Ψυχική ασθένεια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
εισαγωγή |
ταξινόμηση-διαταραχές |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[File:Gautier - Salpetriere.JPG|thumb|300px|Εικόνα από τον [[Αρμάν Γκωτιέ]], που εικονίζει ανθρώπους διαγνωσμένους για ψυχικές ασθένειες τον 19ο αιώνα, στους κήπους του [[Νοσοκομείο Pitié-Salpêtrière|Νοσοκομείου Pitié-Salpêtrière]]: [[άνοια]], [[μεγαλομανία]], [[οξεία]] [[μανία]], [[μελαγχολία]], [[διανοητική αναπηρία|ηλιθιότητα]], [[παραίσθηση]], [[υπερσεξουαλικότητα|ερωτική μανία]] και [[παράλυση]].]] |
[[File:Gautier - Salpetriere.JPG|thumb|300px|Εικόνα από τον [[Αρμάν Γκωτιέ]], που εικονίζει ανθρώπους διαγνωσμένους για ψυχικές ασθένειες τον 19ο αιώνα, στους κήπους του [[Νοσοκομείο Pitié-Salpêtrière|Νοσοκομείου Pitié-Salpêtrière]]: [[άνοια]], [[μεγαλομανία]], [[οξεία]] [[μανία]], [[μελαγχολία]], [[διανοητική αναπηρία|ηλιθιότητα]], [[παραίσθηση]], [[υπερσεξουαλικότητα|ερωτική μανία]] και [[παράλυση]].]] |
||
Η '''ψυχική ασθένεια''' είναι ένα μοτίβο σκέψης ή συμπεριφοράς, ή μια ανωμαλία η οποία προκαλεί απελπισία ή ανικανότητα, και η οποία δεν είναι αναπτυξιακά ή κοινωνικά κανονισμένη. Η ψυχική ασθένεια καθορίζεται γενικά από ένα συνδυασμό του πώς ένα άτομο αισθάνεται, ενεργεί, σκέπτεται ή αντιλαμβάνεται. Είναι δυνατόν να σχετίζεται με συγκεκριμένες περιοχές ή λειτουργίες του εγκεφάλου ή και του υπόλοιπου νευρικού συστήματος, συχνά σε ένα κοινωνικό πλαίσιο. Η αναγνώριση και η κατανόηση των ψυχικών διαταραχών έχει τροποποιηθεί με το πέρασμα των χρόνων και ανά τον κόσμο και υπάρχουν ακόμη ποικίλοι ορισμοί, αποτιμήσεις και ταξινομήσεις, αν και καθορισμένα καθοδηγητικά κριτήρια χρησιμοποιούνται ευρέως. Σε πολλές περιπτώσεις, παρουσιάζεται μια συνέχεια μεταξύ ψυχικής υγείας και ψυχικής ασθένειας, πράγμα που κάνει τη διάγνωση δύσκολη (1). Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), πάνω από το ένα τρίτο των ανθρώπων στις περισσότερες χώρες αναφέρουν προβλήματα σε κάποιο σημείο της ζωής τους τα οποία ταιριάζουν στα κριτήρια διάγνωσης ενός ή περισσότερων από τις πιο συχνές ψυχικές διαταραχές. |
Η '''ψυχική ασθένεια''' είναι ένα μοτίβο σκέψης ή συμπεριφοράς, ή μια ανωμαλία η οποία προκαλεί απελπισία ή ανικανότητα, και η οποία δεν είναι αναπτυξιακά ή κοινωνικά κανονισμένη. Η ψυχική ασθένεια καθορίζεται γενικά από ένα συνδυασμό του πώς ένα άτομο αισθάνεται, ενεργεί, σκέπτεται ή αντιλαμβάνεται. Είναι δυνατόν να σχετίζεται με συγκεκριμένες περιοχές ή λειτουργίες του εγκεφάλου ή και του υπόλοιπου νευρικού συστήματος, συχνά σε ένα κοινωνικό πλαίσιο. Η αναγνώριση και η κατανόηση των ψυχικών διαταραχών έχει τροποποιηθεί με το πέρασμα των χρόνων και ανά τον κόσμο και υπάρχουν ακόμη ποικίλοι ορισμοί, αποτιμήσεις και ταξινομήσεις, αν και καθορισμένα καθοδηγητικά κριτήρια χρησιμοποιούνται ευρέως. Σε πολλές περιπτώσεις, παρουσιάζεται μια συνέχεια μεταξύ ψυχικής υγείας και ψυχικής ασθένειας, πράγμα που κάνει τη διάγνωση δύσκολη (1). Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ([[ΠΟΥ]]), πάνω από το ένα τρίτο των ανθρώπων στις περισσότερες χώρες αναφέρουν προβλήματα σε κάποιο σημείο της ζωής τους τα οποία ταιριάζουν στα κριτήρια διάγνωσης ενός ή περισσότερων από τις πιο συχνές ψυχικές διαταραχές. |
||
Τα αίτια των ψυχικών διαταραχών ποικίλλουν και σε κάποιες περιπτώσεις δεν είναι ξεκάθαρα, και κάποιες θεωρίες συγχωνεύουν ευρήματα από ένα ευρύ φάσμα πεδίων. Οι υπηρεσίες βασίζονται σε ψυχιατρικά νοσοκομεία ή στην κοινότητα, και η αποτίμηση γίνεται από ψυχιάτρους, κλινικούς ψυχολόγους και κλινικούς κοινωνικούς λειτουργούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους, αλλά συχνά βασίζονται στην παρατήρηση και στις ερωτήσεις. Η κλινική θεραπεία παρέχεται από ποικίλους επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Η ψυχοθεραπεία και η ψυχιατρική θεραπευτική αγωγή είναι δύο κύριες επιλογές θεραπείας, όπως είναι η κοινωνική παρέμβαση, η ισότιμη υποστήριξη και η αυτοβοήθεια. Σε μια μειονότητα των περιπτώσεων μπορεί να υπάρξει ακούσιος περιορισμός ή ακούσια θεραπεία, όπου η νομοθεσία επιτρέπει. Το στίγμα και η διάκριση μπορεί να προσθέσει στον πόνο και ανικανότητα σχετιζόμενη με τις ψυχικές διαταραχές (ή με το να έχει διαγνωσθεί κάποιος με μια ψυχική διαταραχή ή με το να κρίνεται για αυτό), πράγμα που οδηγεί σε διάφορες κοινωνικές κινητοποιήσεις που προσπαθούν να αυξήσουν την κατανόηση και να αντικρούσουν τον κοινωνικό αποκλεισμό. Η πρόληψη εμφανίζεται πλέον σε κάποιες στρατηγικές της ψυχικής υγείας. |
Τα αίτια των ψυχικών διαταραχών ποικίλλουν και σε κάποιες περιπτώσεις δεν είναι ξεκάθαρα, και κάποιες θεωρίες συγχωνεύουν ευρήματα από ένα ευρύ φάσμα πεδίων. Οι υπηρεσίες βασίζονται σε ψυχιατρικά νοσοκομεία ή στην κοινότητα, και η αποτίμηση γίνεται από ψυχιάτρους, κλινικούς ψυχολόγους και κλινικούς κοινωνικούς λειτουργούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους, αλλά συχνά βασίζονται στην παρατήρηση και στις ερωτήσεις. Η κλινική θεραπεία παρέχεται από ποικίλους επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Η ψυχοθεραπεία και η ψυχιατρική θεραπευτική αγωγή είναι δύο κύριες επιλογές θεραπείας, όπως είναι η κοινωνική παρέμβαση, η ισότιμη υποστήριξη και η αυτοβοήθεια. Σε μια μειονότητα των περιπτώσεων μπορεί να υπάρξει ακούσιος περιορισμός ή ακούσια θεραπεία, όπου η νομοθεσία επιτρέπει. Το στίγμα και η διάκριση μπορεί να προσθέσει στον πόνο και ανικανότητα σχετιζόμενη με τις ψυχικές διαταραχές (ή με το να έχει διαγνωσθεί κάποιος με μια ψυχική διαταραχή ή με το να κρίνεται για αυτό), πράγμα που οδηγεί σε διάφορες κοινωνικές κινητοποιήσεις που προσπαθούν να αυξήσουν την κατανόηση και να αντικρούσουν τον κοινωνικό αποκλεισμό. Η πρόληψη εμφανίζεται πλέον σε κάποιες στρατηγικές της ψυχικής υγείας. |
||
| Γραμμή 7: | Γραμμή 7: | ||
Τα άτομα με ψυχική ασθένεια έχουν μερικές φορές δυσκολίες επικοινωνίας μαζί με άλλους ανθρώπους, ή με το να ακολουθήσουν αυτό που ονομάζεται ''φυσιολογική ζωή''. Θεραπεία και ορισμένα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα με ορισμένες ψυχικές ασθένειες να ζήσουν μία καλύτερη ζωή. |
Τα άτομα με ψυχική ασθένεια έχουν μερικές φορές δυσκολίες επικοινωνίας μαζί με άλλους ανθρώπους, ή με το να ακολουθήσουν αυτό που ονομάζεται ''φυσιολογική ζωή''. Θεραπεία και ορισμένα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα με ορισμένες ψυχικές ασθένειες να ζήσουν μία καλύτερη ζωή. |
||
==Ταξινόμηση== |
|||
Ο ορισμός και η ταξινόμηση των ψυχικών διαταραχών είναι ζήτημα-κλειδί για τους ερευνητές όσο και για τους παροχείς υπηρεσιών, όπως και για όσους έχουν ήδη διαγνωσθεί. Τα περισσότερα διεθνή κλινικά αρχεία χρησιμοποιούν τον όρο ψυχική "διαταραχή", ή "[[ασθένεια]]". Έχει σημειωθεί ότι χρησιμοποιώντας τον όρο "ψυχική", δε σημαίνει απαραίτητα ότι διαχωρίζεται το μυαλό από το σώμα. |
|||
Υπάρχουν δύο ευρέως εδραιωμένα συστήματα τα οποία ταξινομούν τις ψυχικές διαταραχές: |
|||
[[ICD-10]]: Κεφάλαιο 5: Διανοητικές και συμπεριφορικές διαταραχές, ''από το 1945 τμήμα της Διεθνούς Ταξινόμησης Ασθενειών, που έχει δημιουργηθεί από τον ΠΟΥ,'' |
|||
[[DSM-IV]] (''Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders- 4th Edition''), που έχει δημιουργηθεί από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία από το 1952. |
|||
Τα δύο αυτά συστήματα ταξινόμησης παρέχουν σταθερά κριτήρια για τη διάγνωση των ψυχικών διαταραχών. Έχουν εσκεμμένα συγκλίνοντες κωδικούς στις πρόσφατες εκδόσεις τους, ούτως ώστε τα εγχειρίδια να είναι ευρέως συγκρίσιμα, αν και οι διαφορές τους παραμένουν σημαντικές. |
|||
==Διαταραχές== |
|||
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές κατηγορίες ψυχικών διαταραχών και πολλές διαφορετικές πτυχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς και προσωπικότητας που μπορούν να διαταραχθούν. |
|||
[[Άγχος]] ή [[φόβος]] που διαταράσσει τη λειτουργικότητα μπορεί να ταξινομηθεί ως αγχώδης διαταραχή. Κοινώς αναγνωρισμένες κατηγορίες περιλαμβάνουν ειδικές φοβίες, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, διαταραχή κοινωνικού άγχους, [[διαταραχή πανικού]], [[αγοραφοβία]], [[ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή]] και μετατραυματική διαταραχή στρες. |
|||
Άλλες συναισθηματικές λειτουργίες μπορούν επίσης να διαταραχθούν. Η διαταραχή του συναισθήματος που περιλαμβάνει ασυνήθιστα έντονη και παρατεινόμενη λύπη, μελαγχολία ή απόγνωση, είναι γνωστή ως [[μείζων καταθλιπτική διαταραχή]] (επίσης γνωστή ως μονοπολική ή κλινική κατάθλιψη). Ηπιότερη αλλά παρατεταμένη κατάθλιψη είναι γνωστή ως [[δυσθυμία]]. Η [[διπολική διαταραχή]] (επίσης γνωστή ως [[μανιοκατάθλιψη]]) περιλαμβάνει παθολογικά ανεβασμένη διάθεση, γνωστή ως [[μανία]] ή υπομανία, που εναλλάσσεται με κανονική ή καταθλιπτική διάθεση. |
|||
Η ομιλία και η αντίληψη της πραγματικότητας μπορούν επίσης να διαταραχθούν (πχ. παραληρητικές ιδέες, διαταραχές της σκέψης, ψευδαισθήσεις). Οι ψυχώσεις σε αυτόν τον τομέα περιλαμβάνουν τη [[σχιζοφρένεια]] και την παραληρητική διαταραχή. Η [[σχιζοσυναισθηματική διαταραχή]] είναι μία κατηγορία που χρησιμοποιείται για άτομα που παρουσιάζουν στοιχεία τόσο από τη σχιζοφρένεια, όσο και από τις συναισθηματικές διαταραχές. |
|||
== Οι ψυχικές ασθένειες είναι κοινές == |
== Οι ψυχικές ασθένειες είναι κοινές == |
||
Έκδοση από την 19:16, 29 Νοεμβρίου 2013
Η ψυχική ασθένεια είναι ένα μοτίβο σκέψης ή συμπεριφοράς, ή μια ανωμαλία η οποία προκαλεί απελπισία ή ανικανότητα, και η οποία δεν είναι αναπτυξιακά ή κοινωνικά κανονισμένη. Η ψυχική ασθένεια καθορίζεται γενικά από ένα συνδυασμό του πώς ένα άτομο αισθάνεται, ενεργεί, σκέπτεται ή αντιλαμβάνεται. Είναι δυνατόν να σχετίζεται με συγκεκριμένες περιοχές ή λειτουργίες του εγκεφάλου ή και του υπόλοιπου νευρικού συστήματος, συχνά σε ένα κοινωνικό πλαίσιο. Η αναγνώριση και η κατανόηση των ψυχικών διαταραχών έχει τροποποιηθεί με το πέρασμα των χρόνων και ανά τον κόσμο και υπάρχουν ακόμη ποικίλοι ορισμοί, αποτιμήσεις και ταξινομήσεις, αν και καθορισμένα καθοδηγητικά κριτήρια χρησιμοποιούνται ευρέως. Σε πολλές περιπτώσεις, παρουσιάζεται μια συνέχεια μεταξύ ψυχικής υγείας και ψυχικής ασθένειας, πράγμα που κάνει τη διάγνωση δύσκολη (1). Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), πάνω από το ένα τρίτο των ανθρώπων στις περισσότερες χώρες αναφέρουν προβλήματα σε κάποιο σημείο της ζωής τους τα οποία ταιριάζουν στα κριτήρια διάγνωσης ενός ή περισσότερων από τις πιο συχνές ψυχικές διαταραχές.
Τα αίτια των ψυχικών διαταραχών ποικίλλουν και σε κάποιες περιπτώσεις δεν είναι ξεκάθαρα, και κάποιες θεωρίες συγχωνεύουν ευρήματα από ένα ευρύ φάσμα πεδίων. Οι υπηρεσίες βασίζονται σε ψυχιατρικά νοσοκομεία ή στην κοινότητα, και η αποτίμηση γίνεται από ψυχιάτρους, κλινικούς ψυχολόγους και κλινικούς κοινωνικούς λειτουργούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους, αλλά συχνά βασίζονται στην παρατήρηση και στις ερωτήσεις. Η κλινική θεραπεία παρέχεται από ποικίλους επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Η ψυχοθεραπεία και η ψυχιατρική θεραπευτική αγωγή είναι δύο κύριες επιλογές θεραπείας, όπως είναι η κοινωνική παρέμβαση, η ισότιμη υποστήριξη και η αυτοβοήθεια. Σε μια μειονότητα των περιπτώσεων μπορεί να υπάρξει ακούσιος περιορισμός ή ακούσια θεραπεία, όπου η νομοθεσία επιτρέπει. Το στίγμα και η διάκριση μπορεί να προσθέσει στον πόνο και ανικανότητα σχετιζόμενη με τις ψυχικές διαταραχές (ή με το να έχει διαγνωσθεί κάποιος με μια ψυχική διαταραχή ή με το να κρίνεται για αυτό), πράγμα που οδηγεί σε διάφορες κοινωνικές κινητοποιήσεις που προσπαθούν να αυξήσουν την κατανόηση και να αντικρούσουν τον κοινωνικό αποκλεισμό. Η πρόληψη εμφανίζεται πλέον σε κάποιες στρατηγικές της ψυχικής υγείας.
Ψυχικές ασθένειες αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου. Αυτό μπορεί να συνδέεται με τα γονίδια και την εμπειρία. Το τι θεωρείται ως ψυχική ασθένεια έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου. Το τι θεωρείται ότι είναι μία ψυχική ασθένεια μπορεί να μην είναι ένα πράγμα σε μία διαφορετική κουλτούρα.
Τα άτομα με ψυχική ασθένεια έχουν μερικές φορές δυσκολίες επικοινωνίας μαζί με άλλους ανθρώπους, ή με το να ακολουθήσουν αυτό που ονομάζεται φυσιολογική ζωή. Θεραπεία και ορισμένα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα με ορισμένες ψυχικές ασθένειες να ζήσουν μία καλύτερη ζωή.
Ταξινόμηση
Ο ορισμός και η ταξινόμηση των ψυχικών διαταραχών είναι ζήτημα-κλειδί για τους ερευνητές όσο και για τους παροχείς υπηρεσιών, όπως και για όσους έχουν ήδη διαγνωσθεί. Τα περισσότερα διεθνή κλινικά αρχεία χρησιμοποιούν τον όρο ψυχική "διαταραχή", ή "ασθένεια". Έχει σημειωθεί ότι χρησιμοποιώντας τον όρο "ψυχική", δε σημαίνει απαραίτητα ότι διαχωρίζεται το μυαλό από το σώμα.
Υπάρχουν δύο ευρέως εδραιωμένα συστήματα τα οποία ταξινομούν τις ψυχικές διαταραχές:
ICD-10: Κεφάλαιο 5: Διανοητικές και συμπεριφορικές διαταραχές, από το 1945 τμήμα της Διεθνούς Ταξινόμησης Ασθενειών, που έχει δημιουργηθεί από τον ΠΟΥ,
DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders- 4th Edition), που έχει δημιουργηθεί από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία από το 1952.
Τα δύο αυτά συστήματα ταξινόμησης παρέχουν σταθερά κριτήρια για τη διάγνωση των ψυχικών διαταραχών. Έχουν εσκεμμένα συγκλίνοντες κωδικούς στις πρόσφατες εκδόσεις τους, ούτως ώστε τα εγχειρίδια να είναι ευρέως συγκρίσιμα, αν και οι διαφορές τους παραμένουν σημαντικές.
Διαταραχές
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές κατηγορίες ψυχικών διαταραχών και πολλές διαφορετικές πτυχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς και προσωπικότητας που μπορούν να διαταραχθούν.
Άγχος ή φόβος που διαταράσσει τη λειτουργικότητα μπορεί να ταξινομηθεί ως αγχώδης διαταραχή. Κοινώς αναγνωρισμένες κατηγορίες περιλαμβάνουν ειδικές φοβίες, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, διαταραχή κοινωνικού άγχους, διαταραχή πανικού, αγοραφοβία, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και μετατραυματική διαταραχή στρες.
Άλλες συναισθηματικές λειτουργίες μπορούν επίσης να διαταραχθούν. Η διαταραχή του συναισθήματος που περιλαμβάνει ασυνήθιστα έντονη και παρατεινόμενη λύπη, μελαγχολία ή απόγνωση, είναι γνωστή ως μείζων καταθλιπτική διαταραχή (επίσης γνωστή ως μονοπολική ή κλινική κατάθλιψη). Ηπιότερη αλλά παρατεταμένη κατάθλιψη είναι γνωστή ως δυσθυμία. Η διπολική διαταραχή (επίσης γνωστή ως μανιοκατάθλιψη) περιλαμβάνει παθολογικά ανεβασμένη διάθεση, γνωστή ως μανία ή υπομανία, που εναλλάσσεται με κανονική ή καταθλιπτική διάθεση.
Η ομιλία και η αντίληψη της πραγματικότητας μπορούν επίσης να διαταραχθούν (πχ. παραληρητικές ιδέες, διαταραχές της σκέψης, ψευδαισθήσεις). Οι ψυχώσεις σε αυτόν τον τομέα περιλαμβάνουν τη σχιζοφρένεια και την παραληρητική διαταραχή. Η σχιζοσυναισθηματική διαταραχή είναι μία κατηγορία που χρησιμοποιείται για άτομα που παρουσιάζουν στοιχεία τόσο από τη σχιζοφρένεια, όσο και από τις συναισθηματικές διαταραχές.
Οι ψυχικές ασθένειες είναι κοινές
Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Νέας Επιτροπής Ελευθερίας για την Ψυχική Υγεία στις ΗΠΑ, ο πιο κοινός τύπος αναπηρίας στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι σοβαρές ψυχικές ασθένειες (οι οποίες περιλαμβάνουν μείζονα κατάθλιψη, διπολική διαταραχή, διαταραχές προσωπικότητας, διαταραχή δυσμορφίας του σώματος, σχιζοφρένεια, και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή).
Είκοσι-τρία τοις εκατό των ενηλίκων της Βόρειας Αμερικής θα έχουν κάποια ψυχική ασθένεια σε ένα δεδομένο έτος, σύμφωνα με την Εθνική Συμμαχία για την Ψυχική Ασθένεια. Αλλά σε πάνω από μισές από αυτές τις περιπτώσεις, η ψυχική ασθένεια δεν είναι αρκετά κακή για να διαταράξει δραστηριότητες της καθημερινής ζωής.
Εν μέρει κληρονομικές
Υπάρχει μια γενετική βάση η οποία κάνει μερικούς ανθρώπους να αναπτύξουν με μεγαλύτερη πιθανότητα μία ψυχική ασθένεια. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ιατρικής The Lancet βρήκε το ίδιο σύνολο των γενετικών δεικτών σε άτομα με πέντε διαφορετικούς τύπους της ασθένειας: σχιζοφρένεια, διπολική διαταραχή, αυτισμός, μείζονα κατάθλιψη, και ελλειμματική προσοχή - υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ).[1]
Θεραπεία των ψυχικών νοσημάτων
Ψυχικές ασθένειες μπορούν να αντιμετωπιστούν με:
Και όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα των ατόμων με ψυχικές ασθένειες προστατεύονται από:
Παραπομπές
- ↑ Kolata, Gene 2013. Ίδια γενετική βάση βρέθηκε σε 5 τύπους ψυχικών διαταραχών. The New York Times. [1]
