Γουατεμάλα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ ..
Jakob990 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 16: Γραμμή 16:
|πολίτευμα= [[Κοινοβουλευτική δημοκρατία]]
|πολίτευμα= [[Κοινοβουλευτική δημοκρατία]]
|τίτλοι_ηγετών = [[Πρόεδρος της Γουατεμάλας|Πρόεδρος]]<br /><br/>[[Αντιπρόεδρος της Γουατεμάλας|Αντιπρόεδρος]]
|τίτλοι_ηγετών = [[Πρόεδρος της Γουατεμάλας|Πρόεδρος]]<br /><br/>[[Αντιπρόεδρος της Γουατεμάλας|Αντιπρόεδρος]]
|ονόματα_ηγετών = [[Αλεχάντρο Μαλντονάδο Αγκίρε]]<br /> Κενή θέση
|ονόματα_ηγετών = [[Αλεχάντρο Μαλντονάδο Αγκίρε]]<br />[[Αλφόνσο πηγές]]
|τύπος_κυριαρχίας = Ανεξαρτησία
|τύπος_κυριαρχίας = Ανεξαρτησία
|γεγονός_κυριαρχίας = - Κηρύχθηκε<br /><br />Ισχύον [[Σύνταγμα]]
|γεγονός_κυριαρχίας = - Κηρύχθηκε<br /><br />Ισχύον [[Σύνταγμα]]

Έκδοση από την 23:12, 17 Σεπτεμβρίου 2015

Συντεταγμένες: 15°30′N 90°15′W / 15.5°N 90.25°W / 15.5; -90.25

Δημοκρατία της Γουατεμάλας
Repùblica de Guatemala

Σημαία

Εθνόσημο
Εθνικό σύνθημα: "Libre Crezca Fecundo"
"Μεγάλωνε Ελεύθερα και Δίκαια"
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
και μεγαλύτερη πόληΠόλη της Γουατεμάλας
14°38′N 90°30′W / 14.633°N 90.500°W / 14.633; -90.500 (Πόλη της Γουατεμάλας)
Ισπανικά
Κοινοβουλευτική δημοκρατία
Αλεχάντρο Μαλντονάδο Αγκίρε
Αλφόνσο πηγές
Ανεξαρτησία
- Κηρύχθηκε

Ισχύον Σύνταγμα

από την Ισπανία
15 Σεπτεμβρίου 1821
14 Ιανουαρίου 19861
 • Σύνολο
 • % Νερό
 • Σύνορα
Ακτογραμμή

108.890 km2 (107η)
0,4%
1.687 km
400 km
Πληθυσμός
 • Εκτίμηση 2014 
 • Απογραφή 2002 
 • Πυκνότητα 

15.806.675[1] (67η) 
13.354.000  
145,2 κατ./km2 (80η) 
ΑΕΠ (ΙΑΔ)
 • Ολικό  (2009)
 • Κατά κεφαλή 

68,436 δισ. $[2] (80η)  
4.882 $[2] (110η) 
ΑΕΠ (ονομαστικό)
 • Ολικό  (2009)
 • Κατά κεφαλή 

36,471 δισ. $[2] (79η)  
2.602 $[2] (109η) 
ΔΑΑ (2014)Σταθερό 0,628 (125η) – μεσαία
ΝόμισμαΚετσάλ (GTQ)
(UTC -6)
Internet TLD.gt
Κωδικός κλήσης+502
To ισχύον Σύνταγμα ψηφίστηκε στις 31 Μαΐου του 1985, τέθηκε σε ισχύ στις 14 Ιανουαρίου του 1986 αλλά η ισχύς του ανεστάλη στις 25 Μαΐου του 1993 από τον πρώην πρόεδρο Χόρχε Σερράνο. Αποκαταστάθηκε στις 5 Ιουνίου του 1993 μετά την ανατροπή του τελευταίου και το Νοέμβριο του 1993 αναθεωρήθηκε.

Η Γουατεμάλα (επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Γουατεμάλας, ισπανικά: Repùblica de Guatemala, προφέρεται: [re̞ˈpuβlikä ðe̞ ɣwäte̞ˈmälä]) είναι μια χώρα με έκταση 108.890 τ.χλμ. και πληθυσμό 15.806.675 σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις για τον Ιούλιο του 2014[1]. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Πόλη της Γουατεμάλας. Το όνομα της χώρας προήλθε από τη λέξη της γλώσσα Νάουατλ Cuauhtēmallān, δηλαδή «τόπος πολλών δέντρων», μια μετάφραση του «πολλά δέντρα» (δηλ. δάσος), στη γλώσσα των Μάγιας.

Φυσική Γεωγραφία

Χάρτης της Γουατεμάλας

Η χώρα συνορεύει στα βόρεια και βορειοδυτικά με το Μεξικό (962 χιλιόμετρα), στα βορειοανατολικά με το Μπελίζ (266 χλμ.), και στα νοτιοανατολικά με το Ελ Σαλβαδόρ (203 χλμ.) και την Ονδούρα (256 χλμ.). Βρέχεται από τον Ειρηνικό ωκεανό (νοτιοδυτικά) και από την Καραϊβική Θάλασσα (ανατολικά). Το συνολικό μήκος των ακτογραμμών φτάνει τα τετρακόσια χιλιόμετρα, κυρίως στο Ειρηνικό ωκεανό. Τα μοναδικά φυσικά όρια της χώρας είναι οι ακτές της. Τα σύνορα με το Μεξικό και τις υπόλοιπες χώρες είναι τεχνητά.[3]

Το κύριο χαρακτηριστικό της χώρας είναι η Αμερικανική Κορδιλιέρα. Η οροσειρά αυτή χωρίζεται σε μια οροσειρά που αποτελείται από 33 επιβλητικά ηφαίστεια, κάποια από αυτά ενεργά, με ψηλότερο από όλα το Ταχουμούλκο (4.220μ.), την ψηλότερη κορυφή της Κεντρικής Αμερικής, και στους ορεινούς όγκους Κουτσουματάνες, Τσάμας και Λα Μίνας, οι οποίοι βρίσκονται βόρεια της ηφαιστειακής οροσειράς. Ένα μεγάλο τμήμα της χώρας εκτείνεται στα υψίπεδα της χερσονήσου Γιουκατάν. Υπάρχουν επίσης πεδινές περιοχές, μια πεδινή έκταση πλάτους 20 με 50 χιλιόμετρα στην ακτή του Ειρηνικού και μια προς τις ακτές της Καραϊβικής. Το έδαφος γενικά είναι τραχύ.[3]

Υδρολογικά, το έδαφος της Γουατεμάλας χωρίζεται σε τρεις λεκάνες, τη λεκάνη του Ειρηνικού, του Κόλπου του Μεξικού (η μεγαλύτερη) και της Καραϊβικής. Η λεκάνη του Ειρηνικού αποστραγγίζει τη νότια Γουατεμάλα, της Καραϊβικής την κεντρική και του Κόλπου του Μεξικού τη βόρεια. Μακρύτερος (486 χλμ) και κύριος ποταμός της είναι ο Μοτάγουα, ο οποίος εκβάλλει στον Κόλπο της Ονδούρας. Υπάρχουν επίσης περίπου 20 λίμνες, από τις οποίες μόνο πέντε έχουν σημαντική έκταση. Το νερό σε όλες τις λίμνες είναι γλυκό, αλλά όχι πόσιμο. Η μεγαλύτερη λίμνη είναι η Λάγο ντε Ισαμπάλ, η οποία έχει έκταση 590 χλμ² και βρίσκεται κοντά στις ακτές της Καραϊβικής. Άλλες σημαντικές λίμνες είναι η λίμνη Ατιτλάν, η Ελ Γκοφέτε, η λάγο Πετέν Ιτσά και η λίμνη Αματιτλάν.[3]

Κλίμα

Το κλίμα της χώρας είναι τροπικό, ενώ τα χαρακτηριστικά του επηρεάζονται από τους αληγείς ανέμους και μετριάζονται από τις υψομετρικές διακυμάνσεις. Οι βροχοπτώσεις χαρακτηρίζονται κανονικές και έχουν αποτέλεσμα την ύπαρξη δύο περιόδων: μιας ξηρής, από το Νοέμβριο ως το Μάιο, και μιας υγρής, από τον Ιούνιο ως το Σεπτέμβριο. Δεν είναι σπάνιοι οι τροπικοί κυκλώνες, ιδιαίτερα στη νότια ακτή.

Δημογραφία

Η Γουατεμάλα είναι η μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα της Κεντρικής Αμερικής. Ο πληθυσμός της χώρας αποτελείται από τους Λαντίνος (μεστίζος, οι οποίοι είναι Ινδιάνοι της Αμερικής αλλά ισπανόφωνοι) και Ευρωπαίους, ισπανικής, αγγλικής, ιταλικής, γερμανικής και σκανδιναβικής καταγωγής. Οι Κιτσέ αποτελούν το 9,1%, οι Κακτσικέλ το 8,4%, οι Μαμ το 7,9%, οι Κέκτσι το 6,3%, και οι άλλοι Μάγιας το 8,6%). Παρά το γεγονός ότι η Γουατεμάλα είναι κυρίως γεωργική χώρα, την τελευταία δεκαετία παρατηρείται έντονη αστικοποίηση. Το 1900, η Γουατεμάλα είχε 885.000 κατοίκους[4]. Σε όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα, ο πληθυσμός παρουσίασε αλματώδη εξέλιξη και είχε το μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης στο δυτικό ημισφαίριο. Από τη δεκαετία του ' 70, πολλοί Γουατεμαλανοί μετανάστευσαν στις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί σήμερα ολόκληρες παροικίες και κοινότητες με Γουατεμαλανούς σε πολλές αμερικανικές πόλεις. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2014 τα 71,74 χρόνια (69,82 χρόνια οι άνδρες και 73,76 οι γυναίκες).[5]

Γλώσσα

Τα ισπανικά μιλιούνται περισσότερο και είναι η επίσημη γλώσσα. Ωστόσο, ευρύτατα διαδεδομένες είναι οι γλώσσες των αυτοχθόνων. Σύμφωνα με υπολογισμούς, στη Γουατεμάλα ομιλούνται περισσότερες από 50 διαφορετικές διάλεκτοι των ιθαγενών.

Θρήσκευμα

Οι περισσότεροι κάτοικοι της χώρας είναι Ρωμαιοκαθολικοί. Υπάρχουν επίσης Προτεστάντες, καθώς και άλλες τοπικές θρησκείες, που βασίζονται στους Μάγιας. Επίσης, υπάρχουν 37.048 Μάρτυρες του Ιεχωβά[6] και 247.708 Μορμόνοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών[7]. Το Σύνταγμα της χώρας κατοχυρώνει την ανεξιθρησκία. Η οικογένεια, που βασίζεται στην πατριαρχία, είναι ο πυρήνας της κοινωνικής οργάνωσης στις τάξεις των αυτοχθόνων.

Εκπαίδευση

Η εκπαίδευση είναι δωρεάν, παρά το κόστος για στολές, βιβλία, εφόδια και μεταφορές. Πολλά παιδιά που προέρχονται από μεσαίες κοινωνικές τάξεις ή και ανώτερες, πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία. Η χώρα έχει ένα κρατικό πανεπιστήμιο (Universidad de San Carlos de Guatemala), και 9 ιδιωτικά. Μόνο το 69,1% των ανθρώπων ηλικίας 15 και άνω ξέρουν γραφή και ανάγνωση. Πρόκειται για το χαμηλότερο δείκτη αλφαβητισμού στην Κεντρική Αμερική.

Ιστορία

Οι πρώτοι κάτοικοι της χώρας ήταν οι Καρίβες, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί από τα πανάρχαια χρόνια στα υψίπεδα. Αργότερα εκδιώχθηκαν από λαούς που προέρχονταν από το Μεξικό και ανήκαν στον κορμό των Μάγιας. Η πρώτη απόδειξη ανθρώπινου εποικισμού στη χώρα ανάγεται στο 10.000 π.Χ., ωστόσο υπάρχουν μαρτυρίες που φέρουν τον εποικισμό αυτό να πραγματοποιήθηκε ήδη στο 18.000 π.Χ., με βάση τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης[8]. Οι Μάγιας, οι οποίοι ήταν και οι πρώτοι κάτοικοι, ανέπτυξαν σημαντικότατο πολιτισμό. Ο ισπανικός αποικισμός ξεκίνησε από το 1518 και από την περίοδο αυτή και μετά, οι ιθαγενείς αποδεκατίστηκαν από τις ασθένειες που μεταδόθηκαν από τους λευκούς σε πολλές πόλεις. Η Γουατεμάλα ιδρύθηκε από τον τοποτηρητή του Ερνάν Κορτές, τον Πέδρο ντε Αλβαράδο.

Στη διάρκεια της ισπανικής κατάκτησης, η Γουατεμάλα ήταν μία από τις πέντε επαρχίες της Γενικής Διοίκησης της Γουατεμάλας (Capitanía General de Guatemala) και μέρος της Νέας Ισπανίας (Μεξικό). Η πρώτη πρωτεύουσα ονομάστηκε Τεκπάν και ιδρύθηκε στις 25 Ιουλίου 1524 με το όνομα Πόλη του Σαντιάγο ντε Γουατεμάλα (Villa de Santiago de Guatemala). Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη Βιέχα (Ciudad Vieja) το 1527. Το 1541 ηφαιστειακές εκρήξεις, πλημμύρες και άλλες φυσικές καταστροφές, όπως σεισμοί, συνετέλεσαν στη μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αντίγουα. Η τελευταία καταστράφηκε από σεισμούς και η χώρα απέκτησε τη σημερινή της πρωτεύουσα το 1776. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1821, η χώρα κηρύχθηκε ανεξάρτητη από την Ισπανία. Ωστόσο, το Μεξικό δε δέχθηκε την απόσχιση και επανέκτησε με στρατιωτικά μέσα τις αποσχισμένες επαρχίες. Οι επαρχίες όμως της Γουατεμάλας δημιούργησαν τις Ενωμένες Επαρχίες της Κεντρικής Αμερικής ή αλλιώς Ομοσπονδία της Κεντρικής Αμερικής (Federacion de Estados Centroamericanos). Ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος (1826) ανάμεσα στους φιλοβασιλικούς και στους φιλελεύθερους, ο οποίος έληξε το 1829 με την επικράτηση των οπαδών της δημοκρατίας. Ο επικεφαλής της επανάστασης, Φρανσίσκο Μορασάν έγινε Πρόεδρος και προσπάθησε να πραγματοποιήσει μεταρρυθμίσεις στο κράτος. Ωστόσο, η Εκκλησία έστρεψε τους αυτόχθονες κατά της κυβέρνησης και ξέσπασε νέος εμφύλιος πόλεμος, το 1837, ο οποίος οδήγησε στη διαίρεση των επαρχιών, οι οποίες έγιναν αυτόνομες.

Η νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας χαρακτηρίζεται από περιόδους συνεχούς αστάθειας και πολλά πραξικοπήματα. Έτσι, στις 4 Ιουλίου 1944, ο δικτάτορας Χόρχε Καστανιέδα παραιτήθηκε έπειτα από μαζικές κινητοποιήσεις και απεργίες. Ο Στρατηγός Χουάν Φεντερίκο Πόνσε, ο οποίος τον αντικατέστησε ανατράπηκε στις 20 Οκτωβρίου 1944 με πραξικόπημα, από τους Φρανσίσκο Χαβιέρ Αράνα και τον Χακόμπο Αρμπένς Γκουσμάν. Σχεδόν 100 άνθρωποι βρήκαν το θάνατο στη διάρκεια του πραξικοπήματος και σχηματίστηκε στρατιωτική κυβέρνηση με διοικητές τους Αράνα, Αρμπένς και Χόρχε Τοριέγιο Γκαρίδο. Η χούντα διεξήγαγε τις πρώτες ελεύθερες εκλογές, στις οποίες αναδείχθηκε νικητής ο επιφανής συγγραφέας και εκπαιδευτικός Χουάν Χοσέ Αρέβαλο, με 85% των ψήφων. Ο χριστιανοσοσιαλιστής Αρέβαλο υπήρξε ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης στη χώρα, ο οποίος ολοκλήρωσε κανονικά τη θητεία του και ακολούθησε φιλοαμερικανική πολιτική, εμπνευσμένη από το «Νιου Ντιλ» του Ρούσβελτ. Το 1954, ανατράπηκε σε σχεδιασμένο από τις ΗΠΑ πραξικόπημα (γνωστό και ως «πραξικόπημα της μπανάνας», εξαιτίας των συμφερόντων της εταιρείας μπανάνας United Fruit Company για χάρη της οποίας έγινε το πραξικόπημα από τη CIA), ο Αρμπένς Γκουσμάν, δημοκρατικά εκλεγμένος διάδοχος του Αρέβαλο. Στο πραξικόπημα εκείνο έλαβαν μέρος επίσης εκκλησιαστικοί παράγοντες και Γουατεμαλανοί κτηματίες. Νέος ηγέτης ανέλαβε ο Συνταγματάρχης Κάρλος Καστίγιο Άρμας, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1957. Ακολούθησε περίοδος συνεχών στρατιωτικών κυβερνήσεων. Την ίδια περίοδο, πολλοί αντάρτες άρχισαν να δραστηριοποιούνται στα βουνά και θέλησαν να εγκαθιδρύσουν μαρξιστικά καθεστώτα, ερχόμενοι σε ρήξη με τα ακροδεξιά καθεστώτα.

Ο στρατιωτικός ηγέτης Μιγκέλ Ιντίγορας Φουέντες έμεινε γνωστός περισσότερο γιατί κάλεσε σε μονομαχία σε γέφυρα στα νότια σύνορα τον Πρόεδρο του Μεξικού, για να τερματιστεί η ένταση για την παράνομη αλιεία από μεξικανικά πλοία στις ακτές του Ειρηνικού. Δύο από αυτά τα σκάφη βυθίστηκαν από την Πολεμική Αεροπορία της Γουατεμάλας. Στη δεκαετία του ‘60, η χώρα ακολούθησε πολιτική ενάντια στην Κούβα, παραχωρώντας τον εναέριο χώρο της για την επίθεση στον Κόλπο των Χοίρων (1961). Το Μάρτιο του 1962, ο στρατός κατέστειλε με προφανή βιαιότητα εξέγερση των φοιτητών[9]. Μετά την ανατροπή του Ιντίγορας, το 1963 , με πραξικόπημα, νέος ηγέτης ανέλαβε ο Συνταγματάρχης Ενρίκε Περάλτα Ασούρδια. Το 1966 εξελέγη Πρόεδρος ο κεντροαριστερός Χούλιο Σέσαρ Μοντενέγρο και την ίδια περίοδο άρχισαν να δρουν παραστρατιωτικές ομάδες προσκείμενες στις ΗΠΑ. Το 1970 εξελέγη Πρόεδρος ο Συνταγματάρχης Κάρλος Μανουέλ Αράνα Οσόριο και μια νέα ομάδα ανταρτών από το Μεξικό εμφανίστηκε στα δυτικά υψίπεδα το 1972. Στις αμφιλεγόμενες εκλογές του 1974 αναδείχθηκε νικητής ο Στρατηγός Γκαρσία, ο οποίος κέρδισε το στρατιωτικό Εφρέν Ρίος Μοντ.Ο τελευταίος έκανε λόγο για νοθεία. Το 1976 σεισμός προκάλεσε το θάνατο 25.000 ανθρώπων και τεράστιες καταστροφές. Στις εκλογές νοθείας του 1978 ανέλαβε την εξουσία ο Στρατηγός Ρομέο Λούκας Γκαρσία. Στη δεκαετία του ‘70 γεννήθηκαν δύο νέοι στρατοί ανταρτών, Ο Στρατός των Φτωχών Ανταρτών (EGP) και η Οργάνωση των Λαών στα Όπλα (ORPA). Το 1979 οι ΗΠΑ διέταξαν την παύση της χορήγησης στρατιωτικής βοήθειας, εξαιτίας των συνεχών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Ισραήλ όμως άρχισε να προμηθεύει με όπλα τη χώρα.

Το 1980 είδε την κατάληψη της ισπανικής πρεσβείας από ομάδα Ινδιάνων αυτοχθόνων, οι οποίοι θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για τις σφαγές από το στρατό. Η κυβέρνηση εξαπέλυσε επίθεση σκοτώνοντας τον καθένα στο εσωτερικό του κτιρίου, ως αποτέλεσμα πυρκαγιάς. Ο πρεσβευτής της Ισπανίας επέζησε της τραγωδίας και διέψευσε τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς ότι τη φωτιά στο κτίριο την είχαν βάλει εσκεμμένα οι διαδηλωτές Ινδιάνοι και αυτοπυρπολήθηκαν. Η Ισπανία διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με τη Γουατεμάλα και η κυβέρνηση ανατράπηκε το 1982 από χούντα με επικεφαλής τον Εφρέν Ρίος Μοντ, ο οποίος συνέχισε τα βασανιστήρια, τις εξαφανίσεις και την πολιτική «καμμένης γης», που οδήγησε στον εκτοπισμό 100.000 ανθρώπων προς το Μεξικό, όπου πήγαν ως πρόσφυγες. Ο Ρίος Μοντ ανατράπηκε από τον Όσκαρ Ουμπέρτο Μεχία Βίκτορες, ο οποίος προκήρυξε εκλογές και η νέα Συνέλευση θεσμοθέτησε ένα νέο Σύνταγμα. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών, το 1986, στις οποίες νικητής αναδείχθηκε ο υποψήφιος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, Βινίσιο Σερέσο Αρέβαλο. Το 1982 τέσσερις ομάδες ανταρτών, οι EGP, ORPA, FAR και PGT, συγχωνεύτηκαν και δημιούργησαν την Εθνική Επαναστατική Ενότητα της Γουατεμάλας (URNG), επηρεασμένη από τον αντάρτικο στρατό FMLN στο Ελ Σαλβαδόρ και τις οργανώσεις σε Νικαράγουα και Κούβα,. Τον Ιανουάριο του 1991 ανέλαβε Πρόεδρος ο Χόρχε Σερράνο, ο οποίος ακολούθησε πολιτική λιτότητας και έτσι υποχρεώθηκε σε παραίτηση, δύο χρόνια αργότερα. Το 1993, έπειτα από τη διεξαγωγή νέων εκλογών, Πρόεδρος εξελέγη ο Ραμίρο δε Λεόν Κάρπιο. Το 1992 τιμήθηκε με Νόμπελ Ειρήνης η ακτιβίστρια Ριγομπέρτα Μεντσού για τις προσπάθειές της να φέρει στο επίκεντρο της Διεθνούς Κοινότητας τη γενοκτονία των αυτοχθόνων από τον κυβερνητικό στρατό.

Ο εμφύλιος πόλεμος διήρκεσε 35 χρόνια και τερματίστηκε το 1996 με την υπογραφή ειρηνευτικής συμφωνίας (υπό την αιγίδα του ΟΗΕ) ανάμεσα στους αντάρτες και στον συντηρητικό Πρόεδρο (νικητή των εκλογών του 1996) Άλβαρο Αρσού. Και οι δύο πλευρές έκαναν υποχωρήσεις, όπως αφοπλισμός ανταρτών, αναδασμός της γης και δημιουργία Επιτροπής Συμφιλίωσης. Στις αρχές του 1997 οι αντάρτες συμφώνησαν να μετατρέψουν σταδιακά την αντάρτικη οργάνωσή τους σε πολιτικό κόμμα. Από την περίοδο του τερματισμού του πολέμου, η Γουατεμάλα απολαμβάνει τη διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών, με πιο πρόσφατες αυτές του 2003. Στις εκλογές του 1999 επικράτησε ο Αλφόνσο Πορτίγιο του Δημοκρατικού Μετώπου, ο οποίος το 2000 προχώρησε στην πρώτη επίσημη κυβερνητική απολογία για τις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα προηγούμενα χρόνια. Το 2001 η κυβέρνηση κατέβαλε αποζημίωση στις 226 οικογένειες των ισάριθμων θυμάτων της σφαγής από τον κυβερνητικό στρατό, που είχε λάβει χώρα το 1982 στα βόρεια της χώρας. Στις εκλογές του 2004 εξελέγη Πρόεδρος ο Όσκαρ Μπέρχερ. Η κυβέρνηση του Μπέρχερ έχει υπογράψει συμφωνίες για ελεύθερο εμπόριο με τις ΗΠΑ.

Στις επόμενες εκλογές, το Νοέμβριο του 2007 εξελέγη νέος Πρόεδρος ο Άλβαρο Κολόμ, ο οποίος ορκίστηκε στις 14 Ιανουαρίου του 2008. Τον Οκτώβριο του 2008 ο πρώην πρόεδρος της χώρας, Αλφόνσο Πορτίγιο, απελάθηκε από το Μεξικό και οδηγήθηκε στο δικαστήριο, με την κατηγορία της υπεξαίρεσης 32 εκατομμυρίων δολαρίων και της κατάχρησης εξουσίας.[10] Οι εκλογές του 2011 είχαν ως αποτέλεσμα να εκλεγεί πρόεδρος ο Ότο Πέρες Μολίνα, ο οποίος παραιτήθηκε το 2015 εμπλεκόμενος σε σκάνδαλο.

Πολιτική

Η χώρα είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία, με Αρχηγό Κράτους και αρχηγό Κυβέρνησης τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται από το λαό με καθολική ψηφοφορία, κάθε 4 χρόνια. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την κυβέρνηση και το Κογκρέσο, τα μέλη του οποίου εκλέγονται επίσης από το λαό για τετραετή θητεία. Η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη από τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Τα ενεργά μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων δεν ψηφίζουν και παραμένουν στους στρατώνες τους όταν γίνεται η ψηφοφορία.[5].Πρόεδρος είναι ο Αλεχάντρο Μαλντονάδο Αγκίρε από τον Σεπτέμβριο του 2015.

Εκλογές

Προεδρικές εκλογές

Στις προεδρικές εκλογές στις 4 Νοεμβρίου 2007, Πρόεδρος εξελέγη με 52,8% ο Άλβαρο Κολόμ έναντι 47,2% για τον Ότο Πέρες Μολίνα.

Προεδρικές εκλογές 2007

ε • σ  Πρόεδρος, 9 Σεπτεμβρίου και 4 Νοεμβρίου 2007
Υποψήφιοι — Κόμματα Ψήφοι
(1ος γύρος)
% Ψήφοι
(2ος γύρος)
%
Άλβαρο Κολόμ — Εθνική Ενότητα της Ελπίδας (UNE) 926.244 28,23% 52,23
Ότο Πέρες Μολίνα — Πατριωτικό Κόμμα (PP) 771.175 23,51% 47,24
Αλεχάντρο Χιαματέι — Μεγάλος Εθνικός Συνασπισμός (GANA) 565.270 17,23%
Εδουάρδο Σουγκέρ — Κέντρο Κοινωνικής Δράσης (CASA) 244.448 7,45%
Λουίς Ραμπέ — Ρεπουμπλικανικό Μέτωπο της Γουατεμάλας (FRG) 239.208 7,29%
Μάριο Εστράδα— Εθνικιστική Ένωση για την Αλλαγή (UCN) 103.603 3,16%
Ριγομπέρτα Μεντσού — Αναμέτρηση για τη Γουατεμάλα (EG) 101.316 3,09%
Φριτς Γκαρσία- Γκαγιόντ — Κόμμα Ενωτικών (PU) 95.743 2,92%
Όσκαρ Καστανιέδα — Εθνικό Κόμμα Προόδου (PAN) 83.826 2,56%
Μιγκέλ Άνχελ Σαντοβάλ — Εθνική Επαναστατική Ενότητα για τη Γουατεμάλα–MAIZE (URNG–MAIZ) 70.080 2,14%
Μανουέλ Κόντε Ορεγιάνα — Δημοκρατική Ένωση (UD) 24.971 0,76%
Πάμπλο Μονσάντο — Συνασπισμός του Νέου Έθνους(ANN) 19.377 0,59%
Έκτορ Ροσάλες — Αυθεντική Ακέραιη Ανάπτυξη (DIA) 18.819 0,57%
Βινίσιο Σερέσο Μπλαντόν — Γουατεμαλανή Χριστιανική Δημοκρατία (DCG) 16.529 0,50%
Έγκυρα (συμμετοχή 60,5%) 3.280.609 100,0 100,0
Λευκά ψηφοδέλτια 132.983
Άκυρα 208.260
Σύνολο 3.621.852
Πηγή: Ανώτατο Εκλογικό Δικαστήριο

Διοικητική διαίρεση

Η διοικητική διαίρεση της Γουατεμάλας

Η Γουατεμάλα διαρείται σε 22 διαμερίσματα] (departamentos) και επιπλέον σε περίπου 332 δήμους (municipios). Τα διαμερίσματα είναι:

  1. Άλτα Βεραπάς
  2. Μπάχα Βεραπάς
  3. Τσιμαλτενάνγκο
  4. Τσικιμούλα
  5. Πετέν
  6. Ελ Προγρέσο
  7. Κιτσέ
  8. Εσκουίντλα
  9. Γουατεμάλα
  10. Ουεουετενάνγκο
  11. Ισαμπάλ
  1. Χαλάπα
  2. Χουτιάπα
  3. Κετσαλτενάνγκο
  4. Ρεταλουλέου
  5. Σακατεπέκες
  6. Σαν Μάρκος
  7. Σάντα Ρόσα
  8. Σολολά
  9. Σουτσιτεπέκες
  10. Τοτονικαπάν
  11. Σακάπα

Η πρωτεύουσα, Πόλη της Γουατεμάλας, έχει περίπου 2 εκατομμύρια κατοίκους εντός της αστικής περιοχής και πάνω από 5 εκατομμύρια στην υπαίθρια περιοχή. Η δημογραφική αύξηση τον εικοστό αιώνα ήταν σημαντική.

Οικονομία

Το ένα τρίτο του ΑΕΠ και τα 2/3 των εξαγωγών βασίζονται στον πρωτογενή τομέα. Τα κυριότερα προϊόντα που εξάγονται είναι καφές, ζάχαρη, μπανάνες, υφάσματα και φρέσκα λαχανικά. Πολύ σημαντικά για την οικονομία είναι επίσης τα εμβάσματα που φέρνουν οι Γουατεμαλανοί από το εξωτερικό, όπου εργάζονται. Ο πληθωρισμός «έτρεχε» με ρυθμούς της τάξης του 5,5% το 2006. Οι επενδύσεις στη χώρα από τους ξένους άρχισαν ξανά μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, το 1996, οπότε και υπογράφηκε ειρηνευτική συμφωνία. Από το 1990, άρχισαν να παρουσιάζονται στη χώρα ενεργειακά προβλήματα. Η εντατική αξιοποίηση του δασικού πλούτου προκάλεσε τα τελευταία χρόνια σημαντικά προβλήματα. Στον τομέα της αλιείας, η χώρα εξάγει κυρίως γαρίδες. Υπάρχουν πολλές βιομηχανίες διατροφής, ένδυσης και υπόδησης. Στην περιοχή της Πετέν υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου, τα οποία ανακαλύφθηκαν το 1974. Το Μάρτιο του 2005, παρ’ όλες τις αντιδράσεις, το Κογκρέσο της Γουατεμάλας επικύρωσε τη Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου της Κεντρικής Αμερικής και Δομινικανής Δημοκρατίας (DR-CAFTA), που υπέγραψαν πολλές χώρες της Κεντρικής Αμερικής με τις ΗΠΑ. Νόμισμα της χώρας είναι το Κετσάλ.Αξειοσημείωτο είναι το γεγονός, σχετιζόμενο με την οικονομία και την κοινωνική πόλωση, πως το 49% των παιδιών κάτω των 5 ετών πάσχει από υποσιτισμό.

Επικοινωνίες και Μεταφορές

Το οδικό δίκτυο της χώρας ήταν περισσότερα από 14.000 χιλιόμετρα, σύμφωνα με στοιχεία του 1995. Οι συγκοινωνίες έχουν τους άξονές τους στον λεγόμενο Παναμερικανικό Αυτοκινητόδρομο, ο οποίος διασχίζει την Κορδιλιέρα. Υπάρχει επίσης σιδηροδρομικό δίκτυο, μήκους σχεδόν 900 χιλιομέτρων. Κυριότεροι λιμένες επί του Ατλαντικού είναι το Πουέρτο Μπαρίος, ή Μπάριος και ο Άγιος Θωμάς της Καστίλλης ενώ σημαντικοί εξ ίσου λιμένες επί του Ειρηνικού είναι το Σαν Χοσέ και το Τσαμπερίκο. Ο εθνικός αερομεταφορέας είναι η Aviateca, εταιρεία που εξυπηρετεί και διεθνείς πτήσεις. Υφίστανται επίσης και 6 ιδιωτικές εταιρείες διεθνών αερογραμμών. Το 2008 στη χώρα λειτουργούσαν 374 αεροδρόμια. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Διεθνείς σχέσεις

