Νουρεντίν Ζενγκί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 39: | Γραμμή 39: | ||
Ο '''Νουρεντίν Ζενγκί''' ([[11 Φεβρουαρίου]] [[1118]] - [[15 Μαΐου]] [[1174]], [[αραβική γλώσσα|αραβικά]]: Νουρ αντ-Ντιν Ζενγκί), ήταν [[εμίρης]] της [[Συρία]]ς της [[Σελτζούκοι|Αυτοκρατορίας των Σελτζούκων]] από το 1146 έως το 1174. |
Ο '''Νουρεντίν Ζενγκί''' ([[11 Φεβρουαρίου]] [[1118]] - [[15 Μαΐου]] [[1174]], [[αραβική γλώσσα|αραβικά]]: Νουρ αντ-Ντιν Ζενγκί), ήταν [[εμίρης]] της [[Συρία]]ς της [[Σελτζούκοι|Αυτοκρατορίας των Σελτζούκων]] από το 1146 έως το 1174. |
||
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ιμαντεντίν Ζενγκί, Τούρκου [[ατάμπεης|αταμπέκου]] του [[Χαλέπι| |
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ιμαντεντίν Ζενγκί, Τούρκου [[ατάμπεης|αταμπέκου]] του [[Χαλέπι|Χαλεπίου] και της [[Μοσούλη]]ς, που ήταν αφοσιωμένος εχθρός των [[Σταυροφορίες|Σταυροφόρων]] στη Συρία. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του από έναν ευνούχο υπηρέτη το 1146, ο Νουρεντίν και ο μεγαλύτερος αδελφός του Σερίφ, μοίρασαν την ηγεμονία μεταξύ τους, με τον Νουρεντίν να παίρνει το Χαλέπι και τον Σερίφ τη Μοσούλη. Το σύνορο μεταξύ των δύο ηγεμονιών ήταν ο ποταμός Ναχρ αλ-Χαμπούρ. |
||
Ο Νουρεντίν υπήρξε ηγέτης τεράστιου κύρους. Ήταν άντρας εγκρατής, ταπεινός και περιφρονούσε τον πλούτο. Κυβέρνησε πολλά χρόνια με θαυμαστή επιδεξιότητα και ικανότητα. Πέθανε το 1174 από μόλυνση στο λαιμό. |
Ο Νουρεντίν υπήρξε ηγέτης τεράστιου κύρους. Ήταν άντρας εγκρατής, ταπεινός και περιφρονούσε τον πλούτο. Κυβέρνησε πολλά χρόνια με θαυμαστή επιδεξιότητα και ικανότητα. Πέθανε το 1174 από μόλυνση στο λαιμό. |
Έκδοση από την 15:22, 18 Δεκεμβρίου 2015
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Νουρ αντ-Ντίν | |
---|---|
Περίοδος | 1079–1095 |
Προκάτοχος | Ιμάντ αντ-Ντίν |
Διάδοχος | Ας Σαλίχ Σαλαντίν |
Περίοδος | 1146 - 1095 |
Γέννηση | 11 Φεβρουαρίου 1118 |
Θάνατος | 15 Μαΐου 1174 |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Ο Νουρεντίν Ζενγκί (11 Φεβρουαρίου 1118 - 15 Μαΐου 1174, αραβικά: Νουρ αντ-Ντιν Ζενγκί), ήταν εμίρης της Συρίας της Αυτοκρατορίας των Σελτζούκων από το 1146 έως το 1174.
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ιμαντεντίν Ζενγκί, Τούρκου αταμπέκου του [[Χαλέπι|Χαλεπίου] και της Μοσούλης, που ήταν αφοσιωμένος εχθρός των Σταυροφόρων στη Συρία. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του από έναν ευνούχο υπηρέτη το 1146, ο Νουρεντίν και ο μεγαλύτερος αδελφός του Σερίφ, μοίρασαν την ηγεμονία μεταξύ τους, με τον Νουρεντίν να παίρνει το Χαλέπι και τον Σερίφ τη Μοσούλη. Το σύνορο μεταξύ των δύο ηγεμονιών ήταν ο ποταμός Ναχρ αλ-Χαμπούρ.
Ο Νουρεντίν υπήρξε ηγέτης τεράστιου κύρους. Ήταν άντρας εγκρατής, ταπεινός και περιφρονούσε τον πλούτο. Κυβέρνησε πολλά χρόνια με θαυμαστή επιδεξιότητα και ικανότητα. Πέθανε το 1174 από μόλυνση στο λαιμό.