Αθανάσιος Τσίπηρας

Ο Αθανάσιος Τσίπηρας υπήρξε Έλληνας ευεργέτης του 18ου αιώνα.

Βιογραφία

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Πάτρα. το 1769 όταν έγινε στην Πελοπόννησο επανάσταση πήγε στη Ζάκυνθο με όλη του τη περιουσία. Απεβίωσε το 1774 από υδρωπία.

Δωρεές

Κληροδότησε 50.000 γρόσια τα οποία μοίρασε σε τρία κληροδοτήματα.

• 15.000 προόρισε για την ίδρυση ελληνικού σχολείου στη γενέτειρά του.
• 15.000 για την φιλανθρωπικούς σκοπούς προς όφελος των ιερέων, της εκκλησίας και των πτωχών
• 20.000 προς όφελος των συγγενών του, τους πατέρες της ιερής μονής του Μεγάλου Σπηλαίου και τους προκρίτους των συμπολιτών του.

Το όνομα ΤΣΙΠΗΡΑΣ, είναι <<παρατσούκλι>> του ονόματος ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, που υπήρξε παλιά βυζαντινή οικογένεια, που μετά την πτώση της Πόλης, κατέφυγε στην Πελοπόννησο. Σχετική έρευνα είχε διεξάγει ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος του Ι.Ν.Αγίου Γεωργίου Καρύτση, Νικόλαος Παπαδόπουλος, (απεβίωσε σε ηλικία 90 χρονών στις αρχές της δεκαετίας του 80), ο οποίος αναφέρει λεπτομέρειες στο θαυμάσιο βιβλίο του, << ΚΑΤΑΚΑΗΜΕΝΟΥ ΜΩΡΙΑ, ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ 1821>>. Μετά την καταστροφή της επαρχίας Καλαβρύτων από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ, και κυρίως από τους << έλληνες>> προδότες νενέκους, κλάδοι της οικογένειας ΤΣΙΠΗΡΑ, κατέφυγαν , άλλοι στην Αρκαδία, άλλοι στο Γεράκι της Αμαλιάδας, και άλλοι στην Ζάκυνθο, στο χωριό Πηγαδάκια, και μετά τον εμφύλιο στην Αθήνα, και στην Πάτρα.Είναι χαρακτηριστικό , ότι σχεδόν 180 χρόνια μετά, όλοι οι ΤΣΙΠΗΡΑΙΟΙ, οι οποίοι, πολλές φορές είναι εντελώς άγνωστοι μεταξύ τους , διατηρούν κοινά ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά. Τέλος κλάδοι της ιδίας οικογενείας, μετανάστευσαν στα τέλη του 18ου αιώνα στην Αμερική, και είναι χαρακτηριστικό ότι στο αρχείο του ΕΛΙΣ ΑΙΛΑΝΤ, απαντώνται αρκετές καταγραφές, όπου αναφέρονται ακόμη και τα ονόματα των υπερωκιάνειων , με τα οποία και ταξίδεψαν. Αντίστοιχα, μετανάστευση παρατηρήθηκε και στην Αυστραλία, όπυ το επίθετο ΤΣΙΠΗΡΑΣ, προέρχεται από τον ζακυνθινό κλάδο της ιστορικής αυτής οικογενείας.

Πηγές

• Δελτίο Ιστορικής και εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος Δ', 1892, Εν Αθήναις, Εκ του τυπογραφείου των Αδελφών Περρή, σελ. 282