Μία Φάροου

Μία Φάροου
H Μία Φάρου πρέσβειρα της UNICEF
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Mia Farrow (Αγγλικά)
Γέννηση	9 Φεβρουαρίου 1945 (1945-02-09) Λος Άντζελες Καλιφόρνια ΗΠΑ
Εθνικότητα	Αμερικανική
Χώρα πολιτογράφησης	Αμερικανική
Ιδιότητα	αγωνιστής/στρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ηθοποιός θεάτρου, ηθοποιός ταινιών, ηθοποιός τηλεόρασης και ηθοποιός
Σύζυγος	Φρανκ Σινάτρα (1966–1968) και Αντρέ Πρεβέν (1970–1979)
Τέκνα	Μάθιου Πρεβίν, Σάσα Πρεβίν, Φλέτσερ Πρεβίν, Λαρκ Πρεβίν, Ντέιζι Πρεβίν, Σουν-Γι Πρεβέν, Ρόναν Φάροου, Μόουζες Φάροου, Ντίλαν Φάροου, Ταμ Φάροου, Ισάια Φάροου, Κουίνσι Φάροου, Ταντέους Βιλικ Φάροου και Φράνκι-Μιν Φάροου
Γονείς	John Farrow και Μορίν Ο'Σάλιβαν
Αδέλφια	Patrick Villiers Farrow Prudence Farrow Τίσα Φάροου Stephanie Farrow
Συγγενείς	Νάνσι Σινάτρα (θετή κόρη), Φρανκ Σινάτρα Τζούνιορ (θετός υιός) και Τίνα Σινάτρα (θετή κόρη)
Είδος τέχνης	ηθοποιός
Ιστοσελίδα	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Η Μία Φάροου είναι Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, διεθνούς φήμης, τραγουδίστρια, ακτιβίστρια και πρώην μοντέλο, πρέσβειρα καλής θέλησης της UNICEF. Αναδείχθηκε από τη συμμετοχή της στη τηλεοπτική σειρά "Πέυτον Πλέις", ενώ κρίθηκε ως αμφιλεγόμενο άτομο από τους χωρισμούς της με τον Φρανκ Σινάτρα, τον Αντρέ Πρεβέν και ιδίως τον Γούντι Άλεν. Μεσουράνησε στις δεκαετίες του "70 και "80 συμμετέχοντας σε 45 ταινίες.

Γεννήθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ στις 9 Φεβρουαρίου του 1945. Το πλήρες και πραγματικό όνομά της είναι Μαρία ντε Λουρντς Βιλιέρς Φάροου (Maria de Lourdes Villiers Farrow). Είναι κόρη του Αυστραλού σκηνοθέτη Τζον Φάροου και της ηθοποιού Μωρίν Ο Σάλιβαν, (γνωστή ως Τζέιν του Ταρζάν). Το "ντεμπούτο" της ξεκίνησε με την ταινία "Ο Άρχων των πέντε Ωκεανών" του Τζον Πωλ Τζόουνς 1959. Ακολούθησε η επιτυχία της στη τηλεοπτική σειρά Πέυτον Πλέις, ως Άλισον Μακένζυ, αλλά και ως θύμα του Σατανά στο "Μωρό της Ροζμαρί" (1968) του Πολάνσκι, λαμβάνοντας διάφορες διακρίσεις που την κατέστησα κορυφαία ηθοποιό.
Το 1966 παντρεύτηκε τον κατά 30 χρόνια μεγαλύτερό της Φρανκ Σινάτρα τον οποίο και χώρισε μόλις δύο χρόνια αργότερα. Μάλιστα τότε η Φάροου έλαβε ένα κέικ που είχε αρσενικό από κάποιον οργισμένο θαυμαστή.

Στη δεκαετία του 1970 συμμετείχε σε πολλές ταινίες, σε μία των οποίων συνεργάστηκε και με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ στο ρόλο της καταδικασμένης Ντέιζυ Μπουκάναν στον "Υπέροχο Γκάτσμπι". (1974) και στη συνέχεια συνδέθηκε με τον Γούντι Άλεν στη ζωή αλλά και στη τέχνη, σε 12 ταινίες του. Η πρώτη από τις συνεργασίες τους ήταν στη ταινία "Σεξοκωμωδία θερινής νύχτας" (A Midsummer Night's Comedy, το 1981, ακολούθησαν "Το πορφυρό ρόδο του Καΐρου" (1985), "Η Χάνα και τ΄ αδέλφια της" (1985) με αποκόρυφωμα στον ομώνυμο ρόλο "Άλις, απιστη ή απατημένη;" (1991) που κρίθηκε ότι βασίστηκε στον πραγματικό της εαυτό.
Τον επόμενο όμως έτος επήλθε ο χωρισμός ο οποίος και κατέστρεψε την καλλιτεχνική αυτή συνεργασία. Ο Γ. Άλεν κατηγορήθηκε από την Φάροου ότι είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με την υιοθετημένη κόρη τους και είχε ακόμα προχωρήσει σε αποπλάνηση ενός ακόμη παιδιού από τα επτά συνολικά που είχαν υιοθετήσει. Η υπόθεση δεν άργησε να φτάσει στα δικαστήρια και να λάβει τρομερή δημοσιότητα. Στην υπόθεση αυτή ενεπλάκησαν εκτός από δικηγόροι, ψυχίατροι και κοινωνικοί λειτουργοί. Τελικά ο Άλεν απαλλάχθηκε των κατηγοριών της αποπλάνησης ενώ η Φάροου κέρδισε την επιμέλεια των παιδιών. Το γεγονός όμως αυτό κατέληξε τελικά τροχοπέδη των δημοσίων εμφανίσεων αλλά και της περαιτέρω καλλιτεχνικής παραγωγής της Φάροου.

Στη δεκαετία του 2000 η Μία Φάροου ευαισθητοποιημένη για τα δικαιώματα των παιδιών, ξεκίνησε αγώνα για συγκέντρωση κεφαλαίων για τα παιδιά που πλήττονται σε εμπόλεμες περιοχές, κυρίως στην Αφρική καθώς και για την υδροδότηση διαφόρων περιοχών. Έτσι ανέλαβε Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNICEF στον αγώνα για την εξάλειψη της πολιομυελίτιδας. Τον Νοέμβριο του 2004 και τον Ιούνιο του 2006 επισκέφθηκε τους καταυλισμούς του οργανισμού στο Νταρφούρ του Σουδάν. Ακολούθως ανέλαβε δράση στην Ευρώπη συμμετέχοντας σε φιλανθρωπική δράση στο Βερολίνο. Το 2007 ακολούθησε τρίτο ταξίδι στην Αφρική με έντονη δημοσιότητα αυτή τη φορά δίνοντας συνεντεύξεις, γράφοντας άρθρα και συμμετέχοντας σε σχετικό ντοκιμαντέρ.
Την φορά όμως αυτή ενεπλάκη στις εσωτερικές πολιτικές διαμάχες υποστηρίζοντας τους αντάρτες φθάνοντας στο σημείο της δυσφήμισης του Σουδάν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου (2008) συνέπεια του οποίου ήταν η απέλαση από τη Χώρα όλων των διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων. Παράλληλα η Μ. Φάροου έχει στρέψει την προσοχή της και στη μεγάλη γενοκτονία που συνέβη στη Ρουάντα συμμετέχοντας σε σχετικό ντοκιμαντέρ.

Για τις παραπάνω δραστηριότητές της η Φάροου έχει λάβει πολλά βραβεία και διακρίσεις μεταξύ των οποίων είναι της Λεγεώνας των Τεχνών και των Γραμμάτων, διεθνή διάκριση επί προσφύγων και εκτοπισμένων, ενώ το 2009 έγινε αποδέκτης του βραβείου Leon Sullivan.

Πηγές

• "100 Χρόνια Ελληνικού και Ξένου Κινηματογράφου" Εκδ.Μανιατέας Αθήνα 1997, τομ.2ος, σελ.43-44.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Μία Φάροου στην IMDb (Αγγλικά)