Έλενα Βενιζέλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 12:28, 6 Δεκεμβρίου 2015

Η Έλενα Σκυλίτση-Στεφάνοβικ (1873 - 1959) ήταν Ελληνίδα ομογενής, χιώτικης καταγωγής, που υπήρξε σύζυγος του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1873 στο Λονδίνο και ήταν κόρη του Γιάννη Σκυλίτση-Στεφάνοβικ, εμπόρου εγκατεστημένου στην Μεγάλη Βρετανία, και της Βιργινίας Σεκιάρη. Από την πλευρά του πατέρα της καταγόταν από την πλούσια χιώτικη οικογένεια Σκυλίτση-Στεφάνοβικ που αποτελούσε ιδιαίτερο κλάδο της οικογένειας Σκυλίτση. Μεγάλωσε στο Λονδίνο σε εξαιρετικά εύπορο περιβάλλον. Ήταν παντρεμένη σε πρώτο γάμο με τον Αύγουστο Αργέντη και σε δεύτερο με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ο γάμος με τον τελευταίο πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1921 στο Highgate του Λονδίνου.

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου υποστήριξε τον Ελευθέριο Βενιζέλο στη διαμάχη του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄ δημοσιογραφώντας και στηρίζοντας τον οικονομικά. Με τον Βενιζέλο εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και για την διαμονή του ανήγειρε^[1] το αρχοντικό Βενιζέλου στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα, στο οποίο διέμειναν την περίοδο 1932-1935. Μετά το θάνατο του συζύγου της πούλησε^[1], με δική της πρωτοβουλία, το αρχοντικό στο βρετανικό κράτος, το οποίο και τη χρησιμοποίησε για κατοικία του εκάστοτε Βρετανού πρέσβη.

Το 1955 εξέδωσε τα απομνημονεύματά της με τίτλο "À l’ombre de Veniselos". Μετά το θάνατό της ιδρύθηκε το Ίδρυμα Σκυλίτση με κύριο σκοπό τη χορήγηση υποτροφιών σε Έλληνες για σπουδές στην Αγγλία, ενώ η κατοικία της στο Λονδίνο δωρήθηκε στο ελληνικό κράτος για να λειτουργεί ως κατοικία του Έλληνα πρέσβη. Με δική της πρωτοβουλία ανέλαβε^[2] το κόστος κατασκευής πρότυπου μαιευτηρίου, στη μνήμη^[2] της φίλης της Μαρίκας Ηλιάδη, γνωστό ως "Μαιευτήριο Έλενας Βενιζέλου", το οποίο βρίσκεται στην Αθήνα. Πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές στην Αθήνα, το Λονδίνο, την Χίο και τα Χανιά. Συγεκριμένα συμμετείχε στην ανέγερση του Ερυθρού Σταυρού στο Παρίσι, δώρισε οικόπεδο σε γηροκομείο στο Λονδίνο, κατασκεύασε το Βενιζέλειο Ωδείο και Στάδιο στα Χανιά καθώς και το Σκυλίτσειο Νοσοκομείο Χίου.

Απεβίωσε στις 7 Σεπτεμβρίου 1959 στο Παρίσι.

Πηγές

↑ ^1,0 ^1,1 αρχοντικό Βενιζέλου, από την ιστοσελίδα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
↑ ^2,0 ^2,1 Ιστορικό Νοσοκομείου, από την ιστοσελίδα του Νοσοκομείου - Μαιευτηρίου Έλενα Βενιζέλου

[eie-1] 1,0 ^1,1 αρχοντικό Βενιζέλου, από την ιστοσελίδα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

[elena-2] 2,0 ^2,1 Ιστορικό Νοσοκομείου, από την ιστοσελίδα του Νοσοκομείου - Μαιευτηρίου Έλενα Βενιζέλου

[1]

[2]

@@ Γραμμή 7: / Γραμμή 7: @@
 Κατά τη διάρκεια του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] υποστήριξε τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]] στη διαμάχη του με τον βασιλιά [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνο Α΄]] δημοσιογραφώντας και στηρίζοντας τον οικονομικά. Με τον Βενιζέλο εγκαταστάθηκε μόνιμα στην [[Ελλάδα]] στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και για την διαμονή του ανήγειρε<ref name="eie"/> το [[Οικία Ελευθερίου Βενιζέλου|αρχοντικό Βενιζέλου]] στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας στην [[Αθήνα]], στο οποίο διέμειναν την περίοδο [[1932]]-[[1935]]. Μετά το θάνατο του συζύγου της πούλησε<ref name="eie">[http://www.eie.gr/archaeologia/gr/arxeio_more.aspx?id=156 αρχοντικό Βενιζέλου], από την ιστοσελίδα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών</ref>, με δική της πρωτοβουλία, το αρχοντικό στο βρετανικό κράτος, το οποίο και τη χρησιμοποίησε για κατοικία του εκάστοτε Βρετανού πρέσβη.
-Το [[1955]] εξέδωσε τα απομνημονεύματά της με τίτλο "À l’ombre de Veniselos". Μετά το θάνατό της ιδρύθηκε το Ίδρυμα Σκυλίτση με κύριο σκοπό τη χορήγηση υποτροφιών σε Έλληνες για σπουδές στην [[Αγγλία]], ενώ η κατοικία της στο [[Λονδίνο]] δωρήθηκε στο ελληνικό κράτος για να λειτουργεί ως κατοικία του Έλληνα πρέσβη. Με δική της πρωτοβουλία ανέλαβε<ref name="elena">[http://www.hospital-elena.gr/istoria/ Ιστορικό Νοσοκομείου], από την ιστοσελίδα του Νοσοκομείου - Μαιευτηρίου Έλενα Βενιζέλου</ref> το κόστος κατασκευής πρότυπου μαιευτηρίου, στη μνήμη<ref name="elena"/> της φίλης της Μαρίκας Ηλιάδη, γνωστό ως "Μαιευτήριο Έλενας Βενιζέλου", το οποίο βρίσκεται στην [[Αθήνα]]. Πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές στην [[Αθήνα]], το [[Λονδίνο]], την [[Χίο]] και τα [[Χανιά]]. Συγεκριμένα συμμετείχε στην ανέγερση του Ερυθρού Σταυρού στο [[Παρίσι]], δώρισε οικόπεδο σε γηροκομείο στο [[Λονδίνο]], κατασκεύασε το Βενιζέλειο Ωδείο και Στάδιο στα [[Χανιά]] καθώς και το Σκυλίτσειο Νοσοκομείο Χίου.
+Το [[1955]] εξέδωσε τα απομνημονεύματά της με τίτλο "À l’ombre de Veniselos". Μετά το θάνατό της ιδρύθηκε το Ίδρυμα Σκυλίτση με κύριο σκοπό τη χορήγηση υποτροφιών σε Έλληνες για σπουδές στην [[Αγγλία]], ενώ η κατοικία της στο [[Λονδίνο]] δωρήθηκε στο ελληνικό κράτος για να λειτουργεί ως κατοικία του Έλληνα πρέσβη. Με δική της πρωτοβουλία ανέλαβε<ref name="elena">[http://www.hospital-elena.gr/istoria/ Ιστορικό Νοσοκομείου], από την ιστοσελίδα του Νοσοκομείου - Μαιευτηρίου Έλενα Βενιζέλου</ref> το κόστος κατασκευής πρότυπου μαιευτηρίου, στη μνήμη<ref name="elena"/> της φίλης της [[Μαρίκα Ηλιάδη|Μαρίκας Ηλιάδη]], γνωστό ως "Μαιευτήριο Έλενας Βενιζέλου", το οποίο βρίσκεται στην [[Αθήνα]]. Πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές στην [[Αθήνα]], το [[Λονδίνο]], την [[Χίο]] και τα [[Χανιά]]. Συγεκριμένα συμμετείχε στην ανέγερση του Ερυθρού Σταυρού στο [[Παρίσι]], δώρισε οικόπεδο σε γηροκομείο στο [[Λονδίνο]], κατασκεύασε το Βενιζέλειο Ωδείο και Στάδιο στα [[Χανιά]] καθώς και το Σκυλίτσειο Νοσοκομείο Χίου.
 Απεβίωσε στις [[7 Σεπτεμβρίου]] [[1959]] στο [[Παρίσι]].
 == Πηγές ==