Λάχεση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
AmyPond93 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
AmyPond93 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 8: Γραμμή 8:


== Αναφορές ==
== Αναφορές ==
[[Αρχείο:Schadow Grabmal Alexander 2.jpg|μικρογραφία|Οι Μοίρες]]
Στην ''[[Ιλιάδα]]'' ο [[Όμηρος]] παρουσιάζει το Δία να υποχωρεί, όντας ανίκανος να αλλάξει το μέλλον του γιου του [[Σαρπηδόνας|Σαρπηδόνα]], έτοιμος να υποκύψει στα τραύματα του [[Πάτροκλος|Πάτροκλου]], επειδή η τύχη του του γράφει να σκοτωθεί. Η ''ειμαρμένη'' ήταν ο νόμος που διείπε τον κόσμο, νόμος που τον είχε θεσπίσει ο Δίας και που ήταν υποχρεωμένος να υπακούσει και ο ίδιος.
Στην ''[[Ιλιάδα]]'' ο [[Όμηρος]] παρουσιάζει το Δία να υποχωρεί, όντας ανίκανος να αλλάξει το μέλλον του γιου του [[Σαρπηδόνας|Σαρπηδόνα]], έτοιμος να υποκύψει στα τραύματα του [[Πάτροκλος|Πάτροκλου]], επειδή η τύχη του του γράφει να σκοτωθεί. Η ''ειμαρμένη'' ήταν ο νόμος που διείπε τον κόσμο, νόμος που τον είχε θεσπίσει ο Δίας και που ήταν υποχρεωμένος να υπακούσει και ο ίδιος.



Έκδοση από την 13:30, 14 Οκτωβρίου 2015

Αρχείο:Fates tapestry.jpg
Οι τρεις μοίρες σε μεσαιωνική ταπισερί. Η Λάχεση απεικονίζεται στο κέντρο.

Η Λάχεση (Λάχεσις) ήταν μία από τις τρεις Μοίρες της ελληνικής μυθολογίας. Οι άλλες δύο ήταν η Κλωθώ και η Άτροπος. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου ήταν κόρες της Νύχτας. Σύμφωνα με άλλη πηγή όμως ήταν κόρες της Θέμιδος και του Δία.

Η Λάχεση αντιπροσώπευε το μέλλον της ζωής των ανθρώπων, επειδή το τέλος, σύμφωνα με τη φύση, εκδηλώνεται σε όλα τα πράγματα. Όριζε τη διάρκεια της ζωής του κάθε ανθρώπου μετρώντας με το ραβδί της.


Γέννηση

Κατά την Ησίοδου Θεογονία οι Μοίρες είναι κόρες του Ερέβους και της Νυκτός, αν και στο ίδιο έργο αναφέρονται ως κόρες του Δία και της Θέμιδος. Στο έργο του Πλάτωνα, αναφέρονται ως κόρες της Ανάγκης. Στη Ρωμαϊκή μυθολογία αναφέρονται και ως κόρες του Ουρανού και της Γαίας.

Αναφορές

Οι Μοίρες

Στην Ιλιάδα ο Όμηρος παρουσιάζει το Δία να υποχωρεί, όντας ανίκανος να αλλάξει το μέλλον του γιου του Σαρπηδόνα, έτοιμος να υποκύψει στα τραύματα του Πάτροκλου, επειδή η τύχη του του γράφει να σκοτωθεί. Η ειμαρμένη ήταν ο νόμος που διείπε τον κόσμο, νόμος που τον είχε θεσπίσει ο Δίας και που ήταν υποχρεωμένος να υπακούσει και ο ίδιος.


Βιβλιογραφία

  • Εκπαιδευτική εγκυκλοπαίδεια, Εκδοτική Αθηνών 1999.
  • Ρίσπεν Ζ., Μεγάλη Ελληνική Μυθολογία, Αθήνα.