Chevrolet Camaro 2ης γενιάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 24: Γραμμή 24:
==Βασικά στοιχεία==
==Βασικά στοιχεία==


Η εξωτερική εμφάνιση είχε αλλάξει δραματικά ως προς την [[Chevrolet Camaro 1ης γενιάς|Chevrolet Camaro πρώτης γενιάς]] και το αυτοκίνητο ήταν χαμηλότερο, μακρύτερο και φαρδύτερο από την πρώτη γενιά (με μήκος 4,77 - 5 μέτρα, ανάλογα με την έκδοση και το έτος). Η νέα αισθητική απέσπασε θετικά σχόλια από τον Τύπο αυτοκινήτου και το κοινό, αν και ορισμένοι σχολίασαν ότι πλέον έδειχνε περισσότερο ευρωπαϊκή - η έμπνευση του ντιζάιν είχε πράγματι προέλθει από τις Jaguar, Aston Martin και [[Ferrari]] της τότε εποχής.
Η εξωτερική εμφάνιση είχε αλλάξει δραματικά ως προς την [[Chevrolet Camaro 1ης γενιάς|Chevrolet Camaro πρώτης γενιάς]] και το αυτοκίνητο ήταν χαμηλότερο, μακρύτερο και φαρδύτερο από την πρώτη γενιά, με μήκος 4,77 - 5 μέτρα, ανάλογα με την έκδοση και το έτος. Η νέα αισθητική απέσπασε θετικά σχόλια από τον Τύπο αυτοκινήτου και το κοινό, αν και ορισμένοι σχολίασαν ότι πλέον έδειχνε περισσότερο ευρωπαϊκή - η έμπνευση του ντιζάιν είχε πράγματι προέλθει από τις Jaguar, Aston Martin και [[Ferrari]] της τότε εποχής.


Μη πιεζόμενοι από την ίδια βιασύνη για την ανάπτυξη της πρώτης γενιάς και έχοντας επωφεληθεί από έναν υψηλότερο προϋπολογισμό, οι μηχανικοί της [[Chevrolet]] έδωσαν περισσότερη προσοχή στην κατασκευή της νέας Camaro. Ως αποτέλεσμα, η [[Ανάρτηση αυτοκινήτου|ανάρτηση]] και το σασί είχαν βελτιωθεί σημαντικά, τόσο στην άνεση όσο και στην αντοχή. Το πίσω πλαϊνά παράθυρα αφαιρέθηκαν, με σκοπό την μείωση του κόστους και τη διευκόλυνση της παραγωγής. Από την σεζόν του [[1975]] πάντως, το πίσω [[παρμπρίζ]] μεγάλωσε και έγινε καμπυλωτό, για να αντισταθμιστεί αυτή η έλλειψη, παρέχοντας έτσι καλύτερη ορατότητα προς τα πίσω. Λόγω της αφαίρεσης των πίσω πλαϊνών παραθύρων και της συνεπακόλουθης ανυπαρξίας μεσαίας πλαϊνής κολώνας, επίσης, οι πόρτες του νέου μοντέλου έγιναν εξαιρετικά μεγάλες. Όλες οι Camaro, ακόμα και οι βασικές εκδόσεις, έλαβαν καλύτερη ηχομόνωση και θερμομόνωση.
Μη πιεζόμενοι από την ίδια βιασύνη για την ανάπτυξη της πρώτης γενιάς και έχοντας επωφεληθεί από έναν υψηλότερο προϋπολογισμό, οι μηχανικοί της [[Chevrolet]] έδωσαν περισσότερη προσοχή στην κατασκευή της νέας Camaro. Ως αποτέλεσμα, η [[Ανάρτηση αυτοκινήτου|ανάρτηση]] και το σασί είχαν βελτιωθεί σημαντικά, τόσο στην άνεση όσο και στην αντοχή. Το πίσω πλαϊνά παράθυρα αφαιρέθηκαν, με σκοπό την μείωση του κόστους και τη διευκόλυνση της παραγωγής. Από την σεζόν του [[1975]] πάντως, το πίσω [[παρμπρίζ]] μεγάλωσε και έγινε καμπυλωτό, για να αντισταθμιστεί αυτή η έλλειψη, παρέχοντας έτσι καλύτερη ορατότητα προς τα πίσω. Λόγω της αφαίρεσης των πίσω πλαϊνών παραθύρων και της συνεπακόλουθης ανυπαρξίας μεσαίας πλαϊνής κολώνας, επίσης, οι πόρτες του νέου μοντέλου έγιναν εξαιρετικά μεγάλες. Όλες οι Camaro, ακόμα και οι βασικές εκδόσεις, έλαβαν καλύτερη ηχομόνωση και θερμομόνωση.
Γραμμή 38: Γραμμή 38:
[[Αρχείο:'74 Chevrolet Camaro Coupe Z28 (Centropolis Laval '10).jpg|300px|thumb|left|Chevrolet Camaro Z28 του 1974 - το πρώτο έτος που η Camaro απέκτησε αεροδυναμικό ρύγχος και πιο ογκώδεις [[Προφυλακτήρας|προφυλακτήρες]] από [[αλουμίνιο]].]]
[[Αρχείο:'74 Chevrolet Camaro Coupe Z28 (Centropolis Laval '10).jpg|300px|thumb|left|Chevrolet Camaro Z28 του 1974 - το πρώτο έτος που η Camaro απέκτησε αεροδυναμικό ρύγχος και πιο ογκώδεις [[Προφυλακτήρας|προφυλακτήρες]] από [[αλουμίνιο]].]]


Ευτυχώς, την άνοιξη του [[1977]], η Z28 επανήλθε στην αγορά, ως μοντέλο 1977½, λόγω της μεγάλης αύξησης των πωλήσεων της κορυφαίας έκδοσης Trans Am, της δίδυμης [[Pontiac Firebird]]. Συγκεκριμένα, η Trans Am πώλησε 46.000 αντίτυπα το [[1976]], δηλαδή το ½ των πωλήσεων όλων των Firebird και αυτό ενθάρρυνε την Chevrolet να επαναφέρει την Ζ28. Αν και ο κινητήρας 5.7 L (350 cu. in.) V8 της νέας Camaro Z28 απέδιδε μόλις 185 ίππους (175 hp στην [[Καλιφόρνια]]), λόγω των αυστηρότερων προδιαγραφών, η Ζ28 γνώρισε αμέσως τεράστια εμπορική επιτυχία, παρομοίως με την Trans Am. Την σεζόν του [[1978]], όλες οι Camaro απέκτησαν νέους, [[Αεροδυναμική|αεροδυναμικούς]] [[Προφυλακτήρας|προφυλακτήρες]] εμπρός και πίσω. Το καλοκαίρι του [[1979]], για την σεζόν του [[1980]], τοποθετήθηκε ένα ταχύμετρο με μέγιστη ένδειξη τα 85 μίλια / ώρα (137 χιλιόμετρα / ώρα), λόγω ενός σχετικού νόμου που βγήκε τότε, αντικαθιστώντας το προηγούμενο που έδειχνε έως τα 130 μίλια / ώρα (209 χιλιόμετρα / ώρα).
Ευτυχώς, την άνοιξη του [[1977]], η Z28 επανήλθε στην αγορά, ως μοντέλο 1977½, λόγω της μεγάλης αύξησης των πωλήσεων της κορυφαίας έκδοσης Trans Am, της δίδυμης [[Pontiac Firebird]]. Συγκεκριμένα, η Trans Am πώλησε 46.000 αντίτυπα το [[1976]], δηλαδή το ½ των πωλήσεων όλων των Firebird και αυτό ενθάρρυνε την Chevrolet να επαναφέρει την Ζ28. Αν και ο κινητήρας 5.7 L (350 cu. in.) V8 της νέας Camaro Z28 απέδιδε μόλις 185 ίππους (175 hp στην [[Καλιφόρνια]]), λόγω των αυστηρότερων προδιαγραφών, η Ζ28 γνώρισε αμέσως τεράστια εμπορική επιτυχία, παρομοίως με την Trans Am. Την σεζόν του [[1978]], όλες οι Camaro απέκτησαν νέους, [[Αεροδυναμική|αεροδυναμικούς]] [[Προφυλακτήρας|προφυλακτήρες]] εμπρός και πίσω. Το καλοκαίρι του [[1979]], για την σεζόν του [[1980]], τοποθετήθηκε στα μοντέλα για πώληση στις [[ΗΠΑ]] ένα ταχύμετρο με μέγιστη ένδειξη τα 85 μίλια / ώρα (137 χιλιόμετρα / ώρα), λόγω ενός σχετικού νόμου που βγήκε τότε, αντικαθιστώντας το προηγούμενο που έδειχνε έως τα 130 μίλια / ώρα (209 χιλιόμετρα / ώρα).


Αν και το [[1979]] χτύπησε η δεύτερη συνεχόμενη πετρελαϊκή κρίση, τόσο η Camaro, όσο και η δίδυμη [[Pontiac Firebird|Firebird]] κατάφεραν και πάλι να επιβιώσουν, ως δύο από τα ελάχιστα muscle cars της «χρυσής εποχής» που μπόρεσαν να επιβιώσουν από τις διαδοχικές ενεργειακές κρίσεις. Το [[1979]], οι πωλήσεις έφτασαν στο υψηλότερο νούμερο της ιστορίας όλων των γενεών της Camaro, με την συνολική παραγωγή να φτάνει τα 282.571 αντίτυπα, ενώ το [[1981]] έφτασε μόλις τα 126.139 αντίτυπα, λόγω της αναμονής των υποψήφιων αγοραστών για την [[Chevrolet Camaro 3ης γενιάς]], που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του [[1982]]. Συνολικά παρήχθησαν 2.233.952 αυτοκίνητα από τη δεύτερη γενιά της Camaro.
Αν και το [[1979]] χτύπησε η δεύτερη συνεχόμενη πετρελαϊκή κρίση, τόσο η Camaro, όσο και η δίδυμη [[Pontiac Firebird|Firebird]] κατάφεραν και πάλι να επιβιώσουν, ως δύο από τα ελάχιστα muscle cars της «χρυσής εποχής» που μπόρεσαν να επιβιώσουν από τις διαδοχικές ενεργειακές κρίσεις. Το [[1979]], οι πωλήσεις έφτασαν στο υψηλότερο νούμερο της ιστορίας όλων των γενεών της Camaro, με την συνολική παραγωγή να φτάνει τα 282.571 αντίτυπα, ενώ το [[1981]] έφτασε μόλις τα 126.139 αντίτυπα, λόγω της αναμονής των υποψήφιων αγοραστών για την [[Chevrolet Camaro 3ης γενιάς]], που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του [[1982]]. Συνολικά παρήχθησαν 2.233.952 αυτοκίνητα από τη δεύτερη γενιά της Camaro.

Έκδοση από την 17:33, 29 Μαρτίου 2014

Chevrolet Camaro 2ης γενιάς
Chevrolet Camaro RS Turbo 350 του 1972
Σύνοψη
ΚατασκευαστήςChevrolet
Μητρική εταιρείαGeneral Motors
Παραγωγή1970 — 1981
ΣυναρμολόγησηVan Nuys, Καλιφόρνια
Norwood, Οχάιο
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαPony car, Muscle car
Αμάξωμα2-πορτο coupé
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
ΠλατφόρμαF-body
Σχετική εξέλιξηPontiac Firebird
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας3.8 L V6
3.8 L I6
4.1 L I6
5.0 L V8
5.7 L V8
6.5 L V8
6.6 L V8
7.4 L V8 / Όλοι βενζίνης
Μετάδοση3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλοChevrolet Camaro 1ης γενιάς
Επόμενο μοντέλοChevrolet Camaro 3ης γενιάς

Η δεύτερη γενιά της Chevrolet Camaro κυκλοφόρησε στις 26 Φεβρουαρίου 1970,[1] υπέστη δύο αισθητικές ανανεώσεις κατά τις σεζόν του 1974 και του 1978, και τελικώς παρέμεινε στην παραγωγή έως το 1981. Αντικαταστάθηκε από την Chevrolet Camaro 3ης γενιάς, τον Ιανουάριο του 1982.

Βασικά στοιχεία

Η εξωτερική εμφάνιση είχε αλλάξει δραματικά ως προς την Chevrolet Camaro πρώτης γενιάς και το αυτοκίνητο ήταν χαμηλότερο, μακρύτερο και φαρδύτερο από την πρώτη γενιά, με μήκος 4,77 - 5 μέτρα, ανάλογα με την έκδοση και το έτος. Η νέα αισθητική απέσπασε θετικά σχόλια από τον Τύπο αυτοκινήτου και το κοινό, αν και ορισμένοι σχολίασαν ότι πλέον έδειχνε περισσότερο ευρωπαϊκή - η έμπνευση του ντιζάιν είχε πράγματι προέλθει από τις Jaguar, Aston Martin και Ferrari της τότε εποχής.

Μη πιεζόμενοι από την ίδια βιασύνη για την ανάπτυξη της πρώτης γενιάς και έχοντας επωφεληθεί από έναν υψηλότερο προϋπολογισμό, οι μηχανικοί της Chevrolet έδωσαν περισσότερη προσοχή στην κατασκευή της νέας Camaro. Ως αποτέλεσμα, η ανάρτηση και το σασί είχαν βελτιωθεί σημαντικά, τόσο στην άνεση όσο και στην αντοχή. Το πίσω πλαϊνά παράθυρα αφαιρέθηκαν, με σκοπό την μείωση του κόστους και τη διευκόλυνση της παραγωγής. Από την σεζόν του 1975 πάντως, το πίσω παρμπρίζ μεγάλωσε και έγινε καμπυλωτό, για να αντισταθμιστεί αυτή η έλλειψη, παρέχοντας έτσι καλύτερη ορατότητα προς τα πίσω. Λόγω της αφαίρεσης των πίσω πλαϊνών παραθύρων και της συνεπακόλουθης ανυπαρξίας μεσαίας πλαϊνής κολώνας, επίσης, οι πόρτες του νέου μοντέλου έγιναν εξαιρετικά μεγάλες. Όλες οι Camaro, ακόμα και οι βασικές εκδόσεις, έλαβαν καλύτερη ηχομόνωση και θερμομόνωση.

Στη δεύτερη γενιά της Camaro, δεν προσφέρθηκε ανοιχτή έκδοση convertible.[2][3] Ωστόσο, το μοντέλο θεωρήθηκε γενικώς ως το καλύτερο Αμερικανικό muscle car που είχε κατασκευαστεί έως τότε[1] και οι μηχανικοί της General Motors υποστήριξαν ότι ήταν πολύ περισσότερο «Driver's Car» από τον προκάτοχό του.[4]

Επιπτώσεις των πετρελαϊκών κρίσεων

Chevrolet Camaro Z28 του 1973 - το πρώτο έτος που η Camaro απέκτησε 2 αεροδυναμικούς εξωτερικούς καθρέπτες

Οι ίδιοι κινητήρες της πρώτης γενιάς διατηρήθηκαν, τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια. Τελικώς όμως, η πρώτη πετρελαϊκή κρίση του 1973 έβαλε τέλος στον ξέφρενο συναγωνισμό των κυβικών και έπληξε καίρια τις πωλήσεις, όπως συνέβη τότε και με το σύνολο των Αμερικανικών muscle cars, πολλά από τα οποία διακόπηκαν οριστικά.

Η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω και με τις νέες και αυστηρότερες προδιαγραφές εκπομπών καυσαερίων και, από την σεζόν του 1975, την συνεπακόλουθη καθιέρωση καταλυτικού μετατροπέα στο σύστημα εξάτμισης όλων των αυτοκινήτων της General Motors προς πώληση στις ΗΠΑ, μεταξύ αυτών και της Camaro. Όλα αυτά μάλιστα, είχαν ως αποτέλεσμα την προσωρινή διακοπή της έκδοσης Z28, μετά την λήξη της σεζόν του 1974.

Chevrolet Camaro Z28 του 1974 - το πρώτο έτος που η Camaro απέκτησε αεροδυναμικό ρύγχος και πιο ογκώδεις προφυλακτήρες από αλουμίνιο.

Ευτυχώς, την άνοιξη του 1977, η Z28 επανήλθε στην αγορά, ως μοντέλο 1977½, λόγω της μεγάλης αύξησης των πωλήσεων της κορυφαίας έκδοσης Trans Am, της δίδυμης Pontiac Firebird. Συγκεκριμένα, η Trans Am πώλησε 46.000 αντίτυπα το 1976, δηλαδή το ½ των πωλήσεων όλων των Firebird και αυτό ενθάρρυνε την Chevrolet να επαναφέρει την Ζ28. Αν και ο κινητήρας 5.7 L (350 cu. in.) V8 της νέας Camaro Z28 απέδιδε μόλις 185 ίππους (175 hp στην Καλιφόρνια), λόγω των αυστηρότερων προδιαγραφών, η Ζ28 γνώρισε αμέσως τεράστια εμπορική επιτυχία, παρομοίως με την Trans Am. Την σεζόν του 1978, όλες οι Camaro απέκτησαν νέους, αεροδυναμικούς προφυλακτήρες εμπρός και πίσω. Το καλοκαίρι του 1979, για την σεζόν του 1980, τοποθετήθηκε στα μοντέλα για πώληση στις ΗΠΑ ένα ταχύμετρο με μέγιστη ένδειξη τα 85 μίλια / ώρα (137 χιλιόμετρα / ώρα), λόγω ενός σχετικού νόμου που βγήκε τότε, αντικαθιστώντας το προηγούμενο που έδειχνε έως τα 130 μίλια / ώρα (209 χιλιόμετρα / ώρα).

Αν και το 1979 χτύπησε η δεύτερη συνεχόμενη πετρελαϊκή κρίση, τόσο η Camaro, όσο και η δίδυμη Firebird κατάφεραν και πάλι να επιβιώσουν, ως δύο από τα ελάχιστα muscle cars της «χρυσής εποχής» που μπόρεσαν να επιβιώσουν από τις διαδοχικές ενεργειακές κρίσεις. Το 1979, οι πωλήσεις έφτασαν στο υψηλότερο νούμερο της ιστορίας όλων των γενεών της Camaro, με την συνολική παραγωγή να φτάνει τα 282.571 αντίτυπα, ενώ το 1981 έφτασε μόλις τα 126.139 αντίτυπα, λόγω της αναμονής των υποψήφιων αγοραστών για την Chevrolet Camaro 3ης γενιάς, που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1982. Συνολικά παρήχθησαν 2.233.952 αυτοκίνητα από τη δεύτερη γενιά της Camaro.

Κινητήρες

Chevrolet Camaro Z28 του 1979
Chevrolet Camaro Z28 του 1978 - 1981

Όλοι οι κινητήρες της δεύτερης γενιάς της Camaro προήλθαν από την Chevrolet, εκτός από έναν:

  • 1979–1981: 3.8 L (229 cu. in.) V6
  • 1980–1981: 3.8 L (231 cu. in.) V6 από την Buick, για την Καλιφόρνια.
  • 1970–1979: 4.1 L (250 cu. in.) 6-κύλινδρος σε σειρά (Ι6)
  • 1970–1973: 5.0 L (307 cu. in.) V8
  • 1976–1981: 5.0 L (307 cu. in.) V8
  • 1970–1976: 5.0 L (305 cu. in.) V8
  • 1970–1981: 5.7 L (350 cu. in.) V8
  • 1970–1972: 6.6 L (402 cu. in.) V8
  • 1970–1973: 7.4 L (454 cu. in.) V8

Συνδυάζονταν με 3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο ή 4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο.

Αναφορές

  1. 1,0 1,1 Hot Rod Magazine, February 1987, pp.113–114.
  2. Pearley, John (16 Ιουνίου 2003). «A Chevrolet Camaro History». Edmunds.com. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2007. 
  3. Flory, J. «Kelly», Jr. American Cars 1960–1972 (Jefferson, NC: McFarland & Coy, 2004), p.726.
  4. Lamm, Michael (1980). The Great Camaro. Motorbooks International. p. 144. ISBN 9780932128003.

Βιβλιογραφία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι