Ρικίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Πρωτεΐνες (με το HotCat) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
==Τοξικότητα== |
==Τοξικότητα== |
||
Η ρικίνη είναι πολύ δηλητηριώδης είτε εισπνέεται είτε λαμβάνεται με ένεση είτε με κατάποση. Δρα ως τοξίνη με αναστολή της πρωτεϊνικής σύνθεσης.<ref name="Ujváry_2010">{{cite book | author = Ujváry I | year = 2010 | title = Hayes´ Handbook of Pesticide Toxicology | edition = Third | editor = Krieger R | publisher=Elsevier, Amsterdam | pages = 119–229 |isbn = 978-0-12-374367-1 }}</ref> Αποτρέπει κύτταρα από τη "συναρμολόγηση" διαφόρων αμινοξέων προς πρωτεΐνες σύμφωνα με τα μηνύματα που λαμβάνονται από το αγγελιοφόρο [[RNA]] σε μία διαδικασία που διενεργείται από το κύτταρο στα ριβοσώματα, δηλαδή το πιο βασικό επίπεδο του μεταβολισμού των κυττάρων, που είναι απαραίτητη για όλα τα ζωντανά κύτταρα και έτσι για την ίδια τη ζωή. Η ρικίνη είναι ανθεκτική, αλλά όχι αδιαπέραστη, στον μεταβολισμό από πεπτιδάσες. Με κατάποση, η παθολογία της ρικίνης περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό στον γαστρεντερικό σωλήνα, όπου μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς του βλεννογόνου. Με την κατάλληλη θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς θα έχουν πλήρη ανάκαμψη.<ref name="Schep">{{cite journal | author = Schep LJ, Temple WA, Butt GA, Beasley MD | title = Ricin as a weapon of mass terror—separating fact from fiction | journal = Environ Int | volume = 35 | issue = 8 | pages = 1267–71 |date=November 2009 | pmid = 19767104 | doi = 10.1016/j.envint.2009.08.004 }}</ref><ref name="pmid6862467">{{cite journal | author = Kopferschmitt J, Flesch F, Lugnier A, Sauder P, Jaeger A, Mantz JM | title = Acute voluntary intoxication by ricin | journal = Hum Toxicol | volume = 2 | issue = 2 | pages = 239–42 |date=April 1983 | pmid = 6862467 | doi = 10.1177/096032718300200211 }}</ref> |
Η ρικίνη είναι πολύ δηλητηριώδης είτε εισπνέεται είτε λαμβάνεται με ένεση είτε με κατάποση. Δρα ως τοξίνη με αναστολή της πρωτεϊνικής σύνθεσης.<ref name="Ujváry_2010">{{cite book | author = Ujváry I | year = 2010 | title = Hayes´ Handbook of Pesticide Toxicology | edition = Third | editor = Krieger R | publisher=Elsevier, Amsterdam | pages = 119–229 |isbn = 978-0-12-374367-1 }}</ref> Αποτρέπει κύτταρα από τη "συναρμολόγηση" διαφόρων αμινοξέων προς πρωτεΐνες σύμφωνα με τα μηνύματα που λαμβάνονται από το αγγελιοφόρο [[RNA]] σε μία διαδικασία που διενεργείται από το κύτταρο στα ριβοσώματα, δηλαδή το πιο βασικό επίπεδο του μεταβολισμού των κυττάρων, που είναι απαραίτητη για όλα τα ζωντανά κύτταρα και έτσι για την ίδια τη ζωή. Η ρικίνη είναι ανθεκτική, αλλά όχι αδιαπέραστη, στον μεταβολισμό από πεπτιδάσες. Με κατάποση, η παθολογία της ρικίνης περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό στον γαστρεντερικό σωλήνα, όπου μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς του βλεννογόνου. Με την κατάλληλη θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς θα έχουν πλήρη ανάκαμψη.<ref name="Schep">{{cite journal | author = Schep LJ, Temple WA, Butt GA, Beasley MD | title = Ricin as a weapon of mass terror—separating fact from fiction | journal = Environ Int | volume = 35 | issue = 8 | pages = 1267–71 |date=November 2009 | pmid = 19767104 | doi = 10.1016/j.envint.2009.08.004 }}</ref><ref name="pmid6862467">{{cite journal | author = Kopferschmitt J, Flesch F, Lugnier A, Sauder P, Jaeger A, Mantz JM | title = Acute voluntary intoxication by ricin | journal = Hum Toxicol | volume = 2 | issue = 2 | pages = 239–42 |date=April 1983 | pmid = 6862467 | doi = 10.1177/096032718300200211 }}</ref> |
||
| ⚫ | |||
Επειδή τα συμπτώματα που προκαλούνται από την αποτυχία σύνθεσης πρωτεϊνών, κάνουν την εμφάνισή τους μόνο μετά από μια όχι σταθερή καθυστέρηση από λίγες ώρες μέχρι μια πλήρη ημέρα μετά την έκθεση. Ένα αντίδοτο έχει αναπτυχθεί από τον στρατό του Ηνωμένου Βασιλείου, αν και δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί σε ανθρώπους.<ref>{{cite news| author = Rincon P |url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/8351666.stm |title=Ricin 'antidote' to be produced |publisher=[[BBC News]] |date=2009-11-11 |accessdate=2010-09-01}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.utsouthwestern.edu/utsw/cda/dept37389/files/271161.html |title=Human trial proves ricin vaccine safe, induces neutralizing antibodies; further tests planned |publisher=[[University of Texas Southwestern Medical Center]] |date=2006-01-30 |accessdate=2012-05-07}}</ref> Ένα άλλο αντίδοτο που αναπτύχθηκε από τον στρατό των ΗΠΑ έχει αποδειχθεί ότι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό σε πειραματόζωα (ποντίκια) με ένεση όταν αίμα πλούσιο σε αντισώματα αναμιγνύεται με ρικίνη, ενώ έγιναν και κάποιες δοκιμές σε ανθρώπους.<ref>{{cite web|author=Karen Fleming-Michael |url=http://www.dcmilitary.com/dcmilitary_archives/stories/090105/36813-1.shtml |title=Vaccine for ricin toxin developed at Detrick lab |publisher=Dcmilitary.com |date=2005-09-01 |accessdate=2010-09-01}}</ref> Συμπτωματική και υποστηρικτική θεραπεία είναι διαθέσιμες. Οι επιζώντες συχνά αναπτύσσουν μακροχρόνια βλάβη ορισμένων οργάνων. Η ρικίνη προκαλεί ισχυρή διάρροια και τα θύματα μπορεί να πεθάνουν από το κυκλοφορικό σοκ. Ο θάνατος επέρχεται συνήθως μέσα σε 3-5 ημέρες από την έκθεση.<ref>{{cite web | url=http://www.cdc.gov/niosh/ershdb/EmergencyResponseCard_29750002.html |title=The Emergency Response Safety and Health Database: Biotoxin: RICIN | publisher=Centers for Disease Control and Prevention (CDC)| date=2008-08-01 | accessdate=2011-02-17}}</ref> |
|||
| ⚫ | |||
==Παραπομπές== |
==Παραπομπές== |
||
{{παραπομπές}} |
{{παραπομπές}} |
||
Έκδοση από την 18:18, 8 Απριλίου 2015
Η ρικίνη είναι μια εξαιρετικά τοξική φυσικώς απαντώμενη λεκτίνη που απαντάνται στους σπόρους του φυτού ρετσινολαδιά (Ricinus communis). Μία δόση καθαρής ρικίνης σε σκόνη με μέγεθος ολίγων κόκκων επιτραπέζιου αλατιού μπορεί να επιφέρει τον θάνατο σε ενήλικα άνθρωπο.[1] Η μέση θανατηφόρο δόση (LD 50) ρικίνης είναι περίπου 22 μικρογραμμάρια ανά χιλιόγραμμο σωματικού βάρους (1,78 χιλιοστόγραμμα για τον μέσο ενήλικα). Χαρη σύγκρισης, ένα τυπικό δισκίο παρακεταμόλης (ακεταμινοφαίνη) περιέχει 500 mg ακεταμινοφαίνης και μια χαμηλή δόση ασπιρίνης περιέχει 81 mg ασπιρίνης.[2]Η στοματική πρόσληψη ρικίνης αποβαίνει πολύ λιγότερο τοξικέή και εκτιμάται ότι η θανατηφόρος δόση στον άνθρωπο είναι περίπου 1 χιλιοστόγραμμο ανά χιλιόγραμμο.[2]
Τοξικότητα
