Κάρολος Παπούλιας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 40: Γραμμή 40:
|ιστοσελίδα =
|ιστοσελίδα =
}}
}}
Ο '''Κάρολος Παπούλιας''' ([[4 Ιουνίου]] [[1929]]) είναι [[Έλληνες|Έλληνας]] πολιτικός πρώην [[Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας]]. Ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, διετέλεσε δύο φορές Υπουργός Εξωτερικών.
Ο '''Κάρολος Παπούλιας''' ([[4 Ιουνίου]] [[1929]]) είναι [[Έλληνες|Έλληνας]] πολιτικός, πρώην [[Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας]]. Ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, διετέλεσε δύο φορές Υπουργός Εξωτερικών.


== Βιογραφία ==
== Βιογραφία ==

Έκδοση από την 17:21, 13 Μαρτίου 2015

Κάρολος Παπούλιας
Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
12 Μαρτίου 2005
Πρωθυπουργός
ΠροκάτοχοςΚωνσταντίνος Στεφανόπουλος
ΔιάδοχοςΠροκόπης Παυλόπουλος
Υπουργός Εξωτερικών Ελλάδας
Περίοδος
13 Οκτωβρίου 1993 – 22 Ιανουαρίου 1996
ΠρωθυπουργόςΑνδρέας Παπανδρέου
ΠροκάτοχοςΜιχαήλ Παπακωνσταντίνου
ΔιάδοχοςΘεόδωρος Γ. Πάγκαλος
Περίοδος
26 Ιουλίου 1985 – 2 Ιουλίου 1989
ΠρωθυπουργόςΑνδρέας Παπανδρέου
ΠροκάτοχοςΙωάννης Χαραλαμπόπουλος
ΔιάδοχοςΤζαννής Τζαννετάκης
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση4 Ιουνίου 1929 (1929-06-04) (94 ετών), Ιωάννινα, Ελλάδα
ΕθνότηταΕλληνική
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΠανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
ΣύζυγοςΜαρία Πάνου
Παιδιά3 κόρες
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πανεπιστήμιο του Μιλάνου
Πανεπιστήμιο της Κολωνίας
Ζωσιμαία Σχολή[1]
ΒραβεύσειςΤάγμα του Λευκού Αετού (Πολωνία)
μετάλλιο «Για την επέτειο των 60 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945»
Τάγμα της Δημοκρατίας
τάγμα του Ελέφαντα (24  Μαΐου 2006)[2]
National Maltese Order of Merit
Μεγάλο Τάγμα του Βασιλιά Τόμισλαβ
Βασιλικό Τάγμα των Σεραφείμ (16  Μαΐου 2008)[3]
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου με Κολλάρο του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας
Μέγας Αστέρας του Παράσημου της Τιμής για Υπηρεσίες στη Δημοκρατία της Αυστρίας
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Μαριούπολης[4]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Πρίγκηπα Ενρίκε[5]
Διοικητής με Αστέρι του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας‎[6]
Τάγμα του Σωτήρος[7]
Μεγαλόσταυρος με Κολάρο του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας (24  Απριλίου 2009)[8]
ΘρήσκευμαΧριστιανός Ορθόδοξος
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Κάρολος Παπούλιας (4 Ιουνίου 1929) είναι Έλληνας πολιτικός, πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, διετέλεσε δύο φορές Υπουργός Εξωτερικών.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στο χωριό Μολυβδοσκέπαστος Ιωαννίνων και είναι γιος του Υποστράτηγου Γρηγορίου Παπούλια, της ιστορικής τάξεως του 1911. Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Μιλάνου και απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στο Διεθνές Δίκαιο από το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Υπήρξε συνεργάτης του γνωστού Ινστιτούτου Νοτιοανατολικής Ευρώπης του Μονάχου. Καθ' όλη τη διάρκεια της δικτατορίας (1967-1974) συνεργαζόταν τακτικά με την ελληνική εκπομπή της Deutsche Welle καταγγέλλοντας το καθεστώς των Συνταγματαρχών. Στα νεανικά του χρόνια ήταν αθλητής του βόλλεϋ, αγωνιζόμενος στον Εθνικό Γυμναστικό Σύλλογο, του οποίου διετέλεσε πρόεδρος, ενώ υπήρξε και μέλος της Εθνικής Ομάδας. Επίσης υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος εφήβων στο άλμα επί κοντώ το 1947 και 1948 και αθλητής των 110μ εμπ. και του ακοντισμού.

Το 1974 εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ και εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Ιωαννίνων για 27 χρόνια (1977-2004). Στην πρώτη κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου διορίστηκε Υφυπουργός Εξωτερικών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1984, για να αναβαθμιστεί στη συνέχεια σε Αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών. Την περίοδο 1985-1989 διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών, ενώ στην οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα 1989-1990 διετέλεσε Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών επανήλθε το 1993, για να παραμείνει μέχρι το 1996 και την παραίτηση της Κυβέρνησης Παπανδρέου ενόψει της εκλογής Σημίτη στο αξίωμα του Πρωθυπουργού, ο οποίος τον αντικατέστησε με το μεγάλο εσωκομματικό του αντίπαλο Θεόδωρο Πάγκαλο.

Είναι νυμφευμένος με τη Μαρία Πάνου και έχει τρεις κόρες.

Υπουργός Εξωτερικών

Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης υπουργικής του θητείας ταυτίστηκε με μια διορατική και πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική. Τη δεκαετία του 1980 πρωταγωνίστησε σε όλες τις προσπάθειες επίλυσης του μεσανατολικού ζητήματος με κορυφαίο γεγονός την επιτυχή διαμεσολάβησή του για την ασφαλή αποχώρηση των εγκλωβισμένων μαχητών της παλαιστινιακής αντίστασης και του ίδιου του Αραφάτ με ελληνικά πλοία από την Τρίπολη του Λιβάνου (1983).[εκκρεμεί παραπομπή]

Με την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον το 1985 και την αντεπίσκεψη του τότε επικεφαλής του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ Τζ. Σουλτς συνέβαλε σημαντικά στην επανατοποθέτηση και εξομάλυνση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων που τα προηγούμενα χρόνια είχαν δοκιμαστεί σκληρά.

Απέδωσε ιδιαίτερη σημασία στη δημιουργία στέρεων σχέσεων με τον αραβικό κόσμο, είναι δε ενδεικτική η εξομάλυνση των ελληνοαιγυπτιακών σχέσεων και η θεσμοθέτηση της τριμερούς συνεργασίας Ιράν-Αρμενίας-Ελλάδος. Συνομίλησε με δώδεκα συνολικά Υπουργούς Εξωτερικών της Τουρκίας και ήταν σταθερά προσανατολισμένος στη διαρκή και επίπονη προσπάθεια εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η προσπάθεια αυτή κορυφώθηκε με την υπογραφή του Μνημονίου Παπούλια-Γιλμάζ το 1988. Υποστήριξε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας υπό τον όρο του σεβασμού του διεθνούς δικαίου και του κοινοτικού συστήματος αξιών. Την τριετία 1993-96 υπήρξε σημαντική η συμβολή του στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας, ιδιαίτερα στο καθοριστικό για την ένταξη της Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) στο Έσσεν.

Ως εκπροσωπος της ελληνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το δεύτερο εξάμηνο του 1994 συμμετείχε στην Ομάδα Επαφής για την πρώην Γιουγκοσλαβία, μαζί με τους Κρίστοφερ, Κίνκελ, Ζιπέ, Κόζιρεφ και Βαν ντερ Μπρουκ. Υπέγραψε την Ενδιάμεση Συμφωνία με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (13 Σεπτεμβρίου 1995), στην οποία η πΓΔΜ υποχρεώθηκε να αλλάξει τη σημαία της μετά το ελληνικό εμπάργκο.

Διατηρούσε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με όλους τους Βαλκάνιους ηγέτες και λειτούργησε κατ’ επανάληψη ως μεσολαβητής της ΕΕ. Είχε έντονο ενδιαφέρον για τις σχέσεις Ελλάδος με τις βαλκανικές χώρες και με δική του πρωτοβουλία πραγματοποιήθηκε η πρώτη διαβαλκανική διάσκεψη Υπουργών Εξωτερικών στο Βελιγράδι (1988), όπου πέτυχε την έναρξη συνομιλιών με τη Βουλγαρία και την τότε ΕΣΣΔ για τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη.

Ο Κάρολος Παπούλιας υποστήριξε με αμείωτο ενδιαφέρον κάθε θετικό βήμα προς την κατεύθυνση της ύφεσης της ειρήνης και του αφοπλισμού. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται: Η “πρωτοβουλία των έξι” για την ειρήνη και τον αφοπλισμό (Αλφονσίν, Ντελαντρίντ, Νυερέρε, Πάλμε, Γκάντι, Παπανδρέου). Η συμμετοχή στη Διάσκεψη για τον αφοπλισμό και την ειρήνη στην Ευρώπη, στη Διάσκεψη για την κατάργηση των χημικών όπλων, οι προτάσεις για τη δημιουργία αποπυρηνικής ζώνης στα Βαλκάνια, η προώθηση της ιδέας για τη μετατροπή της Μεσογείου σε θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας. Υπήρξε εμπνευστής της τριμερούς Διάσκεψης συνεργασίας Ελλάδος-Βουλγαρίας-Ρουμανίας (JANNINA 1) και ένθερμος υποστηρικτής της Διάσκεψης των παρευξεινίων χωρών, της οποίας διατέλεσε και πρόεδρος επί σειρά ετών. Την περίοδο 1997-2003 διετέλεσε Πρόεδρος της επιτροπής της Ελληνικής Βουλής για τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη.

Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Στις 12 Δεκεμβρίου 2004 προτάθηκε από τον Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Υπέρ της πρότασης εκφράστηκε και το ΠΑΣΟΚ. Στην ψηφοφορία που έγινε στη Βουλή ο Κάρολος Παπούλιας εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον πρώτο γύρο με 279 ψήφους. Οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσαν «παρών».

Στις 3 Φεβρουαρίου 2010 ο Κάρολος Παπούλιας επανεξελέγη στο ύπατο αξίωμα της χώρας με 266 ψήφους στο σύνολο των 298 ψηφισάντων. Υπερψηφίστηκε από σύσσωμες τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, ενώ 32 βουλευτές των ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ δήλωσαν «παρών». Με το αποτέλεσμα αυτό έγινε ο τρίτος Πρόεδρος που επανεκλέγεται για δεύτερη θητεία.[9] Ορκίστηκε για δεύτερη φορά στις 12 Μαρτίου 2010[10].

Διακρίσεις

  • Μεγαλόσταυρος της Τιμής για Υπηρεσίες προς την Δημοκρατία της Αυστρίας (Αυστρία)
  • Ιππότης Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Βασιλιά Τόμισλαβ (Κροατία)
  • Ιππότης του Τάγματος του Ελέφαντα (Δανία)
  • Ιππότης Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (Ιταλία)
  • Ιππότης του Τάγματος των Σεραφείμ (Σουηδία)
  • Ιππότης του Τάγματος του Λευκού Αετού (Πολωνία)

Παραπομπές

  1. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2019.
  2. «Modtagere af danske dekorationer». Modtagere af danske dekorationer. Βασιλική Οικογένεια της Δανίας.
  3. «Serafimerringning för Republiken Greklands förutvarande president». Royal Court of Sweden. 28  Δεκεμβρίου 2021.
  4. «Honorary Professors of MSU». (Αγγλικά) Πανεπιστήμιο Μαριούπολης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29  Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2019.
  5. Ordens Honoríficas Portuguesas. www.ordens.presidencia.pt?idc=154.
  6. Ανακτήθηκε στις 13  Μαρτίου 2021.
  7. Ανακτήθηκε στις 25  Μαρτίου 2021.
  8. Antti Matikkala: «Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat» (Φινλανδικά) Edita. Ελσίνκι. 2017. σελ. 499. ISBN-13 978-951-37-7005-1.
  9. Πανηγυρική επανεκλογή Παπούλια, Τα Νεα, 3 Φεβρουαρίου 2010
  10. Έθνος, "Έχουμε πολλά μπροστά μας", 12-03-2010.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


Πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος
Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος
Υπουργός Εξωτερικών
1985–1989
Διάδοχος
Τζαννής Τζαννετάκης
Προκάτοχος
Μιχάλης Παπακωνσταντίνου
Υπουργός Εξωτερικών
1993–1996
Διάδοχος
Θεόδωρος Πάγκαλος
Προκάτοχος
Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος
Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας
2005–2015
Διάδοχος
Προκόπης Παυλόπουλος