Παιδοφιλία

Συνήθως εκκλησιαστικά πρόσωπα που κατηγορούνται για παιδοφιλία ισχυρίζονται ότιπρόκειται για σκευωρία  λόγω αντεκδίκησης, υπάρχουν προσωπικές διαφορές, κινητοποιούν τους πιστούς τους, πάντα αρνούνται τις κατηγορίες, στο όνομα του Θεού διαβεβαιώνουν ότι είναι αθώοι, ότι όλα είναι φαντασίες και αυτοί κάνουν μόνο καλό, ότι αγγίζουν και πασπατεύουν τα παιδιά από πατρικό ενδιαφέρον.

Διαμαρτυρία μελών της Εκκλησίας των Βαπτιστών στη Νέα Υόρκη εναντίον του Πάπα, υπενθυμίζοντας με πλακάτ τις καταγγελίες για φαινόμενα παιδοφιλίας στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας.

Ως παιδοφιλία αναφέρεται μία μορφή παραφιλίας η οποία περιγράφει επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις και φαντασιώσεις που αφορούν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά. Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό, η παιδοφιλία αφορά άτομα τα οποία διαθέτουν τις προαναφερθείσες τάσεις, έστω κι αν ουδέποτε έχουν επιχειρήσει να τις πραγματώσουν, είτε από ηθικές αναστολές, είτε από τον φόβο της επιβολής του νόμου. Αντίθετα, η παιδοφιλία δεν αφορά άτομα που δεν έχουν παρεκκλίνουσες φαντασιώσεις και επιθυμίες, έστω και αν σε κάποια δεδομένη στιγμή στη ζωή τους έχουν κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί και άσχετα του γεγονότος ότι η πράξη αυτή είναι εκ των πραγμάτων αξιόμεμπτη.

Χαρακτηριστικά

Οι φαντασιώσεις και συμπεριφορές που υποδεικνύουν παιδοφιλία, αναφέρονται στην έλξη προς παιδιά (αγόρια ή κορίτσια) προεφηβικής ηλικίας (μικρότερα των 13 ετών). Ο παιδόφιλος επίσης θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 16 ετών και τουλάχιστον κατά 5 χρόνια μεγαλύτερος από το παιδί. Αν και η παιδοφιλία αφορά και στα δύο φύλα, εν τούτοις η μεγάλη πλειονότητα των παιδόφιλων είναι άνδρες. Οι περισσότεροι από αυτούς έλκονται από κορίτσια (κυρίως ηλικίας 8 - 10 ετών), λιγότεροι έλκονται από αγόρια (συνήθως μεγαλύτερης ηλικίας των 10 ετών), αλλά υπάρχουν και ποσοστά παιδόφιλων που έλκονται και από τα δύο φύλα, καθώς και ποσοστά που έλκονται ταυτόχρονα από παιδιά και ενήλικους.

Έρευνες που έχουν διεξαχθεί σε διάφορες χώρες, δείχνουν ότι τουλάχιστον το 7% των γυναικών και το 3% των ανδρών έχουν υποστεί κατά την παιδική τους ηλικία σεξουαλική κακοποίηση. Οι θύτες, προερχόμενοι από όλα τα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα, ανήκουν κατά πλειοψηφία στο ευρύτερο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον του παιδιού. Ανάμεσα στους παιδόφιλους έχουν καταγραφεί και άτομα εφηβικής ηλικίας, ενώ έχει αποδειχθεί πως στις περισσότερες των περιπτώσεων πρόκειται για πραγματικούς και όχι περιστασιακούς παιδόφιλους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η παιδοφιλία αποτελεί ταυτόχρονα και αιμομιξία.

H παιδοφιλία έχει ταξινομηθεί ξεχωριστά από την ηβηφιλία (αφορά έλξη προς παιδιά πρώιμης εφηβικής ηλικίας), την εφηβοφιλία (αφορά κύρια ή αποκλειστική έλξη προς παιδιά περιεφηβικής και εφηβικής ηλικίας και νεαρά άτομα, γενικά ηλικίας 15-19 ετών, η οποία δε θεωρείται παραφιλία και διαστροφή) και τη νηπιοφιλία (έλξη προς νήπια 0 - 3 ετών). Στις περισσότερες κοινωνίες του κόσμου η σεξουαλική κακοποίηση παιδιού αποτελεί ποινικά κολάσιμη πράξη και διώκεται (η ποινή μπορεί να φτάσει ακόμα και στον θάνατο), όπως και η κατοχή και διακίνηση παιδοφιλικού πορνογραφικού υλικού.

Πηγή

Ορέστης Γιωτάκος, Σεξουαλική επιθετικότητα και παραφιλίες, Εκδόσεις Βήτα, Αθήνα 2004, σελίδες 37-42, ISBN 960-8071-70-4