ΦΚ Σπαρτάκ Μόσχας

Σπαρτάκ Μόσχας

Αρχείο:FC Spartak Moscow Logo.png
Επίσημη ονομασία	Футбольный клуб Спартак Москва
Προσωνύμιο	«Ερυθρόλευκοι», «Σπάρτακοι», «Ομάδα του Λαού»
Ίδρυση	1922
Έδρα	Μόσχα, Ρωσία
Στάδιο	Στάδιο Λουζνίκι Μόσχα, Ρωσία, Pokrovskoye-Streshnevo District
Ιδιοκτήτης	Lukoil
Πρόεδρος	Λεονίντ Φεντούν
Προπονητής	Βαλέρι Κάρπιν
Πρωτάθλημα	Πρωτάθλημα Ρωσίας
Ιστότοπος	spartak.com
Πρώτη εμφάνιση Δεύτ. εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
wikidata ()

H Σπαρτάκ Μόσχας (ρωσικά: ФК Спартак Москва) είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος της Ρωσίας που αγωνίζεται στην ανώτερη κατηγορία της Ρωσίας, το Πρέμιερ Λιγκ Ρωσίας. Ιδρύθηκε στις 22 Απριλίου 1922 ως αθλητικός σύλλογος. Ιστορικά, ο σύλλογος ήταν μέρος της αθλητικής κοινωνίας Σπαρτάκ. Στις άλλες ομάδες της κοινωνίας περιλαμβάνεται η Σπάρτακ Μόσχας στο χόκεϊ επί πάγου. Σήμερα, ο σύλλογος δεν είναι συνδεδεμένος με την αθλητική κοινωνία της Σπαρτάκ, καθώς αποτελεί ανεξάρτητη ιδιωτική οργάνωση.

Έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας είναι το στάδιο «Λουζνίκι» της Μόσχας. Η ομάδα έχει ως χρώματα το κόκκινο και το λευκό και ως έμβλημα το "С", αρχικό γράμμα της ρωσικής λέξης "Спартак" (Σπάρτακος). Το ψευδώνυμο της ομάδας είναι «Ερυθρόλευκοι». Επίσης, απαντώνται τα ψευδώνυμα «Κρέας» και «Γουρούνια», επειδή στις απαρχές της, τη δεκαετία του '20, η ομάδα υποστηριζόταν οικονομικώς από μια βιομηχανία επεξεργασίας κρέατος.

Η Σπαρτάκ αποτελεί έναν από τους πολυνίκες συλλόγους της Ρωσίας. Έχει κατακτήσει 12 Πρωταθλήματα Σοβιετικής Ένωσης και 9 Πρωταθλήματα Ρωσίας. Επίσης, 10 Κύπελλα Ε.Σ.Σ.Δ. και 3 Κύπελλα Ρωσίας. Έχει δε κατά καιρούς διακριθεί σε όλες τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά.

Ιστορία

Ίδρυση

Στα πρώτα χρόνια του σοβιετικού ποδοσφαίρου, πολλές κυβερνητικές υπηρεσίες, όπως η αστυνομία, ο στρατός, οι σιδηρόδρομοι, δημιούργησαν δικά τους σωματεία. Ήταν μια προσπάθεια του κομμουνιστικού καθεστώτος να ελέγχει και να κατευθύνει τη νεολαία αλλά και εξέφραζε βαθύτερες πολιτικές ισχύος μέσα στο γραφειοκρατικό σοβιετικό μηχανισμό. Έτσι ο σοβιετικός αθλητισμός εκφραζόταν μέσα από ένα πολύπλοκο σύστημα πατρωνιών. Στα πλαίσια αυτά, κάθε λαοφιλές σωματείο είχε τους πάτρωνές του. Π.χ. η Δυναμό Μόσχας ήταν η ομάδα της αστυνομίας (Υπουργείο Εσωτερικών), η ΤΣΣΚΑ Μόσχας του στρατού (Υπουργείο Άμυνας), η Λοκομοτίβ Μόσχας των σιδηροδρομικών (ισχυρής συντεχνίας την εποχή εκείνη). Η Σπαρτάκ, δημιουργήθηκε από σωματεία βιομηχανικών εργατών και γι' αυτό απέκτησε το προσωνύμιο «Ομάδα του Λαού».

Το 1921 ιδρύθηκε ο Μοσχοβίτικος Κύκλος των Σπορ (ρωσικά: Московский Κружок Cпорта ή МКС, στα ελληνικά η ομάδα προφέρεται εν συντομία Εμ Κα Τσε Μόσχας) στην περιοχή Κρασνοπρέσνενσκι της Μόσχας, από τον Ιβάν Αρτέμιεφ, όπου και εντάχθηκε ο Νικολάι Στάροστιν, σπουδαία αθλητική μορφή της εποχής, ποδοσφαιριστής και παίχτης του χόκεϊ επί πάγου, ο οποίος και οργάνωσε το ποδοσφαιρικό τμήμα με τις ποδοσφαιρικές του γνώσεις. Η ομάδα μετονομάστηκε σε Κράσναγια Πρέσνια και άρχισε να μεγαλώνει βασισμένη στις πωλήσεις εισιτηρίων από τα παιχνίδια που έδινε σε όλη τη Ρωσία.

Αρχείο:FC Spartak Moscow logo.png

Το έμβλημα της Σπαρτάκ έως το 2013

Το 1926 το ποδόσφαιρο στη Σοβιετική Ένωση οργανώθηκε σε νέες βάσεις. Στα πλαίσια αυτά, ο Στάροστιν κανόνισε το σπονσοράρισμα της ομάδας από την Ένωση Εργατών Τροφίμων και τη μετέφερε στο στάδιο «Τόμσκι», χωρητικότητας 13.000 θέσεων. Το όνομά της τότε άλλαξε σε Πιστσέβικι (Εργάτες της Βιομηχανίας Τροφίμων).

Τα επόμενα χρόνια αναζητήθηκαν διάφοροι υποστηρικτές από το Στάροστιν, με την ομάδα ν' αλλάζει διαρκώς σπόνσορες, σε μια προσπάθεια ν' αντιπαρατεθεί στην πανίσχυρη γειτονική Δυναμό Μόσχας, της οποίας το γήπεδο «Δυναμό», 35.000 θέσεων, βρισκόταν δίπλα στο στάδιο «Τόμσκι». Τότε άλλαξε και το όνομα του συλλόγου σε Προμκοοπερατσίγια (Βιομηχανικός Συνεταιρισμός).

Το 1934 ο Στάροστιν, ήρθε σε επαφή με το φιλόδοξο γραμματέα της Κομμουνιστικής Ένωσης Νεολαίας (Κομσομόλ), Αλεξάντρ Κόσαρεφ. Ο Κόσαρεφ υπέδειξε στο Στάροστιν να μετονομάσει το σύλλογο σε Σπαρτάκ, από το όνομα του Σπάρτακου, του Θρακός μονομάχου που ηγήθηκε της επανάστασης των σκλάβων κατά των Ρωμαίων το 73 π.Χ. αλλά και προς τιμήν των γερμανών επαναστατών Σπαρτακιστών. Έτσι η ομάδα μετονομάστηκε σε Σπαρτάκ και στις 19 Απριλίου 1935 τέθηκε υπό την προστασία της Κομσομόλ. Ταυτόχρονα αποτέλεσε τμήμα της Αθλητικής Ένωσης Σπαρτάκ, που καλλιεργούσε διάφορα σπορ.

Σοβιετική περίοδος

Ο πρώτος προπονητής της Σπαρτάκ ήταν ο Τσέχος Αντονίν Φιβέμπρ, που κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση του δεύτερου πρωταθλήματος Σοβιετικής Ένωσης, το φθινόπωρο του 1936. Πριν από το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο η Σπαρτάκ κατέκτησε άλλους δύο τίτλους.

Τη δεκαετία του '50 η Σπαρτάκ μοιράστηκε όλους τους σοβιετικούς τίτλους με τη Δυναμό Μόσχας. Το 1956 οι ποδοσφαιριστές της αποτελούσαν τη βάση της Εθνικής Ε.Σ.Σ.Δ. που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης. Σπουδαίος παίκτης της ομάδας εκείνη την εποχή υπήρξε ο Ίγκορ Νέττο, που διετέλεσε αρχηγός της εθνικής ομάδας από το 1954 ώς το 1963.

Τη δεκαετία του '60 η Σπαρτάκ κέρδισε δύο ακόμα πρωταθλήματα αλλά πλέον είχε ισχυρούς διεκδικητές. Η δεκαετία του '70 δεν ήταν επιτυχής και το 1976 υποβιβάστηκε για πρώτη φορά.

Οι φίλαθλοι όμως, δεν εγκατέλειψαν το σύλλογο. Με πρωτεργάτη τον προπονητή Κονσταντίν Μπέσκοφ, η ομάδα κατάφερε ν' ανεβεί πάλι στην ανώτερη ποδοσφαιρική κατηγορία. Ο Μπέσκοφ προώθησε νέους παίκτες, ορισμένοι από τους οποίους έγιναν διάσημοι παγκοσμίως, όπως ο τερματοφύλακας Ρινάτ Ντασάεφ και ο επιθετικός Γκεόργκι Γιάρτσεφ. Το 1979 η νέα Σπαρτάκ κέρδισε το πρωτάθλημα.