Η ρικίνη είναι πολύ δηλητηριώδης είτε εισπνέεται είτε λαμβάνεται με ένεση είτε με κατάποση. Δρα ως τοξίνη με αναστολή της πρωτεϊνικής σύνθεσης.[3] Αποτρέπει κύτταρα από τη "συναρμολόγηση" διαφόρων αμινοξέων προς πρωτεΐνες σύμφωνα με τα μηνύματα που λαμβάνονται από το αγγελιοφόρο RNA σε μία διαδικασία που διενεργείται από το κύτταρο στα ριβοσώματα, δηλαδή το πιο βασικό επίπεδο του μεταβολισμού των κυττάρων, που είναι απαραίτητη για όλα τα ζωντανά κύτταρα και έτσι για την ίδια τη ζωή. Η ρικίνη είναι ανθεκτική, αλλά όχι αδιαπέραστη, στον μεταβολισμό από πεπτιδάσες. Με κατάποση, η παθολογία της ρικίνης περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό στον γαστρεντερικό σωλήνα, όπου μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς του βλεννογόνου. Με την κατάλληλη θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς θα έχουν πλήρη ανάκαμψη.[4][5]
Επειδή τα συμπτώματα που προκαλούνται από την αποτυχία σύνθεσης πρωτεϊνών, κάνουν την εμφάνισή τους μόνο μετά από μια όχι σταθερή καθυστέρηση από λίγες ώρες μέχρι μια πλήρη ημέρα μετά την έκθεση. Ένα αντίδοτο έχει αναπτυχθεί από τον στρατό του Ηνωμένου Βασιλείου, αν και δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί σε ανθρώπους.[6][7] Ένα άλλο αντίδοτο που αναπτύχθηκε από τον στρατό των ΗΠΑ έχει αποδειχθεί ότι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό σε πειραματόζωα (ποντίκια) με ένεση όταν αίμα πλούσιο σε αντισώματα αναμιγνύεται με ρικίνη, ενώ έγιναν και κάποιες δοκιμές σε ανθρώπους.[8] Συμπτωματική και υποστηρικτική θεραπεία είναι διαθέσιμες. Οι επιζώντες συχνά αναπτύσσουν μακροχρόνια βλάβη ορισμένων οργάνων. Η ρικίνη προκαλεί ισχυρή διάρροια και τα θύματα μπορεί να πεθάνουν από το κυκλοφορικό σοκ. Ο θάνατος επέρχεται συνήθως μέσα σε 3-5 ημέρες από την έκθεση.[9]
Παραπομπές
- ↑ «What Makes Ricin So Deadly[1] - What Makes Ricin So Deadly». Anthony Sabella. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2013.
- ↑ 2,0 2,1 «EFSA Scientific Opinion: Ricin (from Ricinus communis) as undesirable substances in animal feed [1] - Scientific Opinion of the Panel on Contaminants in the Food Chain». Efsa.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2010.
- ↑ Ujváry I (2010). Krieger R, επιμ. Hayes´ Handbook of Pesticide Toxicology (Third έκδοση). Elsevier, Amsterdam. σελίδες 119–229. ISBN 978-0-12-374367-1.
- ↑ Schep LJ, Temple WA, Butt GA, Beasley MD (November 2009). «Ricin as a weapon of mass terror—separating fact from fiction». Environ Int 35 (8): 1267–71. doi:. PMID 19767104.
- ↑ Kopferschmitt J, Flesch F, Lugnier A, Sauder P, Jaeger A, Mantz JM (April 1983). «Acute voluntary intoxication by ricin». Hum Toxicol 2 (2): 239–42. doi:. PMID 6862467.
- ↑ Rincon P (2009-11-11). «Ricin 'antidote' to be produced». BBC News. http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/8351666.stm. Ανακτήθηκε στις 2010-09-01.
- ↑ «Human trial proves ricin vaccine safe, induces neutralizing antibodies; further tests planned». University of Texas Southwestern Medical Center. 30 Ιανουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2012.
- ↑ Karen Fleming-Michael (1 Σεπτεμβρίου 2005). «Vaccine for ricin toxin developed at Detrick lab». Dcmilitary.com. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2010.
- ↑ «The Emergency Response Safety and Health Database: Biotoxin: RICIN». Centers for Disease Control and Prevention (CDC). 1 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2011.