Ζαν Βιγκό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Πηγές: Τα γνωστά
τα γνωστά
Γραμμή 5: Γραμμή 5:
==Βίος==
==Βίος==


Ο '''Ζαν Βιγκό''' γεννήθηκε στις 26 Απριλίου του 1905<ref>Jean Vigo (1905–1934)[http://www.imdb.com/name/nm0897118/]</ref> σε φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του, που είχε το ψευδώνυμο Μιγκέλ Αλμερέιδα, ήταν [[αναρχία|αναρχικός]] [[δημοσιογράφος]], ενώ υπήρξε μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και στη διάρκεια του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄Παγκόσμιου Πόλεμου]] υποστήριξε τη φιλοπόλεμη Εθνική Ένωση. Όμως στη συνέχεια στράφηκε κατά της Action Francaise και της Δεξιάς γενικότερα. Μέσω της εφημερίδας «Le bonnet rouge» (Ο κόκκινος σκούφος) προωθούσε την ιδέα σύναψης μιας έντιμης ειρήνης μεταξύ Γάλλων και Γερμανών και κατηγορήθηκε πως χρηματοδοτείται από τους Γερμανούς, συνελήφθη και δολοφονήθηκε στο κελί του. Σε ηλικία δώδεκα ετών ο Ζαν Βιγκό ορφάνεψε από πατέρα και μεγάλωσε σε οικοτροφεία. Σε ηλικία 19 ετών πήγε στο Παρίσι για σπουδές αλλά αρρώστησε από φυματίωση. <ref>Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, «Βιγκό Ζαν» , ''Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια'', τομ.2 (1984), σελ. 277</ref> Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 πήγε στη Νίκαια και στην [[Κυανή Ακτή]]. Εκεί πρωτοασχολήθηκε με τον [[κινηματογράφος|κινηματογράφο]], αφού αγόρασε μηχανή λήψεως με χρήματα που του έδωσε ο πεθερός του <ref>Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, «Βιγκό Ζαν», ''Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια'', τομ. 2 (1984), σελ. 277</ref> και συνεργάστηκε με τον Μπόρις Κάουφμαν, αδελφό του Ρώσου σκηνοθέτη Ντίγκα Βερτόφ.<ref>Eduard Waintrop, «Βιγκό Ζαν», στο ''Larousse Ο Αιώνας των ανατροπών Το λεξικό των κινημάτων αμφισβήτηση στον 20ο αιώνα'', εκδ. Οξύ,Αθήνα, 2004, σελ. 102</ref>
Ο '''Ζαν Βιγκό''' γεννήθηκε στις 26 Απριλίου του 1905<ref name="Vigo">[http://www.imdb.com/name/nm0897118/ Jean Vigo (1905–1934)]</ref> σε φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του, που είχε το ψευδώνυμο Μιγκέλ Αλμερέιδα, ήταν [[αναρχία|αναρχικός]] [[δημοσιογράφος]], ενώ υπήρξε μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και στη διάρκεια του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄Παγκόσμιου Πόλεμου]] υποστήριξε τη φιλοπόλεμη Εθνική Ένωση. Όμως στη συνέχεια στράφηκε κατά της Action Francaise και της Δεξιάς γενικότερα. Μέσω της εφημερίδας «Le bonnet rouge» (Ο κόκκινος σκούφος) προωθούσε την ιδέα σύναψης μιας έντιμης ειρήνης μεταξύ Γάλλων και Γερμανών και κατηγορήθηκε πως χρηματοδοτείται από τους Γερμανούς, συνελήφθη και δολοφονήθηκε στο κελί του. Σε ηλικία δώδεκα ετών ο Ζαν Βιγκό ορφάνεψε από πατέρα και μεγάλωσε σε οικοτροφεία. Σε ηλικία 19 ετών πήγε στο Παρίσι για σπουδές αλλά αρρώστησε από φυματίωση. <ref>Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, «Βιγκό Ζαν» , ''Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια'', τομ. 2 (1984), σελ. 277</ref> Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 πήγε στη Νίκαια και στην [[Κυανή Ακτή]]. Εκεί πρωτοασχολήθηκε με τον [[κινηματογράφος|κινηματογράφο]], αφού αγόρασε μηχανή λήψεως με χρήματα που του έδωσε ο πεθερός του <ref>Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, «Βιγκό Ζαν», ''Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια'', τομ. 2 (1984), σελ. 277</ref> και συνεργάστηκε με τον Μπόρις Κάουφμαν, αδελφό του Ρώσου σκηνοθέτη Ντίγκα Βερτόφ.<ref>Eduard Waintrop, «Βιγκό Ζαν», στο ''Larousse Ο Αιώνας των ανατροπών Το λεξικό των κινημάτων αμφισβήτηση στον 20ο αιώνα'', εκδ. Οξύ,Αθήνα, 2004, σελ. 102</ref>


==Κινηματογραφικές παραγωγές==
==Κινηματογραφικές παραγωγές==
Με τον Μπόρις Κάουφμαν γύρισαν το ''A propos de Nice'' (Σχετικά με τη Νίκαια):η ταινία που γυρίστηκε κρυφά στη διάρκεια ενός καρναβαλιού<ref>Kristian Thomson David Bordwell, ''Ιστορία του Κινηματογράφου'', μτφρ. Νίκος Λέρος-Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Πατάκης, Αθήνα, 2007,σελ.285</ref> δεν παρατηρεί μόνο την κοινωνική πραγματικότητα, αλλά ασκεί μια σκληρή σάτιρα στη ''βαλτωμένη αργοσχολία των εισοδηματιών''<ref>Georges Sadoul, ''Η ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου'', μτφρ. Αντώνης Μοσχοβάκης, εκδ. Δαμιανός Δωδώνη, Αθήνα, χ.χ, σελ. 313</ref>και στη συνέχεια ο Βιγκό γύρισε το [[ντοκιμαντέρ]] για τον πρωταθλητή κολύμβησης Ζαν Ταρίς ''Tans ou la natation'' Στη συνέχεια έκανε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας '("Zero de conduit" )-''Διαγωγή μηδέν''-ανάλαφρη κωμωδία<ref>Eduard Waintrop, «Βιγκό Ζαν», στο ''Larousse Ο Αιώνας των ανατροπών Το λεξικό των κινημάτων αμφισβήτηση στον 20ο αιώνα'', εκδ. Οξύ, Αθήνα, 2004, σελ.103</ref>. Εκεί ενσωμάτωσε στοιχεία από τις προσωπικές του αναμνήσεις στο οικοτροφείο και στην περίοδο που ο πατέρας του ήταν στο αναμορφωτήριο της Ροκέτ.<ref>Jean Vigo (Ζαν Βιγκό)[http://www.anarkismo.net/article/14746]</ref>Η ταινία αυτή -ταινία με υπερρεαλιστικές φιλοδοξίες: οι πιο πολλοί καθηγητές παρουσιάζονται ως γκροτέσκες φιγούρες<ref>Kristian Thomson David Bordwell, ''Ιστορία του Κινηματογράφου'', μτφρ. Νίκος Λέρος-Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Πατάκης, Αθήνα, 2007, σελ. 285</ref>- χρηματοδοτήθηκε από τον υποκόμη ντε Νοάιγ<ref>David Bordwell, Kristin Thomson, Εισαγωγή στην τέχνη του κινηματογράφου, μτφρ. Κατερίνα Κοκκινίδη, εκδ. ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2012, σελ. 503-504</ref> Από το 1934 έως το 1945 η προβολή της απαγορεύτηκε. «Η λογοκρισία αρνήθηκε την έγκρισή της σε μια ταινία που χλεύαζε τους καθηγητές και την εξουσία»<ref>Georges Sadoul, ''Η ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου'', μτφρ. Αντώνης Μοσχοβάκης, εκδ. Δαμιανός Δωδώνη, Αθήνα, χ.χ, σελ. 313</ref>. Το 1934 γύρισε την ταινία ''Αταλάντη'' εμπνευσμένη από τη ζωή των ναυτικών που εργάζονται σε ποταμόπλοια και υδατοφράκτες. Στην ταινία αυτή ο Βιγκό, «το πλοίο είναι σαν ένας ονειρικός μικρόκοσμος, μέσα στη ροή της ζωής, όπου πλάθονται μυστηριώδεις, ακατάλυτες ανθρώπινες σχέσεις [χωρίς] εύκολους συναισθηματισμούς»<ref>Γιάννης Μπακογιαννόπουλος,«Βιγκό Ζαν», ''Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια'', τομ. 2 (1984), σελ. 277</ref>.
