφέρει ως Ρώσο συνθέτη, ελληνικής καταγωγής <ref>Γιώργος Λεωτσάκος, επιμέλεια λήμματος στην εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα», έκδοση 1981, τόμος 7, σ. 208</ref>


{{Authority control}}
{{Authority control}}

Έκδοση από την 20:21, 26 Αυγούστου 2016

Αχιλλέας Αλφεράκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3  Ιουλίου 1846[1][2]
Χάρκοβο[3]
Θάνατος27  Δεκεμβρίου 1919[1][4]
Αγία Πετρούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτης[3][5]
πολιτικός[6]
Οικογένεια
ΟικογένειαΟικογένεια Αλφεράκη
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Αχιλλέας (αποσαφήνιση).

Ο Αχιλλέας Νικολάγιεβιτς Αλφεράκης (Ахиллес Николаевич Алфераки, Χάρκοβο, 3 Ιουλίου 1846 - Αγία Πετρούπολη, 27 Δεκεμβρίου 1919) ήταν Έλληνας συνθέτης [i].

Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και ανήκει στη ρωσική εθνική σχολή. Συνέθεσε πάρα πολλά φωνητικά έργα (23 τετράδια με πάνω από 120 τραγούδια), 2 όπερες («Ο Βασιλιάς του Δάσους» και «Η Νύχτα της Βάπτισης» ή «Η Παραμονή του Αι-Γιάννη») και μουσική δωματίου, με πολλές επιρροές από τη δημοτική μουσική της Ρωσίας. Ανέπτυξε έντονη κοινωνική και πολιτική δράση. Το 1880 έως το 1888 διετέλεσε δήμαρχος του Ταγκανρόγκ και επί δημαρχίας του η πόλη γνώρισε μέρες λαμπρής καλλιτεχνικής δόξας.

Παλάτι Αλφεράκη Ταγκανρόγκ © TaganrogCity.Com

Το 1888 ο Αλφεράκης παραιτήθηκε από τη δημαρχία και μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη, όπου έγινε καγκελάριος του Υπουργείου Εσωτερικών το 1891 και πρώτος διευθυντής της ρωσικής υπηρεσίας τηλεγράφων. Ο Αλφεράκης αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη μουσική. Πέθανε το 1919.

Σημειώσεις

i. ^ Ο μουσικολόγος Γ. Λεωτσάκος τον αναφέρει ως Ρώσο συνθέτη, ελληνικής καταγωγής [7]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb15620665j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 Pavel von Weymarn: «Алфераки» (Ρωσικά)
  3. 3,0 3,1 Pavel von Weymarn: «Алфераки» (Ρωσικά)
  4. International Music Score Library Project. Category:Alferaki,_Achilles. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. «Алфераки, Ахиллес Николаевич» (Ρωσικά)
  6. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  7. Γιώργος Λεωτσάκος, επιμέλεια λήμματος στην εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα», έκδοση 1981, τόμος 7, σ. 208