Απόστολος Κακλαμάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4: Γραμμή 4:
|μέγεθος_εικόνας =
|μέγεθος_εικόνας =
|λεζάντα = O Απόστολος Κακλαμάνης στη Βουλή το 2008.
|λεζάντα = O Απόστολος Κακλαμάνης στη Βουλή το 2008.
|αξίωμα = [[Βουλευτής]] <br />Ελληνικού Κοινοβουλίου
|αξίωμα = [[Βουλευτής]] του [[Βουλή των Ελλήνων|Ελληνικού Κοινοβουλίου]]
|έναρξη = 1974
|έναρξη = 1974
|λήξη =
|λήξη =
|αξίωμα2 = [[Αρχείο:Logo of the Hellenic Parliament.png|50px]]<br />[[Βουλή_των_Ελλήνων#Τρέχουσα_σύνθεση|Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων]]
|αξίωμα2 = [[Πρόεδρος]] του [[Βουλή των Ελλήνων|Ελληνικού Κοινοβουλίου]]
|έναρξη2 = 1993
|έναρξη2 = 1993
|λήξη2 = 2004
|λήξη2 = 2004

Έκδοση από την 22:37, 8 Φεβρουαρίου 2014

Απόστολος Κακλαμάνης
O Απόστολος Κακλαμάνης στη Βουλή το 2008.
Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
1974
Πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Περίοδος
1993 – 2004
ΠροκάτοχοςΑθανάσιος Τσαλδάρης
ΔιάδοχοςΆννα Μπενάκη - Ψαρούδα
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση7 Σεπτεμβρίου 1936 (1936-09-07) (87 ετών), Καρυά, Λευκάδα
Πολιτικό κόμμαΠΑΣΟΚ
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Απόστολος Κακλαμάνης του Χρήστου (7 Σεπτεμβρίου 1936-) είναι Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, βουλευτής Β΄ Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ από το 1974 μέχρι σήμερα. Ήταν υπουργός σε όλες τις κυβερνήσεις της περιόδου 1981-1989, ενώ από το 1993 ως το 2004 ήταν Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, ο μακροβιότερος στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Καρυά Λευκάδας τον Σεπτέμβριο του 1936 και αποφοίτησε από το Ζ΄ Εσπερινό Λύκειο. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και εργάστηκε ως δικηγόρος. Πήρε ενεργό μέρος στην πολιτική ζωή της χώρας. Ως φοιτητής είχε εκλεγεί πρόεδρος της ΔΕΣΠΑ και του συλλόγου των εργαζομένων φοιτητών. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της τότε Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου. Το 1963, νεότατος, διορίστηκε γενικός γραμματέας του υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών (Πρόνοιας) στην Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου (1963-1965). Διώχθηκε επανειλημμένα στον πρώτο και δεύτερο "Ανένδοτο", αλλά αθωώθηκε από τα τακτικά δικαστήρια. Το 1967 διώχθηκε και φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση[1] με τον Νόμο 509, ως μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Δημοκρατικού Εθνικού Κινήματος Αντίστασης (ΔΕΚΑ), αλλά το 1968 αποφυλακίστηκε με την «αμνηστία» του Φεβρουαρίου και υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης στις περισσότερες δίκες μέχρι την πτώση της δικτατορίας. Μεταξύ άλλων, υπερασπίστηκε τους Ξ. Πελοποννήσιο και Θ. Κόκκινο (κατηγορούμενους από έκτακτο στρατοδικείο για συμμετοχή στο ΠΑΚ). Συνέχισε, όμως, τη δράση του μέσα από τις γραμμές του ΠΑΚ, γι' αυτό και η δικτατορία του αφαίρεσε το διαβατήριο, απαγορεύοντάς του την έξοδο από τη χώρα. Επίσης, ήταν ο πρώτος[2] πρόεδρος της ΕΔΗΝ, της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου.

Μετά τη μεταπολίτευση υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη[3] του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το 1974 εξελέγη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη Β' περιφέρεια Αθηνών, καθώς και το 1977 πρώτος βουλευτής (σε ψήφους) όλης της χώρας.

Από τον Οκτώβριο του 1981 ως τον Ιούλιο του 1982 διετέλεσε υπουργός Εργασίας, και ήταν υπεύθυνος για το Νόμο 1264/82, που ήταν από τους πιο προοδευτικούς στην τότε Ευρώπη (συνδικαλιστικές ελευθερίες, άδεια 4 εβδομάδων και 40 ωρών, μέτρα για άτομα με αναπηρία, έγκυες γυναίκες και εργαζόμενους νέους κ.ά.).[4]

Aπό τον Ιούλιο του 1982 ως τον Απρίλιο του 1986 ήταν υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ίδρυσε τα ΤΕΙ, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.[5]

Από τον Απρίλιο του 1986 ως τον Φεβρουάριο του 1987 διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης. Ιστορική σημασίας ήταν η απόφασή του για διαχωρισμό των εμπόρων από τους χρήστες ναρκωτικών, που μέχρι τότε δεν υπήρχε.[6]

Στη συνέχεια, διετέλεσε υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως (1987-1988) και υπουργός Υγείας (1988-1989), όπου ήταν υπεύθυνος για την ολοκλήρωση των πανεπιστημιακών νοσοκομείων Πάτρας, Ιωαννίνων και Ηρακλείου Κρήτης.[7]

Το 1990 είχε μια σύντομη θητεία στο υπουργείο Εργασίας, επί κυβέρνησης Ζολώτα, και πέρασε το Νόμο ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, καθώς επίσης και μέτρα για την απασχόληση των Ποντίων προσφύγων….


Το 1993 εξελέγη[8] πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, ύστερα από πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 2004.

Είναι νυμφευμένος με την Αθηνά-Άννα Γκαβέρα και έχουν δύο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη. Ομιλεί αγγλικά και γερμανικά και είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών (κέντρο).

Αναφορές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι