Γουλιέλμος Α΄ της Σικελίας

Γουλιέλμος Α'
βασιλιάς της Σικελίας
Περίοδος	1154 - 1166
Προκάτοχος	Ρογήρος Β'
Διάδοχος	Γουλιέλμος Α'
Γέννηση	1131
Θάνατος	7 Μαΐου 1166 (35 ετών)
Σύζυγος	Μαργαρίτα Χιμένες
Επίγονοι	Ρογήρος Ροβέρτος Γουλιέλμος Β'
Οίκος	Οίκος των Ωτβίλ
Πατέρας	Ρογήρος Β'
Μητέρα	Ελβίρα Χιμένες
Θρησκεία	Καθολικός Χριστιανός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ο Γουλιέλμος Α' ο Κακός (1131 - 7 Μαΐου 1166) ήταν βασιλιάς της Σικελίας (1154-1166) από τον Οίκο των Ωτβίλ. Ήταν ο τέταρτος υιός του Ρογήρου Β' βασιλιά της Σικελίας και της Ελβίρας Χιμένες, κόρης του Αλφόνσου ΣΤ' βασιλιά της Καστίλης και Λεόν. Το επίθετο Κακός δεν του άξιζε και εκφράζει την προκατάληψη εναντίον του από τους ευγενείς, τους κρατικούς λειτουργούς και οφείλεται στο σύγχρονό του χρονογράφο Ούγο Φαλκάντους.

Βιογραφία

Έχοντας τρία μεγαλύτερα αδέλφια, τους Ρογήρο δούκα της Απουλίας και Καλαβρίας, Τανκρέδο πρίγκιπα του Τάραντος και Αλφόνσο πρίγκιπα της Κάπουα, δεν είχε νέος μεγάλες προσδοκίες για να αναλάβει βασιλιάς. Όμως το 1138 απεβίωσε ο Τανκρέδος, το 1144 ο Αλφόνσος και το 1148 ο Ρογήρος. Έτσι όταν το 1154 απεβίωσε ο πατέρας του ήταν ο μόνος επιζών και ανέλαβε την αρχή κρατώντας τον τρόπο διοίκησης του πατέρα του, καθαιρώντας μόνο τον μάγιστρο Τόμας Μπρουν και προάγοντας ως καγκελάριο τον Μάιο του Μπάρι, άνθρωπο ταπεινής καταγωγής. Ο Μάιο είχε τον υψηλότερο τίτλο στο βασίλειο, αυτόν του amiratus amiratorum και ασκούσε πραγματικά την εξουσία, συνεχίζοντας την πολιτική του Ρογήρου Β', κρατώντας μακριά από τη διοίκηση τους ευγενείς. Επίσης ζητούσε να περιορίσει τα προνόμια των πόλεων. Οι ευγενείς, προσπαθούσαν να αντικαταστήσουν τη βασιλική εξουσία και ενθαρρυνόταν σε στάση από τον πάπα Αδριανό Δ', του οποίου την αναγνώριση δεν είχε ακόμη ζητήσει ο Γουλιέλμος Α', τον Μανουήλ Α' Κομνηνό Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και τον Φρειδερίκο Α' βασιλιά των Γερμανών.

Το 1155 Ρωμαϊκά στρατεύματα είχαν ανακτήσει τις πόλεις τις Απουλίας Βάρη (Μπάρι), Τράνι, Τζιοβινάτζο, Αντρία, Τάραντα και άρχισαν την πολιορκία του Βρινδησίου (Μπρίντιζι). Το επόμενο έτος ο Γουλιέλμος Α' αποβιβάσθηκε με το στρατό του στην Απουλία, κα΄τεστρεψε τα τέσσερα πλοία του Ρωμαϊκού στόλου στο Βρινδήσιο και ανέκατέλαβε τη Βάρη. Ο Αδριανός Δ' στο Μπενεβέντο υπέγραψε συμφωνία με τον Γουλιέλμο Α' όπου εκείνος συγχωρούσε τους στασιαστές και αναγνωριζόταν ως βασιλιάς της Σικελίας. Το 1157 έστειλε 164 πλοία με 10.000 άνδρες που λεηλάτησαν την Εύβοια και τον Αλμυρό· το επόμενο έτος έκανε ειρήνη με τους Ρωμαίους.

Οι διπλωματικές αυτές επιτυχίες μάλλον οφειλόταν στο Μάιο. Από την άλλη μεριά όμως χάθηκαν οι κτήσεις στην περιοχή της Τύνιδα στους Αλμοάδες: το 1156 η πόλη Σίφακς (Ν της Τύνιδας) εξεγέρθηκε, αλλά τίποτε δεν έπραξε για την καταστολή της. Το 1159 ο Βέρβερος ναύαρχός του, που βαπτίσθηκε Πέτρος, επέδραμε με 160 πλοία εναντίον των Σαρακηνών των Βαλεαρίδων. Έπειτα οδήγησε το στόλο σε ανακούφιση της Μαχντία (πόλης μεταξύ Τύνιδας και Σίφακς) που τους χριστιανούς της πολιορκούσαν οι εξεγερμένοι. Έπειτα από εμπλοκή σε μάχη, ο Πέτρος επέστρεψε στη Σικελία και η Μαχντία παραδόθηκε στους Μουσουμάνους τον Ιανουάριο του 1160, που σηματοδοτεί το τέλος της κυριαρχίας στην περιοχή της Τύνιδας.

Η πολιτική του Μάιο οδήγησε σε μια γενική συνωμοσία των ευγενών· το Νοέμβριο του 1160 ο Μάιο δολοφονήθηκε από τον Ματθαίο Μπονέλο, ηγέτη των Σικελών βαρόνων. Οι ευγενείς είχαν απώτερο σκοπό την αντικατάσταση του Γουλιέλμου Α' από τον πρωτότοκο υιό του Ρογήρο Δ', που θα ήταν λιγότερο δυνατός. Μετά από αυτό στο παλάτι ήλθε ο Σίμων, ο νόθος υιός του Ρογήρου Β' και ο Τανκρέδος, νόθος υιός του Ρογήρου Γ', πρωτότοκου υιού του Ρογήρου Β'. Ο βασιλιάς αιχμαλωτίσθηκε με την οικογένειά του και η ζωή του μόλις που σώθηκε από τον καγκελάριο Ριχάρδο της Μάντρα. Ο Ρογήρος Δ' παρήλασε στους δρόμους και ανακοινώθηκε ότι η στέψη του θα γίνει σε τρεις ημέρες. Όταν οι συνωμότες κρατούσαν τον Γουλιέλμο Α' σκεπτόμενοι την καθαίρεση ή το θάνατό του, ο λαός και ο στρατός συσπειρώθηκαν γύρω του και με τη δύναμή τους ο βασιλιάς κατέβαλλε τους συνωμότες, τιμώρησε τον Μπονέλο με τύφλωση και έκαψε την πόλη Μπούτερα που είχε εξεγερθεί. Όμως κατά την εισβολή του λαού και του στρατού στο παλάτι για την απελευθέρωση του βασιλιά, ο υιός του Ρογήρος Δ' από ένα εξοστρακισθέν βέλος τραυματίσθηκε θανάσιμα.

Ελεύθερος από τους ευγενείς, ο Γουλιέλμος Α' εμπιστεύθηκε τη διακυβέρνηση σε άνδρες που μαθήτευσαν στη σχολή του Μάιο σχηματίζοντας τριανδρία: μέγας πρωτονοτάριος έγινε ο Ματθαίος ντ' Άγελλο· τη θέση του Μάιο πήρε ο Συλβέστερ κόμης του Μαρσίκο και επίσκοπο των Συρακουσών εξέλεξε τον Πάλμερ. Έγινε ένθερμος υποστηρικτής του πάπα εναντίον του βασιλιά της Γερμανίας και ο εκλεγείς το 1165 πάπας Αλέξανδρος Γ' εγκαταστάθηκε στο ανάκτορο του Λατερανού με Νορμανδική φρουρά.

Απεβίωσε το επόμενο έτος και ετάφη αρχικά στον Καθεδρικό του Παλέρμο. Μετακινήθηκε αργότερα από τον υιό του Γουλιέλμο Β' στον Καθεδρικό του Μονρεάλε, όταν ο ναός αυτός ολοκληρώθηκε.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα Χιμένες, κόρη του Γκαρσία βασιλιά της Ναβάρρας. Είχε τέκνα:

• Ρογήρος Δ' 1152 - 1161 δούκας της Απουλίας και Καλαβρίας
• Ροβέρτος Γ' 1153 - 1161 πρίγκιπας της Κάπουας
• Γουλιέλμος Β' 1155 - 1189, διαδέχθηκε τον πατέρα του
• Ερρίκος 1156 - 1172 πρίγκιπας της Κάπουας

Πηγές

• Norwich, John Julius. The Kingdom in the Sun 1130-1194. Longman: London, 1970.
• History of the Tyrants of Sicily at Patrologia Latina.
• Chisholm, Hugh, ed. (1911). "article name needed". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
• Herbermann, Charles, ed. (1913). "Naples". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton.