Ιώτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 194.42.145.72 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρή...
<font> -> <span> με τη χρήση AWB (10459)
Γραμμή 11: Γραμμή 11:
Έχει άμεση σχέση με το γράμμα '''[[I]]''','''[[i]]''' αλλά και με το '''[[J]]''', '''[[j]]''' άλλων αλφαβήτων.
Έχει άμεση σχέση με το γράμμα '''[[I]]''','''[[i]]''' αλλά και με το '''[[J]]''', '''[[j]]''' άλλων αλφαβήτων.


Στο [[πολυτονικό]] σύστημα το συναντάμε και ως υπογεγραμμένη στους [[καταχρηστικός δίφθογγος|καταχρηστικούς διφθόγγους]] πχ Αι (<font face="Tahoma">ᾼ</font>) ως ᾳ, Ηι ως ῃ (<font face="Tahoma">ῌ</font>) και Ωι (<font face="Tahoma">ῼ</font>) ως ῳ.
Στο [[πολυτονικό]] σύστημα το συναντάμε και ως υπογεγραμμένη στους [[καταχρηστικός δίφθογγος|καταχρηστικούς διφθόγγους]] πχ Αι (ᾼ</span>) ως ᾳ, Ηι ως ῃ (ῌ</span>) και Ωι (ῼ</span>) ως ῳ.


Το ι χαρακτηρίζεται [[δίχρονο φωνήεν|δίχρονο]] [[φωνήεν]].
Το ι χαρακτηρίζεται [[δίχρονο φωνήεν|δίχρονο]] [[φωνήεν]].

Έκδοση από την 22:40, 15 Σεπτεμβρίου 2014

Ελληνικό αλφάβητο
Αα Άλφα Νν Νι
Ββ Βήτα Ξξ Ξι
Γγ Γάμμα Οο Όμικρον
Δδ Δέλτα Ππ Πι
Εε Έψιλον Ρρ Ρω
Ζζ Ζήτα Σσς Σίγμα
Ηη Ήτα Ττ Ταυ
Θθ Θήτα Υυ Ύψιλον
Ιι Ιώτα Φφ Φι
Κκ Κάππα Χχ Χι
Λλ Λάμδα Ψψ Ψι
Μμ Μι Ωω Ωμέγα
Ιστορία
Αρχαϊκές τοπικές παραλλαγές
  • Δίγαμμα
  • Ήτα
  • Σαν
  • Τσαν
  • Κόππα
  • Σαμπί
Σημεία στίξης Συμπλέγματα
Αριθμοί
ϛ (6) ϟ (90) ϡ (900)
Σε άλλες γλώσσες
Σχετικά λήμματα


π  σ  ε

Το γράμμα ιώτα (επίσης γιώτα) (κεφαλαίο Ι, πεζό ι) είναι το ένατο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία ι´ = 10.

Προήλθε από το φοινικικό γράμμα yodh, που στα φοινικικά σήμαινε χέρι.

Σε αρχαιότερο ελληνικό σύστημα αρίθμησης που ονομάζονταν ακροφωνικό είχε αριθμητική αξία I = 1.

Έχει άμεση σχέση με το γράμμα I,i αλλά και με το J, j άλλων αλφαβήτων.

Στο πολυτονικό σύστημα το συναντάμε και ως υπογεγραμμένη στους καταχρηστικούς διφθόγγους πχ Αι (ᾼ) ως ᾳ, Ηι ως ῃ (ῌ) και Ωι (ῼ) ως ῳ.

Το ι χαρακτηρίζεται δίχρονο φωνήεν. (Δηλαδή άλλοτε μακρόχρονο και άλλοτε βραχύχρονο, χαρακτηρισμός κυρίως της αρχαίας προφοράς)