Οίκος των Χοενστάουφεν

Το έμβλημα του οίκου των Χοενστάουφεν

Ο Οίκος των Χοενστάουφεν, (Hohenstaufen), είναι ένας από τους αρχαιότερους ηγεμονικούς οίκους της Γερμανίας και κατ' επέκταση της Ευρώπης, γόνοι του οποίου υπήρξαν ηγεμόνες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και Βασιλείς της Γερμανίας και της Σικελίας.

Γενάρχης του Οίκου αυτού ήταν ο Φρειδερίκος φον Μπύρεν (Frederick von Büren), ιππότης στα μέσα του 11ου αιώνα. Ο γιος του, Φρειδερίκος Α΄ της Σουηβίας, έλαβε το Δουκάτο της Σουηβίας, μετά τον γάμο του με την Αγνή, κόρη του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ερρίκου Δ΄, όπου και έλαβε τον τίτλο του Δούκα της Σουηβίας. Αυτόν διαδέχθηκε ο γιος του Φρειδερίκος Β΄ ο μονόφθαλμος.

Μετά τον θάνατο του Αυτοκράτορα Ερρίκου του Δ΄ ο Οίκος των Χοενστάουφεν έγινε πανίσχυρος και πάμπλουτος με επιγαμίες άλλων ηγεμονικών οίκων, γενόμενος και διάδοχος του Οίκου των Σαλίων.

Η βασιλική και αυτοκρατορική γραμμή διαδοχής ξεκίνησε το 1138 όταν ο γιος του Φρειδερίκου Β΄, Κονράδος, στέφθηκε βασιλιάς των Γερμανών ως Κονράδος Γ΄. Εξ αυτού η γραμμή διαδοχής περιλαμβάνει τους μετέπειτα Αυτοκράτορες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας καθώς και Βασιλείς της Ιταλίας. Έτσι οι απόγονοι αυτού, ο Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα (Φρειδερίκος ο Πορφυρογένης), ανέλαβε Βασιλιάς της Ιταλίας, (ο οποίος ήταν και ο αρχηγός της Γ΄ Σταυροφορίας), ενώ ο Ερρίκος ΣΤ΄ ανέλαβε επίσης Βασιλιάς της Σικελίας. Και οι δύο διατήρησαν τους θρόνους τους με μεγάλη επιτυχία διοίκησης και οικονομικής ανάπτυξης. Στη συνέχεια ο Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν, κληρονόμος των προηγουμένων υπήρξε ταυτόχρονα Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Βασιλιάς της Σικελίας καθώς και Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ.

Στους συνεχείς όμως πολέμους που αναλώθηκε ο Φρειδερίκος Β΄, στη πραγματικότητα περισσότερο με τους Πάπες της Ρώμης, ο Οίκος των Χοενστάουφεν, δεν κατάφερε να επικυριαρχήσει με συνέπεια τελικά να ηττηθεί, επί Φρειδερίκου Β΄ το 1253. Ο γιος του Φρειδερίκου Β΄, ο Κονράδος Δ΄ (1250-1254), ήταν και ο τελευταίος αυτοκράτορας της Γερμανίας από τον Οίκο Χοενστάουφεν.

Ο δεκαπεντάχρονος υιός του Κονράδου, Κορραδίνος, εκτελέστηκε δι' αποκεφαλισμού από τον Κάρολο Α΄ τον Ανδεγαυό το 1268, όταν ο τελευταίος επικράτησε του Άγιου Ρωμαίου Αυτοκράτορα, νικώντας τον στη μάχη του Παλιοκότσο στην Ιταλία.

Πηγές

• "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τ.18ος, σ.673-674.
• "Σικελικός Εσπερινός" Steven Runciman

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• http://www.hohenstaufen.org.uk
• http://www.ematologia.info
• http://www.federicostupormundi.it