Με τον Μπόρις Κάουφμαν γύρισαν το ''A propos de Nice'' (Σχετικά με τη Νίκαια):η ταινία που γυρίστηκε κρυφά στη διάρκεια ενός καρναβαλιού<ref>Kristian Thomson David Bordwell, ''Ιστορία του Κινηματογράφου'', μτφρ. Νίκος Λέρος-Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Πατάκης, Αθήνα, 2007,σελ.285</ref> δεν παρατηρεί μόνο την κοινωνική πραγματικότητα, αλλά ασκεί μια σκληρή σάτιρα στη ''βαλτωμένη αργοσχολία των εισοδηματιών''<ref>Georges Sadoul, ''Η ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου'', μτφρ. Αντώνης Μοσχοβάκης, εκδ. Δαμιανός Δωδώνη, Αθήνα, χ.χ, σελ. 313</ref>και στη συνέχεια ο Βιγκό γύρισε το [[ντοκιμαντέρ]] για τον πρωταθλητή κολύμβησης Ζαν Ταρίς ''Tans ou la natation'' Στη συνέχεια έκανε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας '("Zero de conduit" )-''Διαγωγή μηδέν''-ανάλαφρη κωμωδία<ref>Eduard Waintrop, «Βιγκό Ζαν», στο ''Larousse Ο Αιώνας των ανατροπών Το λεξικό των κινημάτων αμφισβήτηση στον 20ο αιώνα'', εκδ. Οξύ, Αθήνα, 2004, σελ.103</ref>. Εκεί ενσωμάτωσε στοιχεία από τις προσωπικές του αναμνήσεις στο οικοτροφείο και στην περίοδο που ο πατέρας του ήταν στο αναμορφωτήριο της Ροκέτ.<ref name="Vigo"/> Η ταινία αυτή -ταινία με υπερρεαλιστικές φιλοδοξίες: οι πιο πολλοί καθηγητές παρουσιάζονται ως γκροτέσκες φιγούρες<ref>Kristian Thomson David Bordwell, ''Ιστορία του Κινηματογράφου'', μτφρ. Νίκος Λέρος-Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Πατάκης, Αθήνα, 2007, σελ. 285</ref>- χρηματοδοτήθηκε από τον υποκόμη ντε Νοάιγ<ref>David Bordwell, Kristin Thomson, Εισαγωγή στην τέχνη του κινηματογράφου, μτφρ. Κατερίνα Κοκκινίδη, εκδ. ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2012, σελ. 503-504</ref> Από το 1934 έως το 1945 η προβολή της απαγορεύτηκε. «Η λογοκρισία αρνήθηκε την έγκρισή της σε μια ταινία που χλεύαζε τους καθηγητές και την εξουσία»<ref>Georges Sadoul, ''Η ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου'', μτφρ. Αντώνης Μοσχοβάκης, εκδ. Δαμιανός Δωδώνη, Αθήνα, χ.χ, σελ. 313</ref>. Το 1934 γύρισε την ταινία ''Αταλάντη'' εμπνευσμένη από τη ζωή των ναυτικών που εργάζονται σε ποταμόπλοια και υδατοφράκτες. Στην ταινία αυτή ο Βιγκό, «το πλοίο είναι σαν ένας ονειρικός μικρόκοσμος, μέσα στη ροή της ζωής, όπου πλάθονται μυστηριώδεις, ακατάλυτες ανθρώπινες σχέσεις [χωρίς] εύκολους συναισθηματισμούς»<ref>Γιάννης Μπακογιαννόπουλος,«Βιγκό Ζαν», ''Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια'', τομ. 2 (1984), σελ. 277</ref>.
Ο Βιγκό πέθανε στις 5 Οκτωβρίου 1934 από [[σηψαιμία]].
Ο Βιγκό πέθανε στις 5 Οκτωβρίου 1934 από [[σηψαιμία]].



Έκδοση από την 16:31, 22 Σεπτεμβρίου 2014

Ζαν Βιγκό

Ο Ζαν Βιγκό (1905-1934) ήταν Γάλλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου.

Βίος

Ο Ζαν Βιγκό γεννήθηκε στις 26 Απριλίου του 1905[1] σε φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του, που είχε το ψευδώνυμο Μιγκέλ Αλμερέιδα, ήταν αναρχικός δημοσιογράφος, ενώ υπήρξε μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και στη διάρκεια του Α΄Παγκόσμιου Πόλεμου υποστήριξε τη φιλοπόλεμη Εθνική Ένωση. Όμως στη συνέχεια στράφηκε κατά της Action Francaise και της Δεξιάς γενικότερα. Μέσω της εφημερίδας «Le bonnet rouge» (Ο κόκκινος σκούφος) προωθούσε την ιδέα σύναψης μιας έντιμης ειρήνης μεταξύ Γάλλων και Γερμανών και κατηγορήθηκε πως χρηματοδοτείται από τους Γερμανούς, συνελήφθη και δολοφονήθηκε στο κελί του. Σε ηλικία δώδεκα ετών ο Ζαν Βιγκό ορφάνεψε από πατέρα και μεγάλωσε σε οικοτροφεία. Σε ηλικία 19 ετών πήγε στο Παρίσι για σπουδές αλλά αρρώστησε από φυματίωση. [2] Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 πήγε στη Νίκαια και στην Κυανή Ακτή. Εκεί πρωτοασχολήθηκε με τον κινηματογράφο, αφού αγόρασε μηχανή λήψεως με χρήματα που του έδωσε ο πεθερός του [3] και συνεργάστηκε με τον Μπόρις Κάουφμαν, αδελφό του Ρώσου σκηνοθέτη Ντίγκα Βερτόφ.[4]

Κινηματογραφικές παραγωγές

Με τον Μπόρις Κάουφμαν γύρισαν το A propos de Nice (Σχετικά με τη Νίκαια):η ταινία που γυρίστηκε κρυφά στη διάρκεια ενός καρναβαλιού[5] δεν παρατηρεί μόνο την κοινωνική πραγματικότητα, αλλά ασκεί μια σκληρή σάτιρα στη βαλτωμένη αργοσχολία των εισοδηματιών[6]και στη συνέχεια ο Βιγκό γύρισε το ντοκιμαντέρ για τον πρωταθλητή κολύμβησης Ζαν Ταρίς Tans ou la natation Στη συνέχεια έκανε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας '("Zero de conduit" )-Διαγωγή μηδέν-ανάλαφρη κωμωδία[7]. Εκεί ενσωμάτωσε στοιχεία από τις προσωπικές του αναμνήσεις στο οικοτροφείο και στην περίοδο που ο πατέρας του ήταν στο αναμορφωτήριο της Ροκέτ.[1] Η ταινία αυτή -ταινία με υπερρεαλιστικές φιλοδοξίες: οι πιο πολλοί καθηγητές παρουσιάζονται ως γκροτέσκες φιγούρες[8]- χρηματοδοτήθηκε από τον υποκόμη ντε Νοάιγ[9] Από το 1934 έως το 1945 η προβολή της απαγορεύτηκε. «Η λογοκρισία αρνήθηκε την έγκρισή της σε μια ταινία που χλεύαζε τους καθηγητές και την εξουσία»[10]. Το 1934 γύρισε την ταινία Αταλάντη εμπνευσμένη από τη ζωή των ναυτικών που εργάζονται σε ποταμόπλοια και υδατοφράκτες. Στην ταινία αυτή ο Βιγκό, «το πλοίο είναι σαν ένας ονειρικός μικρόκοσμος, μέσα στη ροή της ζωής, όπου πλάθονται μυστηριώδεις, ακατάλυτες ανθρώπινες σχέσεις [χωρίς] εύκολους συναισθηματισμούς»[11]. Ο Βιγκό πέθανε στις 5 Οκτωβρίου 1934 από σηψαιμία.

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 Jean Vigo (1905–1934)
  2. Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, «Βιγκό Ζαν» , Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ. 2 (1984), σελ. 277
  3. Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, «Βιγκό Ζαν», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ. 2 (1984), σελ. 277
  4. Eduard Waintrop, «Βιγκό Ζαν», στο Larousse Ο Αιώνας των ανατροπών Το λεξικό των κινημάτων αμφισβήτηση στον 20ο αιώνα, εκδ. Οξύ,Αθήνα, 2004, σελ. 102
  5. Kristian Thomson David Bordwell, Ιστορία του Κινηματογράφου, μτφρ. Νίκος Λέρος-Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Πατάκης, Αθήνα, 2007,σελ.285
  6. Georges Sadoul, Η ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, μτφρ. Αντώνης Μοσχοβάκης, εκδ. Δαμιανός Δωδώνη, Αθήνα, χ.χ, σελ. 313
  7. Eduard Waintrop, «Βιγκό Ζαν», στο Larousse Ο Αιώνας των ανατροπών Το λεξικό των κινημάτων αμφισβήτηση στον 20ο αιώνα, εκδ. Οξύ, Αθήνα, 2004, σελ.103
  8. Kristian Thomson David Bordwell, Ιστορία του Κινηματογράφου, μτφρ. Νίκος Λέρος-Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Πατάκης, Αθήνα, 2007, σελ. 285
  9. David Bordwell, Kristin Thomson, Εισαγωγή στην τέχνη του κινηματογράφου, μτφρ. Κατερίνα Κοκκινίδη, εκδ. ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2012, σελ. 503-504
  10. Georges Sadoul, Η ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, μτφρ. Αντώνης Μοσχοβάκης, εκδ. Δαμιανός Δωδώνη, Αθήνα, χ.χ, σελ. 313
  11. Γιάννης Μπακογιαννόπουλος,«Βιγκό Ζαν», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ. 2 (1984), σελ. 277

Πηγές

  • Kristian Thomson David Bordwell, Ιστορία του Κινηματογράφου, μτφρ. Νίκος Λέρος-Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Πατάκης, Αθήνα, 2007
  • Georges Sadoul, Η ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, μτφρ. Αντώνης Μοσχοβάκης, εκδ. Δαμιανός Δωδώνη, Αθήνα, χ.χ
  • David Bordwell, Kristin Thomson, Εισαγωγή στην τέχνη του κινηματογράφου, μτφρ. Κατερίνα Κοκκινίδη, εκδ. ΜΙΕΤ, Αθήνα, 2012
  • Eduard Waintrop, «Βιγκό Ζαν», στο Larousse Ο Αιώνας των ανατροπών Το λεξικό των κινημάτων αμφισβήτηση στον 20ο αιώνα, εκδ. Οξύ, Αθήνα, 2004
  • Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, «Βιγκό Ζαν», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ.2 (1984)
  • Ζαν Βιγκό
  • Jean Vigo (1905–1934)