Ισλανδία

Ισλανδία Ísland
Σημαία Εθνόσημο
Εθνικός ύμνος: Lofsöngur
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο Η θέση της Ισλανδίας (πράσινο) στην Ευρωπαϊκή ήπειρο (σκούρο γκρι)
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη	Ρέικιαβικ 64°08′N 21°56′W
Επίσημες γλώσσες	Ισλανδικά
Πολίτευμα	Κοινοβουλευτική Δημοκρατία
Πρόεδρος Πρωθυπουργός	Όλαφουρ Γκρίμσον Σίγκμουντουρ Νταβίντ Γκουνλάουγκσον
Ανεξαρτησία • Αυτονομία • Κυριαρχία • Δημοκρατία και ισχύον Σύνταγμα	από τη Δανία 1η Φεβρουαρίου 1904 1η Δεκεμβρίου 1918 17 Ιουνίου 1944
Έκταση  • Σύνολο  • % Νερό Ακτογραμμή	103.000 km2 (108η) 2,7 4.970 km
Πληθυσμός  • Εκτίμηση 2015   • Απογραφή 1980   • Πυκνότητα	330.610 (182η)  229.187   3,2 κατ./km2 (234η)
ΑΕΠ (ΙΑΔ)  • Ολικό  (2009)  • Κατά κεφαλή	11,899 δισ. $ (138η)   37.243 $ (16η)
ΑΕΠ (ονομαστικό)  • Ολικό  (2009)  • Κατά κεφαλή	11,781 δισ. $ (112η)   36.873 $ (19η)
ΔΑΑ (2014)	0,895 (13η) – πολύ υψηλή
Νόμισμα	Ισλανδική Κορόνα (ISK)
Ζώνη ώρας	GMT (UTC +0)
Internet TLD	.is
Κωδικός κλήσης	+354

Η Ισλανδία (Ισλανδικά: Ísland) είναι νησιωτική χώρα της βόρειας Ευρώπης στο Βόρειο Ατλαντικό ωκεανό. Βρίσκεται ανάμεσα στη Γροιλανδία, τη Σκωτία και τη Νορβηγία. Ο πληθυσμός της είναι 330.610 κάτοικοι, με βάση εκτιμήσεις του 2015, και πρωτεύουσά της το Ρέικιαβικ. Κατά μια ερμηνεία, είναι η χώρα Θούλη που επισκέφτηκε ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης στο θρυλικό του ταξίδι τον 4ο αιώνα π.Χ., περί τα 332-310 π.Χ. Εθνική εορτή στη χώρα είναι η 17η Ιουνίου.

Γεωγραφία

Δορυφορική φωτογραφία της Ισλανδίας το 2004, NASA.

Η Ισλανδία βρίσκεται στο Βόρειο Ατλαντικό ωκεανό, λίγο νοτιότερα από τον Αρκτικό κύκλο. Ο Αρκτικός κύκλος διέρχεται από το νησί Γκρίμσεϊ βόρεια των ακτών της Ισλανδίας, αλλά όχι από την ίδια την ηπειρωτική χώρα. Σε αντίθεση με τη γειτονική Γροιλανδία, η Ισλανδία θεωρείται ότι ανήκει στην Ευρώπη και όχι τη Βόρειο Αμερική, αν και γεωλογικά το νησί δεν ανήκει σε καμία από τις δύο αυτές ηπειρωτικές πλάκες. Επίσης, λόγω πολιτιστικών, οικονομικών και γλωσσικών ομοιοτήτων, η Ισλανδία ομαδοποιείται με τις Σκανδιναβικές χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Η πιο κοντινή γη είναι η Γροιλανδία που απέχει 287 χλμ και τα νησιά Φερόε (420 χλμ.). Η κοντινότερη απόσταση από την ηπειρωτική Ευρώπη είναι 970 χλμ. από τη Νορβηγία.

Η Ισλανδία είναι το 18ο νησί σε έκταση στον κόσμο, και το δεύτερο μεγαλύτερο στην Ευρώπη μετά τη Μεγάλη Βρετανία. Το κύριο νησί της Ισλανδίας καταλαμβάνει έκταση 101.826 τετρ. χλμ., ενώ η συνολική έκταση του Ισλανδικού κράτους είναι 103.000 τετρ. χλμ.. Από τη συνολική έκταση το 62,7% καταλαμβάνει η τούνδρα, το 14,3% αποτελείται από παγετώνες και λίμνες, ενώ μόνο το 23% έχει βλάστηση. Οι μεγαλύτερες λίμνες είναι η Θόρισβατν (Þórisvatn) με έκταση 83 ως 88 τετρ. χλμ. και η Θινγκβαλαβάτν (Þingvallavatn) με 82 τετρ. χλμ., ενώ επίσης μεγάλες είναι η Μυβάτν (Mývatn) και η Λογκουρίν (Lögurinn). Η λίμνη Οσκιουβάτν (Öskjuvatn) είναι η βαθύτερη της Ισλανδίας με βάθος 220 μ.

Η ακτογραμμή της Ισλανδίας με συνολικό μήκος 4.970 χλμ. έχει έντονο διαμελισμό με πάρα πολλά φιόρδ. Στις ακτές βρίσκονται και οι περισσότεροι οικισμοί, καθώς τα υψίπεδα του εσωτερικού της χώρας είναι ψυχρά, ορεινά και ακατοίκητα. Οι κύριες πόλεις είναι η πρωτεύουσα Ρέικιαβικ, το Κόπαβογκουρ (Kópavogur), το Χάφναρφιορδουρ (Hafnarfjörður), το Κέφλαβικ και το Άκουρεϊρι .

Γεωλογική δραστηριότητα

Ο καταρράκτης Ντέτιφος, με την πιο δυνατή ροή στην Ευρώπη, βρίσκεται στη βορειοανατολική Ισλανδία.

Το μεγάλο γκέιζερ της κοιλάδας Χαουκανταλούρ, το οποίο είναι και το παλαιότερο γνωστό στον κόσμο.

Η Ισλανδία είναι μία νεαρή γεωλογικά περιοχή, η οποία βρίσκεται πάνω στη μεσοωκεάνεια ράχη του Ατλαντικού. Η θέση αυτή σημαίνει έντονη γεωλογική δραστηριότητα και μεγάλο αριθμό ηφαιστείων, όπως τα Χέκλα (Hekla), Ελντγκιάου (Eldgjá), Χερδουμπρέιδ (Herðubreið) και Έλντφετλ (Eldfell). Το νησί είναι ένα από τα δύο μέρη παγκόσμια, στα οποία η μεσοωκεάνια ράχη ανέρχεται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, παρέχοντας τη δυνατότητα άμεσης έρευνας των σχηματισμών της.

Στην Ισλανδία υπάρχει επίσης πληθώρα από γκέιζερ (θερμοπίδακες, ισλ. Γκεϊσίρ, Geysir), με πιο γνωστά το Γκέιζερ (από το οποίο προέρχεται η διεθνής ονομασία του θερμοπίδακα) και το Στρόκουρ (Strokkur). Μετά από μία περίοδο αδράνειας, το Γκέιζερ επανήλθε ενεργά μετά από τους σεισμούς του 2000. Με το δυναμικό της γεωθερμίας να υφίσταται έντονη εκμετάλλευση, αλλά και επειδή πολλοί ποταμοί και καταρράκτες είναι κατάλληλοι για υδροηλεκτρικά έργα, οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν πρόσβαση σε θερμό νερό και θέρμανση από φυσικές πηγές.

Όπως είναι φυσικό, το κλίμα είναι ψυχρό και το 10% της έκτασης του νησιού είναι καλυμμένο από παγετώνες. Παρόλα αυτά, το Ρεύμα του Κόλπου περνάει από τις ακτές τις χώρας και κάνει το κλίμα κάπως πιο ήπιο. Τα καλοκαίρια είναι ξηρά και δροσερά, ενώ οι χειμώνες σχετικά ήπιοι, για το γεωγραφικό πλάτος της χώρας, και με αρκετά ισχυρούς ανέμους. Η μέση θερμοκρασία στην πρωτεύουσα Ρέικιαβικ είναι 11˚C τον Ιούλιο και -1 °C το Φεβρουάριο.

