Ιωάννης της Γραβίνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Spiros790 (συζήτηση | συνεισφορές)
64.642 επεξεργασίες
Francois-Pier (συζήτηση | συνεισφορές)
5.021 επεξεργασίες
Γραμμή 3: Γραμμή 3:


==Ονομασία==
==Ονομασία==
Στην ελληνική βιβλιογραφία αναφέρεται ως: «Ιωάννης Γραυίνας» (1887)<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1930, Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος, 1887, σελίδα 216</ref>, «Ιωάννης κόμης της Γραυίνης» (1909)<ref>[https://books.google.gr/books?id=h6FGAAAAcAAJ&dq=%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82&pg=PA350#v=onepage&q=%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82&f=false Ελληνομνήμων, ή Σύμμικτα Ελληνικά], τόμος 1, σελ. 350 «Περί τινών πονημάτων...»</ref><ref>Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) - Τόμος Α΄, Ουίλλιαμ Μίλλερ, Α' τόμος, Α΄έκδοση 1909-1910, μετάφρασις Σπύρου Π. Λάμπρου, ανατύπωση 2013, σελίδα 374, ISBN 978960400515-4</ref>, «Ιωάννης Γραβίνα» (1928)<ref>Λήμμα: Γραβίνα (Ιωάννης), Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, Αθήνα 1928</ref>. Στην Ιταλική βιβλιογραφία αναφέρεται ως Giovanni d' Angiò<ref>{{cite web|last=Coniglio|first=Giuseppe|year=1961|title=Angiò, Giovanni d'|work=Dizionario biografico degli Italiani tom.III|publisher=Treccani. La cultura italiana|language=ιταλικά|url=http://www.treccani.it/enciclopedia/giovanni-d-angio_%28Dizionario_Biografico%29/|accessdate=22.05.2016|ref=Coniglio}}</ref> ή Giovanni, conte di Gravina<ref>[http://www.treccani.it/enciclopedia/duchi-di-durazzo/ Durazzo, duchi di], Dizionario biografico degli Italiani, Treccani. La cultura italiana</ref>.
Στην ελληνική βιβλιογραφία αναφέρεται ως: «Ιωάννης Γραυίνας» (1887)<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1930, Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος, 1887, σελίδα 216</ref>, «Ιωάννης κόμης της Γραυίνης» (1909)<ref>[https://books.google.gr/books?id=h6FGAAAAcAAJ&dq=%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82&pg=PA350#v=onepage&q=%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82&f=false Ελληνομνήμων, ή Σύμμικτα Ελληνικά], τόμος 1, σελ. 350 «Περί τινών πονημάτων...»</ref><ref>Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) - Τόμος Α΄, Ουίλλιαμ Μίλλερ, Α' τόμος, Α΄έκδοση 1909-1910, μετάφρασις Σπύρου Π. Λάμπρου, ανατύπωση 2013, σελίδα 374, ISBN 978960400515-4</ref>, «Ιωάννης Γραβίνα» (1928)<ref>Λήμμα: Γραβίνα (Ιωάννης), Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, Αθήνα 1928</ref>. Στην Ιταλική βιβλιογραφία αναφέρεται ως Giovanni d' Angiò<ref>{{cite web|last=Coniglio|first=Giuseppe|year=1961|title=Angiò, Giovanni d'|work=Dizionario biografico degli Italiani tom.III|publisher=Treccani. La cultura italiana|language=ιταλικά|url=http://www.treccani.it/enciclopedia/giovanni-d-angio_%28Dizionario_Biografico%29/|accessdate=22.05.2016|ref=Coniglio}}</ref> ή Giovanni, conte di Gravina<ref>[http://www.treccani.it/enciclopedia/duchi-di-durazzo/ Durazzo, duchi di], Dizionario biografico degli Italiani, Treccani. La cultura italiana</ref>. Ο ίδιος αυτοαποκαλούταν δούκας, αν και κάποιοι μελετητές το θεώρησαν λανθασμένα ως επώνυμο η πηγή τους όμως αναφέρει «Ιωάννης ο δουξ» (όχι με κεφαλαίο γράμμα), άρα απέδιδε μόνο τον τίτλο.<ref>[https://books.google.gr/books?id=h6FGAAAAcAAJ&dq=%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82&pg=PA350#v=onepage&q=%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%93%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82&f=false Ελληνομνήμων, ή Σύμμικτα Ελληνικά], τόμος 1, σελ. 351.</ref>



== Βιογραφικά στοιχεία ==
== Βιογραφικά στοιχεία ==

Έκδοση από την 12:12, 28 Μαΐου 2016

Ιωάννης της Γραβίνας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1294[1]
Νάπολη
Θάνατος5  Απριλίου 1336[1]
Νάπολη
Τόπος ταφήςBasilica of St. Dominic
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜατθίλδη του Αινώ (από 1318)[2]
Αγνή του Περιγκόρ (από 1321)[2]
ΤέκναΡοβέρτος του Δυρραχίου
Κάρολος του Δυρραχίου
Λουδοβίκος του Δυρραχίου
Στέφανος του Δυρραχίου
ΓονείςΚάρολος Β΄ της Νάπολης[3] και Μαρία της Ουγγαρίας
ΑδέλφιαΕλεονώρα του Ανζού
Λευκή του Ανζού
Μαργαρίτα του Ανζού (1273-1299)
Μαρία του Ανζού
Άγιος Λουδοβίκος της Τουλούζης
Ροβέρτος της Νάπολης
Κάρολος Μαρτέλος της Ουγγαρίας
Ραϋμόνδος Βερεγγάριος της Άντρια
Πέτρος του Έμπολι
Φίλιππος Α΄ του Τάραντα
ΟικογένειαΟίκος των Καπετιδών-Ανζού
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠαλατινός Κόμης Κεφαλληνίας και Ζακύνθου
Πριγκιπάτο της Αχαΐας
Πρίγκιπας της Αχαΐας
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ιωάννης του Δυρραχίου [α][β] (γαλλικά: Jean de Durazzo‎‎, π. 1276 – Μάιος 1335)[6] ήταν κόμης της Γραβίνας της Απουλίας,[γ] [14] παλατινός κόμης Κεφαλληνίας και Ζακύνθου, δούκας του Δυρραχίου, πρίγκιπας της Αχαΐας και του Τάραντα, από τον Οίκο των Καπέτων-Ανζού.[4]

Ονομασία

Στην ελληνική βιβλιογραφία αναφέρεται ως: «Ιωάννης Γραυίνας» (1887)[15], «Ιωάννης κόμης της Γραυίνης» (1909)[16][17], «Ιωάννης Γραβίνα» (1928)[18]. Στην Ιταλική βιβλιογραφία αναφέρεται ως Giovanni d' Angiò[19] ή Giovanni, conte di Gravina[20]. Ο ίδιος αυτοαποκαλούταν δούκας, αν και κάποιοι μελετητές το θεώρησαν λανθασμένα ως επώνυμο η πηγή τους όμως αναφέρει «Ιωάννης ο δουξ» (όχι με κεφαλαίο γράμμα), άρα απέδιδε μόνο τον τίτλο.[21]

Βιογραφικά στοιχεία

Το οικόσημο του Ιωάννη του Δυρραχίου

Ήταν ο νεώτερος γιος του Καρόλου Β΄ της Νάπολης και της Μαρίας της Ουγγαρίας και αδελφός του Καρόλου Μαρτέλου του Ανζού, του Αγίου Λουδοβίκου της Τουλούζης, του Ροβέρτου της Νάπολης και του Φιλίππου Α΄ του Τάραντα.

To 1312 ηγήθηκε των στρατευμάτων του αδελφού του Ροβέρτου, όταν εκείνος υποστήριξε τον Πάπα Κλήμη Ε΄, στη διαμάχη του με τον νεοστεφθέντα (29 Ιουνίου 1312) αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ερρίκο Ζ΄ (διαμάχη Γουέλφων και Γιβελλίνων).[22] Το 1315 διαδέχτηκε τον αδελφό του Πέτρο, κόμη της Γραβίνας, όταν αυτός σκοτώθηκε στη μάχη του Μοντεκατίνι.[εκκρεμεί παραπομπή] Το 1318 έλαβε ως προίκα της Ματθίλδης του Αινώ,[4] χήρας του Λουδοβίκου της Βουργουνδίας, το Πριγκιπάτο της Αχαΐας, με σκοπό να εξασφαλίσει την εξουσία των Ανζού στο Μωριά. Η Ματθίλδη, όμως, αντιτάχθηκε στον επικείμενο γάμο, προσφέγοντας στον πάπα, επικαλούμενη έτερο γάμο, μυστικό, που είχε ήδη συνάψει με άλλο πρόσωπο. Η σχέση του Ιωάννη με τη Ματθίλδη, διαλύθηκε αργότερα, αλλά ο Ιωάννης συνέχισε να ασκεί την εξουσία του στην Πελλοπόνησο μέσω αντιπροσώπων (βάιλων), τους οποίους διόριζε με ετήσια ή διετή θητεία. Το 1321 νυμφεύθηκε την Άννα του Περιγκόρ, η ομορφιά της οποίας υμνήθηκε από τον Βοκκάκιο, λαμβάνοντας ως προίκα 35.000 χρυσά φιορίνα.[14][6]

Τον Ιανουάριο του 1323 διευθετήθηκε ειρηνικά η μακρά διένεξη μεταξύ του Ιωάννη και του αδελφού του Φιλίππου, ο οποίος εππικαλείτο δικαιώματα επί του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, ως απευθείας κληρονομιά από τον πατέρα τους. Ο Ιωάννης, τελικά, με τη μεσολάβηση του βασιλιά Ροβέρτου της Νάπολης και κυρίως του φλωρεντινού τραπεζίτη Νικολό Ατσαγιόλι, αντάλλαξε τα δικαιώματα επί του πριγκιπάτου με το Δουκάτο του Δυρραχίου και 5.000 ουγγιές χρυσάφι. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιωάννης δημιούργησε τον κλάδο των Ανζού - Δυρραχίου.[6]

Ο Ιωάννης ξεκίνησε το 1324 με ισχυρό στόλο και κατέλαβε την Κεφαλλονιά και τη Ζάκυνθο,[4] καταλύοντας την εξουσία του Ιωάννη Β΄ Ορσίνι, ο οποίος, αρνούμενος να αναγνωρίσει την επικυριαρχία του Βασιλιά της Νάπολης, έφυγε από τα νησιά και οχυρώθηκε στην Άρτα. Στην συνέχεια (1325–1326), ο Ιωάννης εξεστράτευσε στην Πελοπόννησο, με στόχο την εδραίωση της κυριαρχίας του Οίκου των Ανζού στον Μωριά. Η προσπάθειά του, που είχε χρημοτοδοτηθεί -με αντάλλαγμα την παραχώρηση δυο φέουδων- από τη φλωρεντινή οικογένεια τραπεζιτών των Ατσαγιόλι, δεν πέτυχε και πολλά πράγματα. Στη συνέχεια, ο Ιωάννης πήγε στη Φλωρεντία και το 1330 στη Ρώμη, όπου έγινε γερουσιαστής.[23] Το 1333 έγινε κατορθωτό, με τη διαμεσολάβηση των Ατσαγιόλι, να εξαγοραστούν οι απαιτήσεις του[δ] στα δικαιώματα επί του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, τα οποία τελικά παραχώρησε στον ανιψιό του (γιο του αποθανόντος αδελφού του Φιλίππου και της τιτουλάριας λατίνας αυτοκράτειρας της Κωνσταντινούπολης Αικατερίνης) Ροβέρτο, που συνέχισε τις δοσοληψίες με τον εμπλεκόμενο τραπεζίτη -και πλέον φεουδάρχη- Νικολό Ατσαγιόλι, οι οποίες επισημοποιήθηκαν το Φεβρουάριο του 1335.[24]

Ο Ιωάννης επέστρεψε στη Νάπολη, φέροντας μέχρι τον θάνατό του τον τίτλο Δούκας του Δυρραχίου. Πέθανε μεταξύ 7ης και 22ας Μαΐου του 1335 και ο τάφος του βρίσκεται στην εκκλησία Σαν Ντομένικο Ματζόρε της Νάπολης.[6]

Κληρονόμοι

Τα παιδιά του με την Άννα του Περιγκόρ ήταν:[εκκρεμεί παραπομπή]

  • Κάρολος 1323 – 1348, δούκας του Δυρραχίου, νυμφεύτηκε την κόρη του εξαδέλφου του Μαρία Καπέτων-Ανζού της Νάπολης
  • Λουδοβίκος 1324 – 1362, δούκας του Δυρραχίου, νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα Σανσεβερίνο. Είναι πατέρας του Καρόλου Γ΄ βασιλιά της Νάπολης
  • Ροβέρτος 1326 – 1356.

Δείτε επίσης

Σημειώσεις

  1. ↑ Στην παλαιότερη ελληνική ιστοριογραφία ο Ιωάννης αναφέρεται ως κόμης της Γραυΐνης[4]. Από τον Σπ. Λάμπρο αναφέρεται ως κόμις Γραυίνης ή κόμις της Γραυίνης.[5]
  2. ↑ Στην ιταλική ιστοριογραφία αναφέρεται ως Giovanni d'Angiò (Ιωάννης του Ανζού)[6][7][8] conte di Gravina (κόμης της Γραβίνας) και duca di Durazzo (δούκας του Δυρραχίου).[7]
  3. ↑ Στις πρόσφατες ελληνικές μελέτες και κείμενα το όνομά του παρατίθεται ως Ιωάννης Gravina.[9][10] και de Gravina[11][12][13]
  4. ↑ Έπειτα από το θάνατο του αδελφού του Φιλίππου του Τάραντα.[23]

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 www.treccani.it/enciclopedia/giovanni-d-angio_(Dizionario-Biografico)/.
  2. ↑ 2,0 2,1 p4204.htm#i42040. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 books.google.gr/books?id=5Gm79HuBY0cC&printsec=frontcover&hl=el&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q=gravina&f=false.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Ελληνομνήμων (1845).
  5. ↑ Μίλλερ (1909-10), σελ. 372-373.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Coniglio (1961)
  7. ↑ 7,0 7,1 Abbate (1998).
  8. ↑ Heers (1995).
  9. ↑ Κωνσταντίνα Σκαρμούτσου. «Κάστρο Ακροκορίνθου». Οδυσσεύς. Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Ανακτήθηκε στις 25.05.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  10. ↑ «Πριγκιπάτο της Aχαΐας (1205-1432)». Ελληνική ιστορία στο διαδίκτυο. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε στις 27.05.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  11. ↑ Ντούρου-Ηλιοπούλου, σελ. 207, «Ευρετήριο κυριωτέρων ονομάτων και όρων».
  12. ↑ Γιαννακόπουλος (2001)
  13. ↑ Παπακωσμά (2010).
  14. ↑ 14,0 14,1 Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν (1928).
  15. ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1930, Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος, 1887, σελίδα 216
  16. ↑ Ελληνομνήμων, ή Σύμμικτα Ελληνικά, τόμος 1, σελ. 350 «Περί τινών πονημάτων...»
  17. ↑ Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) - Τόμος Α΄, Ουίλλιαμ Μίλλερ, Α' τόμος, Α΄έκδοση 1909-1910, μετάφρασις Σπύρου Π. Λάμπρου, ανατύπωση 2013, σελίδα 374, ISBN 978960400515-4
  18. ↑ Λήμμα: Γραβίνα (Ιωάννης), Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, Αθήνα 1928
  19. ↑ Coniglio, Giuseppe (1961). «Angiò, Giovanni d'». Dizionario biografico degli Italiani tom.III (στα Ιταλικά). Treccani. La cultura italiana. Ανακτήθηκε στις 22.05.2016.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  20. ↑ Durazzo, duchi di, Dizionario biografico degli Italiani, Treccani. La cultura italiana
  21. ↑ Ελληνομνήμων, ή Σύμμικτα Ελληνικά, τόμος 1, σελ. 351.
  22. ↑ Meyer Setton (1976), σελ. 170.
  23. ↑ 23,0 23,1 Μίλλερ (1909-10), σελ. 374.
  24. ↑ Meyer Setton (1976), σελ. 158–159.

Πηγές

Eλληνόγλωσσες

  • «Γραβίνα (Ιωάννης)». Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν. Δ΄. Αθήνα: Ελευθερουδάκης. 1928. σελ. 107. 
  • Ντούρου-Ηλιοπούλου, Μαρία (2005). Το φραγκικό πριγκιπάτο της Αχαΐας (1204-1432): ιστορία, οργάνωση, κοινωνία. Θεσσαλονίκη: Βάνιας. σελίδες 45–53. ISBN 960-288-153-4. 

Ξενόγλωσσες

  • Coniglio, Giuseppe (1961). «Angiò, Giovanni d'». Dizionario biografico degli Italiani tom.III (στα Ιταλικά). Treccani. La cultura italiana. Ανακτήθηκε στις 22.05.2016.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)


Προηγούμενος
Ιωάννης Β΄ Ορσίνι 		Παλατινός Κόμης Κεφαλληνίας
1325 – 1336 		Επόμενος
Ροβέρτος του Τάραντος

Πρότυπο:Πρίγκηπας της Αχαΐας


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιωάννης_της_Γραβίνας&oldid=5871214"