Φλάβιος Ονώριος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 11: Γραμμή 11:
|τόπος_στέψης =
|τόπος_στέψης =
|προκάτοχος = [[Θεοδόσιος Α΄]]
|προκάτοχος = [[Θεοδόσιος Α΄]]
|διάδοχος = [[Κωνστάντιος Γ΄]]
|διάδοχος = [[Βαλεντινιανός Γ΄]]
|τίτλος2 =
|τίτλος2 =
|περίοδος_εξουσίας2=
|περίοδος_εξουσίας2=

Έκδοση από την 12:22, 16 Νοεμβρίου 2014

Ονώριος
Περίοδος23 Ιανουαρίου 393 – 15 Αυγούστου 423
ΠροκάτοχοςΘεοδόσιος Α΄
ΔιάδοχοςΒαλεντινιανός Γ΄
Γέννηση9 Σεπτεμβρίου 384
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος15 Αυγούστου 423 (38 ετών)
Ραβένα, σημερινή Ιταλία
ΟίκοςΘεοδοσιανή Δυναστεία
ΠατέραςΘεοδόσιος Α΄
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )
Ο περιστερώνας του Ονώριου σε πίνακα του Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ(1883).
Σόλιδος της Ραβέννας.

Ο Ονώριος (λατ.: Flavius Honorius Augustus, 9 Σεπτεμβρίου 384 - 423) ήταν Αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και γιος του Θεοδοσίου Α΄, καθώς και αδελφός του Αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) Αυτοκρατορίας Αρκάδιου.

Βιογραφία

Ήταν ένας από τους νεότερους αυτοκράτορες, καθώς ανέβηκε στο θρόνο μόλις στα 11 χρόνια του. Ως εκ τούτου μέχρι την ενηλικίωση του εποπτεύονταν από έναν αξιωματούχο, τον Στιλίχωνα.

Εκείνη την περίοδο, οι Βησιγότθοι γίνονταν ολοένα και πιο επικίνδυνοι για την Αυτοκρατορία. Έτσι ο Στιλίχωνας του υπαγόρευε μια συμβιβαστική πολιτική. Ο Ονώριος όμως άρχισε να υποπτεύεται τον Στιλίχωνα ότι με αυτή του την πολιτική ευνοούσε επίτηδες τους Βησιγότθους και τον Αρχηγό τους, Αλάριχο, έτσι τον εξόντωσε. Αυτό στάθηκε σαν αφορμή για την επίθεση του Αλάριχου στην Ιταλία και στη Ρώμη, την όποια κατέκτησε και λεηλάτησε. Το 401 στη Βρετανία δημιουργήθηκε επανάσταση από τον Καμένδιο . Σε μάχη το 412 η επανάσταση σταμάτησε καθώς ο στρατός του Ονώριου με στρατηγό τον Κίδιο νίκησε τον Καμένδιο , ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη. Το 421 όρισε ως συναυτοκράτορά του τον Κωνστάντιο Γ΄ ο οποίος παρέμεινε συμβασιλέας για επτά μήνες μέχρι το θάνατό του. Μετά από δύο χρόνια (423) πέθανε και ο ίδιος επίσης από φυσικά αίτια. Τον διαδέχθηκε ως σφετεριστής του θρόνου ο Ιωάννης και ως νόμιμος διάδοχος ο Βαλεντινιανός Γ΄.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι