Σέξτος Μαρτινιανός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Γραμμή 45: | Γραμμή 45: | ||
==Η συμβασιλεία== |
==Η συμβασιλεία== |
||
Στον απόηχο της ήττας του στην [[Ανδριανούπολη]], ο Λικίνιος έστειλε τον Μαρτινιανό με στρατό που περιελάμβανε [[Βησιγότθοι|βησιγότθους]]<ref>Grant (1993), p. 57</ref> στη [[Λάμψακος|Λάμψακο]] (στην ασιατική πλευρά του [[Ελλήσποντος|Ελλήσποντου]]) με σκοπό να εμποδίσει τον Κωνσταντίνο να περάσει το στόλο του από τη [[Θράκη]] στη [[Μυσία]] και από τη [[Βιθυνία]] στη [[Μικρά Ασία]]<ref>Canduci, pg. 126</ref>. Στη ναυμαχία που διεξήχθη με αντίπαλο τον [[Κρίσπος|Κρίσπο]] (γιο του Κωνσταντίνου), επικράτησε ο τελευταίος<ref>DiMaio, Michael, "Licinius (308 – 324 A.D.)"</ref> και ο Μαρτινιανός αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την περιοχή. Ο Λικίνιος κάλεσε αμέσως τον Μαρτινιανό να επιστρέψει και να ενσωματωθεί στις δυνάμεις του. Δεν είναι σαφές αν ο Μαρτινιανός έφτασε νωρίτερα από τις 18 Σεπτεμβρίου του 324 στην περιοχή της [[Ουσκουντάρ|Χρυσούπολη]]ς όπου ο Λικίνιος υπέστη την τελευταία και καταστροφική ήττα του. |
Στον απόηχο της ήττας του στην [[Ανδριανούπολη]], ο Λικίνιος έστειλε τον Μαρτινιανό με στρατό που περιελάμβανε [[Βησιγότθοι|βησιγότθους]]<ref>Grant (1993), p. 57</ref> στη [[Λάμψακος|Λάμψακο]] (στην ασιατική πλευρά του [[Ελλήσποντος|Ελλήσποντου]]) με σκοπό να εμποδίσει τον Κωνσταντίνο να περάσει το στόλο του από τη [[Θράκη]] στη [[Μυσία]] και από τη [[Βιθυνία]] στη [[Μικρά Ασία]]<ref>Canduci, pg. 126</ref>. Στη ναυμαχία που διεξήχθη με αντίπαλο τον [[Κρίσπος|Κρίσπο]] (γιο του Κωνσταντίνου), επικράτησε ο τελευταίος<ref>DiMaio, Michael, "Licinius (308 – 324 A.D.)"</ref> και ο Μαρτινιανός αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την περιοχή. Ο Λικίνιος κάλεσε αμέσως τον Μαρτινιανό να επιστρέψει και να ενσωματωθεί στις δυνάμεις του. Δεν είναι σαφές αν ο Μαρτινιανός έφτασε νωρίτερα από τις 18 Σεπτεμβρίου του 324 στην περιοχή της [[Ουσκουντάρ|Χρυσούπολη]]ς όπου ο Λικίνιος υπέστη την τελευταία και καταστροφική ήττα του στην ομώνυμη μάχη ([[Μάχη του Ουσκουντάρ]])<ref>DiMaio, Michael, "Martinianus (324 A.D.)"</ref><ref>Lenski, p. 76</ref>. |
||
==Το τέλος== |
==Το τέλος== |
Έκδοση από την 14:10, 3 Οκτωβρίου 2014
Αυτό το λήμμα υπόκειται σε έντονη επεξεργασία αυτή τη στιγμή και για αρκετή ώρα. |
Μαρτινιανός | |
---|---|
Περίοδος | Συναυτοκράτορας μαζί με Λικίνιο από Ιούλιο του 324 μέχρι 18 Σεπτεμβρίου του 324 |
Προκάτοχος | Κωνσταντίνος Α΄ |
Διάδοχος | Κωνσταντίνος Α΄ |
Θάνατος | 325 Καππαδοκία, Πόντος |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Ο Μαρτινιανός (λατινικά : Sextus Marcius Martinianus, άγνωστη - 325) ήταν βραχύβιος Ρωμαίος συναυτοκράτορας για περίπου δύο μήνες, από τον Ιούλιο του 324 μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους μαζί με τον Λικίνιο.
