Έλληνες της Κάτω Ιταλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές)
Ρομπότ
16.024 επεξεργασίες
μ Διόρθωση συντακτικών λαθών του κώδικα με τη χρήση AWB (11457)
Xaris333 (συζήτηση | συνεισφορές)
227.740 επεξεργασίες
μ →‎Παραπομπές: clean up, αντικατέστησε: {{reflist| → {{παραπομπές| με τη χρήση AWB
Γραμμή 466: Γραμμή 466:


==Παραπομπές==
==Παραπομπές==
{{reflist|colwidth=30em}}
{{παραπομπές|colwidth=30em}}


==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==

Έκδοση από την 00:01, 4 Μαΐου 2016

Για την διάλεκτο Γκρίκο, δείτε: Κατωιταλική διάλεκτος.
Έλληνες της Κάτω Ιταλίας
Συνολικός πληθυσμός
Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς
Νότια Ιταλία (ειδικά στη Μποβέσια και Σαλέντο)
Απουλία54,278 (2005)[1]
Καλαβρία22,636 (2010)
Γλώσσες
Κατωιταλική διάλεκτος, Ελληνοκαλαβρέζικη διάλεκτος, Ιταλικά
Θρησκεία
Έλληνορθόδοξοι, Βυζαντινοί Καθολικοί, Ρωμαιοκαθολικοί
Σχετιζόμενες εθνικές ομάδες
Έλληνες, Νότια Ιταλία, Σικελία
a Ο συνολικός πληθυσμός υπολογίζεται βάσει αυτών της Απουλία και Καλαβρίας. Ο αριθμός των Γκρίκο έξω από αυτές τις περιοχές δεν είναι γνωστός.

Οι Έλληνες της Κάτω Ιταλίας ή Γκρίκο ή Γκρέκο ή Γρεκάνοι,[2] είναι η κύρια ελληνική μειονότητα της νότιας Ιταλίας,[3][4][5] η οποία βρίσκεται κυρίως στις περιοχές της Γκρέτσια Σαλεντίνα (Απουλία) στη χερσόνησο του Σαλέντο, και της Καλαβρίας.[6] Θεωρούνται πως είναι οι εναπομείναντες πληθυσμοί των ελληνικών αποικιών της αρχαιότητας, της Μεγάλης Ελλάδας (Magna Graecia), και των κατόπιν Βυζαντινών κατοίκων της νότιας Ιταλίας.[7]

Η παρουσία ελληνικών φύλων στη νότια Ιταλία χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πριν, όταν και εγκαταστάθηκαν μετά από διαδοχικά κύματα μεταναστεύσεων, ξεκινώντας από τον αρχαιοελληνικό αποικισμό της νότιας Ιταλίας και Σικελίας τον 8ο αιώνα π.Χ., έως και τις Βυζαντινές μετακινήσεις προς την Ιταλία ιδιαίτερα μετά την περίοδο των Οθωμανικών κατακτήσεων. Κατά τον Μεσαίωνα οι τοπικές ελληνικές κοινότητες απομονώθηκαν και διασκορπίστηκαν. Αν και οι περισσότεροι Έλληνες της κάτω Ιταλίας έχουν πλέον ιταλοποιηθεί πλήρως με την πάροδο των αιώνων,[8] η κοινότητα των Γκρίκο κατόρθωσε να διατηρήσει τον χαρακτήρα της ελληνικής της ταυτότητας, καθώς και τις παραδόσεις, γλώσσα και ξεχωριστή κουλτούρα (15% των επωνύμων στην επαρχία της Ρέτζιο Καλάμπρια έχουν Ελληνική προέλευση),[5][6] αν και η καθημερινή έκθεση στα ιταλικά ΜΜΕ και ανταλλαγές με άλλα σημεία της Ιταλίας έχουν βαθμιαία διαβρώσει την κουλτούρα και τη γλώσσα τους.[9]

Παραδοσιακά μιλούν τη γλώσσα Γκρίκο η οποία είναι μια διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας. Κατά τα πρόσφατα χρόνια, ο αριθμός των ομιλητών της γλώσσας έχει μειωθεί κατά πολύ, με τους νεότερους να χρησιμοποιούν κυρίως την Ιταλική γλώσσα πλέον.[10] Στο θρήσκευμα, είναι κυρίως Βυζαντινοί Καθολικοί και ανήκουν στην Ελληνόρρυθμη Καθολική Εκκλησία, καθώς διαθέτουν και μια Ρωμαιοκαθολική μειονότητα.

Ονομασία

Το όνομα Γκρίκο προέρχεται από την παραδοσιακή ονομασία για τους Έλληνες στην Ιταλική χερσόνησο, και πιστεύεται πως έχει αποδωθεί έτσι περιγράφοντας την αρχαία ελληνική φυλή των Γραικών, οι οποίοι σύμφωνα με τον μύθο πήραν το όνομα τους από τον Γραικό, και ήταν μια από τα πρώτα ελληνικά φύλα που αποίκησαν την Ιταλία. Η περιοχή η οποία έγινα αργότερα γνωστή ως Μάγκνα Γκραέτσια (Magna Graecia, Μεγάλη Ελλάδα) πήρε την ονομασία της από αυτούς. Οι Λατίνοι κάτοικοι, και αργότερα και οι Ρωμαίοι, χρησιμοποίησαν αυτό τον όρο για να περιγράψουν και όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, και οι παραλλαγές του όρου αυτού με την πάροδο των αιώνων επικράτησε σε όλες σχεδόν τις ξένες γλώσσες της Δύσης ως η ονομασία των Ελλήνων.

Γεωγραφικές περιοχές

Περιοχές της μεινότητας στη Γκρέτσια Σαλεντίνα ( Σαλέντο) και την Καλαβρία (Μποβέσια)

Η περιοχή της Μποβέσια βρίσκεται σε πολύ ορεινή τοποθεσία και δεν είναι εύκολα προσβάσιμη. Κατά τους πρόσφατους χρόνους, πολλοί απόγονοι των αρχικών κατοίκων της περιοχής έχουν αποχωρήσει από τα βουνά για να ζήσουν κοντά στην ακτή.

Στην Καλαβρία, οι ελληνικοί πληθυσμοί ζούν στα χωριά της Μπόβα Σουπεριόρε, Μπόβα Μαρίνα, Ροκκαφόρτε ντελ Γκρέκο, Κονδοφούρι, Παλίτσι, Γκαλλιτσιάνο και Μέλιτο ντι Πόρτο Σάλβο. Το 1999 το Ιταλικό κοινοβούλιο με τον νομοθετική πράξη 482 επέκτηνε τις περιοχές της μειονότητας ώστε να αποτελούνται και από τις κωμοπόλεις Παλισάδες, Σαν Λορέντζο, Σταίνες, Σάμο, Μοντεμπέλλο Τζόνικο, Μπαγκαλάντι, Μόττα Σαν Τζιοβάνι, Μπρανκαλεόνε και περιοχές του Ρέτζιο.[11]

Στην περιοχή Γκρέτσια Σαλεντίνα του Λέτσε της Απουλίας, οι πλυθησμοί των Γκρίκο διαμένουν κυρίως στα χωριά της Καλημέρα, Μαρτιγκνιάνο, Μαρτάνο, Στερνάτια, Ζολλίνο, Κοριλιάνο ντ'Οτράντο, Σολέτο, Μελπινιάνο και Καστρινιάνο ντέι Γκρέκι, αν και φαίνεται πως εξαφανίζονται πλέον στα Μαρτινιάνο, Σολέτο και Μελπινιάνο.

Οι πλυθησμοί των Γκρίκο που κατοικούν εκτός των περιοχών της Μποβέσια και της Γκρέτσια Σαλεντίνα έχουν σχεδόν χάσει ολοκληρωτικά την γνώση της κατωιταλικής διαλέκτου, κάτι που συνέβη κυρίως στα τέλη του 19ου αιώνα και έπειτα. Μερικές από τις κωμοπόλεις που δε χρησιμοποιούν πλέον τη γλώσσα, είναι αυτές του Καρντέτο, Μοντεμπέλο, Σαν Πανταλεόνε, και Σάντα Κατερίνα στην Καλαβρία. Στο ξεκίνημα του 19ου αιώνα, τα σημερινά εννέα ελληνόφωνα χωριά της Γκρέτσια Σαλεντίνα μαζί με αυτά του Σολιάνο Καβούρ, Κούρσι, Κανόλε και Κουτροφιάνο, σχημάτιζαν τα Δεκατρία Χωριά (Decatría Choría)[12] της περιοχής του Οτράντο, τα οποία διατηρούσαν τις ελληνικές παραδόσεις και γλώσσα. Σε παλαιότερες εποχές, τα ελληνικά επίσης ομιλούνταν από την πλειοψηφία των κατοίκων που ήταν Έλληνες στα χωριά της Γκαλατίνα,[13] Γκαλατόνε, Γκαλίπολη, και πολλές άλλες τοποθεσίες της Απουλίας,[14] καθώς και στο Κατανζάρο και Κοσένζα στην Καλαβρία.[15]

Απουλία

Τα χωριά έχουν συνήθως δύο ονομασίες, μια Ιταλική καθώς και μια Γκρίκο την οποία χρησιμοποιούν οι ντόπιοι όταν αναφέρονται στο χωριό τους.

Χωριό (Ιταλικά) Γκρίκο Μεταγραφή Σημειώσεις
Grecía Salentina Grecía Salentina Γκρέτσια Σαλεντίνα Εντός της περιοχής του Λέτσε
Calimera[16] Calimera Καλημέρα
Cannole[17] Cánnula Κάννουλα Κάνουλα
Caprarica[17] Crapáreca[18] Κραπάρεκα
Carpignano Salentino[16] Carpignána Καρπινιάνα
Castrignano dei Greci[16] Castrignána or Cascignána Καστρινιάνα
Corigliano d’Otranto[16] Choriána ή Coriána[19] Κωριανά Χωριανά
Cursi[17] Cúrze Κούρζε
Cutrofiano:[16] Cutrufiána Κουτρουφιάνα
Martano:[16] Martána Μαρτάνα
Martignano:[16] Martignána Μαρτινιάνα
Melpignano:[16] Lipignána[19] Λιπινιάνα
Soleto:[16] Sulítu Σουλίτου
Sternatia:[16] i Chora, Starnaítta Η Κώρα, Σταρναΐτα Η Χώρα
Zollino:[16] Tzuddhínu Τζουντίνου
Galatina[13] As Pétro Ας Πέτρο

Σαλέντο (Γκρέτσια Σαλεντίνα)

Χωριό (Ιταλικά) Γκρίκο Μεταγραφή Σημειώσεις
Alliste [20] >> Αλλίστε
San Pietro Vernotico Santu Piethru Σάντου Πιέθρου Αγίου Πέτρου
Cellino San Marco[21] >> Τσελίνο Σαν Μάρκο
Francavilla Fontana[21]' >> Φρανκαβίλα Φοντάνα
Galatone[14] Galátuna[18] Γκαλατούνα
Gallipoli[14] Caddhípuli Καντίπουλι Καντίπολη
Lecce[21] (διάφορες περιοχές): Luppìu Λουπίου
Manduria[21] >> Μαντούρια
Maruggio[21] >> Μαρούτζιο
San Cesario di Lecce[21] >> Σαν Τσεζάριο ντι Λέτσε
Squinzano[21] >> Σκουϊντζάνο
Taviano[20] >> Ταβιάνο
Vernole[21] >> Βερνόλε

Καλαβρία

Χωριό (Ιταλικά) Γκρίκο Μεταγραφή Σημειώσεις
Amendolea:[11] Amiddalia Αμιντάλια
Armo[22] >> Άρμο
Bagaladi:[11] Bagalades Μπαγκαλάντες
Chòra tu Vùa (Βοῦα),

i Chora (ἡ Χώρα)[23]

Κόρα του Βούα Χώρα του Βούα
Bova Superiore:[11] >> Μπόβα Σουπεριόρε
Bova Marina: Jalo tu Vùa Τζαλό του Βούα Γιαλός του Βούα
Brancaleone[11] >> Μπρανκαλεόνε
Cardeto:[11][24] Kardia Καρδία
Cataforio:[22] Katachòrio Καταχώριο
Condofuri:[11][25] Kontofyria,

o Condochòri

(Κοντοχώρι «near the village»)[26]

Κοντοφυριά, Κοντοχώρι
Gallicianò[11] >> Γκαλιτσιανό
Laganadi:[22] Lachanàdi, Lachanàdes Λακανάδι, Λακανάδες Λαχανάδι, Λαχανάδες
Lubrichi[22] >> Λουμπρίτσι
Mélito di Porto Salvo:[11] Mèlitos or Mèlito Μέλιτος, Μέλιτο
Montebello[11] >> Μοντεμπέλο
Mosorrofa:[22] Messòchora Μεσσόκορα Μεσόχωρα
Motta San Giovanni[11] >> Μόττα Σαν Τζιοβάνι
Palizzi:[11] Spiròpoli Σπιρόπολη
Delianuova Dhelia Ντέλια To Paracorio[22] (Παραχώριο) ενώθηκε το

1878 με το Pedovoli[22](Παιδοβόλι) στη Ντέλια

Pentedattilo[25] >> Πεντεντάττιλο Πενταδάχτυλο
Podàrgoni:[27] Podàrghoni Ποντάργκονι
Polistena[28] >> Πολιστένα
Reggio Calabria Rìghi Ρίγκι Ρήγιο
Roccaforte del Greco:[11] Vuni Βουνί Βουνό[29]
Roghudi:[11] Roghudion, Choriò, Richudi Ρογκούντιον, Κωριό, Ρικούντι Χωριό, Ρηχώδη[30]
Samo:[11] Samu Σάμου
San Pantaleone[24] >> Σαν Παντελεόνε Άγιος Παντελεήμων
San Lorenzo[11][25] >> Σαν Λορέντζο Άγιος Λαυρέντιος
Santa Caterina[24][31] >> Σάντα Κατερίνα Αγία Αικατερίνη
San. Giorgio[22] >> Σαν Τζιόρτζιο Άγιος Γεώργιος
Scido:[22] Skidous Σκιντούς
Sinopoli:[32] Xenòpolis, Sinopolis Ξενόπολις, Σινόπολις
Sitizzano[22] >> Σιτιτζάνο
Staiti:[11] Stàti Στάτη

Βίμπο Βαλέντια

Χωριό (Ιταλικά) Γκρίκο Μεταγραφή Σημειώσεις
Calimera[33] >> Καλημέρα
Dinami:[33] Dynamis Δύναμις
Filandari:[33] Philandaris Φιλαντάρις
Garopoli[33] >> Γκαρόπολη
Ierocarne[33] >> Ιεροκάρνε
Ionadi:[33] Ionades Ιωνάντες Ιωνάδες
Orsigliadi[33] >> Ορσιγκλιάντι
Papaglionti[33] >> Παπαγκλιόντι
Paravati[33] >> Παραβάτη
Potame[33] >> Ποτάμε Ποτάμι
Melicuca:[33] Melikukià Μελικουκιά
Mesima[33] >> Μέσιμα
Stefanaconi[33] >> Στεφανακόνι
Triparni[33] >> Τριπάρνη

Επίσημη αναγνώριση

Με τον νόμο 482 του 1999, το ιταλικό κοινοβούλιο αναγνώρισε τις κοινότητες των Γκρίκο της Καλαβρίας και του Σαλέντο ώς ελληνική εθνική και γλωσσική μειονότητα, κάνοντας την ομότιμη μαζί με αυτές των Αλβανικών, Καταλανικών, Γερμανικών, Ελληνικών (με καταγωγή από τη σύγχρονη Ελλάδα), Σλοβενικών, και Κροατικών εθνικών μειονοτήτων, καθώς και των γλωσσικών μειονοτήτων της Γαλλικής, Προβενσάλ, Φριούλια, Λαντίνο, Οσετάν, και Σαρδινιακής γλώσσας.[34]

Παραπομπές

  1. ↑ «Grecia Salentina official site (in Italian)». www.greciasalentina.org.org. Ανακτήθηκε στις February 2011. La popolazione complessiva dell’Unione è di 54278 residenti così distribuiti (Dati Istat al 31° dicembre 2005. Comune Popolazione Calimera 7351 Carpignano Salentino 3868 Castrignano dei Greci 4164 Corigliano d'Otranto 5762 Cutrofiano 9250 Martano 9588 Martignano 1784 Melpignano 2234 Soleto 5551 Sternatia 2583 Zollino 2143 Totale 54278  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  2. ↑ Brisbane, Albert; Mellen, Abigail; Stallsmith, Allaire Brisbane (2005). The European travel diaries of Albert Brisbane, 1830-1832: discovering Fourierism for America. Edwin Mellen Press. σελ. 111. ISBN 9780773460706. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  3. ↑ Bornträger, Ekkehard W. (1999). Borders, ethnicity, and national self-determination. Braumüller. σελ. 16. ISBN 9783700312413. 
  4. ↑ PARDO-DE-SANTAYANA, MANUEL; Pieroni, Andrea; Puri, Rajindra K. (2010). Ethnobotany in the new Europe: people, health, and wild plant resources. Berghahn Books. σελίδες 173–174. ISBN 9781845454562. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  5. ↑ 5,0 5,1 Bekerman Zvi; Kopelowitz, Ezra (2008). Cultural education -- cultural sustainability: minority, diaspora, indigenous, and ethno-religious groups in multicultural societies. Routledge. σελ. 390. ISBN 9780805857245. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  6. ↑ 6,0 6,1 Hardy, Paula ; Hole, Abigail ; Pozzan, Olivia (2008). Puglia & Basilicata. Lonely Planet. σελίδες 153–154. ISBN 9781741790894. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  7. ↑ Commission of the European Communities, Istituto della Enciclopedia italiana (1986). Linguistic minorities in countries belonging to the European community: summary report. Commission of the European Communities. σελ. 87. ISBN 9789282558508. 
  8. ↑ Jaeger, Werner Wilhelm (1960). Scripta minora, Volume 2. Edizioni di storia e letteratura. σελ. 361. OCLC 311270347. 
  9. ↑ Calcagno, Anne; Morris, Jan (2001). Travelers' Tales Italy: True Stories. Travelers' Tales. σελ. 319. ISBN 9781885211729. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  10. ↑ Moseley, Christopher (2007). Encyclopedia of the world's endangered languages. Routledge. σελ. 248. ISBN 9780700711970. 
  11. ↑ 11,00 11,01 11,02 11,03 11,04 11,05 11,06 11,07 11,08 11,09 11,10 11,11 11,12 11,13 11,14 11,15 11,16 Marcato, Gianna (2008). L'Italia dei dialetti: atti del convegno, Sappada/ Plodn (Belluno), 27 giugno-1 luglio 2007. Unipress. σελ. 299. ISBN 9788880982425. 
  12. ↑ Cazzato, Mario; Costantini, Antonio (1996). Grecia Salentina: Arte, Cultura e Territorio. Congedo Editore. σελ. 313. ISBN 88-8086-118-2. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  13. ↑ 13,0 13,1 The Academy, Volume 4. J. Murray - Princeton University. 1873. σελ. 198. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Cazzato, Mario; Costantini, Antonio (1996). Grecia Salentina: Arte, Cultura e Territorio. Congedo Editore. σελ. 34. ISBN 88-8086-118-2. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  15. ↑ Loud, G. A.; Metcalfe, Alex (2002). The society of Norman Italy. BRILL. σελίδες 215–216. ISBN 9789004125414. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  16. ↑ 16,00 16,01 16,02 16,03 16,04 16,05 16,06 16,07 16,08 16,09 16,10 Lüdtke, Karen (2009). Dances with spiders: crisis, celebrity and celebration in southern Italy. Berghahn Books. σελ. 118. ISBN 9781845454456. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 Philological Society (Great Britain) (1968). Transactions of the Philological Society. Published for the Society by B. Blackwell. σελ. 493. OCLC 185468004. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Franco Corlianò: Griko-Italiano Italiano-Griko, Vocabolario. San Cesario di Lecce 2010
  19. ↑ 19,0 19,1 Don Mauro Cassoni: Griko-Italiano, Vocabolario. Lecce 1999
  20. ↑ 20,0 20,1 Commission of the European Communities, Istituto della Enciclopedia italiana (1986). Linguistic minorities in countries belonging to the European community: summary report. Commission of the European Communities. σελ. 87. ISBN 9789282558508. 
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 21,5 21,6 21,7 L'Italia dialettale (1976). L'Italia dialettale, Volume 39. Arti Grafiche Pacini Mariotti. σελ. 250. 
  22. ↑ 22,00 22,01 22,02 22,03 22,04 22,05 22,06 22,07 22,08 22,09 Stamuli, Maria Francesca (2008). Morte di lingua e variazione lessicale nel greco di Calabria. Tre profili dalla Bovesìa (PDF). www.fedoa.unina.it/3394/. σελ. 12. OCLC 499021399. Calabria meridonale - zona di lingua greca - Figura 1. L’enclave greco-calabra così come rappresentata da Rohlfs (1972: 238) - Armo Cataforio Laganadi Lubrichi Mosorrofa Paracorio Pedovoli San. Giorgio Scido Sitizzano 
  23. ↑ Bellinello, Pier Francesco (1998). Minoranze etniche e linguistiche. Bios. σελ. 53. ISBN 9788877401212. 
  24. ↑ 24,0 24,1 Comparetti, Domenico (1866). Saggi dei dialetti greci dell' Italia meridionale. Fratelli Nistri, Oxford University. σελ. vii-viii. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Stamuli, Maria Francesca (2008). Morte di lingua e variazione lessicale nel greco di Calabria. Tre profili dalla Bovesìa (PDF). www.fedoa.unina.it/3394/. σελίδες 13–14. OCLC 499021399. 
  26. ↑ Bellinello, Pier Francesco (1998). Minoranze etniche e linguistiche. Bios. σελ. 54. ISBN 9788877401212. 
  27. ↑ Touring club italiano (1980). Basilicata Calabria. Touring Editore. σελ. 652. ISBN 9788836500215. 
  28. ↑ Bradshaw, George (1898). Bradshaw's illustrated hand-book to Italy. σελ. 272. 
  29. ↑ Bellinello, Pier Francesco (1998). Minoranze etniche e linguistiche. Bios. σελ. 54. ISBN 9788877401212. 
  30. ↑ Bellinello, Pier Francesco (1998). Minoranze etniche e linguistiche. Bios. σελ. 54. ISBN 9788877401212. 
  31. ↑ The Melbourne review. Oxford University. 1883. σελ. 6. 
  32. ↑ Principe, Ilario (2001). ittà nuove in Calabria nel tardo Settecento: allegato : Atlante della Calabria. Gangemi. σελ. 400. ISBN 9788849200492. La sua valle, cominciando dalle alture di Sinopoli greco, fino alle parti sottoposte all'eminenza di S. Brunello per una 
  33. ↑ 33,00 33,01 33,02 33,03 33,04 33,05 33,06 33,07 33,08 33,09 33,10 33,11 33,12 33,13 Murray, John (1890). A Handbook for Travellers in Southern Italy and Sicily Volume 1. σελ. 281. 
  34. ↑ Νόμος 482 του 1999

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δημοσιογραφικές εκπομπές

Τραγούδια

  • Agapi mou fidella protini - Ghetonia (συγκρότημα Γκρίκο)
  • Mi mu cuddise pedimmo (Μη με πλησιάσεις παιδί μου), τραγούδι τον Γκρίκο σε εκτέλεση ντόπιου
  • Franco st'Anguria, Lo "Schiacúddhi" Δυο τραγούδια εκτελεσμένα στα Χωριανά (Choriána / Corigliano d'Otranto)
  • Andra mou paei ένα διάσημο τραγούδι σχετικά με τη μετανάστευση, μαζί με τη σύγχρονη ελληνική μετάφραση σε εκτέλεση από το συγκρότημα Encardia. Ο πλήρης τίτλος είναι "O Klama jineka u emigrantu", (Το κλάμα της γυναίκας του μετανάστη) αλλά συχνά το τραγούδι αναφέρεται και ως Κλάμα ή Άντρα μου πάει (Andramu pai)

Άλλα


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έλληνες_της_Κάτω_Ιταλίας&oldid=5821718"