Ντρόγκο της Απουλίας

Ντρόγκο
Καθεδρικός της Κουτάνς: άγαλμα του Ντρόγκο. Το πρωτότυπο καταστράφηκε στη Γαλλική Επανάσταση
κόμης της Απουλίας και Καλαβρίας
Περίοδος	1132 - 1138
Προκάτοχος	Γουλιέλμος Α'
Διάδοχος	Χάμφρεϋ
Γέννηση	π. 1010
Θάνατος	10 Αυγούστου 1151 (ετών 41)
Οίκος	Οίκος των Ωτβίλ
Πατέρας	Τανκρέδος του Ωτβίλ
Μητέρα	Μουριέλα
Θρησκεία	Καθολικός Χριστιανός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ο Ντρόγκο (π. 1010 - 10 Αυγούστου 1051) ήταν ο δεύτερος κόμης της Απουλίας και Καλαβρίας (1046-1051) από τον Οίκο των Ωτβίλ. Ήταν υιός του Τανκρέδου και της πρώτης συζύγου του Μουριέλας.

Βιογραφία

Οκτώ από τα παιδιά του Τανκρέδου άφησαν τη Νορμανδία και ήλθαν στη Ν. Ιταλία αναζητώντας την τύχη τους. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Γουλιέλμος Α' και ο Ντρόγκο, έπειτα από κάλεσμα των Νορμανδών, που μαζί με τους Λομβαρδούς ήταν μισθοφόροι των εκεί Ρωμαίων, πολέμησαν το 1038-40 μαζί με τον Γεώργιο Μανιάκη Κατεπάνω της Ιταλίας εναντίον των Σαρακηνών της Σικελίας. Κατά τη μοιρασιά της λείας ο Μανιάκης πρόσβαλε τον αρχηγό των Λομβαρδών και αργότερα αυτοί εξεγέρθηκαν (1041). Το επόμενο έτος ο Ντρόγκο υποστήριξε το Λομβαρδό Γκουαϊμάρ Δ' πρίγκιπα του Σαλέρνο εναντίον των Ρωμαίων και μπήκε στην υπηρεσία του.

Οι Νορμανδοί κατέκτησαν περιοχές της Απουλίας και το 1042 οι αρχηγοί τους συγκεντρώθηκαν στο Μέλφι (μεταξύ Απουλίας και Καλαβρίας), εξέλεξαν ηγέτη τους (κόμη) τον Γουλιέλμο Α' και ζήτησαν από τον Γκουαϊμάρ Δ' να μοιράσει σε 12 φέουδα τις περιοχές που κατέλαβαν. Ο Γουλιέλμος Α' έγινε βαρόνος του Άσκολι, ο Ντρόγκο της Βενόζα, ο Πέτρος του Τράνι, κά. Ο αδελφός του αποκαλούσε τον εαυτό του κόμη των Νορμανδών της Απουλίας και Καλαβρίας. Το 1044 πολεμούσε για λογαριασμό του Γουλιέλμου Α' και το επόμενο έτος κατέλαβε το Μποβίνο από τους Ρωμαίους. Το 1046 απεβίωσε ο αδελφός του και ζήτησε να τον διαδεχθεί ως ηγέτης (κόμης) των Νορμανδών. Τη θέση διεκδίκησε και ο Πέτρος, αλλά ο Γκουϊμάρ Δ' υποστήριξε τον Ντρόγκο.

Το 1047 μεσολάβησε για να απελευθερώσει ο Γκουϊμάρ Δ' τον Ραϊνούλφο Β' κόμη της Αβέρσα. Το ίδιο έτος ο Ερρίκος Γ' Σαλίων βασιλιάς της Γερμανίας και των Λομβαρδών της Ιταλίας επισκέφθηκε τη Ν. Ιταλία, δέχθηκε την υποτέλεια του Ντρόγκο και του απένειμε τις περιοχές που είχε. Από τότε ο Ντρόγκο αποκαλούσε τον εαυτό του δούκα της Απουλίας και Καλαβρίας. Πριν το 1050 ήλθε από τη Νορμανδία ο νεότερος, ετεροθαλής αδελφός του Ροβέρτος ο γυϊσκάρδος (πανούργος) και μπήκε στην υπηρεσία του Παντούλφ Δ' πρίγκιπα της Κάπουα, αντιπάλου του Γκουαϊμάρ Δ', αλλά ο Ντρόγκο τον διέταξε να αφήσει τη θέση αυτή. Ο επόμενος πρίγκιπας της Κάπουα Ριχάρδος Ντρενγκό επιτέθηκε και αιχμαλώτισε το Ντρόγκο, ελευθερώθηκε όμως με τη μεσολάβηση του Γκουαϊμάρ Δ' το 1047/8.

Οικογενειακός τάφος των πρώτων Ωτβίλ, στο αββαείο Αγ. Τριάδος στη Βενόζα

Το 1051 ο πάπας Λέων Θ' επισκέφθηκε τη Ν. Ιταλία και ανάγκασε το Ντρόγκο να υποσχεθεί ότι οι Νορμανδοί θα σταματήσουν τις λεηλασίες. Κατά την επιστροφή του δολοφονήθηκε κοντά στο Μποβίνο από το Λομβαρδό Αργυρό, που οι Ρωμαίοι τον είχαν κάνει Κατεπάνω της Ιταλίας και σχεδίαζε την ανάκτηση της Απουλίας. Ετάφη στην εκκλησία της Αγ. Τριάδος στη Βενόζα. Τον διαδέχθηκε ο νεότερος αδελφός του Χάμφρεϋ.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε το 1047 τη Λομβαρδή Αλτρούντε πριγκίπισσα του Σαλέρνο. Υιός του ήταν ο:

• Ριχάρδος π. 1045 - 1110, που συμμετείχε στην Α' Σταυροφορία.

Πηγές

• Raoul Manselli. "Altavilla, Drogone d'". Dizionario Biografico degli Italiani, vol. 2, Alberto Ghisalberti (ed.) Rome: Istituto dell'Enciclopedia italiana, 1960.
• H. M. Gwatkin and J. P. Whitney, edd. The Cambridge Medieval History, vol. 3. Cambridge: Cambridge University Press, 1926.
• John Julius Norwich. The Normans in the South, 1016–1130. London: Longmans, 1967.
• Ferdinand Chalandon. Histoire de la domination normande en Italie et en Sicilie. Paris: 1907.
• Christopher Gravett and David Nicolle. The Normans: Warrior Knights and their Castles. Oxford: Osprey Publishing, 2006.
• George Beech. A Norman-Italian Adventurer in the East: Richard of Salerno. 1993.