Κωνσταντίνος Μεταξάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
προσθήκες + παραπομπές |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Άλλεςχρήσεις4||τα υπόλοιπα μέλη της ιστορικής οικογένειας|Οικογένεια Μεταξά|άλλα πρόσωπα με το ίδιο επίθετο|Μεταξάς}} |
{{Άλλεςχρήσεις4||τα υπόλοιπα μέλη της ιστορικής οικογένειας|Οικογένεια Μεταξά|άλλα πρόσωπα με το ίδιο επίθετο|Μεταξάς}} |
||
[[Αρχείο:Konstantinos Metaxas.JPG|thumb|right|200px]] |
[[Αρχείο:Konstantinos Metaxas.JPG|thumb|right|200px]] |
||
Ο '''Κωνσταντίνος Μεταξάς''' ήταν [[Έλληνας]] αγωνιστής της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|επανάστασης του 1821]] και |
Ο '''Κωνσταντίνος Μεταξάς''' ([[1793]] - [[1870]]) ήταν [[Έλληνας]] αγωνιστής της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|επανάστασης του 1821]] και πολιτικός από την [[Κεφαλονιά]]. |
||
==Βιογραφία== |
==Βιογραφία== |
||
| Γραμμή 12: | Γραμμή 12: | ||
==Παραπομπές== |
==Παραπομπές== |
||
{{παραπομπές|2}} |
{{παραπομπές|2}} |
||
==Πηγές== |
==Πηγές== |
||
Έκδοση από την 03:24, 25 Φεβρουαρίου 2015
Ο Κωνσταντίνος Μεταξάς (1793 - 1870) ήταν Έλληνας αγωνιστής της επανάστασης του 1821 και πολιτικός από την Κεφαλονιά.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1793 και ήταν ένα από τα τέσσερα τέκνα του Νικόλαου Μεταξά και της Διαμαντίνας Ανδρίτση. Σπούδασε νομικά στην Ιταλία και επιστρέφοντας στην Κεφαλονιά άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Κατά τις παραμονές της επανάστασης μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και σε συνεργασία με τον τοπικό αρχιεπίσκοπο Γερμανό, οργάνωσε την επικείμενη εκστρατεία ντόπιων εθελοντών στην Πελοπόννησο[1]. Κατά τον Μάιο, μαζί με τον ξάδελφό του, Ανδρέα Μεταξά υπήρξε ένας από τους επικεφαλής Κεφαλλονιτών εθελοντών που αποβιβάστηκαν στη Γλαρέντζα και έλαβαν μέρος στη πολιορκία του Λάλα, κατά την οποία ο Μεταξάς υπήρξε ένας από τους διακριθέντες[2]. Αργότερα, συμμετείχε ως επικεφαλής των συμπατριωτών του στις μάχες γύρω από την πόλη της Πάτρας, προσβλήθηκε όμως από τύφο με αποτέλεσμα να μεταφερθεί για νοσηλεία στο Μεσολόγγι[3]. Το 1822, διορίστηκε από την Προσωρινή Διοίκηση ως υπουργός Δικαιοσύνης και στη συνέχεια αρμοστής των νησιών του Αιγαίου. Για τις υπηρεσίες του προβιβάστηκε τις αρχές του 1823 στο βαθμό του στρατηγού[4][5]. Το ίδιο έτος διορίστηκε έπαρχος Δυτικής Ελλάδος[5][6]. Με έδρα το Μεσολόγγι, έθεσε τέρμα στις έριδες μεταξύ των οπλαρχηγών της Δυτικής Ελλάδος και συνέβαλε στην απόκρουση των στρατευμάτων του Μουστάη πασά της Σκόδρας[7]. Το 1825, συμμετείχε στις επιχειρήσεις κατά του Ιμπραήμ και τοποθετήθηκε στη θέση του φρούραρχου του Παλαμηδίου[5]. Όταν απομακρύνθηκε ο κίνδυνος προσβολής του Ναυπλίου, μετέβη στα νησιά του Αιγαίου όπου προέβη σε στρατολόγηση χιλίων περίπου ανδρών[8]. Το 1826 καταπολέμησε την πειρατεία στο Αιγαίο και παράλληλα συμμετείχε σε πολεμικές συγκρούσεις στην Αττική επικεφαλής σώματων Επτανησίων και το 1827 συμμετείχε στο επιτελείο του στρατηγού Τσωρτς[5][9].
Επί Καποδίστρια διετέλεσε έκτακτος επίτροπος των Κυκλάδων και έπειτα συμμετείχε στην Δ' Εθνοσυνέλευση ως πληρεξούσιος των όπλων της Πελοποννήσου[5]. Κατά την περίοδο της Αντιβασιλείας γνώρισε διώξεις με αποτέλεσμα να καταφύγει στα Επτάνησα από τα οποία επέστρεψε στην Ελλάδα το 1843 και τοποθετήθηκε στη θέση συμβούλου της Επικρατείας. Το 1855 έλαβε το βαθμό του συνταγματάρχη της Βασιλικής Φάλαγγας[10]. Το 1861 διορίστηκε γερουσιαστής και μετά την κατάργηση του θεσμού αποσύρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του όπου συνέταξε τα "Απομνημονεύματα της Ελληνικής Επανάστασης", τα οποία κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό του. Πέθανε το 1870 στην Κεφαλονιά[10].
Ήταν παντρεμένος από το 1830 με κόρη πλούσιας και επιφανούς μουσουλμανικής οικογένειας της Λακωνίας, η οποία είχε σωθεί από τις αθρόες σφαγές ομοθρήσκων της και στη συνέχεια εκχριστιανίστηκε λαμβάνοντας το όνομα Ελένη. Από το γάμο τους, απέκτησαν οκτώ παιδιά[11], μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόταν ο στρατιωτικός και υπουργός, Νικόλαος Μεταξάς[5].
Παραπομπές
- ↑ Αναστασίου Ν. Γούδα, Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου, Εν Αθήναις, 1875, τ. Ζ', σ. 157.
- ↑ Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 157 - 158.
- ↑ Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 158.
- ↑ Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 159.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τ. 17ος, σ. 369.
- ↑ Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 160.
- ↑ Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 160 - 161.
- ↑ Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 162.
- ↑ Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 162 - 163.
- ↑ 10,0 10,1 Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 164.
- ↑ Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 163.
Πηγές
- Αναστάσιος Γούδας (1869). Bίοι Παράλληλοι, Τ.1 Κλήρος. Εν Aθήναις: Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2010.