Στις 20 Οκτωβρίου 1982, ένα φοβερό δυστύχημα προστέθηκε στην ιστορία της ομάδας. Κατά τη διάρκεια του αγώνα για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με την ολλανδική Χάρλεμ, πολλοί θεατές καταπατήθηκαν από το συνωστισμό. Επίσημα αναφέρθηκαν 66 νεκροί αλλά πιστεύεται πως ο αριθμός ήταν μεγαλύτερος.

Το 1989 η Σπαρτάκ κέρδισε το τελευταίο της σοβιετικό πρωτάθλημα νικώντας 2-1 τη Δυναμό Κιέβου στον τελικό γύρο. Το νικητήριο γκολ πέτυχε ο επιθετικός Βαλέρι Σμάροφ με απευθείας φάουλ στις καθυστερήσεις του παιχνιδιού.

Την επόμενη σεζόν η Σπαρτάκ έφτασε ώς τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αποκλείοντας τη Νάπολι και τη Ρεάλ Μαδρίτης, πριν αποκλειστεί από τη Μαρσέιγ.

Ρωσική περίοδος

Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Σπαρτάκ εντάχθηκε στη ρωσική Λίγκα (σημερινή Πρέμιερ Λιγκ). Υπό την καθοδήγηση του κόουτς και προέδρου της ταυτοχρόνως, Oλέγκ Ρομάντσεφ, κατάφερε να είναι η μόνιμη πρωταθλήτρια Ρωσίας. Κέρδισε όλα τα πρωταθλήματα τη δεκαετία 1992-2001 εκτός από ένα που πήγε στην Αλάνια Βλαντικαφκάς το 1995. Συνεχώς αυτό το διάστημα εκπροσωπούσε τη Ρωσία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης, πέτυχε τρεις φορές να φτάσει στα ημιτελικά των ευρωπαϊκών κυπέλλων.

Αλλά και στη συνέχεια μόνο δύο σεζόν (2003, 2004) τερμάτισε κάτω από την πρώτη τριάδα, κι αυτό εξαιτίας διοικητικών κυρίως προβλημάτων μετά την αποχώρηση του Ρομάντσεφ.

Παραδοσιακοί αντίπαλοι

Η σημερινή σπουδαιότερη αντίπαλος της ομάδας είναι η ΤΣΣΚΑ Μόσχας αλλά το ιστορικό ντέρμπι είναι εναντίον της Δυναμό Μόσχας, της οποίας το γήπεδο ήταν πολύ κοντά με αυτό που χρησιμοποιούσε η Σπαρτάκ.

Πολλοί φίλαθλοι επίσης συγκεντρώνονται στις συναντήσεις με τη Λοκομοτίβ Μόσχας και τη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης. Τη δε σοβιετική εποχή, το ντέρμπι κορυφής ήταν συνήθως με την ουκρανική Δυναμό Κιέβου.

Στάδιο

Η Σπαρτάκ δεν είχε ποτέ ιδιόκτητο γήπεδο. Αγωνιζόταν σε διάφορα στάδια της Μόσχας. Έχει αγωνιστεί ακόμα και στην Κόκκινη Πλατεία σε ένα φιλικό αγώνα επίδειξης.

Σήμερα χρησιμοποιεί το «Λουζνίκι», το οποίο ανήκει στην Τορπέντο Μόσχας. Τελευταία, γίνεται μια προσπάθεια να χτιστεί στάδιο της ομάδας στην ιστορική περιοχή Τούσινο, στα βόρεια της Μόσχας.

Τίτλοι

• Πρωτάθλημα ΕΣΣΔ (12): 1936, 1938, 1939, 1952, 1953, 1956, 1958, 1962, 1969, 1979, 1987, 1989
• Κύπελλο ΕΣΣΔ (10): 1938, 1939, 1946, 1947, 1950, 1958, 1963, 1965, 1971, 1992
• Πρωτάθλημα Ρωσίας (9): 1992, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001
• Κύπελλο Ρωσίας (3): 1994, 1998, 2003
• Κύπελλο Ομοσπονδίας της ΕΣΣΔ: 1987
• Κύπελλο CIS (Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών) (6): 1993, 1994, 1995, 1999, 2000, 2001

Ευρωπαϊκές διακρίσεις

• Κύπελλο Πρωταθλητριών: ημιτελικός 1991
• Κύπελλο Κυπελλούχων: ημιτελικός 1993
• Κύπελλο ΟΥΕΦΑ: ημιτελικός 1998

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα