Βυθομετρικός χάρτης

Ο Βυθομετρικός χάρτης είναι ένας λεπτομερής χάρτης που περιλαμβάνει βυθομετρικά στίγματα μεγάλης συνήθως θαλάσσιας έκτασης που τα "ισοβαθή" στίγματα ενώνονται με συνεχή γραμμή. Έτσι οι χάρτες αυτοί παρουσιάζουν "ισοβαθείς καμπύλες" που περικλείουν "ισοβαθείς εκτάσεις" του θαλάσσιου βυθού.

Η ιδέα αυτού του τρόπου αποτύπωσης του βάθους των βυθών και η απεικόνισή τους σε χάρτη οφείλεται στον Αμερικανό υποπλοίαρχο Μόρρυ που εκδόθηκε για πρώτη φορά για τον Ατλαντικό Ωκεανό το 1856 όπου και συζητήθηκε πολύ στο τότε ναυτικό Συνέδριο των Βρυξελλών. Κατόπιν πολλών άλλων ομοίων Συνεδρίων (Μπισμπάντεν, Βερολίνου, Μονακό κ.λπ.) τελικά αποφασίσθηκε από το Συνέδριο της Χριστιάνιτης το 1901 η "υπό κλίμακα 1:10.000.000" επίσημη έκδοση, από 24 φύλλα για όλους τους βυθούς των θαλασσών. Τα πρώτα 16 φύλλα θα ήταν κατά την "Μερκατορική επιπεδογράφηση" ή Μερκατορική προβολή, όπως καθιερώθηκε να λέγεται, 4 για τις αρκτικές θάλασσες και 4 για τις ανταρκτικές θάλασσες κατά την γνωμονική μέθοδο του Πτολεμαίου.

Το πράγματι τεράστιο (Ηράκλειο) αυτό έργο ανέλαβε το 1904 ο τότε Πρίγκιπας του Μονακό Αλβέρτος Α΄ στη πρόσκληση του οποίου και ανταποκρίθηκαν σχεδόν όλοι οι Πλοίαρχοι των εμπορικών στόλων της εποχής.

Αργότερα επί της βάσης των 24 αυτών φύλλων καταρτίσθηκαν νεότεροι χάρτες έγχρωμοι με αποχρώσεις του μπλε και στη συνέχεια καταχωρήθηκαν σ΄ αυτούς ακόμη νεότερα στοιχεία περί του είδους των βυθών και των γεωλογικών υποστρωμάτων με αποτέλεσμα να αποκαλούνται πλέον οι χάρτες αυτοί και "βυθολιθολογικοί χάρτες".

Την επίσημη έκδοση βυθομετρικών χαρτών των ελληνικών θαλασσών έχει αναλάβει η Υδρογραφική Υπηρεσία που αποτελεί ανεξάρτητη Υπηρεσία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.