Στατιστικά στοιχεία

• Έκταση: 103.000 τετρ. χλμ. (Ξηρά: 100.250 τετρ. χλμ., Ύδατα: 2.750 τετρ. χλμ.)
• Μήκος ακτογραμμής: 4.970 χλμ.
• Μέγιστο υψόμετρο: Όρος Χβαναντάλσνιουκουρ: 2.110 μ.
• Ελάχιστο υψόμετρο: Ατλαντικός ωκεανός: 0 μ.

Πηγή: CIA World Factbook

• 
  Δορυφορική εικόνα της Ισλανδίας:9 Σεπτεμβρίου 2002
• 
  Δορυφορική εικόνα της Ισλανδίας:28 Ιανουαρίου 2004

Διοικητική διαίρεση

Οι οχτώ περιφέρειες της Ισλανδίας

Η Ισλανδία διαιρείται σε 8 περιφέρειες και επιπλέον σε 23 επαρχίες και 25 ανεάρτητες πόλεις και 76 δήμους. Οι περιφέρειες:

1. Πρωτεύουσα
2. Νότια Χερσόνησος
3. Δυτική
4. Δυτικά Φιόρδ
5. Βορειοδυτική
6. Βορειοανατολική
7. Ανατολική
8. Νότια

Ιστορία

Πρώιμη περίοδος (μέχρι το 930 μ.Χ.)

Η Ισλανδία αποτέλεσε το τελευταίο μεγάλο νησί του κόσμου που κατοικήθηκε. Οι πρώτοι άποικοι ήταν Σκανδιναβοί, κυρίως Νορβηγοί Βίκινγκ και οι Κέλτες δούλοι τους από την Ιρλανδία και τη Σκοτία. Μετανάστευσαν στο νησί στα τέλη του 9ου και τον 10ο αιώνα. Η περίοδος 874 - 930 θεωρείται η φάση του αρχικού αποικισμού της χώρας. Υπάρχει η άποψη ότι Ιρλανδοί μοναχοί επισκέφτηκαν το νησί περίπου τριάντα χρόνια πριν τους Βίκινγκ, αλλά αποχώρησαν πριν αυτοί κατοικήσουν το νησί.

Ο πρώτος Σκανδιναβός που ανακάλυψε το νησί ήταν ο Βίκινγκ Naddoddr, καθώς κατευθυνόμενος προς τις Νήσους Φερόες έχασε την πορεία του. Έμεινε εκεί ένα διάστημα και ονόμασε την περιοχή Snæland (Χώρα του χιονιού). Στη συνέχεια, και επίσης κατά λάθος, ο Σουηδός Βίκινγκ Γκάρνταρ Σβάβαρσον (Garðarr Svavarsson) βρέθηκε στην Ισλανδία. Ανακάλυψε ότι πρόκειται για νησί, και την ονόμασε Garðarshólmi. Ο πρώτος Σκανδιναβός που έπλευσε σκόπιμα προς την Ισλανδία ήταν ο Φλόκι Βίλκερδαρσον (Flóki Vilgerðarson), ο οποίος έδωσε στη χώρα και το σημερινό της όνομα: Ísland (Ισλανδία).

Πρώτος μόνιμος έποικος θεωρείται ο Νορβηγός φύλαρχος Ινγκόλφ Άρναρσον (Ingólfur Arnarson). Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην νοτιοδυτική Ισλανδία σε μία περιοχή που ο ίδιος ονόμασε Ρέικιαβικ (Reykjavík), που σημαίνει Όρμος του καπνού. Ο τόπος αυτός έμελλε να γίνει στο μέλλον πρωτεύουσα της χώρας. Υπάρχει ακόμα η άποψη ότι πρώτος μόνιμος κάτοικος της Ισλανδίας πρέπει να θεωρείται ο Náttfari, σκλάβος του Γκάρνταρ Σβάβαρσον, που παρέμεινε στο νησί όταν ο κύριός του επέστρεψε στη Σκανδιναβία.

Χάρτης της Ισλανδίας
Πληθυσμός	Υψόμετρο
πάνω από 100.000	πάνω από 1.000 μ.
πάνω από 10.000	έως 2.000 μ.
πάνω από 10.000	έως 1.000 μ.
πάνω από 1.000	έως 500 μ.
κάτω από 1.000	έως 200 μ.
	μόνιμο παγοκάλυμμα

Εποχή των Βίκινγκ

Οι Ισλανδοί είναι περήφανοι για αυτό που ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αποτελεί «το αρχαιότερο κοινοβούλιο του κόσμου», το Αλθίνγκι (Alþingi). Ιδρύθηκε το 930 και ήταν μία σύναξη των αρχηγών των διάφορων περιοχών της χώρας, που συγκαλούνταν κάθε καλοκαίρι, και όπου συζητούνταν διάφορα νομοθετικά ζητήματα. Το Αλθίνγκι είχε μόνο νομοθετική και δικαστική εξουσία, χωρίς να διαθέτει άμεσα εκτελεστικά όργανα των αποφάσεών του.

Η περίοδος της Ισλανδικής κοινοπολιτείας, όπως ονομάζεται η περίοδος αυτή, υπήρξε εποχή ανάπτυξης για το νησί. Το διάστημα αυτό Ισλανδοί δημιούργησαν οικισμούς στις γειτονικές περιοχές της νοτιοδυτικής Γροιλανδίας και έφτασαν ως τα ανατολικά του Καναδά, χωρίς όμως να μπορέσουν να εγκατασταθούν μόνιμα.

Οι κάτοικοι της Ισλανδίας αυτή την περίοδο ήταν παγανιστές και λάτρευαν θεούς όπως ο Οντίν, ο Θωρ και ο Λόκι. Σταδιακά όμως, χωρίς να λείπουν και οι αντεγκλήσεις, ο Χριστιανισμός κέρδισε έδαφος, κυρίως κατά τις αρχές του 11ου αιώνα.

Κατά τη διάρκεια του 11ου και του 12ου αιώνα που ακολούθησαν, η ευρεία ελευθερία και αυτονομία που απολάμβαναν οι τοπικές κοινότητες έδωσε τη θέση της στη συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια ορισμένων οικογενειών, γεγονός που έβλαψε ανεπανόρθωτα την Ισλανδική Κοινοπολιτεία.

Περίοδος της κυριαρχίας Νορβηγίας και Δανίας

Η Ισλανδική Κοινοπολιτεία παρέμεινε ανεξάρτητη μέχρι το 1262, οπότε με συνθήκη προσχώρησε στον έλεγχο της Νορβηγικής μοναρχίας. Η συνθήκη αυτή έβαλε τέρμα στη βιαιότερη περίοδο της Ισλανδικής ιστορίας, που ξεκίνησε το 1220 και χαρακτηριζόταν από αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ φατριών του νησιού.

Η κτήση της Ισλανδίας βρέθηκε στον έλεγχο της Δανίας-Νορβηγίας στα τέλη του 14ου αιώνα όταν η Δανία και η Νορβηγία αποτέλεσαν ένα κράτος με την Ένωση του Κάλμαρ (1397-1520). Όταν τα δύο βασίλεια χωρίστηκαν με τη Συνθήκη του Κιέλου το 1814, η Ισλανδία έμεινε στη δικαιοδοσία της Δανίας.

19ος και αρχές 20ού αιώνα

Παλιός (1888) χάρτης της Ισλανδίας

Στις αρχές του 19ου αιώνα άρχισε να δημιουργείται η εθνική συνείδηση των Ισλανδών. Το Αλθίνγκι, που ήταν ενεργό την προηγούμενη περίοδο αποκλειστικά σαν δικαστικός οργανισμός, καταργήθηκε το 1800. Ένας νέος οργανισμός με το ίδιο όνομα ιδρύθηκε το 1843 σαν συμβουλευτικό σώμα.

Το 1874, η Δανία αναγνώρισε στην Ισλανδία αυτονομία, η οποία επεκτάθηκε περαιτέρω το 1904. Η Πράξη της ένωσης της 1ης Δεκεμβρίου του 1918 αναγνώρισε στην Ισλανδία ανεξαρτησία, με κοινό βασιλιά με τη Δανία, ενώ η Δανία ορίστηκε αρμόδια για την άμυνα της Ισλανδίας και για την αντιπροσώπευσή της στις εξωτερικές της σχέσεις.

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η κατοχή της Δανίας από τη Γερμανία δημιούργησε προβλήματα στην Ισλανδία. Το κοινοβούλιο της χώρας αποφάσισε η χώρα να παραμείνει ουδέτερη. Στις 10 Μαΐου του 1940 το Ηνωμένο Βασίλειο εισέβαλε και κατέλαβε τη χώρα, χωρίς να αντιμετωπίσει αντίσταση, ενώ τον Ιούλιο του 1941 η κυριαρχία της Βρετανίας μεταβιβάστηκε στις Η.Π.Α..

Στις 17 Ιουνίου του 1944, μετά από δημοψήφισμα, η Ισλανδία απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Δανία και υιοθέτησε το δημοκρατικό πολίτευμα. Η Δανία αναγνώρισε την ανεξαρτησία.

Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Παρά τις εσωτερικές αντιδράσεις, το 1949 η Ισλανδία έγινε μέλος του NATO, προσχώρηση στην οποία αντιτάσσονταν πολλοί Ισλανδοί, όπως φάνηκε στα επεισόδια του 1949 στο Ρέικιαβικ. Μετά από τη σύντομη αποχώρηση το 1946, οι Η.Π.Α. εγκαταστάθηκαν και πάλι στο αεροδρόμιο του Κέφλαβικ, το 1951, όπου και παρέμειναν ως την αποχώρησή τους το Σεπτέμβριο του 2006. Την εποχή του Ψυχρού Πολέμου η θέση της Ισλανδίας στα σημεία εξόδου του των σοβιετικών υποβρυχίων στον Ατλαντικό είχε στρατηγική σημασία για τις Η.Π.Α.

Πολιτική

Το κτίριο του Αλθίνγκι, Ρέικιαβικ

Το Ισλανδικό κοινοβούλιο (Αλθίνγκι) έχει 63 μέλη και ιδρύθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα σαν συμβουλευτικό σώμα υπό τον Δανό βασιλιά. Θεωρείται δε επανίδρυση της ομώνυμης σύναξης που είχε ιδρυθεί το 930 και έπαψε τις λειτουργίες της το 1799.

Αρχηγός της χώρας θεωρείται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος έχει περισσότερο εθιμοτυπικό ρόλο, όπως και στην Ελλάδα. Η εκτελεστική εξουσία ανήκει στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό της χώρας. Η κυβέρνηση διορίζεται από τον πρόεδρο της δημοκρατίας και έχει σύνθεση που καθορίζεται από το κόμμα που κατέχει την πλειοψηφία των βουλευτών ή, σε περίπτωση που δεν υπάρχει απόλυτη πλειοψηφία, από συνασπισμό κομμάτων. Στην πράξη, σχεδόν πάντα οι κυβερνήσεις της Ισλανδίας ήταν κυβερνήσεις συνασπισμού. Το κοινοβούλιο, ο πρόεδρος, η κυβέρνηση, καθώς και τα δημοτικά συμβούλια, εκλέγονται κάθε 4 χρόνια.

Το 2007 σχηματίστηκε κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στο δεξιό Κόμμα Ανεξαρτησίας και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα Συμμαχία υπό την πρωθυπουργία του Γκέιρ Χάαρντε του Κόμματος Ανεξαρτησίας. Το Κόμμα Ανεξαρτησίας κυβερνούσε συνεχώς την Ισλανδία από το 1991 ως το 2007 σε συμμαχία με το Προοδευτικό Κόμμα. Ο Χάαρντε ήταν επίσης ο πρωθυπουργός της τελευταίας συμμαχικής κυβέρνησης με το Προοδευτικό Κόμμα που κράτησε από τον Ιούνιο του 2006 ως το Μάιο του 2007.

Δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι και όσες στη χώρα είναι ηλικίας άνω των 18 ετών.

Ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Στις 16 Ιουλίου 2009 η Ισλανδική βουλή αποφάσισε την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη ζώνη του ευρώ. Το ενδιαφέρον για την ένταξη παρακινήθηκε κυρίως από την άσχημη οικονομική κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα μετά την τελευταία οικονομική κρίση.Ωστόσο αυτή η απόφαση της βουλής θα πρέπει πρώτα να επικυρωθεί από δημοψήφισμα.

Στρατός

Η Ισλανδία δεν διαθέτει τακτικό στρατό. Ως το 2006 έδρευε στο Κέφλαβικ, επανδρωμένη από τις Η.Π.Α., στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ. Η Ισλανδία διαθέτει σώμα ακτοφυλακής (Landhelgisgæslan) και ομάδα ειδικών αποστολών (Sérsveitin).

Οικονομία

Με βάση τους οικονομικούς δείκτες η Ισλανδία είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Το ακαθάριστο κατά κεφαλή εισόδημα το 2007 ήταν $63.830 (4η χώρα στον κόσμο, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο).

Η οικονομία της χώρας βασίζεται στην αλιεία, που αποφέρει το 60% των εσόδων από εξαγωγές και απασχολεί το 8% του εργατικού δυναμικού. Η Ισλανδία δεν έχει κάποιο άλλο φυσικό πόρο πέρα από ψάρια και άφθονη υδροηλεκτρική και γεωθερμική ενέργεια. Για αυτόν τον λόγο η οικονομία της είναι ευάλωτη στις μεταβολές των διεθνών τιμών των ψαριών και των προϊόντων επεξεργασίας τους. Η μόνη επεξεργασία πρώτων υλών που γίνεται στη χώρα είναι αυτή του τσιμέντου. Τα περισσότερα κτήρια είναι από αυτό το υλικό και το (ακριβό) ξύλο χρησιμοποιείται σπάνια. Η εξάρτηση της οικονομίας από την αλιεία είναι ο βασικός λόγος αποθάρρυνσης των Ισλανδών από το ενδεχόμενο εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει ανησυχία ότι με τις ρυθμίσεις που θα επιβληθούν από την Ε.Ε. η χώρα θα χάσει τον έλεγχο στη διαχείριση των αλιευτικών πρώτων υλών της. Αν και η Ισλανδική οικονομία βασίζεται στην αλιεία, ο κλάδος αυτός γίνεται λιγότερο σημαντικός καθώς αναπτύσσονται ο τουρισμός (κυρίως η οικοτουριστική προσέγγισή του), οι βιομηχανίες σύγχρονης τεχνολογίας (κυρίως παραγωγή λογισμικού και Βιοτεχνολογία). Η ανάπτυξη της χώρας ήταν 4,3% το 2003 και 5,2% το 2004. Η ανεργία το 4ο τρίμηνο του 2004 (2,5%) ήταν η 2η χαμηλότερη στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Ζώνη μετά από αυτή του Λιχτενστάιν.

Τον Οκτώβριο του 2006, η Ισλανδία ξανάρχισε, πρώτη φορά τα τελευταία 20 χρόνια, τη φαλαινοθηρία για εμπορικούς λόγους, συμπεριλαμβανομένων απειλούμενων ειδών φάλαινας, αψηφώντας το διεθνές μορατόριουμ στο εμπόριο φαλαινών.

Οικονομική κρίση 2008-2009

Το φθινόπωρο του 2008 η χώρα συμπαρασύρθηκε στη δίνη της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης. Η κυβέρνηση εισήγαγε επείγουσα νομοθεσία και της δόθηκαν ενισχυμένες εξουσίες επί του τραπεζικού τομέα, ενώ κλειδώθηκε προσωρινά και η ισοτιμία της κορόνας έναντι του ευρώ (131 κορόνες προς 1 ευρώ). Νωρίτερα, το εθνικό νόμισμα είχε δεχτεί ισχυρή επίθεση από κερδοσκόπους. Η Ρωσία φερόταν έτοιμη να παράσχει δάνειο ύψους 4 δισ. ευρώ. To Νοέμβριο εγκρίθηκε η χορήγηση δανείου από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και από σκανδιναβικά κράτη προς τη χώρα. Οι διαμαρτυρίες ενάντια στην οικονομική κρίση συνεχίστηκαν και κορυφώθηκαν τον Ιανουάριο του 2009, όταν για πρώτη φορά από το 1949 (οπότε είχαν εκδηλωθεί διαδηλώσεις εναντίον του ΝΑΤΟ), η αστυνομία αναγκάστηκε να κάνει χρήση δακρυγόνων. Υπό το βάρος της κατάρρευσης της εθνικής οικονομίας, ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε (επικαλούμενος όμως λόγους υγείας) και προκήρυξε πρόωρες εκλογές για τις 9 Μαΐου. Η νέα πρωθυπουργός, Γιόχανα Σιγκουρδαντότιρ προκήρυξε γενικές εκλογές για τις 25 Απριλίου.

Δημογραφία

Η εξέλιξη του πληθυσμού της Ισλανδίας. Στον κατακόρυφο άξονα φαίνεται ο πληθυσμός σε χιλιάδες.

Σύμφωνα με την εκτίμηση του 2015 η Ισλανδία έχει 330.610 κατοίκους. Η πυκνότητα του πληθυσμού είναι 3,2 κατ./χλμ².

Η απομονωμένη θέση της Ισλανδίας είχε σαν αποτέλεσμα περιορισμένη μετανάστευση προς τη χώρα για αιώνες. Η γενετική ομοιομορφία του πληθυσμού αξιοποιείται σήμερα από τους επιστήμονες για τη διεξαγωγή μελετών Γενετικής. Η γλώσσα της χώρας είναι η Ισλανδική και η κυριότερη θρησκεία ο Λουθηρανισμός.

Στατιστικά στοιχεία

• Πληθυσμός: 331.918 κατ. (2015)
• Ρυθμός αύξησης πληθυσμού: 1,21% (2015)
• Βρεφική θνησιμότητα: 0,206% (2015)
• Προσδόκιμο ζωής: 82,97 χρόνια (Άντρες: 80,81 χρ., Γυναίκες: 85,22 χρ.) (2015)
• Θρησκείες: Λουθηρανισμός (Εκκλησία της Ισλανδίας): 82,1%, Καθολικισμός: 2,4%, Ελεύθερη Εκκλησία Ρέικιαβικ: 2,3%, Ελεύθερη Εκκλησία Hafnarfjorour: 1,6%, Μάρτυρες του Ιεχωβά: 0,1%, άλλα χριστιανικά δόγματα: 2,7%, λοιπά θρησκεύματα/άθεοι: 9% (2006)
• Αναλφαβητισμός: 1% (2003)

Πηγή: CIA World Factbook

Πολιτισμός

Κάποιοι σύγχρονοι διάσημοι Ισλανδοί είναι η τραγουδίστρια Μπγιόρκ (Björk), το ροκ συγκρότημα Σίγκουρ Ρος (Sigur Rós) και ο συγγραφέας Χαλντόρ Λάξνες (Halldór Laxness), που βραβεύτηκε με το Βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1955. Η Ισλανδική κοινωνία είναι πολύ «φιλική προς τις γυναίκες», αφού είναι αρκετά συνηθισμένο να βρίσκονται γυναίκες σε ηγετικές θέσεις στη διοίκηση και σε επιχειρήσεις.

Αθλητισμός

Ο σύγχρονος αθλητισμός εμφανίστηκε στην Ισλανδία στα τέλη του 19ου αιώνα και σύντομα γνώρισε μεγάλη δημοφιλία, μέχρι που σήμερα να θεωρείται μια αθλητική χώρα με επιτυχίες μάλλον δυσανάλογες του μικρού μεγέθους της. Τα δύο πιο δημοφιλή αθλήματα στην Ισλανδία είναι το ποδόσφαιρο και το χάντμπολ και ακολουθούν το μπάσκετ, το γκολφ, ο στίβος κα.,ενώ οι μεγαλύτερες αθλητικές επιτυχίες της χώρας προέρχονται κυρίως από το χάντμπολ.

Η εθνική χάντμπολ ανδρών της Ισλανδίας συνήθως προκρίνεται σε όλες τις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις και συχνά διακρίνεται. Συγκεκριμένα ήρθε δεύτερη στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2008 και τέταρτη σε αυτούς του 1992. Ενώ το 2010 ήρθε τρίτη στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και το 2002 τέταρτη κλπ. Αρκετοί Ισλανδοί χαντμπολίστες αγωνίζονται σε κορυφαία πρωταθλήματα και ομάδες της Ευρώπης.

Στο ποδόσφαιρο η μεγαλύτερη επιτυχία της χώρας είναι η πρόκριση της εθνικής ανδρών στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του 2016 που θα γίνει στη Γαλλία. [1] Ακόμα η πέμπτη θέση της εθνικής ελπίδων (κάτω των 21) στο αντίστοιχο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2011,καθώς και η παρουσία της εθνικής γυναικών στα τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 2009 και 2013. Δεν έχει κάνει καμία σημαντική ποδοσφαιρική επιτυχία σε επίπεδο συλλόγων.

Σημαντική επιτυχία ήταν και η πρόκρισης της εθνικής ομάδας μπάσκετ ανδρών της Ισλανδίας στο ευρωμπάσκετ του 2015, παρότι δεν κατάφερε να διακριθεί. [2] Κάποιες σποραδικές επιτυχίες έχουν γίνει από Ισλανδούς και σε ατομικά αθλήματα όπως στίβος, τζούντο, κολύμβηση και γυμναστική, ενώ η χώρα έχει κατακτήσει συνολικά τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια στην ιστορία της (δύο αργυρά,δύο χάλκινα).

Διάφορα στοιχεία

• Η Ισλανδία έχει 600 πηγές θερμού ύδατος.
• Στην Ισλανδία είναι υποχρεωτικό τα φώτα των κινούμενων οχημάτων να είναι αναμμένα ακόμα και τη μέρα.
• Η Ισλανδία είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που απέκτησε γυναίκα πρόεδρο, την Βιγκντίς Φιννμπογκαντόττιρ (Vigdís Finnbogadóttir) το 1980.
• Η Ισλανδία αξιολογήθηκε το 2004 από τους Ρεπόρτερ χωρίς σύνορα στην πρώτη θέση ανάμεσα σε 167 χώρες όσων αφορά την ελευθερία του τύπου (μαζί με άλλες 7 χώρες). Ακόμα βρίσκεται στην 1η θέση του Δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης του Ο.Η.Ε. ανάμεσα σε 177 χώρες.

Συγκοινωνίες

Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Δείτε επίσης

• Πυθέας ο Μασσαλιώτης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη «είσοδος» στην Ισλανδία
• Κυβερνητική ιστοσελίδα
• Εμπορικό Επιμελητήριο της Ισλανδίας
• Íslenska, Γερμανικό περιοδικό για την Ισλανδία
• Πανεπιστήμιο της Ισλανδίας: Δωρεάν on-line μαθήματα Ισλανδικής γλώσσας και πολιτισμού
• Στοιχεία για τη γεωγραφία της Ισλανδίας
• Στοιχεία για την ιστορία της Ισλανδίας
• Διάφορα στατιστικά και άλλα στοιχεία για την Ισλανδία
• Στοιχεία από το BBC
• Ισλανδία στο Curlie

Σελίδες στα ελληνικά

• Σχέσεις Ελλάδας-Ισλανδίας από το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών
• Σπουδές στην Ισλανδία, ένα σάιτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Αφιέρωμα της Οικολογικής Επιθεώρησης
• Aφιέρωμα του περιοδικού Focus
• Παγκόσμια και Ελληνική Γεωγραφία > Ισλανδία
• Nordic Experts > Ισλανδία