Συνέδριο της Βερόνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ + ιντερβ., φωτό
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Προσθ.
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{coord|45|26|21|N|10|59|39|E|type:landmark_region:IT|display=title}}
{{coord|45|26|25|N|10|59|23|E|display=title|type:landmark_region:IT}}
[[Image:Palazzo_Canossa.jpg|thumb|right|360px|Η έπαυλη Κανόσα που συνήλθε το Συνέδριο της Βερόνας]]
[[Image:Congress of Verona.jpg|thumb|right|300px|Σατυρική γελοιογραφία των Συνέδρων της Βερόνας. Κάτω από το τραπέζι η μικρή Πρωσία στη κούνια της]]
'''Το Συνέδριο της Βερόνας''' (ή "Συνέδριον της Βερώνης" κατά τους λόγιους της εποχής του), ήταν μια διπλωματικού επιπέδου συνάντηση των εκπροσώπων της [[Ιερή Συμμαχία|Ιεράς Συμμαχίας]] κρατών, που διεξήχθη στην σημερινή [[Ιταλία|ιταλική]] πόλη [[Βερόνα]], η οποία τότε ανήκε στην [[Αυστροουγγαρία]], με πρωτοβουλία της οποίας και συγκλήθηκε το φθινόπωρο του 1822. Κύριο θέμα της ήταν η επανάσταση που είχε εκδηλωθεί στην [[Ισπανία]] και κατά δεύτερο λόγο το ελληνικό ζήτημα (η ελληνική επανάσταση).
'''Το Συνέδριο της Βερόνας''' (ή "Συνέδριον της Βερώνης" κατά τους λόγιους της εποχής του), ήταν μια διπλωματικού επιπέδου συνάντηση των εκπροσώπων της [[Ιερή Συμμαχία|Ιεράς Συμμαχίας]] κρατών, που διεξήχθη το φθινόπωρο του 1822, στην σημερινή [[Ιταλία|ιταλική]] πόλη [[Βερόνα]], εξ ου και η ονομασία του, με πρωτοβουλία της [[Αυστρία]]ς.<br>
Κύριο θέμα του ήταν η επανάσταση που είχε εκδηλωθεί στην [[Ισπανία]] (Ισπανικό ζήτημα) και δευτερευόντως το ιταλικό και ελληνικό ζήτημα, δηλαδή η επανάσταση που είχε εκδηλωθεί στην Ιταλία, καθώς και η [[Ελληνική επανάσταση του 1821|επανάσταση των Ελλήνων]] που είχε ξεκινήσει το προηγούμενο έτος.


== Γενικά ==
Το Συνέδριο διοργάνωσε η [[Ιερή Συμμαχία]] από τις [[20 Οκτωβρίου]] έως και τις [[14 Δεκεμβρίου]] του [[1822]]<ref>[http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%BF%CF%82-%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%80%CE%BD%CE%B9%CE%BE%CE%B7-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82Το Συνέδριο της Βερόνα (1822)]</ref> και σε αυτό πήραν μέρος η Αυστροουγγαρία, η [[Γαλλία]], η [[Αγγλία]], η [[Πρωσία]] και η [[Ρωσία]], με θέμα συζήτησης τα φλέγοντα τότε ζητήματα στην [[Ευρώπη]] και στόχο την αντιμετώπιση των διαφόρων επαναστατικών κινημάτων της εποχής.
Ήταν το τέταρτο κατά σειρά συνέδριο της Ιερής Συμμαχίας -είχαν προηγηθεί τα συνέδρια της [[Αιξ-λα-Σαπέλ]] (Aix-La-Chapelle-[[1818]]), του [[Tροπάου]] (Troppau-[[1820]]) και του [[Συνέδριο του Λάιμπαχ|Λάιμπαχ]] (Laibach) -[[1821]], πρόκειται για την σημερινή [[Λιουμπλιάνα]])- και ουσιαστικά αποσκοπούσε στην κατάπνιξη κάθε επαναστατικής εστίας στην ευρωπαϊκή αλλά και στην [[Κεντρική Αμερική|Αμερικανική]] ήπειρο και στην στήριξη των παλαιών, αυτοκρατορικών ή φεουδαρχικών καθεστώτων, κάτι που αποτελούσε και το λόγο δημιουργίας της Συμμαχίας<ref>[http://www.istorikathemata.com/2013/09/The-treaty-of-the-holy-alliance-and-how-the-principals-of-christendom-are-used-in-national-relations.html Η συνθήκη της "Ιεράς Συμμαχίας" και η σημασία της για την Ευρώπη]</ref>


== Τόπος - Χρόνος - Σύνεδροι ==
Ήταν το τέταρτο κατά σειρά συνέδριο της Ιερής Συμμαχίας -είχαν προηγηθεί τα συνέδρια της [[Αιξ-λα-Σαπέλ]] (Aix-La-Chapelle-[[1818]]), του [[Tροπάου]] (Troppau-[[1820]]) και του [[Λάιμπαχ]] (Laibach) -[[1821]], πρόκειται για την σημερινή [[Λιουμπλιάνα]])- και ουσιαστικά αποσκοπούσε στην κατάπνιξη κάθε επαναστατικής εστίας στην ευρωπαϊκή αλλά και στην [[Κεντρική Αμερική|Αμερικανική]] ήπειρο και στην στήριξη των παλαιών, αυτοκρατορικών ή φεουδαρχικών καθεστώτων, κάτι που αποτελούσε και το λόγο δημιουργίας της Συμμαχίας<ref>[http://www.istorikathemata.com/2013/09/The-treaty-of-the-holy-alliance-and-how-the-principals-of-christendom-are-used-in-national-relations.html Η συνθήκη της "Ιεράς Συμμαχίας" και η σημασία της για την Ευρώπη]</ref>
Τόπος του Συνεδρίου είχε επιλεχθεί η εκπληκτική έπαυλη Κανόσα, ή παλάτι Κανόσα στη πόλη Βερόνα που την εποχή εκείνη είχε περιέλθει στο αυστριακό έλεγχο. Το συνέδριο ξεκίνησε τις εργασίες του στις [[20 Οκτωβρίου]] και περάτωσε στις [[14 Δεκεμβρίου]] του [[1822]]<ref>[http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%BF%CF%82-%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%80%CE%BD%CE%B9%CE%BE%CE%B7-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82Το Συνέδριο της Βερόνα (1822)]</ref>
Σύνεδροι αυτού ήταν τα ακόλουθα πρόσωπα:
[[Image:Congress of Verona.jpg|thumb|right|300px|Έγχρωμη γελοιογραφία των Συνέδρων της Βερόνας. Κάτω από το τραπέζι το βρέφος Κάιζερ στη κούνια του]]
# O [[Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας|Τσάρος Αλέξανδρος Α']] συνοδευόμενος από τον υπουργό εξωτερικών κόμη Καρλ Νεσελρόντε, τον μυστικοσύμβουλο Βαλώ Τατιτσέφ και τον πρέσβη της Ρωσίας στο Τορίνο Κόμη Μοσενίγκο
# Ο Αυτοκράτορας της Αυστρίας συνοδευόμενος από τον Πρίγκιπα [[Μέττερνιχ]].
# Ο Πρίγκιπας Καρλ φον Χάρντενμπεργκ και ο Κόμης Κρίστιαν φον Μπέρνστορφ, εκπρόσωποι του Βασιλέως της Πρωσίας
# Ο Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Δούκας Μονμορανσύ-Λαβάλ και ο διπλωμάτης Φρανσουά ντε Σατωμπριάν
# Ο Δούκας του Ουέλινγκτον, εκπροσωπώντας την Αγγλία, ο οποίος σημειωτέον πήρε τη θέση του Υποκόμη Κάστλερι μετά το τραγικό τέλος που έδωσε στη ζωή του, αυτοκτονώντας, στη διάρκεια του συνεδρίου.
# Ο Βασιλεύς της Σαρδηνίας Κάρολος Φήλιξ της Σαβοΐας.
# Ο Βασιλεύς των Δύο Σικελιών [[Φερδινάνδος Α΄ των Δύο Σικελιών|Φερδινάνδος Α΄]] των Βουρβόνων.
# Ο Μέγας Δούκας Φερδινάνδος Γ' της Τοσκάνης (των Αψβούργων και Λωραίνη)ς.
# Ο Δούκας της Μοδένης
# Η Δούκισσα της Πάρμας Μαρία Λουίζα, και
# Ο καρδινάλιος Σπίνα, εκπρόσωπος του [[Πάπας Πίος Ζ΄|Πάπα Πίου Ζ΄]].


Εξ όλων των παραπάνω ουσιαστικοί σύνεδροι ήταν οι ηγεμόνες ή εκπρόσωποι αυτών της Αυστρίας, της [[Γαλλία]]ς, της [[Αγγλία]]ς, της [[Πρωσία]]ς και της [[Ρωσία]]ς, δηλαδή της Ιερής Συμμαχίας, με θέμα συζήτησης τα φλέγοντα τότε ζητήματα στην [[Ευρώπη]] και στόχο την αντιμετώπιση των διαφόρων επαναστατικών κινημάτων της εποχής.<br>
Συγκεκριμένα, στην [[Ισπανία]] είχε ξεσπάσει επανάσταση κατά της μοναρχίας, ενώ στις ισπανικές κτήσεις της λατινικής Αμερικής οι [[Σιμόν Μπολίβαρ]] και [[Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν]] διεκδικούσαν ανεξαρτησία για τους λαούς της περιοχής.
Συγκεκριμένα, στην [[Ισπανία]] είχε ξεσπάσει επανάσταση κατά της μοναρχίας, ενώ στις ισπανικές κτήσεις της λατινικής Αμερικής οι [[Σιμόν Μπολίβαρ]] και [[Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν]] διεκδικούσαν ανεξαρτησία για τους λαούς της περιοχής.

Έκδοση από την 06:30, 26 Ιουλίου 2014

Συντεταγμένες: 45°26′25″N 10°59′23″E / 45.44028°N 10.98972°E / 45.44028; 10.98972

Η έπαυλη Κανόσα που συνήλθε το Συνέδριο της Βερόνας

Το Συνέδριο της Βερόνας (ή "Συνέδριον της Βερώνης" κατά τους λόγιους της εποχής του), ήταν μια διπλωματικού επιπέδου συνάντηση των εκπροσώπων της Ιεράς Συμμαχίας κρατών, που διεξήχθη το φθινόπωρο του 1822, στην σημερινή ιταλική πόλη Βερόνα, εξ ου και η ονομασία του, με πρωτοβουλία της Αυστρίας.
Κύριο θέμα του ήταν η επανάσταση που είχε εκδηλωθεί στην Ισπανία (Ισπανικό ζήτημα) και δευτερευόντως το ιταλικό και ελληνικό ζήτημα, δηλαδή η επανάσταση που είχε εκδηλωθεί στην Ιταλία, καθώς και η επανάσταση των Ελλήνων που είχε ξεκινήσει το προηγούμενο έτος.

Γενικά

Ήταν το τέταρτο κατά σειρά συνέδριο της Ιερής Συμμαχίας -είχαν προηγηθεί τα συνέδρια της Αιξ-λα-Σαπέλ (Aix-La-Chapelle-1818), του Tροπάου (Troppau-1820) και του Λάιμπαχ (Laibach) -1821, πρόκειται για την σημερινή Λιουμπλιάνα)- και ουσιαστικά αποσκοπούσε στην κατάπνιξη κάθε επαναστατικής εστίας στην ευρωπαϊκή αλλά και στην Αμερικανική ήπειρο και στην στήριξη των παλαιών, αυτοκρατορικών ή φεουδαρχικών καθεστώτων, κάτι που αποτελούσε και το λόγο δημιουργίας της Συμμαχίας[1]

Τόπος - Χρόνος - Σύνεδροι

Τόπος του Συνεδρίου είχε επιλεχθεί η εκπληκτική έπαυλη Κανόσα, ή παλάτι Κανόσα στη πόλη Βερόνα που την εποχή εκείνη είχε περιέλθει στο αυστριακό έλεγχο. Το συνέδριο ξεκίνησε τις εργασίες του στις 20 Οκτωβρίου και περάτωσε στις 14 Δεκεμβρίου του 1822[2] Σύνεδροι αυτού ήταν τα ακόλουθα πρόσωπα:

Έγχρωμη γελοιογραφία των Συνέδρων της Βερόνας. Κάτω από το τραπέζι το βρέφος Κάιζερ στη κούνια του
  1. O Τσάρος Αλέξανδρος Α' συνοδευόμενος από τον υπουργό εξωτερικών κόμη Καρλ Νεσελρόντε, τον μυστικοσύμβουλο Βαλώ Τατιτσέφ και τον πρέσβη της Ρωσίας στο Τορίνο Κόμη Μοσενίγκο
  2. Ο Αυτοκράτορας της Αυστρίας συνοδευόμενος από τον Πρίγκιπα Μέττερνιχ.
  3. Ο Πρίγκιπας Καρλ φον Χάρντενμπεργκ και ο Κόμης Κρίστιαν φον Μπέρνστορφ, εκπρόσωποι του Βασιλέως της Πρωσίας
  4. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Δούκας Μονμορανσύ-Λαβάλ και ο διπλωμάτης Φρανσουά ντε Σατωμπριάν
  5. Ο Δούκας του Ουέλινγκτον, εκπροσωπώντας την Αγγλία, ο οποίος σημειωτέον πήρε τη θέση του Υποκόμη Κάστλερι μετά το τραγικό τέλος που έδωσε στη ζωή του, αυτοκτονώντας, στη διάρκεια του συνεδρίου.
  6. Ο Βασιλεύς της Σαρδηνίας Κάρολος Φήλιξ της Σαβοΐας.
  7. Ο Βασιλεύς των Δύο Σικελιών Φερδινάνδος Α΄ των Βουρβόνων.
  8. Ο Μέγας Δούκας Φερδινάνδος Γ' της Τοσκάνης (των Αψβούργων και Λωραίνη)ς.
  9. Ο Δούκας της Μοδένης
  10. Η Δούκισσα της Πάρμας Μαρία Λουίζα, και
  11. Ο καρδινάλιος Σπίνα, εκπρόσωπος του Πάπα Πίου Ζ΄.

Εξ όλων των παραπάνω ουσιαστικοί σύνεδροι ήταν οι ηγεμόνες ή εκπρόσωποι αυτών της Αυστρίας, της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Πρωσίας και της Ρωσίας, δηλαδή της Ιερής Συμμαχίας, με θέμα συζήτησης τα φλέγοντα τότε ζητήματα στην Ευρώπη και στόχο την αντιμετώπιση των διαφόρων επαναστατικών κινημάτων της εποχής.
Συγκεκριμένα, στην Ισπανία είχε ξεσπάσει επανάσταση κατά της μοναρχίας, ενώ στις ισπανικές κτήσεις της λατινικής Αμερικής οι Σιμόν Μπολίβαρ και Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν διεκδικούσαν ανεξαρτησία για τους λαούς της περιοχής.

Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου λήφθηκαν δυο σημαντικές αποφάσεις.

α) κατόπιν αιτήματος του βασιλέα της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΗ΄ παρασχέθηκε άδεια στη χώρα αυτή να παρέμβει στην ιβηρική χερσόνησο υπέρ του Ισπανού μονάρχη Φερδινάνδου Z΄.

β) δεν πραγματοποιήθηκε αντίστοιχη επέμβαση στη λατινική Αμερική, λόγω άρνησης της Αγγλίας να προσυπογράψει την άδεια.

γ) καταδικάστηκε η Ελληνική επανάσταση[3] αλλά δεν αποφασίστηκε επέμβαση, λόγω μη συμφωνίας του τσάρου που επηρεαζόταν από τον Ι. Καποδίστρια

Σημειωτέον, πάντως, ότι στο συνέδριο απαγορεύτηκε η παρουσία εκπροσώπων των Ελλήνων επαναστατών (Παλαιών Πατρών Γερμανός, Γεώργιος Μαυρομιχάλης, Ανδρέας Μεταξάς) που στάλθηκαν κατ' εντολή της προσωρινής ελληνικής κυβέρνησης, ώστε να παρουσιάσουν στους συνέδρους τα επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς[4].

Το καταδικαστικό ανακοινωθέν σε βάρος της ελληνικής επανάστασης εκδόθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1822 και έχει ως εξής:

«Μέγα πολιτικόν γεγονός εξερράγη περί τα τέλη της τελευταίας συνελεύσεως (του Συνεδρίου του Λάιμπαχ). Ο,τι το ανατρεπτικόν των κοινωνιών πνεύμα ήρχισεν εν τη δυτική χερσονήσω, ό,τι εδοκίμασε να πράξη εν τη Ιταλία, το κατώρθωσεν εις τας ανατολικάς εσχατιάς της Ευρώπης. Καθ' ον καιρόν κατευνάσθησαν αι εν τοις βασιλείοις της Νεαπόλεως και της Σαρδηνίας στρατιωτικαί επαναστάσεις διά της δυνάμεως,ερρίφθη ο επαναστατικός δαυλός εν μέσω της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι άνακτες, έχοντες σταθεράν απόφασιν ν' απωθήσωσι την αρχήν της επαναστάσεως καθ' οποίον μέρος και εν οποία μορφή και αν εφαίνετο, έσπευσαν να την καταδικάσωσιν εκ συμφώνου, ασχολούμενοι δε αμεταθέτως εις το έργον της κοινής φροντίδος των, αντέκρουσαν παν ό,τι εδύνατο να τους παρεκτρέψη της οδού των. Αλλ' ακούοντες και την φωνήν της συνειδήσεως και του ιερού χρέους συνηγόρησαν υπέρ των θυμάτων ασυνέτου και εγκληματικού επιχειρήματος. Αι πολλαί και φιλικαί των πέντε αυλών προς αλλήλας διακοινώσεις διαρκούσης της εποχής ταύτης, μιας των σημαντικωτέρων της συμμαχίας των, έφεραν εις σύμπνοιαν όλας ως προς το ζήτημα της Ανατολής, απέκειτο δε εις την εν Βερώνη συνέλευσιν να καθιερώση και επιβεβαιώση τα ορισθέντα. Αι δε σύμμαχοι της Ρωσίας αυλαί ελπίζουν ότι διά των κοινών προσπαθειών θα εξομαλυνθούν τα μέχρι τούδε εμπόδια διά την ευόδωσιν των ευχών αυτών».

Παραπομπές

<references>