Ίμβρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 27: Γραμμή 27:
}}
}}


Η '''Ίμβρος''' (παλαιότερη τουρκική ονομασία: ''İmroz'', σήμερα στα [[Τουρκικά]]: ''Gökçeada'' (Gökçe=''μικρός ουρανός'', ada=''νησί'': μεταφρασμένα από την Τουρκική, δηλαδή το Gökçeada μπορεί να μεταφραστεί στα [[Ελληνική γλώσσα|Ελληνικά]] ως ''ουρανοκατέβατο νησί'' ή ''το γαλάζιο νησί'' ή ακριβέστερα ''το νησί του μικρού ουρανού'')), είναι νησί του [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίου]], το οποίο ανήκει σήμερα στην [[Τουρκία]] και ανήκει διοικητικά στην νομαρχία του Τσανάκαλε. Βρίσκεται στο βόρειο [[Αιγαίο πέλαγος|Αιγαίο]], στην είσοδο του [[Ελλήσποντος|Ελλησπόντου]]. Έχει έκταση 279 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 8.912 κατοίκων, εκ των οποίων πλέον μόνον περίπου 135 είναι Έλληνες. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία, η μελισσοκομική, καλλιέργεια σιτηρών/ελαιοδένδρων, η αλιεία και ο τουρισμός. Το νησί φημίζεται επίσης για τα αμπέλια του και το εκλεκτό κρασί του.
Η '''Ίμβρος''' (παλαιότερη τουρκική ονομασία: ''İmroz'', σήμερα στα [[Τουρκικά]]: ''Gökçeada'' (Gökçe=''μικρός ουρανός'', ada=''νησί'': μεταφρασμένα από την Τουρκική, δηλαδή το Gökçeada μπορεί να μεταφραστεί στα [[Ελληνική γλώσσα|Ελληνικά]] ως ''ουρανοκατέβατο νησί'' ή ''το γαλάζιο νησί'' ή ακριβέστερα ''το νησί του μικρού ουρανού'')), είναι νησί του [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίου]], το οποίο ανήκει σήμερα στην [[Τουρκία]] και ανήκει διοικητικά στην νομαρχία του Τσανάκαλε. Βρίσκεται στο βόρειο [[Αιγαίο πέλαγος|Αιγαίο]], στην είσοδο του [[Ελλήσποντος|Ελλησπόντου]]. Έχει έκταση 279 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 8.912 κατοίκων, εκ των οποίων πλέον μόνον περίπου 254 είναι Έλληνες. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία, η μελισσοκομική, καλλιέργεια σιτηρών/ελαιοδένδρων, η αλιεία και ο τουρισμός. Το νησί φημίζεται επίσης για τα αμπέλια του και το εκλεκτό κρασί του.


== Ιστορία ==
== Ιστορία ==

Έκδοση από την 12:54, 3 Ιουνίου 2015

 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 10/04/2011.

Συντεταγμένες: 40°09′39″N 25°50′40″E / 40.1608°N 25.8444°E / 40.1608; 25.8444

Ίμβρος - Gökçeada
Το χωριό Αγρίδια (Τουρκικά Tepeköy).
Γεωγραφία
ΑρχιπέλαγοςΑιγαίο Πέλαγος
Χώρα
ΔιαμέρισμαΜαρμαρά
ΕπαρχίαΤσανάκκαλε
ΠρωτεύουσαΠαναγία η Μπαλωμένη - Çınarlı.
Δημογραφικά
Πληθυσμός8.894 (απογραφής 2000)
ΕθνικότητεςΤούρκοι, Έλληνες, Κούρδοι, Βούλγαροι
Πρόσθετες πληροφορίες
Ιστοσελίδαwww.gokceada.gov.tr
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ίμβρος (παλαιότερη τουρκική ονομασία: İmroz, σήμερα στα Τουρκικά: Gökçeada (Gökçe=μικρός ουρανός, ada=νησί: μεταφρασμένα από την Τουρκική, δηλαδή το Gökçeada μπορεί να μεταφραστεί στα Ελληνικά ως ουρανοκατέβατο νησί ή το γαλάζιο νησί ή ακριβέστερα το νησί του μικρού ουρανού)), είναι νησί του Αιγαίου, το οποίο ανήκει σήμερα στην Τουρκία και ανήκει διοικητικά στην νομαρχία του Τσανάκαλε. Βρίσκεται στο βόρειο Αιγαίο, στην είσοδο του Ελλησπόντου. Έχει έκταση 279 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 8.912 κατοίκων, εκ των οποίων πλέον μόνον περίπου 254 είναι Έλληνες. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία, η μελισσοκομική, καλλιέργεια σιτηρών/ελαιοδένδρων, η αλιεία και ο τουρισμός. Το νησί φημίζεται επίσης για τα αμπέλια του και το εκλεκτό κρασί του.

Ιστορία

Αρχαιότητα

Η Ίμβρος θεωρείται ότι πήρε την ονομασία της από την τοπική καρική θεότητα Ίμβραμος που λατρευόταν στο νησί. Στην αρχαιότητα ανήκε, μαζί με τη γειτονική Λήμνο, στην Αθηναϊκή Συμπολιτεία. Μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο Μιλτιάδης κατέκτησε το νησί. Οι Αθηναίοι ίδρυσαν εκεί αποικία περί το 450 π.Χ., την οποία διατήρησαν τους επόμενους έξι αιώνες.

Σύγχρονη εποχή

Περί τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 100% του πληθυσμού του νησιού δηλαδή περίπου 8.000 ήταν Έλληνες. Λόγω της στρατηγικής θέσης της, δίπλα στα Δαρδανέλλια, η Ίμβρος παρέμεινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μαζί με την Τένεδο, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου, που παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα.

Το 1920, η Συνθήκη των Σεβρών παραχωρούσε τα δυο νησιά στην Ελλάδα. Μετά όμως την ήττα των Ελλήνων στη Μικρά Ασία και τη Μικρασιατική Καταστροφή, η Συνθήκη της Λωζάννης έδωσε τα δύο νησιά στην Τουρκία, διάδοχο πλέον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η ίδια συνθήκη όμως εξαίρεσε τους Έλληνες κατοίκους των δύο νησιών από την ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησε, και προέβλεψε γι' αυτούς εκτενή αυτονομία, πράγμα όπως που στη συνέχεια καταπατήθηκε σε μεγάλη έκταση.

Το 1926, ο νέος Αστικός Κώδικας της Τουρκίας ανακάλεσε όλα τα δικαιώματα των μειονοτήτων, μεταξύ αυτών και των κατοίκων της Ίμβρου, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάννης. Ο Νόμος 1151 του 1927 απαγόρευσε τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία. Η πρόβλεψη για ύπαρξη τοπικής αστυνομίας, ελεγχόμενης από την ελληνική μειονότητα στο νησί δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Η Ίμβρος ονομάστηκε Gökçeada και έλαβε χώρα εκτεταμένος εποικισμός από την ενδοχώρα της Τουρκίας, με σκοπό την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης. Ιδιοκτησίες Ελλήνων απαλλοτριώθηκαν με την επίκληση λόγων ασφαλείας σε εξευτελιστικές τιμές.

Η κλιμάκωση της έντασης στην Κύπρο τη δεκαετία του 1960 επέφερε ακόμη μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των Ελλήνων στο νησί. Η εγκατάσταση μιας "ανοικτής φυλακής" (δίπλα στο χωριό Σχοινούδι) για βαρυποινίτες από το εσωτερικό της χώρας αύξησε τον τρόμο του ελληνικού πληθυσμού και επέτεινε το φαινόμενο της μετανάστευσης. Σήμερα οι Έλληνες στην Ίμβρο δεν είναι πάνω από 135, στην πλειοψηφία τους γέροντες. Η "ανοικτή αγροτική φυλακή" χτίστηκε στο χωριό Şirinköy, κοντά στο Σχοινούδι το οποίο ήταν από τα μεγαλύτερα χωριά της Ίμβρου και των Βαλκανίων το οποίο σήμερα είναι από τα πιο ερειπωμένα χωριά στο νησί.

Ίδρυση τελωνείων στην Ίμβρο

Εξαιρετική πρόσφατη εξέλιξη χαρακτηρίζουν οι ιμβριακοί σύλλογοι την απόφαση των τουρκικών αρχών να προχωρήσουν σε ίδρυση τελωνείων στην Ιμβρο και την Τένεδο. Η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης, που δημοσιεύθηκε στο υπ΄αριθμ. 28150 φύλλο της εφημερίδας της κυβέρνησης της χώρας, έγινε δεκτή με ικανοποίηση καθώς αποτελούσε πάγιο αίτημα των Ελλήνων αλλά και του Πατριαρχείου.

Σύμφωνα με τους ιμβριακούς Συλλόγους «με την εξαιρετική αυτή εξέλιξη, τα νησιά Ιμβρος και Τένεδος είναι πλέον σημεία εισόδου στην Τουρκία από το εξωτερικό και εξόδου από αυτήν για διακίνηση προσώπων, αγαθών και υπηρεσιών από και προς το εξωτερικό.[1][2]

Ενδεικτικός πληθυσμός Ελλήνων στα χωριά της Ίμβρου

  • Άγιοι Θεόδωροι, με πληθυσμό 65 Ελλήνων (Δήμαρχος τρ.: Kostantino Marino).
  • Σχοινούδι, με πληθυσμό 52 Ελλήνων.
  • Παναγιά, με πληθυσμό 35 Ελλήνων.
  • Αγρίδια, με πληθυσμό 23 Ελλήνων (Δήμαρχος τρ.: Atanaş Îpsaro).
  • Ευλάμπιο, με πληθυσμό 11 Ελλήνων.
  • Γλυκύ, με πληθυσμό 14 Ελλήνων (Δήμαρχος τρ.: Teodoro Vulgarel).
  • Κάστρο, με πληθυσμό 0 Ελλήνων.

Σημείωση: Οι παραπάνω αριθμοί αναφέρονται προσεγγιστικά στους μόνιμους Έλληνες ή σε αυτούς που μένουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στο νησί και όχι σε αυτούς που επισκέπτονται το νησί στις διακοπές/γιορτές (π.χ Πάσχα, Καλοκαίρι). Πηγή: Νίκος Δολδούρης (Έλληνας Ίμβριος της διασποράς (Αυστραλία) , σήμερα μόνιμος κάτοικος στο Σχοινούδι).

Περιουσίες Ίμβριων Ελλήνων

Όλα τα Ελληνικά χωριά στην Ίμβρο έχουν χαρακτηριστεί ως διατηρητέα από την τουρκική κυβέρνηση. Έτσι, όποιος Ίμβριος θέλει να επισκευάσει το σπίτι του, θα πρέπει να το αναπαλαιώσει όπως ακριβώς ήταν αρχικά. Οι Ίμβριοι που δεν έχουν την τουρκική υπηκοότητα δεν μπορούν να κληρονομήσουν περιουσία στην Ίμβρο. Αυτό αποτελεί πρόβλημα κυρίως στην περίπτωση των Ελλήνων-Ίμβριων ανδρών που δεν έχουν υπηρετήσει στον τουρκικό στρατό. Επίσης κανένας ξένος υπήκοος (δηλαδή χωρίς τουρκική υπηκοότητα -- π.χ. Έλληνας, Ολλανδός, Αμερικανός κλπ) δεν μπορεί να αγοράσει σπίτι στην Ίμβρο γιατί θεωρείται ολόκληρο το νησί παραμεθόριος περιοχή. Όλοι αυτοί οι περιορισμοί (διατηρητέα σπίτια, τουρκική υπηκοότητα) αποτελούν εμπόδια στους Έλληνες-Ίμβριους που θέλουν να επισκευάσουν/κληρονομήσουν τα σπίτια τους. Όταν δεν υπάρχει κληρονόμος, η περιουσία μετά τον θάνατο του ιδιοκτήτη περνάει στο τουρκικό δημόσιο.

Ελληνικά σχολεία στην Ίμβρο

Την Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012 ενεκρίθη το αίτημα αδειοδότησης ελληνικού μειονοτικού σχολείου στην Ίμβρο. Το σχετικό αίτημα είχε πραγματοποιηθεί προς τις τουρκικές αρχές προ ενός έτους από μέλη των κοινοτήτων της Ίμβρου και είχε κατατεθεί διά χειρός του κ. Λάκη Βίγκα. Πρόκειται για ιστορική εξέλιξη καθώς μετά από 47 χρόνια επιτρέπουν οι τουρκικές αρχές σε ελληνικό σχολείο να λειτουργήσει στην Ίμβρο.[3] Τον Σεπτέμβριο 2013 άνοιξε ενα ελληνικό δημοτικό σχολείο τις θύρες του με πέντε μαθητές. Το 2014, το σχολείο έκλεισε και πάλι.

Έλληνες και Κούρδοι στην Ίμβρο

Στην Ίμβρο εκτός από πολύ στρατό και Έλληνες συναντά κανείς και πολλούς Κούρδους μετανάστες. Στο Κάστρο (σήμερα Kaleköy) πολλοί Κούρδοι έχουν πάρει τα εγκαταλελειμμένα σπίτια και τα έχουν μετατρέψει σε ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Στο χωριό Σχοινούδι - Dereköy (το οποίο ήταν το μεγαλύτερο χωριό της Ίμβρου και από τα μεγαλύτερα στην περιοχή των Βαλκανίων) σήμερα κατοικούν λίγοι άνθρωποι.

Η μεταφορά Κούρδων στο νησί ήταν στα πλαίσια της Τουρκικής πολιτικής για την επάνδρωση του νησιού.

Κοίμηση της θεοτόκου, Δεκαπενταύγουστος

Κατά τη διάρκεια του πανηγυριού του Δεκαπενταύγουστου η Ίμβρος και τα χωριά γεμίζουν από Έλληνες Ίμβριους από το εξωτερικό και από την Ελλάδα.

Πληθυσμός

Πληθυσμιακή αλλαγή στην Ίμβρο

  Έλληνες
  Τούρκοι
Πόλεις & Χωριά* 1927 1970 1975 1980 1985 1990 1997 2000
Παναγιά (Çınarlı) - - 3578 615 3806 342 4251 216 767 70 721 40 553 26 503 29
Γλυκί (Bademli) - - 66 144 1 57 40 1 13 34 29 22 15 15 15 13
Σχοινούδι (Dereköy) - - 73 672 391 378 319 214 380 106 99 68 82 40 68 42
Eşelek - - - - - - - - - - - - - - 152 -
Fatih - - - - - - - - 3962 45 4284 32 4135 21 4180 25
Κάστρο (Kaleköy) - - 38 36 24 - - 128 94 - 105 - 90 - 89 -
Şahinkaya - - - - - - - - - - 168 - 107 - 86 -
Şirinköy - - - - - - - - - - - - - - 189 -
Αγρίδια (Tepeköy) - - 3 504 4 273 2 193 1 110 2 75 2 39 2 42
Uğurlu - - - - - - - - 460 - 490 - 466 - 401 -
Yenibademli - - - - - - - - 416 - 660 - 628 - 581 -
Ευλάμπιο (Yenimahalle) - - 182 143 162 121 231 81 359 59 970 27 2240 25 2362 27
Άγιοι Θεόδωροι (Zeytinli) - - 30 507 15 369 36 235 72 162 25 130 12 82 12 76
ΣΥΝΟΛΟ 157 6555 3970 2621 4403 1540 4879 1068 6524 586 7626 321 8330 248 8913 135

* παλαιότεροι οικισμοί / νεότεροι οικισμοί (από 1980+)

Πηγή: Gökçeada Municipality official page

Πηγή: Changes in the demographic characteristics of Gökçeada

Γεωγραφία

Η "χώρα" του νησιού είναι η Παναγία (σήμερα Çınarlı). Βρίσκεται στο κέντρο της Ίμβρου και δίπλα στον οικισμό κατασκευάζεται μικρό αεροδρόμιο. Οι περισσότεροι οικισμοί του νησιού απέκτησαν τουρκική ονομασία το 1926.

  • Σχοινούδι (σήμερα Dereköy =Λαγγαδοχώρι μεταφρασμένο από τα Τούρκικα). Βρίσκεται στο κέντρο της δυτικής πλευράς του νησιού. Ο οικισμός είναι σήμερα σχεδόν άδειος, λόγω της μετανάστευσης των Ελλήνων κατοίκων του στο εξωτερικό. Γεμίζει όμως για το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου.
  • Κάστρο (σήμερα Kaleköy =Καστροχώρι ή Κάστρο μεταφρασμένο από τα Τούρκικα). Βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού και πήρε το όνομά του από παρακείμενο κάστρο. Έχει επίσης μικρό λιμάνι, που κατασκευάστηκε από τους Γάλλους που το κατείχαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
  • Άγιοι Θεόδωροι (σήμερα Zeytinli köyü =Ελαιοχώρι ή Ελαιώνας μεταφρασμένο από τα Τούρκικα). Το χωριό του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
  • Αγρίδια (σήμερα Tepeköy =Κορφοβουνοχώρι μεταφρασμένο από τα Τούρκικα). Τα Αγρίδια βρίσκονται στα βόρεια του νησιού και στους Τούρκους είναι γνωστά και ως Rum köyü, δηλαδή ελληνικό χωριό, γεγονός που αιτιολογείται από την αμιγώς ελληνική κατοίκηση του.
  • Γλυκύ (σήμερα Bademli köyü =Αμυγδαλώνας μεταφρασμένο από τα Τούρκικα). Βρίσκεται ανάμεσα από τη χώρα και το Κάστρο.
  • Ευλάμπιο (σήμερα Yenimahalle==Καινούργιος Μαχαλάς μεταφρασμένο από τα Τούρκικα). Κοντά, ουσιαστικά δίπλα, στη χώρα, προς το λιμάνι του Αγίου Κήρυκα (Kuzulimanı).
  • Yeni Bademli köyü
  • Eşelek / Karaca köyü
  • Şahinkaya köyü (=Βράχος του γέρακα μεταφρασμένο από τα Τουρκικά). Εδώ διαμένουν πόντιοι εξισλαμισθέντες/εκτουρκισθέντες.
  • Şirinköy (=Χαριτωμένο Χωριό μεταφρασμένα από τα Τούρκικα). Εδώ βρίσκονται τα ερείπια των «ανοικτών αγροτικών φυλακών βαρυποινιτών». Στο χωριό σήμερα ζούνε εκδιωγμένοι Βούλγαροι (Τουρκική μειονότητα εκδιωγμένη από το καθεστώς Ζίβκοβ της Βουλγαρίας). Σήμερα τα ερείπια των φυλακών τα οποία βρίσκονται δίπλα στο χωριό, χρησιμοποιούνται ως στάβλοι.
  • Uğurlu köyü (=Τυχερό χωριό μεταφρασμένο από τα Τούρκικα).

Αξιοθέατα

  • Κέφαλος (Aydıncık/Kefaloz): Παραλία ιδανική για σέρφινγκ. Η παραλία αυτή τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί τουριστικά. Έτσι σήμερα εκεί συναντάς ταβέρνες, δωμάτια αλλά και ξαπλώστρες.
  • Στενός (Kapıkaya ): Παραλία.
  • Άγιος Κήρυκας (Kuzulimanı): Πλοίο για Τσανάκαλε και Kabatepe.
  • Marmaros: Παραλία με μικρό καταρράκτη. Για την προστασία του δάσους που υπάρχει εκεί η δασονομία απαγορεύει την είσοδο στην παραλία τους καλοκαιρινούς μήνες γιατί υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς. Στις 16 Αυγούστου όταν γιορτάζει το Εκκλησάκι στην παραλία γίνεται μια εξαίρεση και μόνο τότε επιτρέπεται η είσοδος.
  • Σπηλιά (Pınarbaşı): Η μεγαλύτερη πηγή νερού πάνω στο νησί.
  • Λιβούνια: Τεράστια, τουριστικά ανεκμετάλλευτη παραλία δυτικά του νησιού, κοντά στο χωριό Uğurlu köyü.

Πρόσωπα

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Ιμβριακό Γλωσσικό Ιδίωμα

Το ιμβριακό ιδίωμα ανήκει στα λεγόμενα βόρεια νεοελληνικά ιδιώματα, σύμφωνα με τη διάκριση του Γεωργίου Χατζιδάκι, καθώς παρουσιάζει το φαινόμενο της αποβολής των ατόνων φωνηέντων /i, u/ και της κώφωσης των /e, o/ σε /i, u/ αντίστοιχα. Αξιοσημείωτη είναι η διατήρηση σημαντικού αριθμού αρχαιοελληνικών στοιχείων τα οποία δεν υπάρχουν πλέον στην κοινή νεοελληνική γλώσσα σε επίπεδο τόσο λεξιλογίου όσο και γραμματικής. Από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του ιδιώματος είναι τα εξής:

  • Συχνή ύπαρξη δυσπρόφερτων αλλεπάλληλων συμφώνων (πχ: κουσκ'νίχ'ς).
  • Χρήση του τύπου ι (αντί ο) στην ονομαστική ενικού αρσενικού γένους του οριστικού άρθρου (πχ: ι πατέρας).
  • Σχηματισμός του α΄πληθυντικού Ενεστώτα και Παρατατικού των ρημάτων μέσης φωνής και με την κατάληξη -ματσ' (πχ: δινόματσ', κρατιέματσ').

Βιβλιογραφία για Ιμβριακό Γλωσσικό Ιδίωμα

  • Ανδρέου Η. - Γ. 1991: "Η Ίμβρος στην αρχαιότητα", Αρχαιολογία και Τέχνες 41: 92-100.
  • Ανδριώτης Ν. 1930: "Περί του γλωσσικού ιδιώματος της Ίμβρου", Αθηνά 42: 146-187.
  • Ανδριώτης Ν. 1955: "Τα σύνθετα του γλωσσικού ιδιώματος της Ίμβρου", Αρχαίο Θρακικού Λαογραφικού και Γλωσσικού Θησαυρού 20 (Εταιρεία Θρακικών Μελετών): 225-270.
  • Ανδριώτης Ν. 1973: "Μεσαιωνικά στοιχεία του γλωσσικού ιδιώματος της Ίμβρου", ΕΕΦΣΑΠΘ 12: 509-520.
  • Ανδριώτης Ν. 1949: "Οι αρχαϊσμοί του γλωσσικού ιδιώματος της Ίμβρου", Ίμβρος 30: 117-119.
  • Γρυντάκης Γ.Μ. 1995: Ίμβρος και Τένεδος: δυο ξεχασμένα ελληνικά νησιά (1910-1930), Αθήνα (Σύλλογος Ιμβρίων Αθηνών).
  • Εταιρεία Μελέτης Ίμβρου και Τενέδου 2010: Τοπωνυμικός χάρτης της Ίμβρου Θεσσαλονίκη.
  • Καράς Μ. 1987: Η νήσος Ίμβρος: Συμβολή εις την εκκλησιαστικήν ιστορίαν της, Θεσσαλονίκη (Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών).
  • Μουστοξύδης Α. - Β. Κουτλουμουσιανός 1845: Υπόμνημα ιστορικόν περί της νήσου Ίμβρου, εν Κωνσταντινουπόλει (Κορομηλάς-Πασπάλης).
  • Μπασέα-Μπεζαντάκου Χρ. 2003: "Η σημασιολογική λειτουργία της προθέσεως συν ως προθήματος στα σύνθετα του ιδιώματος της Ίμβρου", Πρακτικά του Δ΄Συνεδρίου Νεοελληνικής Διαλεκτολογίας, 6-8 Δεκεμβρίου 2001, Αθήνα: 351-362.
  • Μπουτάρας Μ. 2013: Η εκπαίδευση στην Ίμβρο: 1800-1964, Αθήνα (Σύλλογος Ιμβρίων).
  • Νταλντάς Ν. 1982: Ιστορική-Λαογραφική μελέτη της Ίμβρου, Θεσσαλονίκη.
  • Ξεινός Κ.Σ. 1981: Του νησιού μας η γλώσσα: γλωσσάρι της Ίμβρου, Θεσσαλονίκη.
  • Ξεινός Κ.Σ. 1987/1988: Λαογραφικά της Ίμβρου, τόμ.1,2, Θεσσαλονίκη.
  • Παντελίδης Ν. 2003: "Τα τέρματα της μεσοπαθητικής φωνής στο ιδίωμα της Ίμβρου σε σύγκριση με άλλα ιδιώματα του βορειοανατολικού Αιγαίου", Πρακτικά του Δ΄Συνεδρίου Νεοελληνικής Διαλεκτολογίας, 6-8 Δεκεμβρίου 2001, Αθήνα: 383-392.
  • Παπαγεωργίου Σ.Ν. 1994: Ίμβρος: η ιστορία ενός ελληνικού νησιού, Αθήνα (Σύλλογος προς Διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων).
  • Τζαβάρας Ξ. 2003: "Αρχαϊκά στοιχεία στο γλωσσικό ιδίωμα της Ίμβρου", Πρακτικά του Δ΄Συνεδρίου Νεοελληνικής Διαλεκτολογίας, 6-8 Δεκεμβρίου 2001, Αθήνα: 493-512.
  • Τζαβάρας Ξ. 2005/2007: "Η Ίμβρος στους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς", Θρακικά 15 (62) (Θρακικό Κέντρο - Εταιρεία Θρακικών Μελετών): 10-38.
  • Τζαβάρας Ξ. 2005: "Γλωσσικές τάσεις της γενικής στο συντακτικό επίπεδο του ιμβριακού ιδιώματος", Πρακτικά της 2ης Συνάντησης Εργασίας Μεταπτυχιακών Φοιτητών Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, 14-16 Μαρτίου 2003, Αθήνα: 126-137.
  • Τζαβάρας Ξ. 2008: "Τάσεις και καταστάσεις της γενικής στο μορφολογικό σύστημα του γλωσσικού ιδιώματος της Ίμβρου", Ελληνικά 58 (1) (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών): 117-127.
  • Τζαβάρας Ξ. 2008: "Παραγωγική μορφολογία του ρήματος του γλωσσικού ιδιώματος της Ίμβρου", Ιμβριακά 19 (3) (Κέντρο Ιμβριακών και Τενεδιακών Σπουδών), Μελβούρνη.
  • Τζαβάρας Ξ. 2009: "Η μορφολογία του ρήματος στο γλωσσικό ιδίωμα της Ίμβρου: πρόταση κατηγοριοποίησης", Πρακτικά της 4ης Συνάντησης Εργασίας Μεταπτυχιακών Φοιτητών Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, 1-3 Ιουνίου 2007, Αθήνα: 329-339.
  • Τζαβάρας Ξ. 2011: Λεξικό του Ιμβριακού Ιδιώματος (Ερμηνευτικό - Ετυμολογικό), Αθήνα (Σύλλογος Ιμβρίων).
  • Χατζηαντωνίου Κ. 1999: "Αφιέρωμα στην Ίμβρο", Ελληνική Διεθνής Γλώσσα 5: 2 (38), Αθήνα: 115-134.

Φωτογραφίες από την Ίμβρο

  • Η Ίμβρος όπως φαίνεται από την παραλία Κήπων από την Σαμοθράκη (την ώρα δύσης ηλίου).
    Η Ίμβρος όπως φαίνεται από την παραλία Κήπων από την Σαμοθράκη (την ώρα δύσης ηλίου).
  • Το χωριό Σχοινούδι (Dereköy).
    Το χωριό Σχοινούδι (Dereköy).
  • Το χωριό Σχοινούδι (Dereköy).
    Το χωριό Σχοινούδι (Dereköy).
  • Εγκαταλελειμμένο καφενείο στο χωριό Σχοινούδι (Dereköy).
    Εγκαταλελειμμένο καφενείο στο χωριό Σχοινούδι (Dereköy).
  • Το κεντρικό καφενείο στο χωριό Αγρίδια (Tepeköy).
    Το κεντρικό καφενείο στο χωριό Αγρίδια (Tepeköy).
  • Εγκαταλελειμμένο καφενείο στο χωριό Αγρίδια (Tepeköy).
    Εγκαταλελειμμένο καφενείο στο χωριό Αγρίδια (Tepeköy).
  • Το εγκαταλελειμμένο σχολείο (RUM - Ρωμιών) στο χωριό Αγρίδια (Tepeköy).
    Το εγκαταλελειμμένο σχολείο (RUM - Ρωμιών) στο χωριό Αγρίδια (Tepeköy).
  • 29-Απρ-2008: Εκκλησιασμός στην κατεστραμμένη ορθόδοξη εκκλησία στον Κάρδαμο (βρίσκεται ανάμεσα από το Κάστρο και το Γλυκί).
    29-Απρ-2008: Εκκλησιασμός στην κατεστραμμένη ορθόδοξη εκκλησία στον Κάρδαμο (βρίσκεται ανάμεσα από το Κάστρο και το Γλυκί).
  • Τα ερείπια των "ανοικτών αγροτικών φυλακών" στο χωριό Şirinköy, κοντά στο Σχοινούδι, στην Ίμβρο.
    Τα ερείπια των "ανοικτών αγροτικών φυλακών" στο χωριό Şirinköy, κοντά στο Σχοινούδι, στην Ίμβρο.
  • Τα ερείπια των "ανοικτών αγροτικών φυλακών" στο χωριό Şirinköy έχουν μετατραπεί σε στάβλους.
    Τα ερείπια των "ανοικτών αγροτικών φυλακών" στο χωριό Şirinköy έχουν μετατραπεί σε στάβλους.
  • Η παρθένα (τουριστικά ανεκμετάλλευτη) παραλία Λιβούνια.
    Η παρθένα (τουριστικά ανεκμετάλλευτη) παραλία Λιβούνια.
  • Τοπίο στην παραλία Κάρδαμος, στο βάθος φαίνεται η κατεστραμμένη ορθόδοξη εκκλησία.
    Τοπίο στην παραλία Κάρδαμος, στο βάθος φαίνεται η κατεστραμμένη ορθόδοξη εκκλησία.

Αναφορές

  1. ↑ imvrosisland.org Άνοιγμα τελωνείων σε Ίμβρο και Τένεδο.
  2. ↑ tovima.gρ Ιμβρος και Τένεδος αποκτούν "πόρτα" προς Ελλάδα και Ευρώπη.
  3. ↑ Σύλλογος Ιμβρίων Ελληνικά Σχολεία στην Ίμβρο.

Δείτε επίσης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ψηφιακό αρχείο ΔΤ


π • σ • ε Νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου
Ελληνική επικράτεια
Τουρκική επικράτεια
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ίμβρος&oldid=5283716"