Επαρχίες της Ιρλανδίας

Επαρχίες της Ιρλανδίας Cúigí na hÉireann

Χάρτης

Λένστερ (Laighean / Leinster)   Μάνστερ (Mumhan / Munster)   Kόνοτ (Chonnacht / Connacht)   Όλστερ (Uladh / Ulster)

Οι επαρχίες της Ιρλανδίας δεν εξυπηρετούν κανένα διοικητικό ή πολιτικό σκοπό, αλλά λειτουργούν ως ιστορικές και πολιτιστικές οντότητες.

Ακολουθούν οι τέσσερις επαρχίες:

• Kόνοτ (πληθυσμός - 503.083) (μεγαλύτερη πόλη - Γκάλγουεϊ)
• Μάνστερ (Πληθυσμός - 1.172.170) (μεγαλύτερη πόλη - Κορκ)
• Λένστερ (Πληθυσμός - 2.292.939) (μεγαλύτερη πόλη - Δουβλίνο)
• Όλστερ (Πληθυσμός - 1.993.918) (μεγαλύτερη πόλη - Μπέλφαστ)

Ιστορία

Στην παλαιά Κελτική και πρώιμη ιστορική εποχή, η Ιρλανδία διαιρέθηκε σε επαρχίες (cúige), για να τεθεί ένα νέο καθεστώς, αντικαθιστώντας το προηγούμενο που ονομαζόταν αγροτικό (dtuatha). Εξ αρχής, οι επαρχίες ήταν πέντε, αλλά η μικρότερη επαρχία Μιθ (Meath) ενσωματώθηκε στην επαρχία Λένστερ (Leinster). Σήμερα, οι επαρχίες συνδέονται με σύνολα κομητειών.

Η προέλευση αυτών των επαρχιών (ομόσπονδα βασίλεια με κάπως ρευστά όρια), ο αριθμός των οποίων ανερχόταν σε πέντε πριν από την Νορμανδική εισβολή, μπορεί να αποδοθεί στην υπερισχύουσα επιρροή που ασκήθηκε στο έδαφός τους, από τις μεγάλες ιρλανδικές δυναστικές οικογένειες των UI Neill / O'Neill (Όλστερ), UI Máeilsheáchlainn / O'Melaghlin (Mide), UI Briain / O'Brien (Μάνστερ), UI Conchobhair / O'Conor (Kόνοτ) και Mac Murchadha-Caomhánach/MacMurrough-Kavanagh (Λένστερ). Ο «Βασιλιάς των κατώτερων βασιλέων» (rí ruirech) ήταν ο επαρχιακός (rí cóicid) ή ιμιεπαρχιακός Βασιλιάς, έχοντας υπό την κυριαρχία του αρκετές, χαμηλότερου βαθμού διοικητικές περιοχές (ruiri). Κατά τη διάρκεια των αιώνων, ο αριθμός των επαρχιακών βασιλέων κυμαινόταν μεταξύ τριών και έξι. Μετά την Νορμανδική εισβολή, η κατάσταση έγινε κάπως πιο συγκεχιμένη και περίπλοκη από ότι στο παρελθόν. Η Νορμανδική εισβολή άρχισε το 1169, και συνεχίστηκε μέχρι το 1541.

Παραπομπές

δσνγλιχπβνο΄φδχ β