Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης (674-678): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Marcus Cyron (συζήτηση | συνεισφορές)
μ (GR) File renamed: File:Byzantine Constantinople de.svgFile:Byzantine Constantinople-de.svg File renaming criterion #6: Harmonize file names of a set of images (so that only one part of all names...
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
el svg
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Άλλεςχρήσεις4|||Πολιορκίες της Κωνσταντινούπολης}}
{{Άλλεςχρήσεις4|||Πολιορκίες της Κωνσταντινούπολης}}
{{μάχη
{{μάχη
| εικόνα = [[εικόνα:Byzantine Constantinople-de.svg|350px]]
| εικόνα = [[εικόνα:Byzantine Constantinople-el.svg|350px]]
| λεζάντα =
| λεζάντα =
| μάχη = Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης
| μάχη = Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης

Έκδοση από την 11:10, 3 Μαΐου 2016

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Πολιορκίες της Κωνσταντινούπολης.
Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης
Αραβοβυζαντινοί πόλεμοι
Χρονολογία674 - 678
ΤόποςΚωνσταντινούπολη Θάλασσα του Μαρμαρά
ΈκβασηΝίκη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
Αντιμαχόμενοι
Ηγετικά πρόσωπα

Η πρώτη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Άραβες διαδραματίστηκε το 674 και διήρκησε ως το 678.

Η εξέλιξη της πολιορκίας

Μετά την Ναυμαχία του Φοίνικα το 655 οι Άραβες άρχισαν να απειλούν το Βυζάντιο και από θαλάσσης. Από το 663 ξεκίνησαν ετήσιες εκστρατείες στην Μικρά Ασία λεηλατώντας και πυρπολώντας τα μέρη που διάβαιναν. Το 669 τα αραβικά στρατεύματα έφτασαν μέχρι την Χαλκηδόνα της Κωνσταντινούπολης, ενώ το 670 αραβικός στόλος διαχείμασε στη χερσόνησο της Κυζίκου. Αυτές οι επιτυχίες ενθάρρυναν τον χαλίφη Μωαβία Α' να καταστρώσει σχέδιο για να κυριεύσει την Πόλη. Το 672 τρεις αραβικοί στόλοι επέδραμαν στα παράλια της Μικράς Ασίας και κατέλαβαν την Σμύρνη, ενώ την επόμενη χρονιά καταλήφθηκε η Ρόδος, όπου εγκαταστάθηκε ισχυρή φρουρά, και η Ταρσός στην Κιλικία.

Ο Άραβες δεν προχώρησαν σε στενή πολιορκία της πόλης, αλλά προτίμησαν να διατηρούν ένα χαλαρό αποκλεισμό, σε συνδυασμό με περιοδικές επιθέσεις κατά των τειχών. Οι Βυζαντινοί όμως απέκρουαν τις επιθέσεις, ενώ με τη χρήση του υγρού πυρός διατηρούσαν τις θαλάσσιες οδούς ανεφοδιασμού ανοιχτές. Το χειμώνα οι Άραβες επέστρεψαν σην Κύζικο και ζήτησαν ενισχύσεις από την Συρία, ενώ άρχισαν να ξαναχτίζουν τον στόλο τους. Την επόμενη άνοιξη επιτέθηκαν ξανά, αλλά και πάλι δεν επέτυχαν το σκοπό τους. Επι πενταετίας επαναλάμβαναν το σκοπό τους χωρίς επιτυχία, μέχρι που το 678 έλυσαν την πολιορκία και αποχώρησαν. Μεγάλο μέρος του στόλου των Σαρακηνών κατά την επιστροφή του έπεσε θύμα των φθινοπωρινών καταιγίδων και καταστράφηκε μπροστά στις ακτές της Παμφυλίας.

Μετά την πολιορκία

Ο χαλίφης Μωαβίας υπέγραψε συμφωνία το 679 με τον Κωνσταντίνο. Οι όροι της συνθήκης ήταν να αφήσει ελεύθερα τα νησιά του Αιγαίου και να πληρώσει ετήσιο φόρο πενήντα σκλάβων, 50 ίππων και 3.000 οκάδες χρυσό.

Αποτίμιση της πολιορκίας

Οι Βυζαντινοί απέτρεψαν την κυρίευση της Κωνσταντινούπολης, και την κατάλυση του Βυζαντίου. Το Βυζάντιο απέκρουσε αποτελεμστικά και για πρώτη φορά την διείσδυση των Αράβων στην Ευρώπη.

Πηγές

  • James Howard-Johnston: Witnesses to a World Crisis. Historians and Histories of the Middle East in the Seventh Century. Oxford University Press, Oxford u. a. 2010, ISBN 978-0-19-920859-3, S. 302–304.
  • Ralph-Johannes Lilie: Die byzantinische Reaktion auf die Ausbreitung der Araber. Studien zur Strukturwandlung des byzantinischen Staates im 7. und 8. Jahrhundert. Institut für Byzantinistik, München 1976 (Miscellanea Byzantina Monacensia 22, ISSN 0076-9347), (Zugleich: München, Univ., Diss., 1975).

Δείτε επίσης