Πόλεμος της Αυστριακής Διαδοχής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πόλεμος της Αυστριακής διαδοχής
	Η Μάχη του Φοντενουά από τον Πιέρ Λενφάντ. Λάδι σε μουσαμά.
Χρονολογία	1740 – 1748
Τόπος	Ευρώπη, Βόρεια Αμερική, Δυτικές Ινδίες
Έκβαση	Συνθήκη της Αιξ-λα-Σαπέλ; (18 Οκτωβρίου 1748) Η Μαρία Θηρεσία διατηρεί τον Αυστριακό θρόνο;
Αντιμαχόμενοι
Γαλλία; Πρωσία; Ισπανία; Βαυαρία (1741–45); Σαξωνία (1741–42); Σικελία και Νάπολη; Γένοβα(1743–48); Σουηδία(1741–43); Σαρδηνία (1741–42)	Αψβούργοι; Μεγάλη Βρετανία; Ανόβερο; Ολλανδία; Σαξωνία (1743–45); Σαρδηνία(1742–48) Ρωσία(1741–42,1748)
Ηγετικά πρόσωπα
Λουδοβίκος ΙΕ΄; Φρειδερίκος Β΄; Λεοπόλδος Α΄; Φίλιππος Ε΄; Κάρολος Ζ΄	Μαρία Θηρεσία; Φραγκίσκος Α΄; Κάρολος Αλέξανδρος; Γεώργιος Β΄; Αύγουστος Γ΄

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 07:14, 29 Σεπτεμβρίου 2015

Στον Πόλεμο της Αυστριακής διαδοχής (1740–48) – συμπεριλαμβανομένου τον Πόλεμο του βασιλιά Γεωργίου στη Βόρεια Αμερική, ο Αγγλοισπανικός πόλεμος (1739-1742) (ο οποίος στην πραγματικότητα ξεκίνησε επίσημα στις 23 Οκτωβρίου του 1739), τον πρώτο Καρνατικό πόλεμο στην Ινδία και τον πρώτο και δεύτερο Σιλεσιανό πόλεμο – συμμετείχαν οι περισσότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις για το ερώτημα αν θα έπρεπε η Μαρία Θηρεσία να είναι η επικεφαλής στον Οίκο των Αψβούργων.

Ο πόλεμος ξεκίνησε με το πρόσχημα ότι η Μαρία Θηρεσία δεν μπορούσε να διαδεχτεί τον θρόνο των Αψβούργων από τον πατέρα της, Κάρολο ΣΤ΄, επειδή ο Σαλικός νόμος δεν επέτρεπε την βασιλική κληρονομιά από μια γυναίκα, αν και στην πραγματικότητα αυτό ήταν μια βολική δικαιολογία που προέβαλαν η Πρωσία και η Γαλλία για να επιδοκιμάσουν την δύναμη των Αψβούργων. Η Αυστρία υποστηρίχθηκε από τη Μεγάλη Βρετανία και τη Ολλανδία, οι κλασσικοί εχθροί της Γαλλίας, όπως και το Βασίλειο της Σαρδηνίας και το Ελεκτοράτο της Σαξωνίας. Η Γαλλία και η Πρωσία ήταν σε συμμαχία με το Ελεκτοράτο της Βαυαρίας.

Η Ισπανία εισήλθε στον πόλεμο για να αποκαταστήσει την επιρροή της στη βόρεια Ιταλία, και επιπλέον αντιστρέψει την αυστριακή κυριαρχία της ιταλικής χερσονήσου που είχε επιτευχθεί εις βάρος της Ισπανίας, ως συνέπεια του Πολέμου της Ισπανικής διαδοχής.

Ο πόλεμος τελείωσε με στην συνθήκη της Αιξ-λα-Σαπέλ το 1748, οπού η Μαρία Θηρεσία αναγνωρίστηκε ως η Αρχιδούκισσα της Αυστρίας και βασίλισσα της Ουγγαρίας, όμως η Πρωσία επανέκτησε τον έλεγχο της Σιλεσίας.

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα War of the Austrian Succession της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

@@ Γραμμή 49: / Γραμμή 49: @@
 Στον '''Πόλεμο της Αυστριακής διαδοχής''' (1740–48) – συμπεριλαμβανομένου τον Πόλεμο του βασιλιά Γεωργίου στη Βόρεια Αμερική, ο [[Αγγλοισπανικός πόλεμος (1739-1742)]] (ο οποίος στην πραγματικότητα ξεκίνησε επίσημα στις 23 Οκτωβρίου του 1739), τον πρώτο Καρνατικό πόλεμο στην Ινδία και τον [[Πόλεμοι της Σιλεσίας|πρώτο και δεύτερο Σιλεσιανό πόλεμο]] – συμμετείχαν οι περισσότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις για το ερώτημα αν θα έπρεπε η [[Μαρία Θηρεσία]] να είναι η επικεφαλής στον Οίκο των Αψβούργων.
-Ο πόλεμος ξεκίνησε με το πρόσχημα ότι η Μαρία Θηρεσία δεν μπορούσε να διαδεχτεί τον θρόνο των Αψβούργων από τον πατέρα της, [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολο ΣΤ΄]], επειδή [[Σαλικός νόμος|ο Σαλικός νόμος]] δεν επέτρεπε την βασιλική κληρονομιά από μια γυναίκα, αν και στην πραγματικότητα αυτό ήταν μια βολική δικαιολογία που προέβαλε [[Βασίλειο της Πρωσίας|Πρωσία]] και η [[Βασίλειο της Γαλλίας|Γαλλία]] για να επιδοκιμάσουν την δύναμη των Αψβούργων. Η Αυστρία υποστηρίχθηκε από τη [[Μεγάλη Βρετανία]] και τη [[Ολλανδία]], οι κλασσικοί εχθροί της Γαλλίας, όπως και το [[Βασίλειο της Σαρδηνίας]] και το [[Ελεκτοράτο της Σαξωνίας]]. Η Γαλλία και η Πρωσία ήταν σε συμμαχία με το [[Ελεκτοράτο της Βαυαρίας]].
+Ο πόλεμος ξεκίνησε με το πρόσχημα ότι η Μαρία Θηρεσία δεν μπορούσε να διαδεχτεί τον θρόνο των Αψβούργων από τον πατέρα της, [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολο ΣΤ΄]], επειδή [[Σαλικός νόμος|ο Σαλικός νόμος]] δεν επέτρεπε την βασιλική κληρονομιά από μια γυναίκα, αν και στην πραγματικότητα αυτό ήταν μια βολική δικαιολογία που προέβαλαν η [[Βασίλειο της Πρωσίας|Πρωσία]] και η [[Βασίλειο της Γαλλίας|Γαλλία]] για να επιδοκιμάσουν την δύναμη των Αψβούργων. Η Αυστρία υποστηρίχθηκε από τη [[Μεγάλη Βρετανία]] και τη [[Ολλανδία]], οι κλασσικοί εχθροί της Γαλλίας, όπως και το [[Βασίλειο της Σαρδηνίας]] και το [[Ελεκτοράτο της Σαξωνίας]]. Η Γαλλία και η Πρωσία ήταν σε συμμαχία με το [[Ελεκτοράτο της Βαυαρίας]].
 Η Ισπανία εισήλθε στον πόλεμο για να αποκαταστήσει την επιρροή της στη βόρεια Ιταλία, και επιπλέον αντιστρέψει την αυστριακή κυριαρχία της ιταλικής χερσονήσου που είχε επιτευχθεί εις βάρος της Ισπανίας, ως συνέπεια του [[Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής|Πολέμου της Ισπανικής διαδοχής]].