Περικλής Πανταζής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 85.75.60.106 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρήστ...
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Άλλεςχρήσεις4|||Πανταζής (αποσαφήνιση)}}
{{Άλλεςχρήσεις4|||Πανταζής (αποσαφήνιση)}}
[[Αρχείο:PericlèsPantazis.The cliffs at the Lesse.jpg|right|275px|thumb|Π. Πανταζής, ''Τα βράχια της Λέσσης'' (π. 1878). Λάδι σε μουσαμά, 20 εκ. x 28 εκ. Ιδιωτική συλλογή.]]
[[Αρχείο:PericlèsPantazis.The cliffs at the Lesse.jpg|right|275px|thumb|Π. Πανταζής, ''Τα βράχια της Λέσσης'' (π. 1878). Λάδι σε μουσαμά, 20 εκ. x 28 εκ. Ιδιωτική συλλογή.]]
Ο '''Περικλής Πανταζής''', γνωστός εκτός [[Ελλάδα|Ελλάδας]] ως '''Périclès Pantazis''' ([[Αθήνα]], [[13 Μαρτίου]] [[1849]] – [[Βρυξέλλες]], [[25 Ιανουαρίου]] [[1884]]), ήταν ένας από τους πρώτους έλληνες [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονιστές]] ζωγράφους, που καταξιώθηκε κυρίως στο [[Βέλγιο]].
Ο '''Περικλής Πανταζής''', γνωστός και ως '''Périclès Pantazis''' ([[Αθήνα]], [[13 Μαρτίου]] [[1849]] – [[Βρυξέλλες]], [[25 Ιανουαρίου]] [[1884]]), ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονιστές]] ζωγράφους και ένας από τους πρωτοπόρους του είδους στο [[Βέλγιο]]<ref name=":0">{{Cite book|title = Ελληνική Ζωγραφική (18ος - 19ος αιώνας)|last = Μισιρλή|first = Νέλλη|publisher = Εκδόσεις Αδάμ|year = 1993|isbn = |location = Αθήνα|pages = 210-211}}</ref>, όπου πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.


== Βιογραφία ==
== Βιογραφία ==
Ο πατέρας του Πανταζή ήταν δάσκαλος με καταγωγή από την [[Ήπειρος|Ήπειρο]]. Από το [[1861]] έως το [[1871]] σπούδασε [[ζωγραφική]] στο Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]]) με δάσκαλο τον [[Νικηφόρος Λύτρας|Νικηφόρο Λύτρα]]. Για έναν χρόνο συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του [[Μόναχο|Μονάχου]], αλλά κατόπιν έφυγε για την [[Μασσαλία]] και το [[Παρίσι]]. Στο Παρίσι μαθήτευσε κοντά στον [[Γκουστάβ Κουρμπέ]] (Gustave Courbet) και τον Αντουάν Σιντρέιγ (Antoine Chintreuil) , ενώ γνώρισε τις σύγχρονες δημιουργίες του Ευγένιου Μπουντέν (Eugène Boudin), του [[Ολλανδία|ολλανδού]] Γιόχαν Μπάρτχολντ Ζόνκιντ (Johan Barthold Jongkind) και των [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονιστών]] [[Εντουάρ Μανέ|Μανέ]], [[Εντγκάρ Ντεγκά|Ντεγκά]] και [[Καμίλ Πισαρό|Πισαρό]].
Γεννήθηκε το 1849 στην Αθήνα<ref name=":1">{{Cite web|url = http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?artist_id=4278&sel=352|title = Πανταζής Περικλής (1849 Αθήνα - 1884 Βρυξέλλες)|date = |accessdate = 17/9/2015|website = Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου - Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη|publisher = |last = |first = }}</ref> και καταγόταν από την [[Ήπειρος|Ήπειρο]]. Από το [[1864]] έως το [[1871]] σπούδασε [[ζωγραφική]] στο Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]])<ref name=":0" /><ref name=":1" /> με δάσκαλο τον [[Νικηφόρος Λύτρας|Νικηφόρο Λύτρα]]. Για έναν χρόνο συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του [[Μόναχο|Μονάχου]], αλλά κατόπιν έφυγε για το [[Παρίσι]] καθώς το συντηρητικό κλίμα που επικρατούσε στην ακαδημία δεν συμβάδιζε με τις προσωπικές του καλλιτεχνικές αναζητήσεις.<ref name=":0" /> Στη γαλλική πρωτεύουσα μαθήτευσε κοντά στον [[Γκουστάβ Κουρμπέ]] (Gustave Courbet) και τον Αντουάν Σιντρέιγ (Antoine Chintreuil) ενώ γνώρισε τις σύγχρονες δημιουργίες του Ευγένιου Μπουντέν (Eugène Boudin), του [[Ολλανδία|Ολλανδού]] Γιόχαν Μπάρτχολντ Ζόνκιντ (Johan Barthold Jongkind) και των [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονιστών]] [[Εντουάρ Μανέ|Μανέ]], [[Εντγκάρ Ντεγκά|Ντεγκά]] και [[Καμίλ Πισαρό|Πισαρό]]. Τελικά μετά από σύντομο χρονικό διάστημα εγκαταστάθηκε οριστικά στις [[Βρυξέλλες]]. Λέγεται πως εγκαταστάθηκε στην [[Βέλγιο|βελγική]] πρωτεύουσα με πρόσκληση του πλουσίου [[Ελλάδα|Έλληνα]] οινεμπόρου Ιωάννη Οικονόμου (Jean Économou), ο οποίος και παρήγγειλε πολλά έργα στον νέο [[ζωγραφική|ζωγράφο]].


Στο [[Βέλγιο]], ο Πανταζής έγινε μέλος του αντιακαδημαϊκού καλλιτεχνικού ομίλου «Circle de la pâte» (σε ελεύθερη μετάφραση «Κύκλος του χρώματος») και συνδέθηκε με τον [[ζωγραφική|ζωγράφο]] Γκιγιόμ Βόγκελς, τον [[γλυπτική|γλύπτη]] Ωγκύστ Φιλιππέτ αλλά και τα πρωτοποριακά κινήματα εκείνης της εποχής.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2">{{Cite book|title = Ελληνική Τοπιογραφία 19ος - 20ός αιώνας|last = Συλλογικό|first = |publisher = Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου|year = 1998|isbn = |location = Αθήνα|pages = 182}}</ref> Συμμετείχε σε πολλές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις του Βελγίου ενώ το 1878 πραγματοποίησε στις [[Βρυξέλλες]] την παρθενική του ατομική έκθεση. Το ίδιο έτος έλαβε μέρος στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπίας.<ref name=":1" /> Το 1880/81 ταξίδεψε στη [[Μασσαλία]] όπου ήταν εγκατεστημένος ο αδερφός του και στην [[Ελλάδα]] όπου έλαβε μέρος σε έκθεση που πραγματοποιήθηκε στην οικία Μελά (Αθήνα) για την ενίσχυση του [[Ερυθρός Σταυρός|Ερυθρού Σταυρού]].<ref name=":0" /> Ήταν ιδρυτικό μέλος διάφορων καλλιτεχνικών σχημάτων όπως ο ''Κύκλος της Χρυσαλίδας'', ο ''Κύκλος υδατογράφων και χαρακτών'' και η ''Ομάδα των ΧΧ''.<ref name=":0" /><ref name=":2" /><ref name=":1" />
Το [[1873]], με μία συστατική επιστολή του Μανέ στην τσέπη, ο Πανταζής εγκαταστάθηκε στις [[Βρυξέλλες]]. Λέγεται επίσης πως εγκαταστάθηκε στην [[Βέλγιο|βελγική]] πρωτεύουσα με πρόσκληση του πλουσίου [[Ελλάδα|έλληνα]] οινεμπόρου Ιωάννη Οικονόμου (Jean Économou), ο οποίος και παρήγγειλε πολλά έργα στον νέο [[ζωγραφική|ζωγράφο]]. Στο [[Βέλγιο]], ο Πανταζής έγινε μέλος του αντιακαδημαϊκού καλλιτεχνικού ομίλου «Circle de la pâte» (σε ελεύθερη μετάφραση «Κύκλος του χρώματος») και συνδέθηκε φιλικά με τον [[ζωγραφική|ζωγράφο]] Γκιγιόμ Βόγκελς (Guillaume Vogels) και τον [[γλυπτική|γλύπτη]] Ωγκύστ Φιλιππέτ (Auguste Philippette), του οποίου την αδελφή νυμφεύθηκε λίγο καιρό μετά.


Απεβίωσε στις 25 Ιανουαρίου του 1884 στις Βρυξέλλες, συνέπεια της χρόνιας [[Φυματίωση|φυματίωσης]] που τον ταλαιπωρούσε. Ήταν παντρεμένος με την αδερφή του [[γλυπτική|γλύπτη]] Ωγκύστ Φιλιππέτ, με την οποία είχε αποκτήσει έναν γιο.<ref name=":0" />
Στις [[Βρυξέλλες]], ο Πανταζής κέρδιζε τα προς το ζην δουλεύοντας με τον Βόγκελς για την διακόσμηση σπιτιών, μια τέχνη που ήταν της μόδας την εποχή εκείνη. Όμως γρήγορα έγινε γνωστός για το [[ζωγραφική|ζωγραφικό]] του ταλέντο και έτσι εγκατέλειψε τη διακόσμηση για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην [[ζωγραφική]]. Το [[1878]] εκπροσώπησε με έργα του την [[Ελλάδα]] στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού και έλαβε εξαιρετικές κριτικές. Δυστυχώς, υπέφερε για πολλά χρόνια από [[φυματίωση]] και πέθανε πριν καλά-καλά κλείσει τα 35 του χρόνια.


== Το έργο του ==
== Το έργο του ==
Ο Πανταζής ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους [[Ελλάδα|έλληνες]] [[ζωγραφική|ζωγράφους]] της εποχής του, μιας και είναι ο πρώτος που ξέφυγε από τον ακαδημαϊσμό της [[Σχολή του Μονάχου|Σχολής του Μονάχου]] και που εντάχθηκε στο ανατρεπτικό για την εποχή του κίνημα του [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονισμού]].
Ο Πανταζής ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους [[Ελλάδα|Έλληνες]] [[ζωγραφική|ζωγράφους]] της εποχής του, μιας και είναι ο πρώτος που ξέφυγε από τον ακαδημαϊσμό της [[Σχολή του Μονάχου|Σχολής του Μονάχου]] και που εντάχθηκε στο ανατρεπτικό για την εποχή του κίνημα του [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονισμού]]. Μαζί με τον [[Γκιγιόμ Βόγκελς]] θεωρείται ο θεμελιωτής του [[Βέλγιο|βελγικού]] [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονισμού]]. Το έργο του χαρακτηρίζεται ως πολύμορφο. Ασχολήθηκε κυρίως με την τοπιογραφία (με τα βελγικά τοπία να αποτελούν σημαντική πηγή έμπνευσης), τις προσωπογραφίες και σε μικρότερο βαθμό με την νεκρή φύση και την ηθογραφία.<ref>{{Cite book|title = Ελληνική Ζωγραφική (18ος - 19ος αιώνας)|last = Μισιρλή|first = Νέλλη|publisher = Εκδόσεις Αδάμ|year = 1993|isbn = |location = Αθήνα|pages = 149, 210-211}}</ref> Έχει γραφτεί πως «αν δεν πέθαινε νέος και σε ξένη γη, η πρωτοποριακή του επίδραση στην νεοελληνική [[ζωγραφική]] θα μπορούσε να ήταν αποφασιστική» (Α. Σ. Ιωάννου, ''Η ελληνική ζωγραφική, 19ος αι.'', Εκδ. Οίκος Μέλισσα, [[Αθήνα]] [[1972]]).

Σήμερα θεωρείται ο θεμελιωτής του [[Βέλγιο|βελγικού]] [[ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονισμού]], μαζί με τον φίλο και συνάδελφό του [[Γκιγιόμ Βόγκελς]]. Οι δύο τους ίδρυσαν το [[1883]] την «[[Ομάδα των Είκοσι]]» («Les XX») , οι οποίοι τίμησαν τον Πανταζή με αναδρομική έκθεση λίγο καιρό μετά τον θάνατό του.

Τα έργα του — τοπιογραφίες και ολόσωμα πορτραίτα — ξεχωρίζουν για τα ευαίσθητα χρώματα και τις θαυμάσιες [[φωτοσκίαση|φωτοσκιάσεις]]. Έχει γραφτεί πως «αν δεν πέθαινε νέος και σε ξένη γη, η πρωτοποριακή του επίδραση στην νεοελληνική [[ζωγραφική]] θα μπορούσε να ήταν αποφασιστική» (Α. Σ. Ιωάννου, ''Η ελληνική ζωγραφική, 19ος αι.'', Εκδ. Οίκος Μέλισσα, [[Αθήνα]] [[1972]]).


== Γκαλερί ==
<gallery>
<gallery>
Image:PericlèsPantazis.Lady knitting.jpg|Π. Πανταζής, ''Γυναίκα που πλέκει'' (αχρονολόγητο;). Λάδι σε μουσαμά επικολλημένο σε ξύλο, 103 εκ. x 74 εκ. Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων. Πιθανώς έργο του καλλιτέχνη πριν αυτός μετοικήσει στο Βέλγιο.
Image:PericlèsPantazis.Lady knitting.jpg|Π. Πανταζής, ''Γυναίκα που πλέκει'' (αχρονολόγητο;). Λάδι σε μουσαμά επικολλημένο σε ξύλο, 103 εκ. x 74 εκ. Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων. Πιθανώς έργο του καλλιτέχνη πριν αυτός μετοικήσει στο Βέλγιο.
Γραμμή 36: Γραμμή 33:
</gallery>
</gallery>


== Παραπομπές ==
{{commonscat}}
<references />{{commonscat}}





Έκδοση από την 14:32, 17 Σεπτεμβρίου 2015

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Πανταζής (αποσαφήνιση).
Π. Πανταζής, Τα βράχια της Λέσσης (π. 1878). Λάδι σε μουσαμά, 20 εκ. x 28 εκ. Ιδιωτική συλλογή.

Ο Περικλής Πανταζής, γνωστός και ως Périclès Pantazis (Αθήνα, 13 Μαρτίου 1849Βρυξέλλες, 25 Ιανουαρίου 1884), ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες ιμπρεσιονιστές ζωγράφους και ένας από τους πρωτοπόρους του είδους στο Βέλγιο[1], όπου πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1849 στην Αθήνα[2] και καταγόταν από την Ήπειρο. Από το 1864 έως το 1871 σπούδασε ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών)[1][2] με δάσκαλο τον Νικηφόρο Λύτρα. Για έναν χρόνο συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, αλλά κατόπιν έφυγε για το Παρίσι καθώς το συντηρητικό κλίμα που επικρατούσε στην ακαδημία δεν συμβάδιζε με τις προσωπικές του καλλιτεχνικές αναζητήσεις.[1] Στη γαλλική πρωτεύουσα μαθήτευσε κοντά στον Γκουστάβ Κουρμπέ (Gustave Courbet) και τον Αντουάν Σιντρέιγ (Antoine Chintreuil) ενώ γνώρισε τις σύγχρονες δημιουργίες του Ευγένιου Μπουντέν (Eugène Boudin), του Ολλανδού Γιόχαν Μπάρτχολντ Ζόνκιντ (Johan Barthold Jongkind) και των ιμπρεσιονιστών Μανέ, Ντεγκά και Πισαρό. Τελικά μετά από σύντομο χρονικό διάστημα εγκαταστάθηκε οριστικά στις Βρυξέλλες. Λέγεται πως εγκαταστάθηκε στην βελγική πρωτεύουσα με πρόσκληση του πλουσίου Έλληνα οινεμπόρου Ιωάννη Οικονόμου (Jean Économou), ο οποίος και παρήγγειλε πολλά έργα στον νέο ζωγράφο.

Στο Βέλγιο, ο Πανταζής έγινε μέλος του αντιακαδημαϊκού καλλιτεχνικού ομίλου «Circle de la pâte» (σε ελεύθερη μετάφραση «Κύκλος του χρώματος») και συνδέθηκε με τον ζωγράφο Γκιγιόμ Βόγκελς, τον γλύπτη Ωγκύστ Φιλιππέτ αλλά και τα πρωτοποριακά κινήματα εκείνης της εποχής.[1][2][3] Συμμετείχε σε πολλές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις του Βελγίου ενώ το 1878 πραγματοποίησε στις Βρυξέλλες την παρθενική του ατομική έκθεση. Το ίδιο έτος έλαβε μέρος στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπίας.[2] Το 1880/81 ταξίδεψε στη Μασσαλία όπου ήταν εγκατεστημένος ο αδερφός του και στην Ελλάδα όπου έλαβε μέρος σε έκθεση που πραγματοποιήθηκε στην οικία Μελά (Αθήνα) για την ενίσχυση του Ερυθρού Σταυρού.[1] Ήταν ιδρυτικό μέλος διάφορων καλλιτεχνικών σχημάτων όπως ο Κύκλος της Χρυσαλίδας, ο Κύκλος υδατογράφων και χαρακτών και η Ομάδα των ΧΧ.[1][3][2]

Απεβίωσε στις 25 Ιανουαρίου του 1884 στις Βρυξέλλες, συνέπεια της χρόνιας φυματίωσης που τον ταλαιπωρούσε. Ήταν παντρεμένος με την αδερφή του γλύπτη Ωγκύστ Φιλιππέτ, με την οποία είχε αποκτήσει έναν γιο.[1]

Το έργο του

Ο Πανταζής ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους Έλληνες ζωγράφους της εποχής του, μιας και είναι ο πρώτος που ξέφυγε από τον ακαδημαϊσμό της Σχολής του Μονάχου και που εντάχθηκε στο ανατρεπτικό για την εποχή του κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Μαζί με τον Γκιγιόμ Βόγκελς θεωρείται ο θεμελιωτής του βελγικού ιμπρεσιονισμού. Το έργο του χαρακτηρίζεται ως πολύμορφο. Ασχολήθηκε κυρίως με την τοπιογραφία (με τα βελγικά τοπία να αποτελούν σημαντική πηγή έμπνευσης), τις προσωπογραφίες και σε μικρότερο βαθμό με την νεκρή φύση και την ηθογραφία.[4] Έχει γραφτεί πως «αν δεν πέθαινε νέος και σε ξένη γη, η πρωτοποριακή του επίδραση στην νεοελληνική ζωγραφική θα μπορούσε να ήταν αποφασιστική» (Α. Σ. Ιωάννου, Η ελληνική ζωγραφική, 19ος αι., Εκδ. Οίκος Μέλισσα, Αθήνα 1972).

Γκαλερί

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Μισιρλή, Νέλλη (1993). Ελληνική Ζωγραφική (18ος - 19ος αιώνας). Αθήνα: Εκδόσεις Αδάμ. σελίδες 210–211. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Πανταζής Περικλής (1849 Αθήνα - 1884 Βρυξέλλες)». Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου - Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη. Ανακτήθηκε στις 17/9/2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  3. 3,0 3,1 Συλλογικό (1998). Ελληνική Τοπιογραφία 19ος - 20ός αιώνας. Αθήνα: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. σελ. 182. 
  4. Μισιρλή, Νέλλη (1993). Ελληνική Ζωγραφική (18ος - 19ος αιώνας). Αθήνα: Εκδόσεις Αδάμ. σελίδες 149, 210–211.