Καθεδρικός Ναός της Βαρκελώνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
JSion (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Lingveno (συζήτηση | συνεισφορές)
μ →‎Εξωτερικοί σύνδεσμοι: διόρθωση με τη χρήση AWB
Γραμμή 55: Γραμμή 55:
{{Authority control}}
{{Authority control}}
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Barcelona Cathedral}}
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Barcelona Cathedral}}

[[Κατηγορία:Κτίρια και κατασκευές στη Βαρκελώνη]]
[[Κατηγορία:Κτίρια και κατασκευές στη Βαρκελώνη]]
[[κατηγορία:Καθεδρικοί ναοί στην Ισπανία|Βαρκελωνη]]
[[Κατηγορία:Καθεδρικοί ναοί στην Ισπανία|Βαρκελωνη]]

Έκδοση από την 10:10, 17 Δεκεμβρίου 2015

Συντεταγμένες: 41°23′02″N 2°10′35″E / 41.38389°N 2.17639°E / 41.38389; 2.17639

Δεν πρέπει να συγχέεται με την Σαγράδα Φαμίλια, μια μεγάλη εκκλησία του Αντόνι Γκαουντί, επίσης στη Βαρκελώνη.
Η κύρια πρόσοψη του καθεδρικού

Ο καθεδρικός ναός του Τιμίου Σταυρού και της Αγίας Ευλαλίας (καταλανικά: Catedral de la Santa Creu i Santa Eulàlia, ισπανικά: Catedral de la Santa Cruz y Santa Eulalia), γνωστός και ως καθεδρικός ναός της Βαρκελώνης, είναι γοτθικός καθεδρικός ναός και έδρα της αρχιεπισκοπής της Βαρκελώνης, Ισπανία. Ο καθεδρικός κατασκευάστηκε από τον 13ο μέχρι τον 15ο αιώνα, με τον κύριο όγκο των εργασιών να ολοκληρώνεται τον 14ο αιώνα. Ο πλευρικός διάδρομος, ο οποίος εσωκλείει το συντριβάνι των χηνών (Font de les Oques), ολοκληρώθηκε το 1448.[1] Στο τέλος του 19ου αιώνα, μια νεογοτθική πρόσοψη κατασκευάστηκε πάνω από το εξωτερικό του ναού, το οποίο ήταν συνηθισμένο στις καταλανικές εκκλησίες.[2] Η οροφή είναι αξιοσημείωτη για τα γκαργκόιλ της, τα οποία απεικονίζουν μεγάλη ποικιλία ζώων, από οικόσιτα μέχρι μυθικά. Έχει μήκος 90 μέτρα, πλάτος 40 και οι δύο πύργοι έχουν ύψος 53 μέτρα.

Η εκκλησία έχει πέντε κλίτη, με τα δύο εξωτερικότερα να χωρίζονται σε παρεκκλήσια. Το εγκάρσιο κλίτος είναι διάτρητο. Στο αριστερό άκρο βρίσκεται μία ομάδα από εννέα ακτινικά διατεταγμένα παρεκκλήσια. Η αγία Τράπεζα είναι υπερυψωμένη ώστε να είναι καλύτερα ορατή η κρύπτη.

Ο καθεδρικός είναι αφιερωμένος στην Ευλάλια της Βαρκελώνης, πολιούχου της Βαρκελώνης, μια νεαρή παρθένα, η οποία, σύμφωνα με την καθολική παράδοση, μαρτύρησε κατά τη διάρκεια των ρωμαϊκών χρόνων στην πόλη. Μια ιστορία αναφέρει ότι παρουσιάστηκε γυμνή σε μια δημόσια πλατεία και ως εκ θαύματος μια χιονόπτωση στα μέσα της άνοιξης κάλυψε την γύμνια της. Οι εξοργισμένοι Ρωμαίοι την έβαλαν σε ένα βαρέλι με μαχαίρια κολλημένα μέσα του και το έβαλαν να κατρακυλλά στο δρόμο (σύμφωνα με την παράδοση αυτή που σήμερα αποκαλείται Μπαϊσάδα δε Σάντα Ευλάλια. Το σώμα της αγίας Ευλαλίας είναι ενταφιεσμένο στην κρύπτη του καθεδρικού.

Ένα από τα παρεκκλήσια, αφιερωμένο στον Χριστό του Λεπάντο, περιέχει ένα σταυρό από ένα πλοίο το οποίο πολέμησε στη ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571).[3] Ένας καταλανικός μύθος αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της μάχης, το σώμα ως εκ θαύματος έστριψε ξαφνικά στα δεξιά ώστε να αποφύγει μία μπάλα κανονιού, ένα σημάδι από το Θεό ότι οι Οθωμανοί θα ηττηθούν. Το παρεκκλήσι του Χριστού του Λεπάντο περιλαμβάνει επίσης ένα ιερό και το τάφο του αγίου Οληγάριου, ο οποίος ήταν επίσκοπος Βαρκελώνης και αρχιεπίσκοπος της Ταρραγόνα.

Πέρα από τους αγίους Ευλάλια και Οληγάριο, ο καθεδρικός περιλαμβάνει τους τάφους του αγίου Ραϊμόντ του Πενιαφόρ, ο Κόμης Ραμόν Μπερενγκέρ Α΄ και της τρίτης γυναίκας του Αλμόδις δε λα Μάρτσε, και οι επίσκοποι Μπερενγκέρ δε Παλού Β΄, Σαλβαδόρ Κασάνιας ι Παγές και Αρνάου δε Γουρμπ, ο οποίος είναι θαμμένος στο παρεκκλήσι της αγίας Λουκίας, το οποίο κατασκεύασε.

Ο καθεδρικός έχει ένα περίκλειστο γοτθικό πλευρικό διάδρομο όπου φυλάσσονται 13 λευκές χήνες, ένας αριθμός που εξηγείται από την εκτίμηση ότι η Ευλάλια ήταν 13 όταν μαρτύρησε.[3]

Ιστορία

Το εσωτερικό του ναού

Τμήματα ενός πρώιμου χριστιανικού και βησιγοτθικού επισκοπικού συμπλέγματος, το περιλάμβανε το βαπτιστήριο (4ος αιώνας), μια βασιλική αίθουσα (5ος αιώνας), μια σταυροειδή εκκλησία (6ος-7ος αιώνας) και το επισκοπικό μέγαρο (6ος-7ος αιώνας), εκτείθονται στο ιστορικό μουσείο της πόλης της Βαρκελώνης. Αυτό το βησιγοτθικό παρεκκλησί θεωρείται ότι αφιερωμένο στον απόστολο Ιάκωβο και ανήκε στον υποκόμη της Βαρκελώνης. Όμως, ένα έγγραφο από το δεύτερο συμβούλιο της Βαρκελώνης το 599, αναφέρει ότι ο καθεδρικός ήταν αφιερωμένος στον Τίμιο Σταυρό.[1] Αυτή η εκκλησία καταστράφκηε σπό τον αλ-Μανσούρ (Αλμανζόρ) κατά τη διάρκεια της επίθεσής του στη Βαρκελώνη το 985.

Το 1046, ο κόμης Ραμόν Μπερενγέρ Α΄ και η σύζυγός του Αλμόδις, μαζί με τον επίσκοπο Γκισλαμπέρτ, άρχισαν την κατασκευή ενός ρομανικού καθεδρικού σε εκείνη τη θέση. Ο ναός καθαγιάστηκε τον Νοέμβριο του 1058.[1] Ο καθεδρικός κατασκευάστηκε πάνω από την κρύπτη του προηγούμενου ναού. Αναφέρεται ότι ένας υποκόμης της Βαρκελώνης, ο Μιρ Ζεριμπέρτ, πούλησε το χώρο στον αρχιεπίσκοπο Γκισλαμπέρτ το 1058, αλλά αυτή η ημερομηνία δεν συμπίπτει να με την καταγεγραμμένη έναρξη των κατασκευών.

Ο σημερινός γοτθικός καθεδρικός άρχισε να κατασκευάζεται στα θεμέλια των προηγούμενων εκκλησιών την 1η μαΐου 1298. Ο Ιάκωβος Β΄ ο Δίκαιος ήταν βασιλιάς της Αραγωνίας εκείνη τη χρονική περίοδο και ο Μπερνάτ Πελεγρί ήταν επίσκοπος Βαρκελώνης. Η εκκλησία κατασκευάστηκε από το ανατολικό άκρο προς το δυτικό, και η απέριττη δυτική πρόσοψη ολοκληρώθηκε το 1417. Ο πλευρικός διάδρομος ολοκληρώθηκε το 1448, και έτσι η συνολική διάρκεια των κατασκευών ήταν 150 χρόνια. Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Μιγέλ Ζιρόνα ι Αγραφέλ προσφέρθηκε για να ολοκληρώσει μια νεογοτθική πρόσοψη και πύργους, όπως ήταν στο αρχικό σχέδιο του 15ου αιώνα του αρχιτέκτονα Ζοζέπ Ο. Μέστρες. Αυτό το έργο ολοκληρώθηκε το 1913 από τα παιδιά του Ζιρόνα.[1]

Στο πρώτο του ταξίδι στην Ισπανία, ο Κάρολος, ο μελλοντικός άγιος ρωμαίος αυτοκράτορας, επέλεξε τη Βαρκελώνη για παράρτημα του τάγματός του. Ο βασιλιάς είχε φτάσει για την απονομή του τίτλου του Κόμη της Βαρκελώνης, και η πόλη, ως μεσογειακό λιμάνι, προσέφερε την πιο γρήγορη επικοινωνία με άλλα μακρινά εδάφη των Αψβούργων, ενώ ο καθεδρικός, με το μεγάλο του μέγεθος, θα φιλοξενούσε τις σημαντικές τελετές. Το 1518, ο επικεφαλής του τάγματος, Τόμας Ισαάκ, και ο θησαυροφύλακάς του, Ζαν Μικώλ, ανέλαβαν να προετοιμάσουν το ιερό για την πρώτη συνέλευση του παραρτήματος το 1519. Ο Χουάν δε Μποργόνια ολοκλήρωσε τον ζωγραφικό διάκοσμο του ιερού.

Ένα πρόγραμμα καθαρισμού και αποκατάστασης του καθεδρικού έλαβε χώρα από το 1968 μέχρι το 1972.[4]

Εικόνες

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Η επίσημη ιστοσελίδα του ναού
  2. Edward Steese, "The Great Churches of Catalonia" Parnassus 7.3 (March, 1935:9-12) p. 9.
  3. 3,0 3,1 Patterson, Margot (1 Απριλίου 2004). «To build a cathedral is immense, crazy work». National Catholic Register. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2007. 
  4. Παρατίθεται με λεπτομέρειες στο Juan Bassegoda Nonell, La catedral de Barcelona: su restoración 1968-1972 (Barcelona).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Barcelona Cathedral της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).