Θάλεια (Θεά): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{πηγές|16|06|2012}} |
{{πηγές|16|06|2012}} |
||
| ⚫ | {{πληροφορίες προσώπου}}Στην [[Ελληνική μυθολογία]] η [[Θεός|θεά]] '''Θάλεια''' φέρεται ως δευτερεύουσα ιδεατή ανθρωπόμορφη θεότητα της βλάστησης. Ήταν κόρη του [[Ήφαιστος|Ηφαίστου]] και της [[Αίτνα (μυθολογία)|Αίτνας]] την οποία άρπαξε ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] μεταμορφωμένος σε αετό, -όπως έκανε στην [[Αίγινα (μυθολογία)|Αίγινα]], την [[Λητώ]] και τον [[Γανυμήδης (μυθολογία)|Γανυμήδη]]- και την έκρυψε, από το φόβο της [[Ήρα]]ς, στη Γη. |
||
{{άλλεςχρήσεις3|Θάλεια}} |
|||
| ⚫ | Στην [[Ελληνική μυθολογία]] η [[Θεός|θεά]] '''Θάλεια''' φέρεται ως δευτερεύουσα ιδεατή ανθρωπόμορφη θεότητα της βλάστησης. Ήταν κόρη του [[Ήφαιστος|Ηφαίστου]] και της [[Αίτνα (μυθολογία)|Αίτνας]] την οποία άρπαξε ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] μεταμορφωμένος σε αετό, -όπως έκανε στην [[Αίγινα (μυθολογία)|Αίγινα]], την [[Λητώ]] και τον [[Γανυμήδης (μυθολογία)|Γανυμήδη]]- και την έκρυψε, από το φόβο της [[Ήρα]]ς, στη Γη. |
||
Εκεί μέσα γεννήθηκαν και ανεφύησαν αργότερα, από τη Γη, τα τέκνα τους η [[Παλίκη]] και οι δίδυμοι [[Παλικοί]]. |
Εκεί μέσα γεννήθηκαν και ανεφύησαν αργότερα, από τη Γη, τα τέκνα τους η [[Παλίκη]] και οι δίδυμοι [[Παλικοί]]. |
||
Έκδοση από την 16:13, 26 Μαΐου 2016
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Θάλεια | |
|---|---|
 | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αδρανός |
| Σύντροφος | Δίας |
| Τέκνα | Παλικοί |
| Γονείς | Ήφαιστος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Στην Ελληνική μυθολογία η θεά Θάλεια φέρεται ως δευτερεύουσα ιδεατή ανθρωπόμορφη θεότητα της βλάστησης. Ήταν κόρη του Ηφαίστου και της Αίτνας την οποία άρπαξε ο Δίας μεταμορφωμένος σε αετό, -όπως έκανε στην Αίγινα, την Λητώ και τον Γανυμήδη- και την έκρυψε, από το φόβο της Ήρας, στη Γη.
Εκεί μέσα γεννήθηκαν και ανεφύησαν αργότερα, από τη Γη, τα τέκνα τους η Παλίκη και οι δίδυμοι Παλικοί.
Η θεά Θάλεια ήταν προστάτιδα θεά της βλάστησης και των «έρνων», των βλασταριών.
Πιθανώς ο μύθος αυτός να αποτελεί το επιστέγασμα της πρώιμης αντιληπτής αρχαίας γνώσης της μεταφοράς και εναπόθεσης της ηφαιστειακής σκόνης στη γη, που αργότερα βοηθάει στη καλλιέργεια και τη γρήγορη και πλούσια ανάπτυξη φυτών. Χαρακτηριστική η αμπελουργία στα ηφαιστειακά εδάφη όπως στη νήσο Θήρα ή Σαντορίνη.