Μάχη του Κρεμμυδίου

Μάχη του Κρεμμυδίου
Ελληνική Επανάσταση του 1821
Χρονολογία	7 Απριλίου 1825
Τόπος	Κρεμμύδι Πύλου
Έκβαση	ήττα και φθορά των Ελλήνων
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες επαναστάτες Οθωμανική αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Κίτσος Τζαβέλας, Κώστας Μπότσαρης, Καραΐσκάκης Ιμπραήμ
Δυνάμεις
2.000 στρατιώτες 24.000 στρατιώτες
Απώλειες
450 νεκροί 1.000 νεκροί

Η μάχη του Κρεμμυδίου ήταν πολεμικό επεισόδιο της επανάστασης του 21.

Η εξέλιξη των γεγονότων

Το χειμώνα του 1825 ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στη Μεθώνη. Οι Έλληνες τότε ήταν διαιρεμένοι σε δύο στρατόπεδα. Οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου, που παραμερίστηκαν από τους νησιώτες και τους Στερεοελλαδίτες στο Εκτελεστικό σώμα, με σύμμαχο και τον Κολοκοτρώνη, δεν αναγνώρισαν τη νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές του 1824 και καλούσαν το λαό σε ανταρσία.

Οι Ρουμελιώτες εισέβαλαν στην Πελοπόννησο, προκαλώντας καταστροφές, και έπιασαν τους προκρίτους της Πελοποννήσου μαζί με τον Κολοκοτρώνη και τους φυλάκισαν στην Ύδρα. Το ίδιο έκαναν και στον Οδυσσέα Ανδρούτσο, όπου τον φυλάκισαν στην Ακρόπολη και μάλιστα στη συνέχεια τον δολοφόνησαν μέσα στη φυλακή του.

Έτσι δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τον Ιμπραήμ στο να αποβιβαστεί στην Πελοπόννησο. Τότε η κυβέρνηση διόρισε αρχηγό τον πλοίαρχο Σκούρτη για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ, αν και η σύγκρουση δεν θα γινόταν στη θάλασσα, αλλά στην ξηρά. Η περιοχή Γλυκοριζάκι Κρεμμυδίων ήταν εντελώς ακατάλληλη για τις ελληνικές δυνάμεις.

Ο πλοίαρχος Σκούρτης δεν γνώριζε πολλά πράγματα από πολέμους ξηράς και οδήγησε τα ελληνικά στρατεύματα να δώσουν μάχη στη μέση στον κάμπο. Το σχήμα μισοφέγγαρου που έδωσε στις ελληνικές δυνάμεις με τους Σουλιώτες και τους Ρουμελιώτες στα κέρατα αποδείχτηκε στην πράξη ότι ήταν εντελώς λανθασμένο. Μάλιστα ακόμα και για το πώς θα παραταχθούν στη μάχη οι ελληνικές δυνάμεις, υπήρξε έντονη διαφωνία και λογομαχία ανάμεσα στο Σκούρτη και Καραϊσκάκη. Έτσι εύκολα ο Ιμπραήμ διέλυσε το στρατό του Σκούρτη στη μάχη στο Κρεμμύδι και ανενόχλητος κατέλαβε τη Μεσσηνία.

Στην μάχη αυτή παρατάχθηκε ελληνικός στρατός υπό τον Υδραίο διοικητή Δ. Σκούρτη, μαζι με Καραϊσκάκης, ο Μπότσαρης, ο Παπατσώρης, ο Τζαβέλας, ο Γεωργιάδης, ο Βάρβογλης, Δεμπεγιωτης κ,ά, μαζί με πρόσθετα στρατεύματα από Σουλιώτες και Στερεοελλαδίτες υπό τις διαταγές του Κίτσου Τζαβέλα, του Κώστα Μπότσαρη και του Καραϊσκάκη.

Λόγω κακής παράταξης, οι Έλληνες περικυκλώθηκαν και μετά από απώλεια 450 αντρών αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.

Αξιολόγηση της μάχης

Ο Σκούρτης αν και αφοσιωμένος οπαδός του Κουντουριωτη ήταν άπειρος και απερίσκεπτος. Αρνήθηκε να οχυρωθεί, αλλά και απέτυχε να αντιμετωπίσει τον εχθρό, φέρντοντας αλόγιστα την καταστροφή στο ελληνικό στράτευμα και μειώνοντας το κύρος των Ελληνων μπροστά στον εχθρό. Μετά την μάχη αυτή, οι Έλληνες αναγνώρισαν για άλλη μια φορά την αξία του Κολοκοτρώνη και τον απελευθέρωσαν από την φυλακή, δίνοντάς του και πάλι την αρχηγία των Πελοποννησιακών στρατευμάτων.

Πηγές

• Γεώργιος Δροσίνης, επιμ. (1925). Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος, Τόμος 4. σελίδες 9 (pdf). Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2011. 
• Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος 6, Σ-Ω. Αθήνα: Έκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικής και Ναυτικής Εγκυκλοπαιδείας. 1929. σελίδες 73-74 (pdf). Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2012.