Η Γουατεμάλα διεκδικεί εδώ και πολλές δεκαετίες μέρος του σημερινού Μπελίζ, με το οποίο γειτνιάζει. Το τελευταίο είναι χώρα μέλος της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, με Αρχηγό Κράτους τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ της Αγγλίας. Η Γουατεμάλα αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Μπελίζ το 1990, χωρίς ωστόσο να επιλυθεί η συνοριακή τους διαμάχη. Υπό την αιγίδα του Οργανισμού των Αμερικανικών Κρατών και της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, διεξάγονται διαπραγματεύσεις για το ζήτημα[11]

Πολιτισμός και αξιοθέατα

Η τέχνη των Μάγιας είχε το λίκνο της στη Γουατεμάλα. Κατά την προκλασική περίοδο έχει να επιδείξει αγγεία και ειδώλια από τερακότα. Οι προκλασικές περίοδοι Τσάρκας και Μιραφλόρες αφορούν την ακτή του Ειρηνικού, ενώ οι Μάμον και Τσικανέλ τις χαμηλές ζώνες της βόρειας και κεντρικής Γουατεμάλας.Στην Ουαχακτούν βρίσκεται το παλαιότερο δείγμα οικοδομήματος από πέτρα, ο Ναός Ε VII Σουμπ. Κατά την Κλασική Εποχή (300-900) εδραιώνεται η τεχνοτροπία των Τεοτιουακάν, στο Μεξικό, ενώ βρέθηκαν και τύμβοι, μικροί ναοί, η στήλη 9 του 328 μ.Χ. και ερείπια από αρχαίες πόλεις, όπως η Τικάλ.

Η Πόλη της Γουατεμάλας διαθέτει πολλές βιβλιοθήκες και μουσεία, όπως το Αρχαιολογικό και Εθνολογικό Μουσείο με εκθέματα της τέχνης των Μάγιας. Αξιοθέατα είναι στην πρωτεύουσα και ο καθεδρικός ναός του Σαν Χάιμε (1815), το Εθνικό Ωδείο (1880), το Εθνικό Μέγαρο (1943) και τα ισπανικά φρούρια Ματαμόρος και Σαν Χοσέ. Σχεδόν καθένας από τους 329 δήμους της χώρας έχει και από ένα Μουσείο. Ο αποικιοκρατικός ρυθμός που επικρατεί στα κτίρια είναι το μπαρόκ.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αποικιακά μνημεία της παλαιάς πρωτεύουσας (Αντίγουα), η οποία αποτέλεσε για περισσότερο από δύο αιώνες την έδρα της ισπανικής διοίκησης. Καταστράφηκε από σεισμό το 1773. Το 1776 έγινε νέα πρωτεύουσα η σημερινή, Πόλη της Γουατεμάλας.

Στο χώρο της λογοτεχνίας, η χώρα έχει να επιδείξει μεγάλα ονόματα, όπως ο Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας, ο οποίος τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1966. Το 1988 θεσμοθετήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού εθνικό λογοτεχνικό βραβείο.

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 Επίσημη εκτίμηση
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 «World Economic Outlook Database». ΔΝΤ. Οκτώβριος 2009. Ανακτήθηκε στις 18-10-2009.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  3. 3,0 3,1 3,2 «Water Resources Assessment of Guatemala» (pdf). US Army Corps of Engineers, Mobile District & Topographic Engineering Center. Ιούνιος 2000. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2012.  σελ. 17, 25, 26, 27
  4. Universiteit Utrecht Universiteitsbibliotheek
  5. 5,0 5,1 CIA World Fact Book
  6. Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2014, Watch Tower Bible And Tract Society of Pennsylvania, σελ. 178
  7. "Facts and Statistics", mormonnewsroom.org
  8. Ancient Guatemala
  9. Εξεγέρσεις στη Λατινική Αμερική, Ιστορικό Λεύκωμα 1962, σελ. 101, Καθημερινή (1997)
  10. Απελάθηκε στη Γουατεμάλα ο πρώην πρόεδρος της χώρας Αλφόνσο Πορτίγιο, Εξπρές, 8 Οκτωβρίου 2008.
  11. ASIL Insight: Pinochet Arrest in Chile

Βιβλιογραφία

  • Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλαντας, τόμος 6, εκδ. ΔΟΜΗ, 2006.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι