Ιτουραία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2: Γραμμή 2:
Η '''Ιτουραία''' ήταν περιοχή του Λεβάντε, βόρεια της [[Γαλιλαία]]ς, κατά τη διάρκεια της ύστερης Ελληνιστικής εποχής. Επεκτεινόταν από το όρος Λίβανος και τις πεδιάδες της Μασσύας μέχρι την οροσειρά του [[Αντιλίβανος|Αντιλιβάνου]] στη Συρία, με το κέντρο της στην πόλη Χαλκίς.
Η '''Ιτουραία''' ήταν περιοχή του Λεβάντε, βόρεια της [[Γαλιλαία]]ς, κατά τη διάρκεια της ύστερης Ελληνιστικής εποχής. Επεκτεινόταν από το όρος Λίβανος και τις πεδιάδες της Μασσύας μέχρι την οροσειρά του [[Αντιλίβανος|Αντιλιβάνου]] στη Συρία, με το κέντρο της στην πόλη Χαλκίς.


Οι κάτοικοί της, Ιτουραίοι, ήταν ημινομαδική αραβική φυλή. Η πρώτη μη βιβλική πηγή που τους αναφέρει, είναι ο Ευπόλεμος, που τους αναγνωρίζει ως μια από τις φυλές, μαζί με τους [[Ναβαταίοι|Ναβαταίους]], [[Μωαβίτες]], και [[Αμμωνίτες]], ενάντια στους οποίους ο Δαβίδ κήρυξε τον πόλεμο ανατολικά του Ιορδάνη ποταμού. Μιλούσαν αραβικά ή αραμαϊκά και ισχυροποιήθηκαν στα χρόνια της παρακμής της σελευκιδικής εξουσίας τον 2ο αιώνα π.Χ., όταν από τη βάση τους γύρω από το όρος Λίβανος και την κοιλάδα Μπεκάα, κατέληξαν να κυριαρχήσουν σε μεγάλα τμήματα της συριακής επικράτειας διεισδύοντας στη βόρεια Παλαιστίνη μέχρι τη Γαλιλαία, ιδρύοντας το κράτος τους στα ενδιάμεσα εδάφη.
Οι κάτοικοί της, Ιτουραίοι, ήταν ημινομαδική αραβική φυλή. Η πρώτη μη βιβλική πηγή που τους αναφέρει, είναι ο Ευπόλεμος, που τους αναγνωρίζει ως μια από τις φυλές, μαζί με τους [[Ναβαταίοι|Ναβαταίους]], [[Μωαβίτες]], και [[Αμμωνίτες]], ενάντια στους οποίους ο Δαβίδ κήρυξε τον πόλεμο ανατολικά του [[Ιορδάνης|Ιορδάνη ποταμού]]. Μιλούσαν αραβικά ή αραμαϊκά και ισχυροποιήθηκαν στα χρόνια της παρακμής της σελευκιδικής εξουσίας τον 2ο αιώνα π.Χ., όταν από τη βάση τους γύρω από το όρος Λίβανος και την κοιλάδα Μπεκάα, κατέληξαν να κυριαρχήσουν σε μεγάλα τμήματα της συριακής επικράτειας διεισδύοντας στη βόρεια Παλαιστίνη μέχρι τη Γαλιλαία, ιδρύοντας το κράτος τους στα ενδιάμεσα εδάφη.

Έκδοση από την 19:47, 1 Μαρτίου 2014

Οι περιοχές Ιτουραία (ITUREA), Γαυλανίτιδα, Τραχωνίτιδα, Βαταναία και Αυρανίτιδα

Η Ιτουραία ήταν περιοχή του Λεβάντε, βόρεια της Γαλιλαίας, κατά τη διάρκεια της ύστερης Ελληνιστικής εποχής. Επεκτεινόταν από το όρος Λίβανος και τις πεδιάδες της Μασσύας μέχρι την οροσειρά του Αντιλιβάνου στη Συρία, με το κέντρο της στην πόλη Χαλκίς.

Οι κάτοικοί της, Ιτουραίοι, ήταν ημινομαδική αραβική φυλή. Η πρώτη μη βιβλική πηγή που τους αναφέρει, είναι ο Ευπόλεμος, που τους αναγνωρίζει ως μια από τις φυλές, μαζί με τους Ναβαταίους, Μωαβίτες, και Αμμωνίτες, ενάντια στους οποίους ο Δαβίδ κήρυξε τον πόλεμο ανατολικά του Ιορδάνη ποταμού. Μιλούσαν αραβικά ή αραμαϊκά και ισχυροποιήθηκαν στα χρόνια της παρακμής της σελευκιδικής εξουσίας τον 2ο αιώνα π.Χ., όταν από τη βάση τους γύρω από το όρος Λίβανος και την κοιλάδα Μπεκάα, κατέληξαν να κυριαρχήσουν σε μεγάλα τμήματα της συριακής επικράτειας διεισδύοντας στη βόρεια Παλαιστίνη μέχρι τη Γαλιλαία, ιδρύοντας το κράτος τους στα ενδιάμεσα εδάφη.