Χιρόνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
JSion (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
JSion (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 27: Γραμμή 27:
Η '''Ζιρόνα''' ή '''Χερόνα''' (στα [[καταλανική γλώσσα|καταλανικά]] κι επίσημα: ''Girona'' και στα [[ισπανική γλώσσα|ισπανικά]]: ''Gerona, ''επίσης ''Χιρόνα'' και ''Τζιρόνα'') είναι πόλη στην [[Καταλονία]], στη βορειοανατολική [[Ισπανία]], και πρωτεύουσα της [[Ζιρόνα (επαρχία)|ομώνυμης επαρχίας]]. Η πόλη υπολογίζεται ότι το 2013 είχε 96.722 κατοίκους και βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Τερ, Ονιάρ και Γκουέλ, κοντά στα σύνορα με τη [[Γαλλία]]. Θεωρείται από τις ομορφότερες πόλεις της Καταλονίας, χάρις στο γεωγραφικό της ανάγλυφο και το πλούσιο ιστορικό της κέντρο. Λόγω της θέσης της ως πέρασμα από την [[Ιβηρική χερσόννησο]] στην υπόλοιπη Ευρώπη έχει υποφέρει πολλές εισβολές και καταστροφές κατά τη διάρκεια της ύπαρξής της<ref>{{cite web|title=Η πόλη των χιλίων επιδρομών|url=http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=162322|accessdate=25 April 2014}}</ref>.
Η '''Ζιρόνα''' ή '''Χερόνα''' (στα [[καταλανική γλώσσα|καταλανικά]] κι επίσημα: ''Girona'' και στα [[ισπανική γλώσσα|ισπανικά]]: ''Gerona, ''επίσης ''Χιρόνα'' και ''Τζιρόνα'') είναι πόλη στην [[Καταλονία]], στη βορειοανατολική [[Ισπανία]], και πρωτεύουσα της [[Ζιρόνα (επαρχία)|ομώνυμης επαρχίας]]. Η πόλη υπολογίζεται ότι το 2013 είχε 96.722 κατοίκους και βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Τερ, Ονιάρ και Γκουέλ, κοντά στα σύνορα με τη [[Γαλλία]]. Θεωρείται από τις ομορφότερες πόλεις της Καταλονίας, χάρις στο γεωγραφικό της ανάγλυφο και το πλούσιο ιστορικό της κέντρο. Λόγω της θέσης της ως πέρασμα από την [[Ιβηρική χερσόννησο]] στην υπόλοιπη Ευρώπη έχει υποφέρει πολλές εισβολές και καταστροφές κατά τη διάρκεια της ύπαρξής της<ref>{{cite web|title=Η πόλη των χιλίων επιδρομών|url=http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=162322|accessdate=25 April 2014}}</ref>.


==Ιστορία==
Η Ζιρόνα βρίσκεται στο δρόμο που ένωνε κατά τη αρχαιότητα τη Γαλλία με την ιβηρική χερσόνησο. Οι Ίβηρες την οχύρωσαν κατά τον 5ο ή 4ο αιώνα π.Χ.. Τμήμα αυτών των οχυρώσεων είναι ορατό μέχρι σήμερα. Κατά τη διάρκεια των ρωμαϊκών χρόνων, η πόλη ήταν γνωστή ως ''Gerunda''. Στη συνέχεια η πόλη κατελήφθηκε από τους [[Βησιγότθοι|Βησιγότθους]], τους Μουσουλμάνους το 715 και το [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνο]] το 785, ο οποίος την έκανε μία από τις 14 έδρες κομητειών της Καταλονίας. Το 793 την κατέλαβαν ξανά οι Μαυριτανοί, ενώ οι Φραγκοί την ανέκτησαν το 797. Μετά έγινε τμήμα του βασιλείου της Αραγονίας.<ref name=EB>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/231836/Girona Girona] ''[[Encyclopædia Britannica]]''.</ref> Η πόλη έχει καταγραφεί ότι κατά τη διάρκεια της ιστορίας της έχει δεχτεί 25 επιδρομές. Μέχρι το 1492 στη πόλη υπήρχε μια ακμάζουσα κοινότητα Εβραίων.

Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης ήταν η ιβηρική εθνότητα των Ιντiγετών (''Indigeti''). Η πρώτη οχύρωση της πόλης ήρθε από τον [[Πομπήιος|Πομπηίο]] στη διάρκεια του πολέμου με τον Σερτώριο το 82-72 π.Χ. όποτε και αποφασίστηκε η δημιουργία ενός ''oppidum'' (φρουρίου) πάνω στην ''Via Herculea'', μελλοντική ''Via Augusta''. Η περιτειχισμένη αυτή πόλη ονομάστηκε ''Gerunda'' και η σύνδεσή της με το κοντινό λιμάνι του [[Εμπόριον|Εμπορίου]] της χάριζε την διέξοδο στη θάλασσα. Η πόλη δεν ξεπέρασε ποτέ τον χαρακτήρα της ως φρουρίο. Στη συνέχεια η πόλη κατελήφθηκε από τους [[Βησιγότθοι|Βησιγότθους]], για τους οποίους υπήρξε ένα κύριο νομισματοκοπτείο, τους Μουσουλμάνους το 715 και τον [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνο]] το 785, ο οποίος την έκανε μία από τις 14 έδρες κομητειών της [[ισπανική μαρκία|Ισπανικής Μαρκίας]].

Η κομητεία της Ζιρόνα, σε άμεση σχέση με την γειτονική κομητεία της Μπεσαλού, έπαιξε το ρόλο της ως αμυντικός προμαχώνας εναντίον των Μαυριτανών και σταδιακά μεγάλωσε σε μέγεθος και αμυντική ισχύ. Από την εποχή της κομητείας, εγκαταστάθηκαν στην πόλη ομάδες [[Εβραίοι|Εβραίων]], μετατρέποντάς την σε κέντρο διδασκαλείας της [[Καμπάλα (θρησκευτικό κίνημα)|Καμπάλα]] και κατασκευάζοντας μια από τις μέχρι σήμερα καλύτερα διατηρημένες εβραϊκές συνοικίες της Ευρώπης. Η παρουσία τους διήρκησε μέχρι το πογκρόμ του 1391, για να εξαφανιστούν οριστικά με τον διωγμό τους από τους Καθολικούς Μονάρχες στα τέλη του 15ου αιώνα.

Η ένταξή της στο [[Στέμμα της Αραγονίας]] θα επιφέρει εμπορική και πληθυσμιακή άνθηση. Το 1414 δημιουργείται ο τίτλος του Δούκα της Ζιρόνα ως τίτλος του διαδόχου στο Στέμμα. Το 1417 αποφασίζεται η κατασκευή του καθεδρικού. Στα τέλη του 14ου αιώνα ο [[Πέτρος Γ' ο Τελετουργικός]] επεκτείνει τα τείχη της ακόμη περισσότερο προς την πλευρά του ποταμού Ονιάρ. Η πόλη θα υποφέρει πολιορκίες τα έτη 1653, 1684, 1694 και 1711, όπως και το 1809 από τον στρατό του Ναπολέοντα. Το 1898 καταργείται ο χαρακτηρισμός της ως πόλη-φρούριο και γίνεται δυνατή η μερική κατεδάφιση των τειχών της.


Η πόλη σήμερα είναι σημαντικός τουριστικός προορισμός. Κύρια αξιοθέατα της πόλης είναι ο καθεδρικός ναός της Σάντα Μαρία, τα αρχαία τείχη, η εκκλησία του Σαν Φελιού, η Πλάσα ντε λα Ιντεπεντένσια, τα σπίτια στο Ονυάρ. Ο καθεδρικός ναός διαθέτει το μεγαλύτερο γοτθικό κεντρικό κλίτος στο κόσμο, με πλάτος 22 μέτρα. Στη πόλη βρίσκονται βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων, όπως γάλα, μπισκότα και αλεύρι, υφαντουργίες.<ref name=EB/>


== Παραπομπές ==
== Παραπομπές ==

Έκδοση από την 23:37, 25 Απριλίου 2014

Συντεταγμένες: 41°59′04″N 02°49′16″E / 41.98444°N 2.82111°E / 41.98444; 2.82111

Ζιρόνα

Σημαία

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Χιρόνα
41°59′0″N 2°49′0″E
Χώρα Ισπανία
Αυτόνομη κοινότητα Καταλονία
Επαρχία Ζιρόνα (επαρχία)
ΚομάρκαΖιρονές
Διοικητική υπαγωγήΖιρονές
Ίδρυση1834
ΠροστάτηςNarcissus of Girona και Felix of Girona
Διοίκηση
 • mayor of GironaCarles Puigdemont i Casamajó
 • Μέλος του/τηςEurotowns network[1]
Έκταση39,14
Υψόμετρο70 μέτρα[2]
Πληθυσμός97 292
Ταχ. κωδ.17001-17007
Τηλ. κωδ.972
Ζώνη ώραςUTC+01:00
Ιστότοπος[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Άποψη της Ζιρόνα, με τα σπιτία πάνω από τον ποταμό Ονιάρ

Η Ζιρόνα ή Χερόνα (στα καταλανικά κι επίσημα: Girona και στα ισπανικά: Gerona, επίσης Χιρόνα και Τζιρόνα) είναι πόλη στην Καταλονία, στη βορειοανατολική Ισπανία, και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Η πόλη υπολογίζεται ότι το 2013 είχε 96.722 κατοίκους και βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Τερ, Ονιάρ και Γκουέλ, κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία. Θεωρείται από τις ομορφότερες πόλεις της Καταλονίας, χάρις στο γεωγραφικό της ανάγλυφο και το πλούσιο ιστορικό της κέντρο. Λόγω της θέσης της ως πέρασμα από την Ιβηρική χερσόννησο στην υπόλοιπη Ευρώπη έχει υποφέρει πολλές εισβολές και καταστροφές κατά τη διάρκεια της ύπαρξής της[3].

Ιστορία

Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης ήταν η ιβηρική εθνότητα των Ιντiγετών (Indigeti). Η πρώτη οχύρωση της πόλης ήρθε από τον Πομπηίο στη διάρκεια του πολέμου με τον Σερτώριο το 82-72 π.Χ. όποτε και αποφασίστηκε η δημιουργία ενός oppidum (φρουρίου) πάνω στην Via Herculea, μελλοντική Via Augusta. Η περιτειχισμένη αυτή πόλη ονομάστηκε Gerunda και η σύνδεσή της με το κοντινό λιμάνι του Εμπορίου της χάριζε την διέξοδο στη θάλασσα. Η πόλη δεν ξεπέρασε ποτέ τον χαρακτήρα της ως φρουρίο. Στη συνέχεια η πόλη κατελήφθηκε από τους Βησιγότθους, για τους οποίους υπήρξε ένα κύριο νομισματοκοπτείο, τους Μουσουλμάνους το 715 και τον Καρλομάγνο το 785, ο οποίος την έκανε μία από τις 14 έδρες κομητειών της Ισπανικής Μαρκίας.

Η κομητεία της Ζιρόνα, σε άμεση σχέση με την γειτονική κομητεία της Μπεσαλού, έπαιξε το ρόλο της ως αμυντικός προμαχώνας εναντίον των Μαυριτανών και σταδιακά μεγάλωσε σε μέγεθος και αμυντική ισχύ. Από την εποχή της κομητείας, εγκαταστάθηκαν στην πόλη ομάδες Εβραίων, μετατρέποντάς την σε κέντρο διδασκαλείας της Καμπάλα και κατασκευάζοντας μια από τις μέχρι σήμερα καλύτερα διατηρημένες εβραϊκές συνοικίες της Ευρώπης. Η παρουσία τους διήρκησε μέχρι το πογκρόμ του 1391, για να εξαφανιστούν οριστικά με τον διωγμό τους από τους Καθολικούς Μονάρχες στα τέλη του 15ου αιώνα.

Η ένταξή της στο Στέμμα της Αραγονίας θα επιφέρει εμπορική και πληθυσμιακή άνθηση. Το 1414 δημιουργείται ο τίτλος του Δούκα της Ζιρόνα ως τίτλος του διαδόχου στο Στέμμα. Το 1417 αποφασίζεται η κατασκευή του καθεδρικού. Στα τέλη του 14ου αιώνα ο Πέτρος Γ' ο Τελετουργικός επεκτείνει τα τείχη της ακόμη περισσότερο προς την πλευρά του ποταμού Ονιάρ. Η πόλη θα υποφέρει πολιορκίες τα έτη 1653, 1684, 1694 και 1711, όπως και το 1809 από τον στρατό του Ναπολέοντα. Το 1898 καταργείται ο χαρακτηρισμός της ως πόλη-φρούριο και γίνεται δυνατή η μερική κατεδάφιση των τειχών της.


Παραπομπές

  1. ιστότοπος. eurotowns.org/members/. Ανακτήθηκε στις 17  Σεπτεμβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 www.idescat.cat/pub/?id=aec&n=925&t=2016.
  3. «Η πόλη των χιλίων επιδρομών». Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2014.