Μανίσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Spiros790 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 11: Γραμμή 11:
}}
}}
{{άλλεςχρήσεις3|Μαγνησία (αποσαφήνιση)}}
{{άλλεςχρήσεις3|Μαγνησία (αποσαφήνιση)}}
Η '''Μανίσα''' ([[τουρκικά]]: ''Manisa'', [[ελληνικά]]: Μαγνησία), είναι πόλη της δυτικής [[Τουρκία]]ς και πρωτεύουσα της [[Επαρχία Μανίσας|ομώνυμης επαρχίας]].
Η '''Μανίσα''' ([[τουρκικά]]: ''Manisa'', [[ελληνικά]]: Μαγνησία), είναι πόλη της δυτικής [[Τουρκία]]ς και πρωτεύουσα της [[Επαρχία Μανίσας|ομώνυμης επαρχίας]]. Στη θέση της σημερινής πόλης βρισκόταν η αρχαία [[Μαγνησία του Σιπύλου]], πιθανόν αιολική αποικία των κατοίκων της θεσσαλικής [[Μαγνησία]]ς. Το 190 π.Χ., κατά τη διάρκεια των Συριακών πολέμων, οι Ρωμαίοι νίκησαν στη [[μάχη της Μαγνησίας]] τον [[Αντίοχος Γ' ο Μέγας|Μέγα Αντίοχο]], βάζοντας τέλος στην κυριαρχία των Σελευκιδών στη Μικρά Ασία. Με τη [[συνθήκη της Απάμειας]] το 188 π.Χ. η Μαγνησία περιήλθε στο βασίλειο της Περγάμου και το 133 π.Χ., όταν πέθανε ο βασιλιάς της Περγάμου [[Άτταλος Γ']], περιήλθε οριστικά στη Ρώμη. Κατακτήθηκε από τους [[Σελτζούκοι|Σελτζούκους]] τον 11ο μ.Χ. αιώνα, αλλά ξαναπέρασε στον έλεγχο των Βυζαντινών με την [[Α΄ Σταυροφορία]] και εξελίχθηκε σε σημαντική πόλη κατά την περίοδο της [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας|Αυτοκρατορίας της Νίκαιας]] τον 13ο αιώνα. Το 1313 κατακτήθηκε από τον Τούρκο μπέη Σαρουχάν, ιδρυτή της ομώνυμης δυναστείας. Το 1410 κατακτήθηκε από τους [[Οθωμανοί|Οθωμανούς]] που διατήρησαν την ονομασία Σαρουχάν για την επαρχία της Μαγνησίας. Κατά την πρώιμη οθωμανική περίοδο την πόλη συχνά διοικούσαν ως μέρος της εκπαίδευσής τους οι διάδοχοι του θρόνου ("σαχζαντέ" στα περσικά και οθωμανικά), δίνοντάς της το παρατσούκλι ''şehzadeler şehri'' (πόλη των διαδόχων), που απαντάται μέχρι σήμερα. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ο πληθυσμός της Μαγνησίας ήταν κατά πλειοψηφία μουσουλμανικός. Ωστόσο, με τη [[συνθήκη των Σεβρών]] η πόλη συμπεριλήφθηκε στην ελληνική ζώνη της Σμύρνης και καταστράφηκε από τον ελληνικό στρατό σε αντίποινα κατά την υποχώρησή του το 1922. Ξαναχτίστηκε κατά την κεμαλική περίοδο και διατηρεί δείγματα αντιπροσωπευτικής τουρκικής αρχιτεκτονικής της δεκατίας του 1930, καθώς και το τζαμί Μουραντιγιέ του 16ου αιώνα. Η σύγχρονη Μανίσα γνώρισε ιδιαίτερη βιομηχανική ανάπτυξη από τη δεκαετία του 1980 με την εγκατάσταση εργοστασίου της εταιρείας ηλεκτρονικών και οικιακών συσκευών Βεστέλ του ομίλου Ζορλού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2012 ο πληθυσμός της πόλης ανερχόταν σε 356.702 άτομα και ολόκληρης της επαρχίας σε 1.346.162.

== Ιστορία ==
Στη θέση της σημερινής πόλης βρισκόταν η αρχαία [[Μαγνησία του Σιπύλου]], πιθανόν αιολική αποικία των κατοίκων της θεσσαλικής [[Μαγνησία]]ς. Το 190 π.Χ., κατά τη διάρκεια των Συριακών πολέμων, οι Ρωμαίοι νίκησαν στη [[μάχη της Μαγνησίας]] τον [[Αντίοχος Γ' ο Μέγας|Μέγα Αντίοχο]], βάζοντας τέλος στην κυριαρχία των Σελευκιδών στη Μικρά Ασία. Με τη [[συνθήκη της Απάμειας]] το 188 π.Χ. η Μαγνησία περιήλθε στο βασίλειο της Περγάμου και το 133 π.Χ., όταν πέθανε ο βασιλιάς της Περγάμου [[Άτταλος Γ']], περιήλθε οριστικά στη Ρώμη. Κατακτήθηκε από τους [[Σελτζούκοι|Σελτζούκους]] τον 11ο μ.Χ. αιώνα, αλλά ξαναπέρασε στον έλεγχο των Βυζαντινών με την [[Α΄ Σταυροφορία]] και εξελίχθηκε σε σημαντική πόλη κατά την περίοδο της [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας|Αυτοκρατορίας της Νίκαιας]] τον 13ο αιώνα.

Το 1313 κατακτήθηκε από τον Τούρκο μπέη Σαρουχάν, ιδρυτή της ομώνυμης δυναστείας. Το 1410 κατακτήθηκε από τους [[Οθωμανοί|Οθωμανούς]] που διατήρησαν την ονομασία Σαρουχάν για την επαρχία της Μαγνησίας. Κατά την πρώιμη οθωμανική περίοδο την πόλη συχνά διοικούσαν ως μέρος της εκπαίδευσής τους οι διάδοχοι του θρόνου ("σαχζαντέ" στα περσικά και οθωμανικά), δίνοντάς της το παρατσούκλι ''şehzadeler şehri'' (πόλη των διαδόχων), που απαντάται μέχρι σήμερα.

Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ο πληθυσμός της Μαγνησίας ήταν κατά πλειοψηφία μουσουλμανικός. Ωστόσο, με τη [[συνθήκη των Σεβρών]] η πόλη συμπεριλήφθηκε στην ελληνική ζώνη της Σμύρνης και καταστράφηκε από τον ελληνικό στρατό σε αντίποινα κατά την υποχώρησή του το 1922. Ξαναχτίστηκε κατά την κεμαλική περίοδο και διατηρεί δείγματα αντιπροσωπευτικής τουρκικής αρχιτεκτονικής της δεκατίας του 1930, καθώς και το τζαμί Μουραντιγιέ του 16ου αιώνα.

== Σήμερα ==
Η σύγχρονη Μανίσα γνώρισε ιδιαίτερη βιομηχανική ανάπτυξη από τη δεκαετία του 1980 με την εγκατάσταση εργοστασίου της εταιρείας ηλεκτρονικών και οικιακών συσκευών Βεστέλ του ομίλου Ζορλού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2012 ο πληθυσμός της πόλης ανερχόταν σε 356.702 άτομα και ολόκληρης της επαρχίας σε 1.346.162.





Έκδοση από την 10:41, 4 Φεβρουαρίου 2016

Πρότυπο:Πόλη (Τουρκία)

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Μαγνησία (αποσαφήνιση).

Η Μανίσα (τουρκικά: Manisa, ελληνικά: Μαγνησία), είναι πόλη της δυτικής Τουρκίας και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας.

Ιστορία

Στη θέση της σημερινής πόλης βρισκόταν η αρχαία Μαγνησία του Σιπύλου, πιθανόν αιολική αποικία των κατοίκων της θεσσαλικής Μαγνησίας. Το 190 π.Χ., κατά τη διάρκεια των Συριακών πολέμων, οι Ρωμαίοι νίκησαν στη μάχη της Μαγνησίας τον Μέγα Αντίοχο, βάζοντας τέλος στην κυριαρχία των Σελευκιδών στη Μικρά Ασία. Με τη συνθήκη της Απάμειας το 188 π.Χ. η Μαγνησία περιήλθε στο βασίλειο της Περγάμου και το 133 π.Χ., όταν πέθανε ο βασιλιάς της Περγάμου Άτταλος Γ', περιήλθε οριστικά στη Ρώμη. Κατακτήθηκε από τους Σελτζούκους τον 11ο μ.Χ. αιώνα, αλλά ξαναπέρασε στον έλεγχο των Βυζαντινών με την Α΄ Σταυροφορία και εξελίχθηκε σε σημαντική πόλη κατά την περίοδο της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας τον 13ο αιώνα.

Το 1313 κατακτήθηκε από τον Τούρκο μπέη Σαρουχάν, ιδρυτή της ομώνυμης δυναστείας. Το 1410 κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς που διατήρησαν την ονομασία Σαρουχάν για την επαρχία της Μαγνησίας. Κατά την πρώιμη οθωμανική περίοδο την πόλη συχνά διοικούσαν ως μέρος της εκπαίδευσής τους οι διάδοχοι του θρόνου ("σαχζαντέ" στα περσικά και οθωμανικά), δίνοντάς της το παρατσούκλι şehzadeler şehri (πόλη των διαδόχων), που απαντάται μέχρι σήμερα.

Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ο πληθυσμός της Μαγνησίας ήταν κατά πλειοψηφία μουσουλμανικός. Ωστόσο, με τη συνθήκη των Σεβρών η πόλη συμπεριλήφθηκε στην ελληνική ζώνη της Σμύρνης και καταστράφηκε από τον ελληνικό στρατό σε αντίποινα κατά την υποχώρησή του το 1922. Ξαναχτίστηκε κατά την κεμαλική περίοδο και διατηρεί δείγματα αντιπροσωπευτικής τουρκικής αρχιτεκτονικής της δεκατίας του 1930, καθώς και το τζαμί Μουραντιγιέ του 16ου αιώνα.

Σήμερα

Η σύγχρονη Μανίσα γνώρισε ιδιαίτερη βιομηχανική ανάπτυξη από τη δεκαετία του 1980 με την εγκατάσταση εργοστασίου της εταιρείας ηλεκτρονικών και οικιακών συσκευών Βεστέλ του ομίλου Ζορλού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2012 ο πληθυσμός της πόλης ανερχόταν σε 356.702 άτομα και ολόκληρης της επαρχίας σε 1.346.162.