Ερνστ Κάλτενμπρουνερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
συμπληρ., διορθ., τεκμηρίωση, επικαιροπ. συνδέσμ.
προσθήκες - παραπομπές
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
[[Εικόνα:Ernst-Kaltenbrunner-72-916.jpg|thumb|right|O Κάλτενμπρουνερ στη [[Δίκη της Νυρεμβέργης]]]]
[[Εικόνα:Ernst-Kaltenbrunner-72-916.jpg|thumb|right|O Κάλτενμπρουνερ στη [[Δίκη της Νυρεμβέργης]]]]


O ''Dr. Jur.'' '''Ερνστ Κάλτενμπρουνερ''' (''Ernst Kaltenbrunner'', [[4 Οκτωβρίου]] [[1903]] - [[16 Οκτωβρίου]] [[1946]]) ήταν Αυστριακός νομικός και πολιτικός, αρχηγός των SS στη χώρα του. Έφτασε έως το βαθμό του αντιστρατηγού των SS (Obergruppenführer). Διετέλεσε επικεφαλής του πανίσχυρου [[Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ|Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ]] (Reichssicherheitshauptamt - ''RSHA'') από το 1943 κι είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του [[Χίτλερ]]. Μετά την κατάρρευση του ναζιστικού καθεστώτος δικάστηκε στη [[Δίκη της Νυρεμβέργης]] και καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό.<ref name="ABR">[[#Axis|Axis Biographical Research]].</ref>
O ''Dr. Jur.'' '''Ερνστ Κάλτενμπρουνερ''' (''Ernst Kaltenbrunner'', [[4 Οκτωβρίου]] [[1903]] - [[16 Οκτωβρίου]] [[1946]]) ήταν Αυστριακός νομικός και πολιτικός, αρχηγός των SS στη χώρα του. Έφτασε έως το βαθμό του αντιστρατήγου των SS (Obergruppenführer). Διετέλεσε επικεφαλής του πανίσχυρου [[Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ|Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ]] (Reichssicherheitshauptamt - ''RSHA'') από το 1943 κι είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του [[Χίτλερ]]. Μετά την κατάρρευση του ναζιστικού καθεστώτος δικάστηκε στη [[Δίκη της Νυρεμβέργης]] και καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό.<ref name="ABR">[[#Axis|Axis Biographical Research]].</ref>


==Βιογραφία==
==Βιογραφία==
===Πρώτα χρόνια===
===Οικογενειακό περιβάλλον - Νεανικά χρόνια===
Γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1903 στο Ρίιντ ιμ Ίνκραϊς (Ried im Innkreis) της [[Αυστρία|Αυστρίας]]. Ο πατέρας του, Χούγκο, ήταν δικηγόρος, όπως και ο παππούς του. Η μητέρα του, Θηρεσία Ελισάβετ, με την οποία ο Ερνστ είχε ιδιαίτερο δέσιμο, ήταν ουγγρικής καταγωγής. Στο σπίτι των Κάλτενμπρουνερ επικρατούσαν οι ιδέες του παν-γερμανισμού, του [[Αντισημιτισμός|αντισιμιτισμού]] και του αντικληρικαλισμού.<ref>[[#Black|Black (1984)]], σ. 26-29.</ref> Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων, γνωρίστηκε και έγινε φίλος με τον [[Άντολφ Άιχμαν]].<ref>[[#Houston|Houston (1972)]], σ. 11.</ref> Αποφοίτησε από το Realgymnasium (Πρακτικό) του [[Λιντς]] και στη συνέχεια γράφτηκε στο χημικό τμήμα του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του [[Γκρατς]]. Έπειτα όμως από δυο χρόνια σπουδών, υπό την πίεση της μητέρας του, άλλαξε πεδίο και μεταπήδησε στη Νομική Σχολή.<ref>[[#Houston|Houston (1972)]], σ. 19-20.</ref> Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο το [[1926]]. Αρχικά εργάστηκε ως δικηγόρος στο [[Σάλτσμπουργκ]], στη συνέχεια όμως επέστρεψε στο Λιντς ([[1928]]).
Γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1903 στο Ρίιντ ιμ Ίνκραϊς (Ried im Innkreis) της [[Αυστρία|Αυστρίας]]. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος. Αποφοίτησε από το Realgymnasium του [[Λιντς]] (Linz) και στη συνέχεια γράφτηκε στο Χημικό τμήμα του Πανεπιστημίου του [[Γκρατς]]. Στη συνέχεια, όμως, άλλαξε πεδίο σπουδών και γράφτηκε στη Νομική Σχολή, από την οποία αποφοίτησε το [[1926]]. Αρχικά εργάστηκε ως δικηγόρος στο [[Σάλτσμπουργκ]], στη συνέχεια όμως επέστρεψε στο Λιντς ([[1928]]). Τον Οκτώβριο του [[1930]] έγινε μέλος του αυστριακού παραρτήματος του [[Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών|Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος]] (αριθ. μέλους 300179) και στις [[31 Αυγούστου]] [[1931]] εντάχθηκε στα [[SS]] (αριθ. μέλους 13039).<ref name="ABR"/>


===Ένταξη στο ναζιστικό κίνημα===
===Φυλάκιση===
Τον Οκτώβριο του [[1930]] έγινε μέλος του Aυστριακού [[Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών|Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος]] (αριθ. μέλους 300179) και στις [[31 Αυγούστου]] [[1931]] εντάχθηκε στα [[SS]] (αριθ. μέλους 13039).<ref name="ABR"/>
⚫
Όταν ο Αυστριακός πρωθυπουργός [[Ένγκελμπερτ Ντόλφους]] δολοφονήθηκε, ο Κάλτενμπρουνερ συνελήφθη για συμμετοχή στη δολοφονία. Η κατηγορία δεν έγινε δυνατό να στηριχθεί, ωστόσο καταδικάσθηκε σε εξάμηνη φυλάκιση με την κατηγορία της συνωμοσίας ([[1934]]). Όταν αποφυλακίστηκε νυμφεύθηκε την Ελίζαμπετ Έντερ (Elisabeth Eder, γενν. [[1908]]), με την οποία απέκτησε τρία παιδιά<ref>[[#Spart|«Ernst Kaltenbrunner»]].</ref>, τα οποία επέζησαν μετά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Πόλεμο]].

⚫
Όταν ο Αυστριακός πρωθυπουργός [[Ένγκελμπερτ Ντόλφους]] δολοφονήθηκε, ο Κάλτενμπρουνερ συνελήφθη για συμμετοχή στη δολοφονία. Η κατηγορία δεν έγινε δυνατό να στηριχθεί, ωστόσο καταδικάσθηκε σε εξάμηνη φυλάκιση με την κατηγορία της συνωμοσίας ([[1934]]). Όταν αποφυλακίστηκε νυμφεύθηκε την Ελίζαμπετ Έντερ (Elisabeth Eder, γενν. [[1908]]), με την οποία απέκτησε τρία παιδιά<ref>[[#Brit|«Ernst Kaltenbrunner», ''Encyclopædia Britannica'']].</ref>, τα οποία επέζησαν μετά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Πόλεμο]].


===Ηγετικές θέσεις===
===Ηγετικές θέσεις===
{{Ολοκαύτωμα}}
{{Ολοκαύτωμα}}
Το [[1937]] ο Κάλτενμπρουνερ ανέλαβε την ηγεσία των αυστριακών SS. Είχε μεγάλη συμβολή στην ενσωμάτωση της Αυστρίας στο Γερμανικό [[Ράιχ]] ([[Προσάρτηση της Αυστρίας|Anschluss]]) και για τη συμβολή του αυτή ο Χίτλερ τον προήγαγε σε ταξίαρχο (Brigadeführer) των SS. Την ίδια χρονιά ανέλαβε τη θέση του Ανώτερου Αρχηγού των SS και της Αστυνομίας (Höhere SS- und Polizeiführer - ''HSSPF'') στη [[Βιέννη]].<ref>[[#Black|Black (1984)]], σ. 7.</ref> Στις [[11 Σεπτεμβρίου]] [[1941]] προήχθη σε υποστράτηγο (Gruppenführer) των SS, ενώ ήδη από το [[1938]] ήταν μέλος του [[Ράιχσταγκ]]. Νέα προαγωγή τον Ιούνιο του [[1943]] του έδοσε το βαθμό του αντιστρατήγου,<ref name="ABR"/> ενώ ήταν και Γραμματέας στο Υπουργείο Εσωτερικών. Το μεγάλο άλμα στην καριέρα του ήλθε μετά τη δολοφονία του [[Ράινχαρντ Χάιντριχ]] το [[1942]], αρχηγού του RSHA, στο οποίο υπαγόταν και η [[Γκεστάπο]]. Για μικρό χρονικό διάστημα την αρχηγία της αναλαμβάνει ο ίδιος ο [[Χάινριχ Χίμλερ]], το 1943, όμως, εμπιστεύεται τη θέση αυτή στον Κάλτενμπρουνερ. Παράλληλα, λόγω της θέσης του, είναι ο προϊστάμενος των στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξόντωσης, με στενότερους συνεργάτες του τον [[Άντολφ Άιχμαν]] και τον [[Ρούντολφ Ες (Άουσβιτς)|Ρούντολφ Ες]] (Höss), Διοικητή του στρατοπέδου του [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς-Μπίρκεναου]]. Επίσης, ονομάσθηκε Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Αστυνομίας Δίωξης Εγκλήματος, η οποία μετά τον Πόλεμο μετονομάσθηκε σε [[Ιντερπόλ]].
Το [[1937]] ο Κάλτενμπρουνερ ανέλαβε την ηγεσία των αυστριακών SS. Είχε μεγάλη συμβολή στην ενσωμάτωση της Αυστρίας στο Γερμανικό [[Ράιχ]] ([[Προσάρτηση της Αυστρίας|Anschluss]]) και για τη συμβολή του αυτή ο Χίτλερ τον προήγαγε σε ταξίαρχο (Brigadeführer) των SS. Την ίδια χρονιά ανέλαβε τη θέση του Ανώτερου Αρχηγού των SS και της Αστυνομίας (Höhere SS- und Polizeiführer - ''HSSPF'') στη [[Βιέννη]].<ref>[[#Black|Black (1984)]], σ. 7.</ref> Στις [[11 Σεπτεμβρίου]] [[1941]] προήχθη σε υποστράτηγο (Gruppenführer) των SS, ενώ ήδη από το [[1938]] ήταν μέλος του [[Ράιχσταγκ]]. Νέα προαγωγή τον Ιούνιο του [[1943]] του έδοσε το βαθμό του αντιστρατήγου,<ref name="ABR"/> ενώ ήταν και Γραμματέας στο Υπουργείο Εσωτερικών. Το μεγάλο άλμα στην καριέρα του ήλθε μετά τη δολοφονία του [[Ράινχαρντ Χάιντριχ]] το [[1942]], αρχηγού του RSHA, στο οποίο υπαγόταν και η [[Γκεστάπο]]. Για μικρό χρονικό διάστημα την αρχηγία της αναλαμβάνει ο ίδιος ο [[Χάινριχ Χίμλερ]], το 1943, όμως, εμπιστεύεται τη θέση αυτή στον Κάλτενμπρουνερ. Παράλληλα, λόγω της θέσης του, είναι ο προϊστάμενος των στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξόντωσης, με στενότερους συνεργάτες του τον Άιχμαν και τον [[Ρούντολφ Ες (Άουσβιτς)|Ρούντολφ Ες]] (Höss), Διοικητή του στρατοπέδου του [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς-Μπίρκεναου]]. Επίσης, ονομάσθηκε Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Αστυνομίας Δίωξης Εγκλήματος, η οποία μετά τον Πόλεμο μετονομάσθηκε σε [[Ιντερπόλ]].


Η εξουσία του Κάλτενμπρουνερ ενισχύθηκε ιδιαίτερα προς το τέλος του Πολέμου και ιδιαίτερα μετά την απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ στις [[20 Ιουλίου]] [[1944]], οπότε και απέκτησε άμεση πρόσβαση στον Φύρερ. Η επιρροή του στον Χίτλερ ήταν τόση, ώστε λέγεται ότι ακόμη και ο Χίμλερ τον φοβόταν. Πράγματι, είχε εξελιχθεί σε τρομακτική φυσιογνωμία, καθώς σε αυτό συνέβαλαν το ύψος του (2,01 μ.) και το "ξερακιανό" και "γεμάτο ουλές"<ref name="Γκολντ-107">[[#Γκολντ|Γκόλντενσον (2004)]], σ. 107.</ref> πρόσωπό του (αποτέλεσμα κατ' άλλους μονομαχίας στα φοιτητικά του χρόνια, κατ' άλλους τροχαίου ατυχήματος καθώς οδηγούσε μεθυσμένος) και ο άστατος, κυκλοθυμικός του χαρακτήρας.
Η εξουσία του Κάλτενμπρουνερ ενισχύθηκε ιδιαίτερα προς το τέλος του Πολέμου και ιδιαίτερα μετά την απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ στις [[20 Ιουλίου]] [[1944]], οπότε και απέκτησε άμεση πρόσβαση στον Φύρερ. Η επιρροή του στον Χίτλερ ήταν τόση, ώστε λέγεται ότι ακόμη και ο Χίμλερ τον φοβόταν. Πράγματι, είχε εξελιχθεί σε τρομακτική φυσιογνωμία, καθώς σε αυτό συνέβαλαν το ύψος του (2,01 μ.) και το "ξερακιανό" και "γεμάτο ουλές"<ref name="Γκολντ-107">[[#Γκολντ|Γκόλντενσον (2004)]], σ. 107.</ref> πρόσωπό του (αποτέλεσμα κατ' άλλους μονομαχίας στα φοιτητικά του χρόνια, κατ' άλλους τροχαίου ατυχήματος καθώς οδηγούσε μεθυσμένος) και ο άστατος, κυκλοθυμικός του χαρακτήρας.
Γραμμή 35: Γραμμή 37:
|isbn=978-0-691-05397-9
|isbn=978-0-691-05397-9
|ref=Black
|ref=Black
}}

*{{cite book
|last=Houston
|first=Wendell Robert
|title=Ernst Kaltenbrunner: A Study of an Austrian SS and Police Leader
|year=1972
|others=Διδ. διακτριβή
|publisher=Rice University
|url=https://scholarship.rice.edu/bitstream/handle/1911/14848/7226421.PDF?sequence=1
|location=Χιούστον
|ref=Houston
}}
}}


Γραμμή 61: Γραμμή 75:
*{{cite web
*{{cite web
|title=Ernst Kaltenbrunner
|title=Ernst Kaltenbrunner
|url=http://spartacus-educational.com/GERkaltenbrunner.htm
|url=http://www.britannica.com/biography/Ernst-Kaltenbrunner
|work=Encyclopædia Britannica
|publisher=Spartacus Educational
|accessdate=21.11.2015
|accessdate=21.11.2015
|ref=Spart
|ref=Brit
}}
}}


Έκδοση από την 12:06, 22 Νοεμβρίου 2015

O Κάλτενμπρουνερ στη Δίκη της Νυρεμβέργης

O Dr. Jur. Ερνστ Κάλτενμπρουνερ (Ernst Kaltenbrunner, 4 Οκτωβρίου 1903 - 16 Οκτωβρίου 1946) ήταν Αυστριακός νομικός και πολιτικός, αρχηγός των SS στη χώρα του. Έφτασε έως το βαθμό του αντιστρατήγου των SS (Obergruppenführer). Διετέλεσε επικεφαλής του πανίσχυρου Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ (Reichssicherheitshauptamt - RSHA) από το 1943 κι είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του Χίτλερ. Μετά την κατάρρευση του ναζιστικού καθεστώτος δικάστηκε στη Δίκη της Νυρεμβέργης και καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό.[1]