Η ενθρόνιση
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου ρωμαϊκού εμφύλιου πολέμου, μεταξύ του Λικίνιου και του Κωνσταντίνου, κι ενώ ο Λικίνιος έχει ηττηθεί ήδη στη Μάχη της Ανδριανούπολης, διορίζει τον Μαρτινιανό ως Αύγουστο της Δύσης κατά τον ίδιο τρόπο που είχε διορίσει και τον Βαλέριο Ουάλη[1].
Η συμβασιλεία
Στον απόηχο της ήττας του στην Ανδριανούπολη, ο Λικίνιος έστειλε τον Μαρτινιανό με στρατό που περιελάμβανε βησιγότθους[2] στη Λάμψακο (στην ασιατική πλευρά του Ελλήσποντου) με σκοπό να εμποδίσει τον Κωνσταντίνο να περάσει το στόλο του από τη Θράκη στη Μυσία και από τη Βιθυνία στη Μικρά Ασία[3]. Στη ναυμαχία που διεξήχθη με αντίπαλο τον Κρίσπο (γιο του Κωνσταντίνου), επικράτησε ο τελευταίος[4] και ο Μαρτινιανός αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την περιοχή. Ο Λικίνιος κάλεσε αμέσως τον Μαρτινιανό να επιστρέψει και να ενσωματωθεί στις δυνάμεις του. Δεν είναι σαφές αν ο Μαρτινιανός έφτασε νωρίτερα από τις 18 Σεπτεμβρίου του 324 στην περιοχή της Χρυσούπολης όπου ο Λικίνιος υπέστη την τελευταία και καταστροφική ήττα του στην ομώνυμη μάχη (Μάχη του Ουσκουντάρ)[5][6].
Το τέλος
Λόγω της παρέμβασης της Φλάβιας Ιουλίας Κωνσταντίας, αδελφής του Κωνσταντίνου και συζύγου του Λικίνιου, τόσο ο Λικίνιος και Μαρτινιανός στην αρχή φυλακίστηκαν στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο την άνοιξη του 325[7] ο Μαρτινιανός εκτελέστηκε στην Καππαδοκία[8] και ο Λικίνιος στη Θεσσαλονίκη αφού προηγουμένως είχε επιχειρήσει νέα εξέγερση.
Παραπομπές
- ↑ Grant (1993), pp. 42–43. Gaius Aurelius Valerius Valens was raised by Licinius to the position of Augustus in 316, following his defeat Licinius appeased Constantine by deposing and executing Valens.
- ↑ Grant (1993), p. 57
- ↑ Canduci, pg. 126
- ↑ DiMaio, Michael, "Licinius (308 – 324 A.D.)"
- ↑ DiMaio, Michael, "Martinianus (324 A.D.)"
- ↑ Lenski, p. 76
- ↑ Grant (1993), pp. 47–48
- ↑ Canduci, pg. 126
Αναφορές
(στα αγγλικά)
- Canduci, Alexander (2010), Triumph & Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors, Pier 9, ISBN 978-1-74196-598-8
- DiMaio, Michael, "Martinianus (324 A.D.)", DIR (1996).
- DiMaio, Michael, "Licinius (308 – 324 A.D.)", DIR (1997).
- Grant, Michael (1985), The Roman Emperors: A biographical Guide to the Rulers of Imperial Rome 31 BC-AD 476, London. ISBN 0-297-78555-9
- Grant, Michael (1993), The Emperor Constantine, London. ISBN 0-7538-0528-6
- Jones, A.H.M., Martindale, J.R. The Prosopography of the Later Roman Empire, Vol. I: AD260-395, Cambridge University Press, 1971
- Lenski, Noel E. (2011) The Cambridge Companion to the Age of Constantine, Cambridge University Press.
- Odahl, C.M., (2004) Constantine and the Christian Empire, Routledge 2004. ISBN 0-415-17485-6
Προκάτοχος: Λικίνιος |
Αυτοκράτορας της Ρώμης Συναυτοκράτορας: συναυτοκράτορες: Λικίνιος 324 |
Διάδοχος: Κωνσταντίνος Α΄ ο Μέγας |
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Martinian (Sextus Martinianus) της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |