Περικλής Ιωαννίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 07:28, 10 Ιουνίου 2015

Ο Περικλής Ιωαννίδης (1 Νοεμβρίου 1881 – 7 Φεβρουαρίου 1965) ήταν αντιναύαρχος του Ελληνικού πολεμικού ναυτικού.

Γεννήθηκε στην Κόρινθο και εισήλθε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, από όπου και αποφοίτησε. Υπήρετησε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού τάχθηκε με το πλευρό του Βασιλιά. Το 1917 καταδικάστηκε λόγω των πολιτικών του φρονημάτων και φυλακίστηκε μέχρι το 1920. Μετά την πτώση του Βενιζέλου, συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία και προβιβάστηκε σε πλοίαρχο. Το 1922 αποστρατεύθηκε και το 1935 αποκαταστάθηκε. Τον ίδιο χρόνο αποχώρησε οριστικά από το Πολεμικό Ναυτικό λαμβάνοντας παράλληλα τον τίτλο του αντιναυάρχου. Στις 31 Μαρτίου του 1947 παρέλαβε τα Δωδεκάνησα ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας από τους συμμάχους και διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής των Δωδεκανήσων,.^[1] Το 1958 ανακηρύχθηκε από τον Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος επίτιμο μέλος του ενώ υπήρξε ευεργέτης της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.

Το 1920 ο Ιωαννίδης γνώρισε την πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας και Δανίας, χήρα του Μεγάλου Δούκα της Ρωσίας Γεωργίου Μιχαήλιβιτς ο οποίος είχε πεθάνει το 1919, καθώς επέστρεφε με πολεμικό πλοίο στην Ελλάδα, του οποίου ήταν κυβερνήτης ο ίδιος. ^[1] Τον Δεκέμβριο του 1922 ενώ βρισκόντουσαν σε εξορία παντρεύτηκαν στη Γερμανία.^[1] Την περίοδο 1922 - 1940 διέμενε στην Αγγλία και την Ιταλία.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 7 Φεβρουαρίου 1965 και ετάφη μαζί με τη σύζυγό του στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι.

Πηγές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Ε΄ Ιστορικά, Η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, Αθήνα, τεύχος 73, σελ. 23

[Istorika-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Ε΄ Ιστορικά, Η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, Αθήνα, τεύχος 73, σελ. 23

[1]

@@ Γραμμή 2: / Γραμμή 2: @@
 Ο '''Περικλής Ιωαννίδης''' ([[1 Νοεμβρίου]] [[1881]] – [[7 Φεβρουαρίου]] [[1965]]) ήταν [[αντιναύαρχος]] του [[Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό|Ελληνικού πολεμικού ναυτικού]].
-Γεννήθηκε στην [[Κόρινθος|Κόρινθο]] και εισήλθε στην [[Σχολή Ναυτικών Δοκίμων]], απ'όπου και αποφοίτησε. Υπήρετησε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού τάχθηκε με το πλευρό του Βασιλιά. Το [[1917]] καταδικάστηκε λόγω των πολιτικών του φρονημάτων και φυλακίστηκε μέχρι το [[1920]]. Μετά την πτώση του Βενιζέλου, συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία και προβιβάστηκε σε πλοίαρχο. Το [[1922]] αποστρατεύθηκε και το [[1935]] αποκαταστάθηκε. Τον ίδιο χρόνο αποχώρησε οριστικά από το Πολεμικό Ναυτικό λαμβάνοντας παράλληλα τον τίτλο του αντιναυάρχου. Στις [[31 Μαρτίου]] του [[1947]] παρέλαβε τα [[Δωδεκάνησα]] ως αντιπρόσωπος της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] από τους συμμάχους και διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής των [[Δωδεκάνησα|Δωδεκανήσων]],.<ref name="Istorika"/> Το [[1958]] ανακηρύχθηκε από τον [[Ναυτικός όμιλος Ελλάδος|Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος]] επίτιμο μέλος του ενώ υπήρξε ευεργέτης της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.
+Γεννήθηκε στην [[Κόρινθος|Κόρινθο]] και εισήλθε στην [[Σχολή Ναυτικών Δοκίμων]], από όπου και αποφοίτησε. Υπήρετησε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού τάχθηκε με το πλευρό του Βασιλιά. Το [[1917]] καταδικάστηκε λόγω των πολιτικών του φρονημάτων και φυλακίστηκε μέχρι το [[1920]]. Μετά την πτώση του Βενιζέλου, συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία και προβιβάστηκε σε πλοίαρχο. Το [[1922]] αποστρατεύθηκε και το [[1935]] αποκαταστάθηκε. Τον ίδιο χρόνο αποχώρησε οριστικά από το Πολεμικό Ναυτικό λαμβάνοντας παράλληλα τον τίτλο του αντιναυάρχου. Στις [[31 Μαρτίου]] του [[1947]] παρέλαβε τα [[Δωδεκάνησα]] ως αντιπρόσωπος της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] από τους συμμάχους και διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής των [[Δωδεκάνησα|Δωδεκανήσων]],.<ref name="Istorika"/> Το [[1958]] ανακηρύχθηκε από τον [[Ναυτικός όμιλος Ελλάδος|Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος]] επίτιμο μέλος του ενώ υπήρξε ευεργέτης της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.
 Το [[1920]] ο Ιωαννίδης γνώρισε την [[Πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας|πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας και Δανίας]], χήρα του Μεγάλου Δούκα της Ρωσίας Γεωργίου Μιχαήλιβιτς ο οποίος είχε πεθάνει το [[1919]], καθώς επέστρεφε με πολεμικό πλοίο στην Ελλάδα, του οποίου ήταν κυβερνήτης ο ίδιος.