Βιογραφία

Οικογενειακό περιβάλλον - Νεανικά χρόνια

Γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1903 στο Ρίιντ ιμ Ίνκραϊς (Ried im Innkreis) της Αυστρίας. Ο πατέρας του, Χούγκο, ήταν δικηγόρος, όπως και ο παππούς του. Η μητέρα του, Θηρεσία Ελισάβετ, με την οποία ο Ερνστ είχε ιδιαίτερο δέσιμο, ήταν ουγγρικής καταγωγής. Στο σπίτι των Κάλτενμπρουνερ επικρατούσαν οι ιδέες του παν-γερμανισμού, του αντισιμιτισμού και του αντικληρικαλισμού.[2] Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων, γνωρίστηκε και έγινε φίλος με τον Άντολφ Άιχμαν.[3] Αποφοίτησε από το Realgymnasium (Πρακτικό) του Λιντς και στη συνέχεια γράφτηκε στο χημικό τμήμα του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Γκρατς. Έπειτα όμως από δυο χρόνια σπουδών, υπό την πίεση της μητέρας του, άλλαξε πεδίο και μεταπήδησε στη Νομική Σχολή.[4] Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο το 1926. Αρχικά εργάστηκε ως δικηγόρος στο Σάλτσμπουργκ, στη συνέχεια όμως επέστρεψε στο Λιντς (1928).

Ένταξη στο ναζιστικό κίνημα

Τον Οκτώβριο του 1930 έγινε μέλος του Aυστριακού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (αριθ. μέλους 300179) και στις 31 Αυγούστου 1931 εντάχθηκε στα SS (αριθ. μέλους 13039).[1]

Όταν ο Αυστριακός πρωθυπουργός Ένγκελμπερτ Ντόλφους δολοφονήθηκε, ο Κάλτενμπρουνερ συνελήφθη για συμμετοχή στη δολοφονία. Η κατηγορία δεν έγινε δυνατό να στηριχθεί, ωστόσο καταδικάσθηκε σε εξάμηνη φυλάκιση με την κατηγορία της συνωμοσίας (1934). Όταν αποφυλακίστηκε νυμφεύθηκε την Ελίζαμπετ Έντερ (Elisabeth Eder, γενν. 1908), με την οποία απέκτησε τρία παιδιά[5], τα οποία επέζησαν μετά τον Πόλεμο.

Ηγετικές θέσεις

Το Ολοκαύτωμα (Φάσεις)

Το 1937 ο Κάλτενμπρουνερ ανέλαβε την ηγεσία των αυστριακών SS. Είχε μεγάλη συμβολή στην ενσωμάτωση της Αυστρίας στο Γερμανικό Ράιχ (Anschluss) και για τη συμβολή του αυτή ο Χίτλερ τον προήγαγε σε ταξίαρχο (Brigadeführer) των SS. Την ίδια χρονιά ανέλαβε τη θέση του Ανώτερου Αρχηγού των SS και της Αστυνομίας (Höhere SS- und Polizeiführer - HSSPF) στη Βιέννη.[6] Στις 11 Σεπτεμβρίου 1941 προήχθη σε υποστράτηγο (Gruppenführer) των SS, ενώ ήδη από το 1938 ήταν μέλος του Ράιχσταγκ. Νέα προαγωγή τον Ιούνιο του 1943 του έδοσε το βαθμό του αντιστρατήγου,[1] ενώ ήταν και Γραμματέας στο Υπουργείο Εσωτερικών. Το μεγάλο άλμα στην καριέρα του ήλθε μετά τη δολοφονία του Ράινχαρντ Χάιντριχ το 1942, αρχηγού του RSHA, στο οποίο υπαγόταν και η Γκεστάπο. Για μικρό χρονικό διάστημα την αρχηγία της αναλαμβάνει ο ίδιος ο Χάινριχ Χίμλερ, το 1943, όμως, εμπιστεύεται τη θέση αυτή στον Κάλτενμπρουνερ. Παράλληλα, λόγω της θέσης του, είναι ο προϊστάμενος των στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξόντωσης, με στενότερους συνεργάτες του τον Άιχμαν και τον Ρούντολφ Ες (Höss), Διοικητή του στρατοπέδου του Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Επίσης, ονομάσθηκε Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Αστυνομίας Δίωξης Εγκλήματος, η οποία μετά τον Πόλεμο μετονομάσθηκε σε Ιντερπόλ.

Η εξουσία του Κάλτενμπρουνερ ενισχύθηκε ιδιαίτερα προς το τέλος του Πολέμου και ιδιαίτερα μετά την απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ στις 20 Ιουλίου 1944, οπότε και απέκτησε άμεση πρόσβαση στον Φύρερ. Η επιρροή του στον Χίτλερ ήταν τόση, ώστε λέγεται ότι ακόμη και ο Χίμλερ τον φοβόταν. Πράγματι, είχε εξελιχθεί σε τρομακτική φυσιογνωμία, καθώς σε αυτό συνέβαλαν το ύψος του (2,01 μ.) και το "ξερακιανό" και "γεμάτο ουλές"[7] πρόσωπό του (αποτέλεσμα κατ' άλλους μονομαχίας στα φοιτητικά του χρόνια, κατ' άλλους τροχαίου ατυχήματος καθώς οδηγούσε μεθυσμένος) και ο άστατος, κυκλοθυμικός του χαρακτήρας.

Το τέλος

Η σορός του Κάλτενμπουερ μετά την εκτέλεση

Με την κατάρρευση της Ναζιστικής Γερμανίας ο Κάλτενμπρουνερ έδωσε εντολή σε όλους τους διοικητές στρατοπέδων να εκτελέσουν τους κρατουμένους και στη συνέχεια να φύγουν από τα στρατόπεδα. Ο ίδιος πήρε ένα αναγνωριστικό αεροσκάφος και πέταξε προς νότο. Αναγκάσθηκε, όμως, να προσγειωθεί και συνελήφθη από τους Συμμάχους. Δικάστηκε στη Δίκη της Νυρεμβέργης. Κατά τη διάρκεια της κράτησής του, υπέστη δυο επεισόδια υπαραχνοειδούς αιμορραγίας.[7] Κρίθηκε ένοχος για δύο από τις τέσσερεις κατηγορίες και καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό. Η ποινή εκτελέστηκε στις 16 Οκτωβρίου 1946.

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Axis Biographical Research.
  2. ↑ Black (1984), σ. 26-29.
  3. ↑ Houston (1972), σ. 11.
  4. ↑ Houston (1972), σ. 19-20.
  5. ↑ «Ernst Kaltenbrunner», Encyclopædia Britannica.
  6. ↑ Black (1984), σ. 7.
  7. ↑ 7,0 7,1 Γκόλντενσον (2004), σ. 107.


Βιβλιογραφία

Βιβλία

  • Black, Peter (1984). Ernst Kaltenbrunner: Ideological Soldier of the Third Reich. Πρίνστον: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-05397-9 Check |isbn= value: checksum (βοήθεια). 
  • Γκόλντενσον, Λίον (2004). «Ερνστ Καλντενμπρούνερ». Νυρεμβέργη. Αθήνα: Κέδρος. σελίδες 107–129. ISBN 978-960-04-3168-1.  (Ο τόμος περιέχει τα ψυχογραφήματα του Αμερικανού στρατιωτικού ψυχιάτρου Λ. Γκόλντενσον από τις συνεντεύξεις με τους κατηγορούμενους -και ορισμένους μάρτυρες- Ναζί εγκληματίες πολέμου.)

Διαδίκτυο

  • «Ernst Kaltenbrunner». Encyclopædia Britannica. Ανακτήθηκε στις 21.11.2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ερνστ_Κάλτενμπρουνερ&oldid=5540826"